คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 555 จั๊กกะจี๋จัง 555
“ฉันยังไม่อยากอาบเลย”
“อย่าดื้อสิครับพี่”
“นี่นายว่าฉันหรอ ห๊ะ”
“ปะ... ปะ... ป่าวครับ”
“พี่รีบไปอาบน้ำเร็วสิ อย่าลืมสระผมด้วยนะครับ”
“ก็ได้ๆ นายหยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยสิ”
“ครับๆ”
เรียวอุคยื่นผ้าเช็ดตัวให้ผม แล้วผมก็ยื่นมืออกไป จับมือเรียวอุคดึงเขาเข้ามากอด แล้ว...ก็ หอมแก้มเรียวอุคไปทีนึง
“ขอบใจนะ”
ผมยิ้มให้เรียวอุคแล้ว เดินเข้าห้องน้ำไป
+++++++ rYeo
อ้ากกกกกก ไม่ไหวแล้ววววว ผมจะละลายอยู่แล้วครับตอนนี้ เหอะๆ ทำไมพี่เยซองถึงทำกับผมอย่างนี้ รู้มัยครับว่าพี่ทำให้ผมหวั่นไหว ใจเต้นแรงจนจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ผมยืนไม่อยู่แล้วครับ ผมล้มลงตรงนั้น ผมสั่นอีกแล้ว ผมพยายามหายใจลึกๆตั้งสติให้กับตัวเอง เพราะผมจะให้พี่เยซองเห็นผมในสภาพนี้ไม่ได้
พี่เยซองเปิดประตูออกมาแล้ว ผมเลยรีบยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว พี่เยซองพันผ้าขนหนู ไว้ที่เอว เผยให้เห็นร่างกายท่อนเต็มตาสองข้างของผม ว้าวววว OwO น้ำลายจะไหล
อ้ากก ผมกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่ได้นะ
พี่เยซองมองผมด้วยสายตางง ประมาณว่า เป็นอะไรของนายเนี่ย
แล้วพี่เค้าก็เดินไปนั่งบนเตียง
“เรียวอุคมานี่หน่อยสิ”
“ครับ”
“นั่งสิ”
“ครับ”
“กลัวฉันรึไง กระเถิดเข้ามาใกล้”
“ครับ”
“ใกล้อีก”
“ครับ”
พี่เยซองโอบไหล่ผมไว้
“นายเป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่ายดีจังนะ”
“พี่ครับ ขอโทษด้วยนะครับ ผมไม่ใช่เด็ก”
ผมลุกขึ้นทันทีด้วยความโมโห และจะเดินออกจากห้อง
“เดี๋ยวสิ” พี่เยซองคว้าแขนผมไว้ แล้วดึงผมเข้าไปหา “นายจะรีบไปไหน ฉันขอโทษๆ”
“...” ผมไม่ตอบ ผมโกรธจริงๆแล้วนะ
“...” พี่เยซองก็ไม่พูดอะไรเหมือนกัน แต่... เขาดึงผมเข้าไปกอด ผมพยายามดิ้นเต็มกำลัง แต่แรงผมก็มีแค่นิดเดียว จะสู้อะไรพี่เยซองได้
“ปล่อยผมนะครับ”
“ไม่ปล่อย”
พี่เยซองไม่ใช่แค่ไม่ปล่อยแต่เขา หอมแก้มผมอีกตางหาก หอมแก้มซ้าย หอมแก้มขวา ผมพยายามหลบ พี่เค้ายังไม่ยอมหยุด
“พี่เยซอง ปล่อยผมนะ”
“ไม่!!!”
“ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ” ผมขึ้นเสียง
พี่เยซองปล่อยตัวผม แล้วผลักผมล้มลงไปนอนบนเตียง แล้วขึ้นคร่อมตัวผมไว้ ผมเริ่มกลัว พี่เยซองไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน ผมจะทำยังไงดีนะ อ๊ะ จริงสิ ผมต้องแกล้งบีบน้ำตา พี่เยซองต้องหยุดแน่ๆ
พี่เยซองเริ่มเข้ามาไซร้ที่คอผม มันจั๊กกะจี๋มากๆเลย แล้วอย่างนี้ผมจะร้องไห้ได้ยังไงหล่ะ
ผมทนไม่ไหวแล้ว
“555555555 พี่ 5555 หยุด 55555 ผม 5555 ทนไม่ 5555ทนไม่ไหวแล้ววว 55555”
พี่เยซองผละตัวออกจากผม อิอิ จั๊กกะจี๋เป็นบ้าเลย 555 หายใจแทบไม่ทัน ฮิฮิ
“ขอโทษนะ”
แล้วพี่เยซองก็รีบหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินออกจากห้องไป
ความคิดเห็น