ตอนที่ 29 : Lies 22 ► งานพิเศษ [50 Per.]
หลังจากวันที่พี่โตพาฉันและน้ำเงินไปทานข้าวร่วมกับครอบครัวของเขา ทุกอย่างเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ พี่โตมีแวะมานอนที่บ้านบ้าง แม้บางคืนจะไม่ได้กลับ แต่เขาก็มีโทรบอกหรือส่งข้อความมาอยู่เสมอ เช่นวันนี้ที่เขาบอกว่าต้องอยู่ทำโปรเจคกับเพื่อนยันเช้า ซึ่งฉันเองก็งานยุ่งไม่ต่างกัน
ฉันมีงานด่วนราคาค่าจ้างดีเสนอเข้ามาจากพี่เอเจนซี่คนเดิมที่เคยจ้างฉันอยู่ตลอด พี่เขาบอกมาว่าจริงๆ ก็เกรงใจฉันอยู่ กลัวฉันไม่รับ เพราะเหตุการณ์คราวก่อนเขาเองรู้สึกผิดต่อฉันมาก แต่ครั้งนี้คนที่รับทำแต่แรก ดันมาป่วยกะทันหัน พี่เขาหาคนทำแทนไม่ทันจึงลองเสนอฉันมา ตอนแรกฉันว่าจะปฏิเสธเพราะงานที่ว่าคือการแนะนำเหล้าในผับแห่งหนึ่ง ถึงพี่เขาจะการันตีดิบดีเรื่องชุดว่าไม่โป๊ก็ตาม แต่งานกลางคืนก็ไม่ใช่แนวฉันจริงๆ และฉันเป็นห่วงน้องด้วย ไม่อยากปล่อยให้น้องอยู่บ้านคนเดียวลำพัง
แต่ทว่าค่าตอบแทนที่ได้รับนี่สิ มันกลับยั่วยวนเหลือเกิน แล้วงานนี้ก็แค่ทำแทนอาทิตย์เดียว หากฉันฝืนทำเงินที่จะได้นั้น มันต้องมากพอจนสามารถใช้คืนพี่โตได้เลยล่ะ เกิดความลังเลอีกแล้วสิ
ท้ายสุดเงินมันก็ชนะทุกสิ่ง ใช่... จะหาว่าฉันหน้าเงินก็ได้ แต่ทุกอย่างบนโลกใบนี้ล้วนขับเคลื่อนด้วยเงินทั้งนั้นนี่
ฉันตัดสินใจตอบตกลงรับงาน แต่เรื่องนี้คงบอกพี่โตหรือน้ำเงินไม่ได้ว่าไปทำงานอะไร ดีที่ช่วงนี้พี่โตทำโปรเจคจบแล้วและกลับมานอนบ้านทุกวันตามปกติแล้ว
“พี่โตคะ ช่วงนี้ฉันจะรบกวนฝากน้ำเงินหน่อยได้ไหมคะ” ฉันเริ่มประโยคด้วยน้ำเสียงอ่อน ละอายใจเหมือนกันที่ต้องขอร้องเขาแบบนี้ ทั้งที่เขาเป็นแค่ผู้เช่าแท้ๆ แต่กลับต้องรบกวนเขาแบบนี้
“หืม ปกติพี่ก็ช่วยดูน้ำเงินอยู่ตลอดนิ มีอะไรหรือเปล่า” พี่โตเงยหน้าจากหนังสือในมือ ตอนนี้พวกเราสามคนกำลังนั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องรับแขก เป็นกิจวัตรประจำวันช่วงหัวค่ำของบ้านเราไปแล้ว
"พอดีฉันต้องทำงานแทนเพื่อนอาทิตย์หนึ่ง มันเป็นกะกลางคืน” ฉันหลบตาเล็กน้อย “ฉันคงต้องกลับดึกหน่อยช่วงอาทิตย์นี้"
"อ้อ… ได้สิ พี่ช่วยดูให้ เธอไม่ต้องห่วง" เขารับปากอย่างเข้าใจ แม้แววตาจะเจือความสงสัยอยู่บ้างแต่ก็เลือกที่จะไม่ถามอะไรต่อ
"ขอบคุณนะคะ ฉันจะได้สบายใจ" ฉันยิ้มขอบคุณ สำหรับความช่วยเหลือครั้งนี้ และฉันจะได้ไม่ต้องห่วงน้องในเวลาที่ฉันไม่อยู่
หลังจากนั้นฉันเริ่มทำงานที่ผับได้อยู่สองสามวัน กลับดึกตื่นเช้าอยู่อย่างนี้วนไปมา ยอมรับว่าเพลียหนักกว่าที่คิดทำให้นอนหลับลึกกว่าปกติ ช่วงเช้าของวันที่สี่น้ำเงินเข้ามาหาที่ห้องก่อนไปโรงเรียน
"อือ... น้ำเงินเหรอ" ฉันผงกหัวขึ้นมาเล็กน้อย หรี่ตามองน้ำเงินเปิดประตูเข้ามา
"พี่ชมทำงานที่ไหนเหรอฮะถึงกลับดึกแบบนี้ พอผมถามลุงโต ลุงบอกแค่ว่าพี่ชมทำงานล่วงเวลา"
"ใช่… พี่ทำงานล่วงเวลาน่ะ เลยเพลียนิดหน่อย แต่น้ำเงินไม่ต้องห่วงนะ" ฉันยิ้มพร้อมเอื้อมมือไปจับมือเขาว่าอย่าเป็นห่วง แต่ตัวเองก็นอนอยู่บนเตียงแบบนั้น
"พี่ชมทำงานให้น้อยลงได้ไหม ตอนนี้ลุงโตก็มาอยู่กับเราแล้ว ค่าเช่าของลุงโตน่าจะช่วยเราได้เยอะไม่ใช่เหรอฮะ"
ฉันนิ่งฟังที่น้ำเงินพูดมา และเรียกให้น้องขยับเข้ามาใกล้ๆ
"พี่ขอทำงานนี้ให้เสร็จก่อน แล้วพี่จะลดลงนะ และจะทำงานที่คาเฟ่เหมือนเดิม โอเคไหม" ฉันลูบผมเขาเพื่อบอกให้เข้าใจ เมื่อน้องฟังอย่างนั้นจึงยิ้มดีใจก่อนจะขอตัวไปโรงเรียน
น้ำเงินออกจากห้องของฉันไม่นาน ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูเข้ามาแทน ซึ่งมันยังเปิดไว้อยู่ ฉันผงกหัวมองเจ้าของเสียงเคาะอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นพี่โตยืนพิงประตูยืนมองมาทางฉัน
"มีอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันเอ่ยถามเขาอย่างอ่อนเพลีย
"เมื่อคืนเธอกลับถึงบ้านกี่โมงเหรอ"
เขามองมาทางฉันเล็กน้อยก่อนจะถาม
"ก็กลับเวลาเดิมค่ะ" น้ำเสียงงัวเงียตอบ
สายตาที่เขามองมาเหมือนคนจับผิดกัน ฉันอาศัยความง่วงงุนซุกหน้าหลบสายตาคมคู่นั้น ได้ยินเพียงเสียงตอบรับเบาๆ ก่อนจะจมลงสู่นิทราอีกครั้ง
"งั้นเหรอ"
เปิดโอน #BRO #Lies #รุ่นพี่แกล้งรัก #พี่พลูโต
#ครบเซ็ต 1,680 บาท
#ฟอร์มสั่งซื้อ >> https://joo.gl/pUOgt5
::ขั้นตอนการสั่งซื้อนิยาย::
#ธนาคารกสิกรไทย
เลขที่บัญชี :: 030-3-35530-8
ชื่อบัญชี :: มณีนุช ปุ่นประโคน
สาขา :: พันธุ์ทิพย์ งามวงศ์วาน (ออมทรัพย์)
#พร้อมเพย์ 0970084427
ถ้าชอบพี่โตและนุ้งชม รีดที่รักโปรดกดติดตามเลยฮับ
v
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ความจะแตกมั๋ยถ้าหากโตรู้ว่าชมพูไปทำงานที่ผับคิดว่าโตนะจะรู้อะไรมาบ้างไม่มากก็น้อย