คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : HBD Yesung //ฝาก : อวยพรวันเกิดเย่ด้วยนะ
ผมอยากให้การทำงานแต่ละวัน ผ่านไปเร็วๆจะได้ไม่เหนื่อย แต่ขอยกเว้น วันที่ทำงานกับพี่เยซองไว้วันนึงละกันครับ ขอให้วันนั้นผ่านไปช้าๆ อิอิ วันนี้เคอาวาย ไปจัดคอนเสิร์ตครับ ร้องกันแค่ 3 เพลงเอง แล้วเราก็ต้องไปอัดรายการอีก 3 รายการ กว่าจะเสร็จหมดคงจะตี 3 ล่ะครับ (มีแต่เลข 3 แฮะ ; พี่เยซองชอบเลข 3 ฮิฮิ)
วันนี้ทำงานอย่างเดียวเลยครับ แต่ก็ดีใจมากเลยครับเวลาผมเห็นแฟนคลับมาให้กำลังใจ รู้สึกดีมากๆเลยครับ แต่ก็เหนื่อยด้วยเหมือนกัน
กลับบ้านแล้วครับ ตอนนี้ก็ตี 5 ทุกคนนอนกันหมดแล้ว
คยูฮยอนนะครับ กลับมาถึงรีบวิ่งขึ้นไปนอนเลยครับ เลยเหลือผมกับพี่เยซองกัน 2 คน
“ยังไม่นอนหรอครับ”
“ยังล่ะ มันไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่น่ะ”
“ครับ เอ่อ... พี่เยซองครับ”
“หืม”
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับ” ผมยิ้ม
“ขอบใจนะ” พี่เยซองก็ยิ้มให้ผม
พี่เยซองเดินมาหาผม แล้วกอดผม แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะครับ ผมก็กอดตอบสิ
อ้อมกอดมันอุ่นที่สุดเลยครับ อยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้จังเลยครับ
“ฉันอยากจะหยุดเวลาไว้จัง”
พี่เยซองก็คิดเหมือนผม ไม่น่าเชื่อ
“ผมก็เหมือนกันครับ”
“เรียวอุค นี่นาย” พี่เยซองมองหน้าผม
“...” ผมยิ้มให้เขา
“เออ ช่างมันเถอะ”
แล้วพี่เยซองก็เดินห่างออกไป เฮ้อ... ไม่เป็นไรครับ แค่นั้นผมก็ดีใจมากแล้ว
ปัง!!!
เสียงเหมือนปืน
ผมรีบวิ่งไปหาพี่เยซอง
“เรียวอุค นายเป็นอะไรรึป่าว”
“ป่าวครับ แล้วพี่ล่ะ”
“ฉันไม่เป็นไร”
“นั่นมันคือเสียงอะไรครับ”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
ผมกอดเรียวอุคไว้แน่น เขาคงกลัวมาก
“อยู่อย่าขยับ” ใครก็ไม่รู้ใส่ไอ้โม่งมายืนถือปืนจ่อผมกับเรียวอุค
“ฮืฮๆๆๆ” เสียงเรียวอุค เรียวอุคร้องไห้ เรียวอุคกอดผมแน่นมากๆ ผมใช้ตัวของผมบังตัวเรียวอุคไว้ ผมดันเขาไปข้างหลัง แต่เขาไม่ยอม จะยืนข้างผมให้ได้
“แกเป็นใคร” ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ก็เลยใช้ประโยคยอดฮิต เวลาเจอคนแปลกหน้า
“ฉันก็เป็นคนที่จะมาฆ่าแกไง 555” มันหัวเราะด้วยความซะใจ
“...” มันพูดไม่ออกแล้วครับ อึ้ง ผมรู้ว่าคงไม่รอด จะสู้ก็ไม่รู้จะสู้ยังไง ผมกำลังพยายามตั้งสติ กะจะเข้าไปสู้กับมันสักยกนึง แต่มันก็ติดอยู่ที่เรียวอุคเนี่ยแหละครับ กอดผมแน่นไม่ยอมปล่อยเลย
“งั้นก็ยืนนิ่งๆให้ฉันฆ่าล่ะกันนะ 555”
ผมหลับตานิ่ง ตัวเกรงไปหมด ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม คิดว่าต้องตายๆแน่
มันไม่มีเสียงปืน มีแต่น้ำเปียกอยู่เต็มหน้าผม ผมค่อยๆลืมตาขึ้น อ้า อึนฮยอกยืนหัวเราะผม มันคงจะซะใจของมัน ใช้ปืนฉีดน้ำยิงใส่ผมไม่หยุด
“พี่เยซองขาาา หนูเป็นแฟนคลับของพี่ค่ะ หนูมาช่วยพี่เเล้ว” พี่อีทึก พี่ฮีชอล ดงแฮ แล้วก็ซีวอน วิ่งมาหาผม พวกเขาใส่วิกผมยาวๆ แต่งตัวเป็นผู้หญิง (แบบ พอรับได้อ่านะ - -“) อยากบอกว่าพี่ฮีชอลดัดเสียแล้วชวนหัวเราะเอามากๆ ก๊ากกก
“นี่อาวุธ” พี่อีทึกส่งปืนฉีดน้ำมาให้ผมกับเรียวอุค อ่าวเรียวอุคเป็นปกติตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า
“พวกเรา ลุย!” อึนฮยอกสั่งพรรคพวกของฝั่งของตน ซึ่งก็มีชินดง ซองมิน คยูฮยอน
ฮันกยอง คังอิน ทุกคนถือปืนถีดน้ำ 555
แล้วหลังจากนั้น พวกเราก็เล่นกันอย่างสนุกสนาน ในแต่ละทีมก็พลัดกันเติมน้ำ 555 ใครได้ปืนกระบอกเล็กก็ซวยไป อิอิ มันสนุกมากๆจิงๆนะครับ
ผมยิงสู้อยู่กับชินดง แล้วชินดงก็ถอยไปเรื่อยๆจนถึงห้องครัว เขาหยิบฝาหม้อขึ้นมาเป็นกำบัง เพราะน้ำในปืนหมด แต่รู้สึกว่าฝาหม้อจะเล็กเลยไปคว้าเอากระทะมาแทน ฮิฮิ พอผมยิงจนน้ำหมดก็เลยรีบเผ่น 555 มันดีนะครับ ไม่ได้สนุกอย่างนี้มานานแล้ว
บ้านทั้งบ้าน(ข้างล่าง) เปียกไปหมด ไม่มีใครที่ตัวแห้งเลยครับ
ปี๊ดดดดดดดดดดดดด
(เสียงนกหวีด)
ทุกคนมองไปที่ต้นเสียง
คิบอมครับ 555 เขาแต่งชุดตำรวจ เท่ห์ดีนะ
“หยุดอย่าขยับ เจ้าหน้าที่ได้ล้อมไว้หมดแล้ว กรุณามอบตัว ยกมือขึ้น”
ว่าแล้วทุกคน ก็ทำตาม 555 รับมุกๆ ผมแอบหลุดขำ ฮ่าๆๆๆ
คิบอมคว้าอะไรซักอย่างที่อยู่ข้างตัวขึ้นมา มันคือสายยางครับ เฮ้ย!! คิบอมใช้สายยาง เปิดน้ำแล้ว ฉีดใส่ทุกคน คราวนี้จะมาใครยอมล่ะครับ
ทุกคนจับมือกันรุมคิบอมคนเดียว 12 : 1 ยุติธรรมมากมายเลยครับ 555
ผล : คิบอมก็ได้เปียกเหมือนพวกเราแล้วครับ อิอิ
“เหนื่อยๆ พอเหอะ” เสียงโวยวายจากชินดงครับ 555 มันก็จริงของเขา
ก็เราเล่นกันมาตั้งแต่ตี 5 ตอนนี้ก็ 9 โมงเช้าแล้วครับ ผมก็เหนื่อยเหมือนกันแหละ แต่ก็ยังสนุกอยู่ อิอิ ไม่ค่อยอยากเลิกเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ทุกคนอยู่กลางบ้าน
นั่ง/นอน หอบกันเป็นแถว รวมถึงผมด้วย
“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” อึนฮยอกพูดแล้วลุกขึ้น
“ผมไปด้วยครับ” เรียวอุคพูดแล้วลุกตามไป
“ไปด้วยสิ” ผมพูด
“ไม่ต้องๆ รออยู่นี่ก่อนเลย ไม่ให้ไป” อึนฮยอกห้ามผมแล้วก็ดันผมให้นั่งลงเหมือนเดิม
แล้วอยู่ดีๆทุกคนก็ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทิ้งผมไว้คนเดียว อะไรของพวกเขา เฮ้อ...
“ปล่อยผมนะครับ พี่เยซองช่วยผมด้วยยยย”
นั่นมันเสียงเรียวอุคหนิ เกิดอะไรขึ้น ผมรีบวิ่งไปทันที
แล้วสิ่งที่ผมเห็นก็เป็นเรียวอุคกำลังนอนอยู่ที่พื้น ผมรีบเข้าไปดู เรียวอุคเหมือนสลบไป ผมเลยอุ้มเขาขึ้นจะพาเขาไปที่เตียง
เอสเจทุกคนวิ่งเข้ามาล้อมผมไว้ แล้วก็เริ่มร้องเพลง
“Happy Birthday to you, Happy Birthday to you, Happy Birthday Happy Birthday, Happy Birthday Yesung” แล้วก็ต่อด้วยเพลง hbd ที่เป็นภาษาเกาหลี
“แซง อิล ชุก ฮา ฮัม นี ดะ แซง อิล ชุก ฮา ฮัม นี ดะ ซารัง ฮา นืน เยซอง แซง อิล ชุก ฮา ฮัม นี ดะ”
เรียวอุคตื่นขึ้นเมื่อเพลงจบ แล้วก็หอมแก้มผม O-O ไม่นึกไม่ฝันมาก่อนว่าเรียวอุคจะกล้าหอมแก้มผมต่อหน้าทุกๆคน
“ฮิ้ววววววววว” เสียงจากทุกคน แล้วทุกๆคนปรบมือให้เรา 2 คน อิอิ แอบเขินๆ
ผมค่อยๆวางเรียวอุคลง
“อ้อ มีเรื่องจะถามหน่อย ใครเป็นคนคิดเนี่ย ไอ้ทั้งหมดนี้ มันทำให้ฉันมีความสุขมากๆเลย รู้มั้ย 555”
ทุกคนชี้ไปที่เรียวอุค
ผมมองหน้าเรียวอุคอย่างอึ้งๆ
“อ้า เรียวอุค นายนี่น่ารักที่สุดเลยย” ผมดึงเรียวอุคเข้ามากอด
“555” หัวเราะอะไรกันวะ
“มากไปแล้วๆ เยซอง” พี่อีทึกทำให้ผมต้องผละออกจากเรียวอุคอย่างเขินๆ >///<
แล้วพี่อีทึกก็ดึงเรียวอุคเข้าไปกอดแทน เรียวอุคดูตกใจเล็กน้อย แต่ก็ยอมให้พี่อีทึกกอดแต่โดยดี ผมรู้ว่าพี่เขาแกล้งผมเลยไม่ได้คิดอะไร
“เฮ้ย! พี่อย่า” ผมรีบร้องก็พี่อีทึกน่ะสิครับ จะจูบเรียวอุค จูบนะครับไม่ใช่หอมแก้ม พี่อีทึกเลยชะงัก แล้วปล่อยเรีบวอุค จากนั้นก็หัวเราะ
เล่นเอาผมตกใจหมดเลย เฮ้อ...
ทุกคนแยกย้ายกันไปเปลี่ยนชุดแล้วก็นอนต่อ หลับกันหมดแล้ว เหลือเหมือนเดิม ก็แค่ผมกับเรียวอุค
“เรียวอุค ขอบใจนายมากนะ วันนี้ฉันสนุกแล้วก็มีความสุขมากๆเลยล่ะ”
“ครับ แต่ที่จริงแล้วถ้าไม่มีคนอื่นๆมาช่วยก็คงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกครับ ดังนั้นพี่ก็ขอบคุณผมคนเดียวไม่ได้ ต้องขอบคุณทุกๆคนด้วยครับ”
“อ่าๆ ได้ๆ เรียวอุค นายไปนอนได้แล้วนะ เช็ดหัวให้แห้งก่อนด้วย เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี”
“คร้าบบบ”
เรียวอุคเข้านอนเรียบร้อยแล้วครับ สุดท้ายก็เหลือผม
ผมนั่งทำเขียนกระดาษ 12 แผ่น
แต่ละแผ่นเขียนว่า “โค มับ ตะ” จาก เยซอง
(แปลว่า ขอบคุณ ที่ใช้กับคนที่คุ้นเคย อ่าคะ คงรู้กัลช่ายปะ)
ผมเอากระดาษไปแปะไว้ที่หัวเตียงของทุกคน แค่นี้อาจยังไม่พอกับที่พวกเขาทำให้ผมมีความสุขขนาดนี้ เอาไว้วันหลังผมจะเลี้ยงขอบคุณทุกคน (วันหลังยังไม่รู้ว่าจะมีเมื่อไหร่)
เฮ้อ... มีความสุขจริงๆเลยเรา อิจฉาตัวเองจัง 555
****************************
*ซารางเฮโย*
เม้นๆด้วยน้า อวยพรวันเกิดเยซองด้วยน้า อย่าลืมๆ
ความคิดเห็น