คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : อย่าดื้อสิ เรียวอุค
+++++++Ye
“มาแล้วๆ”
ผมต้มซุปร้อนๆมาให้เรียวอุคครับ (ที่จริงมันเป็นแบบสำเร็จรุปน่ะครับ แค่เอาเข้าไมโครเวฟ 2-3 นาทีก็กินได้แล้ว ก็ผมทำอาหารเป็นซะที่ไหนล่ะ) เขาเหมือนจะไม่สบายเ ผมเลยเป็นห่วงเขา
“พี่ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้ครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก อะ... ลองกินดูนะ”
ผมตักซุปขึ้นมาช้อนนึง แล้วเป่า จานั้นก็ป้อนให้เรียวอุค
เขามีท่าทีแปลกๆก่อนที่จะกินซุปที่ผมป้อนให้
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นอะไร ผมไม่สนใจหรอก แค่ให้ผมได้ดูแลเขาผมก็ดีใจแล้ว
“อืม... อร่อยจังครับ ว่าแต่พี่ทำอาหารเป็นด้วยหรอครับ ไม่น่าเชื่อ”
“จะบ้าหรอ... ฉันมีปัญญาทำซะที่ไหนล่ะ นี้มันก็ซุปแบบสำเร็จรูปน่ะ โทษทีนะ ไว้วันหลังฉันจะฝึกทำซุปอร่อยๆให้กินละกัน”
“สัญญานะครับ”
“อืมๆ”
เรียวอุคยื่นนิ้วก้อยมาให้ผม ผมก็เลยเกี่ยวก้อยสัญญา ทั้งๆที่ไม่รู้ว่า ตัวเองจะทำได้รึป่าวเลย
“แต่ใครจะสอนฉันล่ะ”
ก็ผมไม่มีที่พึ่งเลยหนิ คงต้องไปเรียนทำอาหารแล้วเรา
“เดี๋ยวผมจะสอนให้เองครับ”
“อ๊ะ... ได้ไงล่ะ ฉันจะทำให้นายกิน แต่ต้องให้นายสอนเนี่ยนะ
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ครับ”
“ก็ได้ๆ”
ผมยิ้มให้เรียวอุค เขามีท่าทีแปลกๆอีกแล้ว เอาเถอะ
“เดี๋ยวฉันมานะ กินเองได้ใช่มั้ย”
“ครับ”
ผมออกไปเตรียมยา และน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้เรียวอุคครับ ผมกลัวเขาจะเป็นไข้จัง เฮ้อ...
“เรียวอุค”
“ครับพี่”
เรียวอุคทำท่าลุกมาช้วยผม
“ไม่ต้องลุก แค่เรียกดูเฉยๆ”
“ครับ”
“กินหมดรึยัง”
“หมดแล้วครับ อร่อยจังเลยนะครับ”
“ดีแล้ว งั้นกินยาซะ แล้วฉันจะเช็ดตัวให้ จะได้นอนพัก”
“ผมไม่ได้เป็นอะไรจริงๆนะ ทำไมผมต้องกินยาด้วยล่ะ”
“กินๆไปเถอะหน่า นายดูเหมือนจะไม่สบาย กินเผื่อไว้ไม่เสียหายหรอก”
“ไม่เอา ไม่กิน”
“อย่าดื้อสิ เรียวอุค”
“ไม่เอา ไม่กิน”
“นายนี่เป็นเด็กที่ดื้อจริงๆ”
“ผมไม่ใช่เด็กซะหน่อย”
5555 เวลาผมพูดว่าเขาเป็นเด็กทีไร เขาก็จะอารมณ์เสียทุกที 555
ผมชอบจัง เหมือนได้แกล้งเขา สนุกดี แหะๆ
“5555 ก็ได้ๆ ไม่กินก็ไม่กิน แต่ฉันจะเช็ดตัวให้นาย”
“ไม่ ผมไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ผมอาบน้ำได้น่า”
“เฮ้อ... ถอดเสื้อ”
“ไม่ พี่จะบ้าหรอ”
“ถอดเสื้อ ฉันจะเช็ดตัวให้ไง ทำไมนายถึงดื้อนักนะ”
“ไม่ๆๆๆๆๆ”
เขาไม่ยอมท่าเดียว ยาก็ไม่กิน เช็ดตัวให้ก็ไม่เอา
ผมเลยเข้าไปใกล้ เพื่อที่จะถอดเสื้อให้เรียวอุคด้วยตัวเอง
**************************
ช่วยเม้นด้วยนะคะ
ความคิดเห็น