คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PROLOGUE 00 l แรกพบ สบตา (50%)
PROLOGUE
(น่ารัไหม น้อโอเี่ยนนั่นเอ #หมอหล่อบอ่อ้วย)
[โอเี่ยน]
“โอเี่ยน”
“...”
“โอเี่ยน!”
ผมละสายาาหนัสือเรียนแล้วหันไปมอนเรียื่อัวเอ
ใรนนั้นือโ่นั่นเอ แล้วะเรียทำไมนัหนาไม่รู้เหรอว่าอนบ่ายนี้มีสอบและถ้าสอบไม่ผ่านะแนน็ะน้อยนิามไป้วย
อาารย์ท่านนี้ไม่มีารให้แ้้อสอบเหมือนอนเรียนมัธยม้วย
“โอเี่ยน”
“ว่า?”
ผมถาม่อนที่มันะเยิบัวมานั่้าๆ พร้อมับึหนัสือผมออไป
านั้น็หยิบมือถืออัวเอมาให้ผมู มันเป็นเพ RY Cute Boy เพนี้ะอัพ่าวสาวเี่ยวับหนุ่มฮอหน้าาีอมหา’ลัยนั่นเอและผม็เรียนที่มหา’ลัย RY ้วย สอบเ้าะแพทย์อนนี้อยู่ปีหนึ่
อ่า
มันอัพ่าวสารอะไร
RY Cute Boy
วามรัเ้าา
ระแทหัวใ ู่ิ้นอพี่ลมหวน
แอมินเสียใแ่ถ้าทัู้่ลเอยัน
แอมินยอม ~
โอเี่ยน
แพทยศาสร์ปี 1
#หมอหล่อบอ่อ้วย
#อีะแพทย์ #เ็พี่ลมหวน
(รูปผม
ำลัยี้าัวเอ)
8.6K
แร์ 1,589
รั้
ผมมอถึับเบิาโเมื่อเอรูปผมอยู่ในเพัอมหา’ลัย แล้วอะไรือารที่ผมลายเป็นเ็อพี่ลมหวน้วย
ั้แ่เ้ามาเรียนปีหนึ่ไ้สามอาทิย์ยัไม่เยเห็นหน้าหรือรู้ัื่อพี่ลมหวนมา่อน
ใรมันล้าเอาผมไปิ้นับผู้ายันเนี่ย
“ยัเว้ย
ยัไม่หมเท่านี้” โ่บอ่อนะใ้นิ้วเลื่อนหน้าอลนเอับ่าวสารใหม่
ราวนี้ผมเอาโทรศัพท์มาูเอเลยเพราะมันอึ้มา
RY Cute Boy
วามเสื้อ็อป ~
แอมินไปสอบถามมาแล้วเรื่อู่ิ้น
เ้าัวหัวเราะและยอมรับว่ารัน้อหมอริ่า!
บอว่ารอเวลาสัหน่อย พี่ลมหวนบอว่าให้น้อปรับัวับมหา’ลัย่อนานั้นะลุยหน้าามีบเ็มพิั
เอาให้หมอเไปบอรัวๆ แอมินและสาวๆ ้ออหััเป๊าะ
เพราะพี่ลมหวนอบน้อโอเี่ยน่า!
ลมหวน วิศวรรมศาสร์ปี
3
#วิศวะหล่อบอ่อ้วย
#อีะวิศวะ #ผู้ายอน้อโอเี่ยน
#เือนมหา’ลัยปีสาม
(รูปพี่ลมหวน
นั่เ๊หน้าหล่อใส่ล้อ)
29K
แร์ 8,799
รั้
ผมนี่ไม่รู้ะบรรยายับวามเสื้อ็อปยัไ
่อนอื่น้ออบรรยายหน้าาอพี่ลมหวนนไม่รู้ันนี้่อน พี่แเป็นนผิวาว ัว
(น่าะ) สู หุ่นีล้ายนายแบบในนิยสารื่อั
เรือนผมสีำสนิทถูเเป็นทรยอฮิ วาเรียวมสวย มูโ่
ริมฝีปาหยัไ้รูปสีออล้ำนิหน่อย บอไ้เลยว่าในรูปนี้เาูีมาๆ มานบรรยายออมาไม่ถู
ถ้าะหล่อนานี้ไม่น่ามาอบผู้ายหรอ
“ใรวะ
รู้ัไหม” ผมถามโ่ เพื่อนสนิทเพียนเียว้วยวามสสัย
ะแพทย์ับะวิศวะมันั้อยู่ห่าไลแล้วพี่แเอาเวลาที่ไหนมาส่อ
หรือะับรถผ่านแล้วบัเอิเห็นผมเ้า บ้าบอเถอะ
“เือนมหา’ลัยปีสาม โส ั หล่อ รวย เรียนเ่ไ้เียรินิยมอันับหนึ่ทุปี
มีแ่นอบ แฟนลับิามเป็นแสน ยอไล์เป็นหมื่น ยอแร์เป็นพัน เอา่ายๆ
ือูีไปหมทุอย่า”
ผมนี่เียบเลย
ถ้าพี่มันะูีนานั้นยิ่เป็นไปไ้ยาที่เาะมาอบผู้ายอย่าผม
ยอมรับว่าัวเอไม่ไ้แย่นหมารัวิ่หนี หน้าา็ู (เือบะ) ี ผิว็าว อ่า
แ่มัน็เื่อยา
“ถ้าสสัยว่าพี่เามาอบโอเี่ยนไ้ยัไ
เรามีวิธี”
“...?”
“เินไปถาม”
“ไร้สาระ
อ่านหนัสือเถอะ อีสิบนาทีเ้าห้อสอบละ”
“เออๆ”
สุท้ายเราสอน็มานั่อ่านหนัสือัน่อ
พออาารย์เินเ้ามาพวเรา็นั่แยันและทำ้อสอบไปเรื่อยๆ นหมเวลา
านั้นอาารย์็เินเ็บ้อสอบและระาษำอบไป
มันเหมือนเวลาผ่านไปเร็วแ่บอเลยว่ายาโร อนสอบเ้ามาว่ายาแล้ว
พอเรียน็พบว่ามันยาว่า
เอาเถอะ
มั่นใเ็มร้อย ยัไ็ผ่าน
“ลับอนโัน ่วนอนแล้ว”
โ่บอผม็พยัหน้าล
“่วเหมือนัน
เฮ้ย!”
------------------------------------------------------------------(50%)
สวัส่าับเรื่อแร มีวามมโนล้วนๆ ไม่มีราม่าให้วุ่นวายใแน่นอนเพราะ...แ่ไม่เป็น ฮ่า ฮ่า
เปิเพียน้ำิ้มเล็ๆ น้อยๆ ้ออเริ่นนิหน่อยว่าทั้สอพบับยัไ
หาใรอบวามหวาน อบเล่นอสู อบอ่อย ็สามารถิามไ้เลย่าาา
(วามรัมันสามารถทำให้ใลั่ไ้แ่ไหนเียว)
Up : 29/4/60
ความคิดเห็น