ตอนที่ 16 : Lies 13 ► สายเปย์ [100 Per.]
“องุ่นน่ากินจังเลยฮะ”
ผมหันมองเสียงใสๆ ของเด็กชายวัยเก้าขวบที่วันนี้ดูจะร่าเริงกว่าปกติ ใบหน้ายิ้มแย้มแบบนี้ค่อยดูสมวัยหน่อย
“เอาสิ อืม… ไหนพี่ดูซิ” ผมเข็นรถเข้าหาบูธองุ่น เลือกหยิบองุ่นนำเข้าที่ดูคุณภาพดีสุดในบูธ ถ้าเป็นองุ่นพันธ์นี้ก็ใช้ได้อยู่ ถึงจะสู้ที่ผมกินประจำไม่ได้ก็เถอะ
“โห… ลุงจะเอาอันนี้เหรอฮะ พี่ชมไม่ซื้อแน่ๆ” ใบหน้าเล็กๆ ที่สูงต่ำกว่าผมยื่นเข้ามา
“ทำไมล่ะ พันธ์ุนี้มันก็ดีที่สุดในนี้แล้วนะ” ผมขมวดคิ้วถาม น้ำเงินส่ายหน้าแล้วหยิบองุ่นในกล่องโฟมที่วางสะเปะสะปะขึ้นมา
“ต้องอันนี้ฮะ พี่ชมถึงจะยอมซื้อ”
หือ…
ผมหลุบตามององุ่นในมือน้ำเงิน นี่มันใช่องุ่นจริงเหรอ ทำไมสภาพไม่น่าดูแบบนี้ล่ะ แถมยังเป็นองุ่นเกรดต่ำมากเลยด้วย
“นี่มันกินได้จริงเหรอน้ำเงิน มันดูเละๆ นะ”
“กินได้สิฮะ ปกติพวกเราก็กินแบบนี้แหละ” น้ำเงินเอียงคอตอบ
“แล้วทำไมไม่กินแบบนี้ล่ะ ของพี่ดีกว่าเยอะเลยนะ” ผมแย้ง
“มันดีกว่าก็จริงฮะ แต่ว่าราคามันแพง” น้ำเงินเอาองุ่นของตัวเองมาเทียบกับองุ่นในมือผม แล้วชี้ที่ป้ายราคา ของผมเป็นป้ายสีทอง ของน้ำเงินเป็นป้ายสีเหลือง และที่น่าตกใจคือราคา… ทำไมมันต่างกันขนาดนี้?
“ของลุงมันเป็นป้ายสีทองก็คือราคาพรีเมี่ยมบ่งบอกว่าเป็นของดีของนำเข้า ส่วนของผมเป็นราคาป้ายเหลืองบ่งบอกว่าเป็นของเซลล์ลดราคาฮะ อันนี้พี่พนักงานคนนั้นเพิ่งติดราคาป้ายเหลืองไป”
ราคาป้ายเหลืองคืออะไรวะ?
“ไหน… น้ำเงินดูสภาพมันหรือยัง”
ผมที่ยังยืนงงกับความรู้ใหม่ไม่หายถูกร่างบางแทรกเข้ามา เธอหยิบองุ่นจากมือน้องชายไปดู
“สภาพยังดีอยู่ ไม่มีลูกไหนเน่าเลยฮะ” สองพี่น้องคุยกันรู้เรื่องขณะที่ผมยังยืนงงอยู่ น้ำเงินเดินไปเลือกสินค้าอื่นต่อ ส่วนชมพูหันมาวางองุ่นป้ายเหลืองนั่นลงในรถเข็น เธอเงยหน้าขึ้นแล้วชะงักมององุ่นในมือผม
“รุ่นพี่จะกินอันนี้เหรอคะ” คิ้วสวยขมวดเล็กน้อย
“ไม่ได้เหรอ…” ผมถามเสียงเบา
“มันแพงนะคะ ลองกินอันนี้ก็อร่อยเหมือนกันค่ะ” เธอหยิบองุ่นในมือผมไปวางคืนที่เดิมอีกแล้ว
“พี่ชมๆ อันนี้ยังดูสดอยู่เลย ผมเอาอันนี้นะฮะ” เสียงเจื่อยแจ้วของเด็กน้อยพูดเสนอสิ่งของที่เขาสนใจต่อพี่สาว ชมพูเลยหันไปเลือกของกับน้องต่อ ผมเดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างสองคนด้วยความสงสัย
“อะไรคือราคาป้ายเหลืองเหรอ?” หลังจากหายงงผมก็อดถามไม่ได้ทำให้สองพี่น้องหยุดคุยแล้วหันมาขำผมกันยกใหญ่
“ลุงโตไม่รู้จักป้ายเหลืองเหรอฮะ” น้ำเงินถามพลางยิ้มกว้าง
“อือ…” ผมพยักเพยิดหน้าตอบรับไปสั้นๆ เพราะความไม่รู้จริงๆ
“รุ่นพี่คะ… ไปอยู่ไหนมาคะเนี้ย ถึงไม่รู้จักป้ายเหลืองน่ะ...” ชมพูกลั้นยิ้ม ก่อนจะทำหน้านิ่งเหมือนเดิม “จริงสิ ลืมไปว่ารุ่นพี่เป็นคุณชายนี่นา ไม่รู้จักป้ายเหลืองก็ไม่แปลก”
ไม่รู้ทำไมผมฟังประโยคหลังของเธอแล้วรู้สึกไม่ชอบใจ ผมไม่ใช่คุณชายสักหน่อย ทำไมต้องพูดเหมือนแบ่งฐานะกับผมด้วยนะ
“แล้วตกลงมันคืออะไรล่ะ ไอ้ป้ายเหลืองเนี้ย” ผมสลัดความไม่ชอบใจนั่นทิ้งแล้วถามย้ำอีกรอบ
“นี่ค่ะ…” ชมพูเขยิบเข้ามาอธิบายความหมายของป้ายเหลืองลดราคาใกล้ๆ ผม “ราคาป้ายเหลืองก็คือราคาที่เขาจะนำมาลดจากราคาป้ายค่ะ ส่วนมากจะเป็นสินค้าใกล้หมดอายุหรือเสื่อมสภาพ ราคาป้ายเหลืองที่ติดก็ขึ้นอยู่กับวันเวลาและสภาพค่ะ เราต้องสังเกตให้ดีๆ ก่อนจะซื้อด้วยนะคะ ตรวจเช็ควันหมดอายุให้ดีๆ แค่นี้เราก็จะได้ของราคาถูกคุณภาพน่ารักแล้วค่ะ”
อธิบายจบชมพูก็ยิ้มให้อย่างที่มีภูมิความรู้ แต่ดูเหมือนว่าผมแทบจะไม่ได้ฟังที่เธอพูดออกมาเลย สายตามัวจับจ้องไปที่ใบหน้าหวานๆ ตรงหน้าผมแทน เธอถามย้ำผมอีกครั้งว่าผมรู้จักหรือยัง จนผมต้องเออออไปว่าเข้าใจความหมายแล้ว เรื่องนี้ไว้ไปถามน้ำเงินหลังไมค์ทีหลังก็ได้ เพราะดันไปสนใจผู้พูดมากกว่าสินค้าที่อยู่ในมือนั่นอีก สมแล้วที่เธอทำงาน MC ทั้งน้ำเสียง สีหน้า และการพูดมันดูน่าฟังมากจริงๆ
ทำเอาผมเคลิ้มจนอยากจะเปย์ทุกอย่างที่เธอเสนอเลยอ่ะ!
เมื่อได้ของครบก็ถึงเวลาที่ต้องไปชำระเงินที่เคาร์เตอร์ ผมยื่นบัตรเครดิตให้กับแคชเชียร์เพื่อชำระเงิน ชมพูถลึงตาตกใจแล้วร้องขอบัตรเครดิตคืนจากแคชเชียร์ ผมดึงแขนเธอออกห่าง แล้วหันไปส่งยิ้มหวานให้กับพนักงานเป็นความหมายว่าให้ดำเนินการคิดเงินกับบัตรของผมต่อได้เลย
“นี่เงินค่ะ” หลังพวกเราเข็นรถออกมาจากซุปเปอร์ ชมพูก็ยื่นเเงินให้ผม สีหน้าเธอบ่งบอกชัดเจนว่ากำลังไม่พอใจอย่างมาก
“ไม่เอา”
“เอ๊ะ! ทำไมรุ่นพี่ทำแบบนี้คะ? นี่มันเป็นของๆ ฉันนะ ฉันจ่ายเองได้” เธอพูดอย่างดื้อดึง
“แต่ฉันอยากจ่ายให้นี่”
“ไม่ได้! นี่มันตั้งหลายบาทนะ”
“ไม่เห็นจะหลายบาทเลย วันๆ ฉันก็ใช้เงินประมาณนี้แหละ นี่ฉันยังสงสัยอยู่นะ เห็นเธอบอกว่าแค่นี้พอสำหรับใช้ไปถึงปลายอาทิตย์หน้าจริงเหรอ”
“คนอย่างรุ่นพี่นี่มัน…” เธออ้าปากค้างเหมือนจนใจกับผมเหลือเกิน
“เอาน่า ถือว่าเป็นค่าอาหารเย็นละกัน วันนี้ฉันขอฝากท้องด้วยนะ”
ผมพูดจบแล้วเข็นรถเดินออกมา ไม่รอคำตอบของชมพู เพราะกลัวเธอจะไล่ผมกลับบ้านอีก
เดินกันสักพักก็มาถึงบูธที่ทางห้างตั้งโชว์สินค้า ข้างๆ บูธมีหุ่นกวางเรนเดียร์ตัวใหญ่ ชมพูหยุดมองมันเหมือนหลงรักและยิ้มให้มันอย่างลืมตัว เธอไม่สนใจสินค้าที่อยู่ตรงบูธสักนิด กลับไปสนใจเจ้าหุ่นกวางนั่นแทน
“เธอชอบเจ้ากวางเรนเดียร์นี่เหรอ” ผมเอ่ยถาม
“อือ… มันน่ารักดี”
“มันก็หน้าตาเหมือนกวางทั่วไปนั่นแหละ” ผมเลิกคิ้วมองตามสายตาเธอ ทว่าชมพูกลับหันขวับมาตอบทันควัน
“ไม่เหมือนสักหน่อย กวางเรนเดียร์มันเป็นพาหนะของซานตาครอสเลยนะ” ใบหน้าสวยหันกลับไปยิ้มให้กวางเรนเดียร์นั่นอีกครั้ง มันเป็นรอยยิ้มที่ทำเอาหัวใจผมเต้นผิดจังหวะ
อะไรวะเนี่ย…
“เอ่อ… ฉันหมายความว่ามันน่ารักดี ไม่มีอะไรหรอก ไปเถอะ เดี๋ยวต้องกลับไปทำอาหารอีก” เหมือนชมพูรู้ตัวว่าโดนผมจ้อง เธอรีบเปลี่ยนความสนใจจากเจ้ากวางเรนเดียร์มาเป็นดันหลังของผมให้เดินต่อแทน
ผู้หญิงคนนี้ก็มีมุมน่ารักเหมือนกันแฮะ…
ไม่นานนักก็กลับมาถึงบ้าน น้ำเงินดูดีใจมากที่ผมยังไม่กลับไปก่อน พอเข้ามาถึง ชมพูก็ออกคำสั่งว่าห้ามพวกเราเล่นเกมส์ ผมได้แค่ขานรับไปไม่อยากให้น้ำเงินต้องโดนพี่สาวดุอีก
“น้ำเงินมีการบ้าน หรืองานค้างต้องส่งครูไหม เดี๋ยวพี่ช่วยสอน” ผมหันไปถามน้ำเงิน
“การบ้านจะส่งวันพรุ่งนี้ไม่มีฮะ แต่งานที่ต้องส่งอาทิตย์หน้า ผมยังทำไม่เสร็จ”
“วันนี้ทำเลยไหม เดี๋ยวพี่สอนให้”
“ลุงโตจะสอนผมจริงๆ เหรอฮะ”
“เอ้า… ก็จะสอนไงถึงได้ถาม”
“เย้… มีคนว่างสอนแล้ว” น้ำเงินดีใจใหญ่ แล้ววิ่งไปหยิบงานที่ค้างไว้ออกมาให้ผมสอน ผมถามน้ำเงินที่ว่ามีคนว่างสอนหมายความว่ายังไง น้ำเงินบอกว่า ช่วงนี้ทั้งชมพูและพี่รันอะไรนั่นไม่ว่างเลย งานวิชานี้เลยไม่เสร็จสักที ได้ฟังอย่างนั้นก็อดมองไปทางครัวไม่ได้ ร่างบางที่กำลังขมักเขม้นอยู่ตรงนั้นคงจะเหนื่อยมามากสินะ
ชมพูเป็นผู้หญิงที่ทำให้ผมรู้สึกทึ่งจริงๆ เธอเข้มแข็งและเก่งมากๆ นอกจากมีความเป็น Working woman แล้วยังมีความเป็นแม่ศรีเรือนด้วย
[บทบรรยาย ชมพู]
หลังจากเก็บของแห้งเข้าชั้นและของสดเข้าตู้เย็นเสร็จ ฉันเริ่มหั้นเนื้อและผักเพื่อจัดเตรียมทำอาหารเย็น สายตาแอบมองพี่โตที่ตอนนี้กำลังสอนการบ้านให้น้ำเงิน ฉันเพิ่งจะมาสังเกตหน้าของพี่โตอย่างจริงจัง ว่าที่จริงแล้วเขาหล่อมากและดูดีมากจริงๆ นั่นแหละ ไม่น่าเชื่อว่ารุ่นพี่สุดฮอตอันดับหนึ่งของโรงเรียนสมัยมอปลายตอนนั้น จะมานั่งตัวเป็นๆ อยู่ที่บ้านของฉันตอนนี้ นี่ถ้ายัยริสารู้นะ ได้กรี๊ดบ้านแตกแน่ๆ
จู่ๆ พี่โตก็หันมามองทางฉันพอดี เราสองคนสบตากันโดยไม่ตั้งใจ
ตึกตัก…
อ่า… ทำไมหัวใจเต้นผิดจังหวะขึ้นมาล่ะ
รอยยิ้มหล่อกระชากใจผุดขึ้นบนริมฝีปากเขา ความร้อนแล่นวาบไปทั่วใบหน้า ฉันรีบหลุบตาหนี…
ฉึก
“โอ๊ย!!”
ความเจ็บแปล็บปลายนิ้วดึงสติฉันกลับมา ยกนิ้วขึ้นมองก็เห็นรอยมีดบาดปรากฏอยู่ เจ็บชะมัดเลย…
ฉันยกนิ้วขึ้นดูดเลือดของตัวเองออก ไม่เป็นไรหรอก แค่นิดเดียวเอง ทว่าคนที่วิ่งเข้ามาหากลับไม่คิดงั้น เขาเข้ามาถึงก็ตีที่มือฉันหนึ่งที แล้วจับข้อมือพาไปล้างแผลตรงอ่างล้างมือ
“เธอเป็นแวมไพร์เหรอ บ้าหรือเปล่าดูดเลือดตัวเอง” เขาดุฉัน สีหน้าเป็นห่วงชัดเจน
ตึกตัก
บ้าจริง… หัวใจเต้นแรงไม่หยุดเลย ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย… เสียเลือดมากไปเหรอ?
เขาตะโกนให้น้ำเงินหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาให้ น้ำเงินได้ยินก็รีบไปหามาจัดการทันที
“พี่ชมเจ็บไหมฮะ” น้ำเงินถามด้วยความเป็นห่วง ขณะที่พี่โตกำลังทำแผลให้ด้วยความเบามือ
“ไม่เจ็บมากหรอก น้ำเงินไปทำการบ้านต่อเลย” ฉันยิ้มตอบพลางใช้อีกมือลูบหัวน้อง
“ฮะพี่ชม” ร่างเล็กๆ วิ่งกลับไปที่โต๊ะเหมือนเดิม ฉันเลยหันกลับมามองร่างสูงข้างกายแทน
“รุ่นพี่ด้วยค่ะ แผลแค่นี้เองไม่เห็นต้องตกใจอะไรเลย ไปค่ะออกไปได้แล้ว ฉันจะทำอาหารต่อ” แทนที่เขาจะยอมเชื่อฟังฉันเหมือนน้ำเงิน แต่เขากลับยืนมองฉันแล้วยิ้ม ฉันเบือนหน้าหนีแล้วเปลี่ยนเป็นดุนหลังพี่โตให้ออกไปจากครัว “ไปค่ะ ออกไปได้แล้ว ฉันจะรีบทำ ไม่หิวหรือไงคะ”
“อ่าๆ ไปก็ได้ แล้วก็ทำอาหารดีๆ อย่ามัวแต่มองหน้าหล่อๆ ของฉันจนมีดบาดอีกล่ะ ไว้ทำเสร็จแล้วจะนั่งจ้องแค่ไหนก็ได้”
“ระ รุ่นพี่! ฉันไม่ได้มองสักหน่อย” ฉันตีหลังเขาไปทีด้วยความอาย พี่โตหัวเราะชอบใจแต่ก็ยอมเดินกลับไปนั่งสอนน้ำเงินเหมือนเดิม คราวนี้ฉันไม่เงยหน้ามองเขาอีกแล้ว
นิ่งไว้ยัยชม… อย่าไขว้เขว่เพราะตาลุงนี่เด็ดขาดเลยนะ!
TO BE CONTINUED
เปิดโอน #BRO #Lies #รุ่นพี่แกล้งรัก #พี่พลูโต
#ราคา
#เดี่ยว 420 บาท
-พรีเมี่ยมเดี่ยว 100 เล่มแรก [Jecket+โพรารอยด์]
#ฟอร์มสั่งซื้อ >> https://joo.gl/pUOgt5
::ขั้นตอนการสั่งซื้อนิยาย::
#ธนาคารกสิกรไทย
เลขที่บัญชี :: 030-3-35530-8
ชื่อบัญชี :: มณีนุช ปุ่นประโคน
สาขา :: พันธุ์ทิพย์ งามวงศ์วาน (ออมทรัพย์)
#พร้อมเพย์ 0970084427
#ตรวจสอบชื่อเดี่ยว >> https://joo.gl/H0VV
#ตรวจสอบชื่อจับคู่ >> https://joo.gl/ABkS
-----------
#นับยอดตามเวลาโอนนะคะ #โอนแล้วกรอกฟอร์มด้วยค่ะ #อัพเดตรายชื่อผู้สั่งซื้อผ่านลิ้งค์นะคะ #รอแจ้งลิงค์อีกทีจ้า
ปล.1 ในส่วนของ #จับคู่ พี่โต+พี่ฌอน สามารถสั่งซื้อได้ที่เพจ พันเก้าเท่านั้นนะคะ วอแหวนไม่ได้รับยอดนะ เพื่อสะดวกต่อการนับออเดอร์จ้า
ปล.2 ปกจริงยังไม่เสร็จนะคะ ขอใช้ปกแจ็คเก็ตเปิดพรีไปก่อนแล้วกันเน้อ ถ้าปกจริงมาแล้วจะโพสใหม่อีกครั้งค่ะ
ถ้าชอบพี่โตและนุ้งชม รีดที่รักโปรดกดติดตามเลยฮับ
v
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อยากจะแหม....พี่โตยาวๆๆๆ
เฮ้อ พลูโตเอ๊ยยยย