[SF Jark] :+ Lovely Jark +:

ข้อมูลเบื้องต้น

Short Fiction
:+ Lovely Jark :+

สวัสดีทุกๆคนที่เข้ามาด้วยนะคะ
นี่เป็นฟิคสั้นเรื่องแรกของเราค่ะ ฟังเพลงไปแต่งไป
ขอฝากด้วยนะคะ ^__^ 
 
าร์ค Jark Jackson&Mark
บอกเลยว่ารักคู่นี้มากกกกกกที่สุด


Mark Tuan Yi-En


Wang Jackson






cinna mon

เนื้อเรื่อง

SF

Jark

เปิดเพลงฟังคลอด้วยนะ คือเราใส่โค้ดเพลงไม่เป็นไง! 555 เลยแปะลิ้งค์ละกัน
https://www.youtube.com/watch?v=U0kd7zuQIV4
 

กี่ปีแล้วนะที่แอบมองคุณมา....

กี่ปีแล้วนะที่ต้องหลบๆซ่อนๆเวลาเจอคุณ....

กี่ปีแล้วนะที่ผมชอบคุณ....

กี่ปีแล้วนะ....

แต่จะกี่ปีผมก็ไม่เบื่อสักที....

หน้าขาวเรียว นัยน์ตาใส จมูกโด่งได้รูปของคุณ....

จะกี่ปีผมก็ไม่มีทางเบื่อมันเลย....

ให้ตาย....

ผมหลงคุณมากๆเลยนะเนี่ย....

“แจ็คสัน” ผมเงยหน้ามองตามเสียงเรียก

“ว่าไงแจบอม” ผมตอบกลับไปทั้งๆที่ยังจ้องไปทางคนๆนั้น

คนที่ทำให้ผม...หลงรักขนาดนี้

“มึงจะนั่งมองพี่มาร์คอีกนานมั้ยห๊ะ!” ถ้อยคำเย้ยหยันของเพื่อนไม่ได้ทำให้ผมร้อนรนเลยสักนิด เพราะมันคือความจริง...

...ก็มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อนี่นา

“....” ผมยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียว

เขาหันมาทางนี้!!

ถึงแม้ไม่ได้หันมาหาผม แต่แค่ได้เห็นหน้าเขาผมก็รู้สึกมีความสุขมากๆแล้ว...

“โว๊ะ! เป็นเอาหนักเว้ยเพื่อนกู” แจบอมบ่นอุบอิบ แต่ผมก็ยังคงนั่งมองที่เขา

คนเดียวที่อยู่ในหัวใจทั้งสี่ห้องของผม

ถึงแม้มีหัวใจที่จะเก็บรักของใครได้มากกว่า 2 คน แต่....

ผมก็จะเลือกเก็บเขาไว้หมดทุกห้อง.... : )

“เชิญมึงนั่งมองไปเลยนะครับ ...กูไปและ” แจบอมบอกก่อนจะยกข้าวของของตนเอง ผมตวัดมือไล่มันไป ทั้งๆที่ยังมองเขา

“ฮุ้ย! ไอพวกอินเลิฟ...อย่านั่งมองจนลืมกลับบ้านนะครับ!! ” ไม่ลืมที่จะประชดประชันอีกสองสามที แล้วเดินจากไป

ผมนั่งจมปลักอยู่ตรงที่เดิม ไม่แม้แต่ขยับเขยื้อน

คนที่เดินผ่านมาคงนึกว่าผมเป็นลูกปั้นแล้วล่ะมั้ง?? :]]

แต่คนจะมองกันเยอะแค่ไหนขอแค่ได้นั่งมองพี่มาร์คก็พอแล้ว....

“มาร์คคึ~” เสียงเด็กในกลุ่มของพี่มาร์คเรียกแล้วกอดคอเจ้าของชื่ออย่างสนิทสนม

น่าอิจฉาจัง...

เมื่อไหร่ผมจะมีสิทธิ์...ทำแบบนั้นบ้างนะ...

นั่งอยู่นานจนกลุ่มพี่ๆเขากลับกันหมดแล้ว

 

เหลือแต่พี่มาร์คแค่คนเดียว...

ผมรีบลุกขึ้นเก็บของทันทีที่พี่เขามองมาทางผม

อย่ามองแบบนั้นแล้วยิ้มได้มั้ย...

แค่นี้ผมก็หลงรักพี่จะตายแล้วนะ....

“นี่ๆ” ผมสะดุ้งโหยงเพราะแรงสะกิดที่ไหล่

“พ...พี่...มาร์ค” เขายืนอยู่ตรงหน้าผม เขาเรียกผม เขาสะกิดผม......

“อื้อ...เราหวัง แจ็คสันใช่มั้ย??” พี่มาร์คถามแล้วเอียงคอน่ารัก

เฮ้อ....

พี่ทำหัวใจผมไม่ปกติอีกแล้วนะครับ

“พี่รู้จักผมด้วยหรอครับ?”  ผมถามปนตกใจ การที่คนที่เราแอบมองมานาน รู้จักชื่อเรามันเป็นอะไรที่...

เขินสุดๆ

   

  “ฮ่ะๆ แน่นอนสิ...ใครจะไม่รู้จักนักบาสโรงเรียนบ้างล่ะ หื้อ...” อ่า จริงสินะ

   

“เอ้อ...รีบรึเปล่าน่ะ” พี่มาร์คถาม จริงๆถึงรีบแค่ไหนตอนนี้ผมก็คงต้อง...

   

“ไม่ครับ” โกหกตัวเอง และทำตามที่ใจต้องการ

   

“ดีเลย...คือพี่อยู่ชมรมเต้นไง แล้วมันมีให้ประกวดเต้น พี่คิดท่าไว้หมดแล้ว แต่ไม่รู้ว่าดีมั้ย เพื่อนพี่กลับหมดแล้วเลยไม่รู้จะถามใครน่ะ ^ ^” รอยยิ้มของพี่มันเหมือนกับแสงอาทิตย์แรกเช้า มันทำให้ผมหยุดมองไม่ได้ ....

   

“แจ็ค...แจ็คสัน”

   

“ค...ครับ” ผมรับ แอบเห็นพี่เขาหัวเราะเบาๆ อ่า...นี่ผมเหม่อไปสินะ “โทษทีครับ ช่วงนี้ผมเบลอๆ”

   พี่มาร์คพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะเข้าเรื่อง “นั่นแหละ...พี่เลยอยากให้เราช่วยดูให้หน่อยว่าท่าเต้นได้มั้ย” พี่มาร์คกดโทรศัพท์เพื่อเปิดเพลงหลังจากที่ผมพยักหน้ารับ “ไม่รบกวนใช่มั้ย?”

“ไม่เลยครับ!” ผมทำเสียงหนักแน่น จนพี่มาร์คหัวเราะ

ยิ้มอีกแล้ว.... /////

“เอาล่ะนะ..” พี่มาร์คให้สัญญาณ “เปิดเลย” ผมกดเปิดเพลงในโทรศัพท์ของพี่มาร์ค

พระเจ้า...

ผมฝันหรอ...

ทำไมตรงหน้าของผมเป็นนางฟ้าไปได้...

ภาพทุกอย่างที่พี่มาร์คกำลังกระทำ กลายเป็นภาพช้าในห้วงความคิดของผม...

ก่อนที่เพลงจะจบ พี่มาร์คหันมาทางผมและยิ้ม

แบบแสงสว่างของดวงอาทิตย์....

ที่ผมหลงใหล....

หลังเพลงจบ ...พี่มาร์คหันมายิ้มให้ผม และพูดอะไรบางอย่าง

ผมไม่ได้ยินอะไรเลย ราวกับหูผมตัดรับการได้ยินเสียง

และดวงตาถูกมนต์สะกด...

ผมรู้สึกว่าหัวใจกำลังสั่งให้ก้าวไปข้างหน้า

พี่มาร์คหุบยิ้มตอนที่สองขาของผมก้าวไปใกล้ๆเขา

ยิ่งเขาถอยหลังเขาก็ยิ่งหมดทางหนี...

ที่สุดก็ถอยจนติดบอร์ดที่กำแพง...

ใช้สองแขนกักขังเขาไว้...

ผมโน้มหน้าลงไปจนได้กลิ่นของคนข้างหน้า....

“รัก”

มีเพียงคำนี้ที่ผมนึกออก

สุดท้ายริมฝีปากเย็นของแนบชิดกัน...

ไม่มีการรุกล้ำใดๆ เพียงแค่จูบเบาๆ ราวกับอยากส่งไปให้ถึงคนข้างหน้าว่ารัก...

ผมค่อยๆดึงสติของตัวเองกลับมาแล้วถอนจูบออก

พี่มาร์คอมยิ้มเล็กน้อย...ก่อนจะก้มหน้าที่มีสีชมพูระเรื่องุด

ผมยิ้มกับท่าทีน่ารักของคนตรงหน้า

พี่มาร์คพูดไร้เสียงออกมาว่า “บ้า” แล้วเอากำปั้นเล็กๆนั้นทุบบ่าผมแก้เก้อ

ผมคงไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยว่า...

"พี่ก็รักผม......."

-FIN-

เเงะ จบและ สรุกมั้ยง่ะ?? ิเพิ่งแต่งเเนวนี้ครั้งแรกเลยกากไปหน่อย
ภาษาเราไม่สวยน้้า อย่าคาดหวังด้านภาษา 555
จริงๆเเรงบันดาลใจเรื่องนี้มาจากรุ่นพี่เรา แจ็คสันคงเป็นพี่ผู้ชาย ส่วนมาร์คเป็นพี่ผู้หญิง แบบตอนนึกภาะตามพี่แกเบ่านะฟินเฟร้อ
พี่ผู้หญิงไปเต้นท่าน่ารักๆใส่อ่ะ แล้วพี่ผช.แกก็มองแบบ น่าร้ากกก แล้วก็ถอยๆกันแล้วจูบเลย >/////< พี่ผู้หญิงก็เขินตัวม้วน อยากมีโมเม้นท์แบบนี้บ้าง (แต่จิตใต้สำนึกเตือนว่า "หาแฟนให้ได้ก่อนเถอะ" ฮืออออ
พอๆ สุดท้ายนี้อย่าให้เม้นท์กันหน่อย สองพยางค์ก็เลิฟแล้วค่า >3<///

-รักรีดเดอร์ค่ะ -
 

 

cinna mon