คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Memory of Love - Chapter 8 # By Writer Guide
ท้องฟ้าอันสดใสของยามเช้า นักเรียนต่างพากันเดินเข้าโรงเรียน เสียงดังเอะอะจากการสนทนาของเหล่านักเรียนดังกระหึ่มไปทั่ว
“โซ่ เป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้ทำไมดูซึมๆ” เสียงใสของแฟนสาวถามขึ้น
“.... “ร่างสูงยังคงเงียบ
“โซ่! ฟ้าถามได้ยินไหม !” ฟ้าที่ทนไม่ไหว ตะโกนเสียงดัง
"หะ หา ? ฟ้ามีอะไรครับ"
"ฟ้าถามโซ่ว่า เป็นอะไรไป วันนี้ทำไมเงียบๆซึม แล้วโซ่ก็ยังมาเหม่อ ไม่สนใจฟ้าอีก เป็นอะไรเนี่ย??" ฟ้าย้ำคำถามอีกครั้ง
"อ่อ เปล่าหรอก แค่เมื่อคืนนอนไม่เต็มที่อ่ะ เลยง่วงๆ ยังไงไม่รู้" โซ่ตอบเลี่ยงๆ เพื่อไม่ให้ฟ้ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน แต่ในใจลึกๆของโซ่นั้น รู้สึกผิดต่อนิวมากนัก
"อืม งั้นก็ดีแล้ว ทีหลังอย่านอนดึกอีกนะ เดี๋ยวไม่สบายจะแย่"
"ครับ" โซ่รับคำ
"อืม ปะ ขึ้นเรียนกันเถอะ ถ้าไม่ไหวก็บอกฟ้านะ" ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง ยิ่งทำให้โซ่ลังเลเข้าไปใหญ่ ในเมื่ออีกคนเป็นผู้หญิงที่แสนจะนิสัยดี น่ารัก เอาใจเก่ง และเป็นคนที่ดูแลเขามาตลอด แต่กับอีกคนเป็นถึงเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็ก และเป็นคนที่เติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปทั้งหมดให้กับเขา แต่ติดอยู่อย่างเดียวคือ เขาเป็นผู้ชาย แล้วโซ่จะตัดสินใจเลือกใครได้ เพราะทั้งสองเป็นเหมือนส่วนๆหนึ่งในร่างกาย ที่ไม่สามารถจะขาดมันไปได้เลย
คาบแรกเริ่มขึ้น
"โซ่ ฟ้ายืมลิควิดหน่อยสิ ฟ้าลืมเอามา" ฟ้าพูดขึ้น ในขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการเขียนหนังสือ
"...." ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับเงียบ
"โซ่ เอาลิควินมาให้ฟ้ายืมหน่อย" ฟ้าพูดย้ำอีกครั้ง แต่ไม่ได้มองขึ้นมา เพราะเธอกลัวจดไม่ทันกับสิ่งที่ซิสเตอร์กำลังพูด
"...." โซ่ยังคงเหม่อ
"โซ่! เหม่ออีกแล้วหรอเนี่ย ได้ยินไหมฟ้าบอกว่าเอาลิควิดมายืมหน่อย" ในที่สุด ฟ้าก็ทนไม่ไหว ตะโกนโพล่งขึ้นมา จนทำให้ทั้งห้องหันมามอง
"เป็นอะไรหรือเปล่า อะสะพฎี เสียงดังทำไม" ซิสเตอร์ถามขึ้น
"อะ เอ่อ ... ขอโทษคะ หนูพูดเสียงดังไปหน่อย" ฟ้ากล่าวขอโทษและก้มหน้าลงทันที ด้วยความอายที่ถูกเพื่อนๆหันมามอง
"โซ่อะ เห็นไหม ฟ้าโดนซิสเตอร์ดุเลย เหม่ออีกแล้วนะ"
"ขอโทษนะ" โซ่กล่าวออกมาสั้นๆ
"อืม ไม่เป็นไรหรอก พักหน่อยไหม ?" ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงอีกเช่นเคย
"อืม งั้นเดี๋ยวโซ่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" โซ่ลุกขออนุญาต ออกนอกห้องทันที
หมดคาบแรก
"นิว นิว" ฟ้าหันหลังมาที่โต๊ะของนิว เพื่อจะถามถึงโซ่ เพราะช่วงนี้เป็นช่วงเปลี่ยนคาบเรียนพอดี
"ครับ มีอะไรหรอครับฟ้า" นิวแหงนหน้าขึ้นมา เพราะเมื่อสักครู่เขาก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่
"ฟ้าจะถามถึงเรื่องโซ่อะ นิวพอรู้ไหม ช่วงนี้โซ่เป็นอะไร ไม่ค่อยโทรหาฟ้าเลย บางทีนะ ฟ้าโทรไปก็ไม่ค่อบรับสาย แล้วมาวันนี้อีก ดูเหม่อๆยังไงไม่รู้ นิวพอจะบอกฟ้าได้ไหม ว่าโซ่เป็นอะไร"
"เอ่อ .. ไม่รู้สินะ เราก็ไม่ค่อยได้คุยกับโซ่เท่าไหร่ ทำไมฟ้าไม่ถามเจ้าตัวเองหล่ะ"
"เราถามแล้ว แต่โซ่ไม่ยอมบอก พูดแต่ว่านอนดึกๆ ฟ้าว่าไม่จริงหรอก เออ .. อีกอย่าง เราว่าช่วงนี้โซ่ไปหานิวบ่อยจะตาย ทำไมยังว่าไม่ค่อยได้คุยกันหล่ะ นี่สองคนมีอะไรปิดฟ้าอยู่รึเปล่า" ฟ้าพูดอย่างรู้ทัน
"อะ อะ เอ่อ .. เปล่านิ เราจะมีความลับอะไรได้ยังไง เอ่อ เราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" นิวลุกขึ้นทันที เพื่อไม่ให้ฟ้าซักอะไรไปมากกว่านี้
"อะไรกันนะสองคนนี้ เอะอะ ก็เข้าห้องน้ำๆๆ เฮ้อ ..." จากนั้นเธอก็หันกลับไปสนใจกับการอ่านหนังสือ
ห้องน้ำ
"โอ๊ย! จะบ้าตาย แล้วกูจะเลือกได้ยังไงว่ะเนี่ย โถ่เว้ย!!" เสียงโซ่ดังเอะอะออกมาจากห้องน้ำ ทำให้คนที่มาใหม่ยืนอย่างอึ้งๆ เพราะโซ่ไม่ใช่คนขี้โวยวายอย่างนี้มาก่อน
"ขอโทษนะโซ่ ที่ทำให้ลำบากใจ" นิวที่เดินเข้ามาในห้องน้ำพูดขึ้น
"นิว นิวมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ก็ตั้งแต่ที่โซ่โวยวายออกมานั้นแหละ ขอโทษนะ "
"ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกนิว ถ้าจะโทษก็โทษที่โซ่เอง ที่มันเลือกไม่ได้ โซ่ผิดเอง"
"อืม นิวเข้าใจ ในเมื่อมันมีทางเลือกที่ดีกว่า และถูกต้องกว่า นิวคิดว่าโซ่น่าจะเลือกทางนั้นนะ ไม่ต้องมาเป็นห่วงนิวหรอก ความสัมพันธ์ของเราหยุดไว้แค่นี้เถอะ นิวไม่อยากเป็นตัวปัญหาให้ใครอีกแล้ว" พูดจบนิวก็ยิ้มบางๆออกมา แต่มันไม่ได้ทำให้โซ่เชื่อเลยว่านิวไม่ได้รู้สึกอะไร กับสิ่งที่ตนพูด
"นิวอย่าพูดอย่างนั้นสิ โซ่รักนิวนะ" โซ่เดินเข้าไปเพื่อจะกอดนิว แต่นิวกลับเดินถอยหลัง
"หยุดพูดคำนั้นเถอะโซ่ ถ้าโซ่รักนิวจริง ทุกอย่างมันจะไม่เป็นแบบนี้ โซ่กลับไปหาฟ้าซะ ฟ้ารักโซ่มากนะ"
"ไม่นะนิว นิวอย่าทำอย่างนี้กับโซ่สิ นิวจะผลักใสโซ่ไม่ได้นะ" โซ่ดึงมือนิวขึ้นมาจับไว้
"โซ่ พอเถอะ นิวว่าเราเดินมาผิดทางมากแล้วนะ อย่าฝืนอีกต่อไปเลย เป็นเพื่อนกันนะดีแล้ว" นิวยิ้มให้โซ่อีกที แต่คราวนี้น้ำตากลับไหลออกมา
"โซ่ขอโทษนะ ที่โซ่ไม่เด็ดขาดมากพอ โซ่ทำให้นิวเจ็บปวด โซ่ขอโทษๆ" โซ่ดึงนิวเข้ามากอด เพื่อหวังจะได้คลายความทุกข์ที่มีอยู่ในใจนิวได้บ้าง ซึ่งโซ่เองก็ไม่ต่างไปจากนิวเท่าไหร่
"ฮือๆๆ นิวไม่ไหวแล้วโซ่ มันเจ็บเหลือเกิน เจ็บเสมอเวลาที่โซ่อยู่ข้างๆฟ้า เจ็บเสมอเวลาที่โซ่บอกกับคนอื่นว่าเราเป็นเพื่อนกัน ฮือๆๆๆ นิวเจ็บเหลือเกิน โซ่ .." ในที่สุด ความรู้สึกที่นิวเก็บเอาไว้มาตลอด บัดนี้มันได้ประทุออกมาแล้ว นิวร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย เพราะเขาเองเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มาโดยตลอด
"โซ่ขอโทษๆ โซ่มันเห็นแก่ตัว โซ่ขอโทษ หยุดร้องไห้นะคนดีขอโซ่" โซ่ดึงนิวออกจากกอด แล้วไล่นิ้วไปยังขอบตาของนิว เพื่อเช็ดน้ำตา
"ครั้งนี้แล้วละ... ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ที่นิวจะอ่อนแอแบบนี้ ขอบใจนะโซ่ที่รักนิว ขอบใจนะที่ดูแลมาโดยตลอด ต่อจากนี้ไปเรากลับมาเป็นเพื่อนกันหมือนเดิมเถอะนะ" นิวพยายามออกมาจากอ้อมแขนของโซ่ แต่ด้วยความที่เขาแรงน้อยกว่าจึงถูกร่างสูงกระชับกอดแน่นเข้าไปอีก
"ไม่นะ โซ่จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นแน่ๆ" โซ่พูดอย่างมั่นใจ
"แต่มันเป็น ... อุ๊บ!" เสียงทั้งหมดได้หายเข้าไปในลำคอทันทีที่โซ่ประกบริมฝีปากลงมา ลิ้นน้อยๆของโซ่เริ่มแทรกแซงผ่านเข้ามาในปากของร่างเล็กอย่างช้าๆ ทำเอาร่างเล็กยืนสั่นด้วยความซาบซ่าที่ได้รับมา โซ่ใช้ลิ้นกวาดไปทั่วโพรงปากของนิว เพื่อรับเอาความหอมหวานจากนิวให้ได้มากที่สุด นิวด้วยความอายจึงพยายามหลบลิ้นของตน เพื่อไม่ให้ไปโดนกับลิ้นของโซ่ จึงกลายเป็นว่าตอนนี้ทั้งคู่กำลังมีสงครามลิ้นในปาก ไม่นานนักโซ่จึงถอนจูบออก เพราะกลัวว่านิวจะหมดลมหายใจไปเสียก่อน
"หลบทำไมล่ะ หืม?" โซ่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้นิวมากขึ้นแล้วถามคำถาม ที่ทำให้ร่างเล็กต้องหลบจา ด้วยความอาย
"จะ จะบ้าหรอ ใครใช้ให้มาถามเรื่องแบบนี้กัน" นิวยังคงก้มหน้าอยู่
"ฟอดดด ...." โซ่ฉวยโอกาส ที่นิวก้มหน้า หอมแก้มไปปฟอดใหญ่
"คนบ้า คนฉวยโอกาส วันหลังไม่ให้แล้วนะ" นิวพูดตำหนิ คนบ้าอะไร หื่นได้หลอดเวลา
"ง่ะ .. แสดงว่าถ้าวันนี้ทำแค่นี้ วันหลังก็ต่อได้อีกสินะ น่ารักที่สุดเลย แฟนใครเนี่ย"
"ใครแฟนใคร อย่ามามั่ว"
"เอ้า ! คอยดูแล้วกัน ว่าใครกัน ที่เป็นแฟนโซ่"
"จะ จะทำอะไรอะโซ่ อย่าทำอะไรบ้าๆนะ คิดให้ดีๆก่อน"
"โซ่คิดดีแล้วล่ะ คนที่จะอยู่เคียงข้างโซ่จะมีเพียงคนๆเดียวเท่านั้น โซ่จะไม่ทำให้นิวเสียใจอีกแล้วหล่ะ"
"แล้ว ฟ้า ... " ยังไม่ทันที่นิวจะพูดต่อโซ่ก็แทรกขึ้น
"อยากโดนจูบอีกหรอ คอยดูไปแล้วกันว่าโซ่จะทำยังไง นิวก็อยู่เฉยๆไปก่อนนะ"
"อืม นิวเชื่อใจโซ่นะ"
"ขอบคุณครับ คนดีของโซ่ :”)"
"นิวว่าเราขึ้นเรียนกันก่อนเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัย" พูดจบโซ่จึงดึงมือนิวมาจับไว้ และเดินออกจากห้องน้ำพร้อมกัน
"ฟ้า !" สองเสียงร้องออกมาประสานกัน ด้วยความตกใจ เมื่อทั้งคู่ไม่คิดไม่ฝันว่าเธอคนนี้จะมายืนอยู่ตรงนี้ และไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้พูดอะไร เธอกลับวิ่งหนีออกไปก่อน
.
Talk With Writer
แฮะๆๆๆ ที่เหลือก็รบกวนไรท์คนต่อไปด้วยนะครับ ^^
ช่วงนี้ไม่ค่อยสบาย ฟิคที่เขียนออกมาเลยดูเมาๆไปหน่อยนะครับ ยังไงก็ทนๆอ่านกันด้วยนะ
และก็ขอโทษด้วย ที่ลงช้า จนทำให้ผู้อ่านบางคนเริ่มหงุดหงิด ขอโทษด้วยคร๊าบบบบบ
ฝากฟิคของไรท์เตอร์เองด้วยนะคร้าบบบ:http://writer.dek-d.com/guidetoopm/writer/view.php?id=828360
ขอบคุณธีมสวยๆจาก
' Queen ❃white '
ความคิดเห็น