ตอนที่ 10 : Lies 07 ► ความหวังดี [100 Per.]
ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรใจเต้นในสถานการณ์แบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไมมันห้ามใจตัวเองไม่ได้ ยิ่งสบตากับแววตาจริงจังคู่นั้นฉันก็ยิ่งใจเต้นกว่าเดิม
"ไอ้เหี้ยนี่วอนซะแล้ว มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร!?"
และเหมือนการประกาศความเป็นเจ้าของของพี่โตจะยิ่งทำให้หมอนั้นโมโหหนัก เขาปล่อยแขนฉันแล้วพุ่งไปกระชากคอเสื้อพี่โตอย่างเอาเรื่อง สีหน้าและน้ำเสียงข่มขู่
“…” ทว่าพี่โตกลับไม่ตอบโต้อะไร เขาเพียงมองด้วยสายตาน่ากลัวและดูมีอำนาจอย่างบอกไม่ถูกเป็นสายตาที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ปกติที่เจอกันเขามักแสดงแต่มุมกวนประสาทและขี้เล่นให้เห็นเสมอ ไม่คิดว่าเขาเองก็มีมุมดาร์กๆ แบบนี้ซ่อนอยู่เหมือนกัน
เพื่อนๆ ที่มาด้วยกันกับพี่โตขยับมายืนด้านหลังเขาทั้งสามคนเหมือนพร้อมซัพพอร์ตกัน คนแรกคือคนผมสีโกเมนที่ห้ามเขาเมื่อครู่ คนกลางผมสีดาร์กช๊อคโกแลตหน้าตาหล่อเด่นกว่าใคร ส่วนคนสุดท้ายผมสีชมพูเหลือบเทาผู้มีใบหน้าเย็นชาสุดขั้ว สายตาคมกริบเหมือนใบมีดไม่มีผิด
ขณะเดียวกันเพื่อนฝั่งของไอ้ผู้ชายสารเลวนั่นก็เดินเข้ามาด้วยเช่นกัน ฉากนี้อย่างกับในหนังเลย แต่พอเจอในสถานการณ์จริงมันไม่ได้น่าตื่นเต้นสักนิด กลับน่ากลัวจนฉันแทบลืมหายใจ
“เกิดไรขึ้นวะ”
เมื่อสถานการณ์กำลังแย่ลง เสียงเพลงในงานถูกหยุดพร้อมร่างสูงของเจ้าของร้านเดินเข้ามากลางวงเพื่อจะห้ามปราม แต่เมื่อได้เห็นคู่กรณีที่เป็นเพื่อนของเขากับพี่โต หน้าของเขาถอดสีอย่างเห็นได้ชัด
“มึงมาก็ดีแล้ว จัดการไอ้เหี้ยนี่ให้กูทีดิ๊ แม่งเปรี้ยวมาก สอดหน้ามาเสือกเรื่องของกู”
“เหี้ย… มึงนั่นแหละหยุดเลย! ปล่อยมือออกนะเว้ย!” เจ้าของผับเข้าไปปัดมือเพื่อนตัวเองออก หมอนั่นทำหน้าเหวอก่อนจะโวยวายอย่างเสียหน้า
“ทำเหี้ยไรวะ กูเป็นเพื่อนมึงนะเว้ย”
“หุบปากไปเลยไอ้เหี้ย! พวกมึงทำห่าอะไรกันอยู่วะ มาพาไอ้เวรนี่ออกไปก่อนดิ เมาแล้วเหี้ยแบบนี้ร้านกูฉิบหายหมด" สิ้นคำสั่ง การ์ดของผับพากันเข้ามาหิ้วแขนเพื่อนสันดานเลวของเขาออกไป หมอนั่นโวยวายด่าทอตลอดทาง
ฉันมองตามก่อนจะตกใจ มือถูกมือหนาดึงไปจับ เงยหน้าขึ้นสบกับดวงตาคมที่มองมาอย่างดุดัน
"กูต้องขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นแทนเพื่อนด้วย" เจ้าของผับพูดขอโทษด้วยสีหน้ากังวล ถึงสรรพนามเขาจะดูเหมือนสนิทกับพี่โต แต่ก็ดูเกรงใจอย่างเห็นได้ชัด
“คนที่มึงควรจะขอโทษคือเธอ” พี่โตดึงฉันออกมายืนด้านหน้า ฉันเลยกลายเป็นคนตัวเล็กที่ยืนอยู่กลางวงผู้ชายร่างสูงหลายคน
“ฉันขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะ”
“เอ่อ… ไม่เป็นไรค่ะ ฉันมาทำงานมันก็ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันบ้าง แค่ครั้งนี้มันค่อนข้างเกินไปหน่อย” คำตอบของฉันคงไม่ถูกใจร่างสูงข้างกายสักเท่าไหร่ สัมผัสได้จากแรงบีบบนฝ่ามือที่เพิ่มมากขึ้น แต่ใครจะสนล่ะ ฉันพูดความจริงนี่นะ
“ถ้างั้น…อย่าหาว่างั้นงี้ เพื่อเป็นการชดใช้ ฉันจะจ่ายเพิ่มให้เป็นสามเท่า ถือเป็นการแทนคำขอโทษจากฉันได้ไหม” เขาแสดงความรับผิดชอบด้วยสีหน้าสำนึกผิด ฉันนิ่งไปเล็กน้อยพลางคิดทบทวน เขาก็ดูจะสำนึกผิดจริงๆ อะนะ แถมฉันยังได้เงินเพิ่มด้วย ถ้าไม่รับไว้ก็คงจะเสียน้ำใจเปล่าๆ
“ก็ได้ค่ะ” ฉันรับข้อเสนอ
“เธอนี่มัน…” ข้อมือฉันกลับถูกกระชากแรงๆ จนต้องหันไปมองอย่างตกใจ พี่โตมองมาด้วยสายตาหงุดหงิดสุดๆ
อะไรอ่ะ… ฉันทำอะไรผิดเหรอ?
“น่าโมโหฉิบ…” เขาสบถก่อนหันไปหาเจ้าของผับ “ส่วนมึงไอ้ไอซ์ หวังว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกในผับนี้นะ มึงควรดูแลความปลอดภัยของคนในงานให้ดีกว่านี้ ถ้ามีคราวหน้า… ผับมึงโดนตรวจสอบแน่"
“อะ เออ กูเข้าใจแล้ว”
พี่โตแทบจะไม่รอฟังคำตอบของเจ้าของผับที่ชื่อไอซ์ด้วยซ้ำ เขาลากฉันให้เดินออกมาจากผับโดยไม่สนใจใครอีกเลย ฉันได้แต่งุนงงกับท่าทางเกรงอกเกรงของเจ้าของผับที่มีต่อพี่โตจนกระทั่งตัวเองถูกพามาถึงลานจอดรถโซนวีไอพีหน้าผับ
“รุ่นพี่จะพาฉันไปไหนคะ?”
เขาไม่ตอบอะไร แต่เปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับแล้วบังคับให้ฉันขึ้นรถ
“ไม่ไปค่ะ ฉันต้องกลับไปทำงานต่อนะ” ฉันปิดประตูรถเขาแล้วทำท่าจะเดินกลับเข้างาน ถึงจะมีเรื่องเกิดขึ้น แต่เวลาทำงานฉันยังเหลืออีกครึ่งชั่วโมง ฉันก็มีสปิริตในการทำงานเหมือนกันนะ
“บ้าไปแล้วเหรอ? เกือบถูกไอ้เวรนั่นลากไปอยู่แล้ว ยังคิดจะกลับเข้าไปทำงานเวรๆ นั่นอีกเหรอวะ” เขากระชากแขนฉันให้กลับไปยืนที่เดิม แต่เพราะเขาแรงเยอะมาก ทำให้ฉันเสียหลักจนแผ่นหลังพิงกับประตูรถ ฉันเบิกตากว้างแล้วตวัดมองเจ้าของการกระทำป่าเถื่อนนั้นอย่างนึกโมโห
ผู้ชายพวกนี้มันอะไรกัน! เอะอะก็ใช้แต่กำลัง ฉันไม่ใช่ตุ๊กตานะ!
“แล้วยังไงคะ? ฉันเป็น MC นะ สายงานของฉันมันก็ต้องเจอลูกค้าแบบนี้บ้างอยู่แล้ว และที่ผ่านมาฉันก็จัดการของฉันเองได้”
“พูดงี้จะหาว่าฉันเสือกเหรอ? กับเรื่องราวบ้าๆ เมื่อกี้คือฉันเสือกใช่ไหม” สีหน้าพี่โตดุดันมาก นี่คงจะเป็นมุมดาร์กๆ ของเขาสินะ หรือปกติเขานิสัยแบบนี้อยู่แล้ว?
“ก็แล้วแต่รุ่นพี่จะคิดค่ะ” ฉันถอนใจพลางยืนตัวตรง “ที่ช่วยไว้เมื่อกี้ก็ขอบคุณแล้วกันค่ะ ฉันขอตัว” ว่าจบก็ทำท่าจะเดินหนี แต่คราวนี้มือหนาคว้าต้นแขนไว้แถมยังโยนเสื้อแจ็คเก็ตของเขาใส่ฉัน โชคดีที่ฉันยกมือขึ้นรับไว้ทัน
“ขึ้นรถ”
“เอ๊ะ… ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ไป ฉันจะกลับไปทำงงาน” ฉันสะบัดแขนออกจากมือหนา
“ทำไม! เห็นแก่เงินขนาดยอมกลับไปให้ไอ้เวรพวกนั้นมันล้วงมันควักหรือไง! ดูสภาพเธอตอนนี้ดิ๊! ชุดบ้าอะไรวะ ไม่ใส่บิกินี่ไปซะเลยล่ะ!”
เพี๊ยะ!!
ฉันสะบัดมือใส่ใบหน้าหล่อๆ ของพี่โตทันทีหลังจากสิ้นประโยคดูถูกจากเขา ฉันจ้องมองเขาด้วยความโกรธ สองตาเอ่อคลอหยาดน้ำตา
“ใช่! ฉันมันเห็นแก่เงิน เพื่อปากเพื่อท้อง เพื่อน้องของฉัน เพื่อบ้านของฉัน ฉันยอมทำได้ทุกอย่าง คนรวยที่มีพร้อมไปหมดทุกอย่างอย่างรุ่นพี่ ไม่มีทางเข้าใจหรอก”
“…”
“แต่จำไว้นะ… ต่อให้ฉันจนตรอกยังไง ฉันก็ไม่ยอมขายศักดิ์ศรีตัวเองเด็ดขาด อย่าได้มาดูถูกฉันแบบนี้อีก!”
ฉันไม่สนใจว่าตอนนี้พี่โตกำลังทำสีหน้าแบบไหน ไม่คิดจะมองเขาให้เสียสายตาอีกต่อไป หมุนตัวเดินออกมาจากตรงนั้นและวิ่งไปขึ้นแท็กซี่ด้วยความโกรธและอายพร้อมกับน้ำตามากมายไหลออกมาอย่างกับเขื่อนแตก
นี่มันวันบ้าอะไรของฉันเนี่ย… บัดซบที่สุด!
[บทบรรยาย พลูโต]
ผมมองร่างบางวิ่งขึ้นรถแท็กซี่ไปด้วยความรู้สึกแปล็บในอก ทั้งที่ผมโดนเธอตบหน้าแท้ๆ แทนที่จะเจ็บหน้าแต่กลับเจ็บในอกซะอย่างนั้น งงใจตัวเอง
"ซี๊ด" มือหนายกขึ้นแตะมุมปากเบาๆ เห็นมือเล็กๆ แบบนั้นแต่ตบเจ็บฉิบ ทำผมปากแตกเลยแฮะ ชมพูคงจะโกรธผมมาก นี่ผมพูดแรงเกินไปหรือเปล่าวะ แต่จะให้ทำไง เมื่อกี้ผมโมโหมากนี่หว่า ยิ่งเห็นเธอแต่งตัวด้วยชุดเวรๆ นั่นเลือดก็ยิ่งขึ้นหน้า
ผมเป็นบ้าไรวะเนี่ย…
"อ้าว ไงมึง นึกว่าหิ้วสาวกลับไปแล้ว"
"เออ ยืนทำห่าไรตรงนี้วะ"
ผมหันมองบรรดาเพื่อนรักทั้งสามที่เพิ่งเดินออกมาจากผับ พวกมันมองผมด้วยสายตาแปลกใจ เจ้าของประโยคแรกคือไอ้ฌอน ส่วนประโยคหลังเป็นไอ้โลกิ ส่วนไอ้ไรม์มันเดินไปที่รถตัวเองล่ะ ไม่รู้ว่ารีบไปไหนของมันนัก สงสัยกลัวเมียหนี…
"พวกมึงจะกลับแล้วเหรอ"
"ไอ้ไรม์มันจะกลับละ งี้แหละคนมีเมีย ส่วนพวกกูว่าจะไปต่อกันที่ผับเฮียกาล"
ผมนึกไปถึงผับเฮียนับกาล ผับประจำที่พวกผมมักไปบ่อยๆ คืนนี้ถ้าไม่ติดว่าไอ้ไอซ์มันชวนมา พวกผมก็ไม่มาหรอก แต่ถ้าไม่ได้มาก็คงไม่เจอชมพู และคงไม่ได้ช่วยเธอไว้แบบนี้แน่ๆ มีหวังป่านนี้โดนไอ้เวรนั่นลากไปไหนต่อไหนละ คิดแล้วหัวร้อน!
"อ้าวเฮ้ย! จะไปต่อกับพวกกูไหมเนี่ย ถ้าไปก็ขับตามมา"
"เออๆ ไปก็ไป"
มีเรื่องกวนใจพอดี ขอไปดื่มเพื่อลืมเธอสักหน่อยละกันวุ้ย!
[LOADING 50 %]
PK PUB
"ก่อนหน้านี้ มึงเป็นบ้าอะไรวะไอ้โต" ไอ้โลกิเริ่มประโยคที่มันสงสัยหลังพวกเราสามคนนั่งดื่มมาเกือบครึ่งชั่วโมง
"เออ... ไอ้ห่า! เห็นเข้าไปเสือกเรื่องเขา นึกว่าจะได้หญิงมากอด ไหงกลายเป็นนั่งแดกแห้วแทนตับซะล่ะ" ไอ้ฌอนแบะปากใส่ นอกจากจะชอบกวนตีน ยังหลอกด่าผมเก่งด้วย
"กูก็แค่เข้าไปช่วยเฉยๆ ไง พวกมึงก็เห็นที่ไอ้เวรนั่นมันจะลากเธอไปนี่ จะให้ยืนดูไม่ทุกข์ร้อนหรือไงวะ" ผมจิบเหล้าด้วยท่าทางปกติเหมือนไม่ใส่ใจอะไรกับสิ่งที่กำลังพูดอยู่นัก
"เออ... แล้วไงวะ มึงก็เลยกะจะเป็นซุปเปอร์แมน แล้วเคลมสาวไปแดกเองใช่ไหมล่ะ แต่สาวไม่เล่นด้วยว่างั้น"
"มึงนี่นะ…" ผมขยับทำท่าทีจะยกเท้าขึ้นถีบไอ้ฌอนด้วยความหมั่นไส้ในความแดกดันของมัน ย้ำกูจังเลยไอ้ห่านี่
"พวกมึงสองตัวเลิกทะเลาะกันเลย โตเป็นควายล่ะ” ไอ้โลกิเข้าห้ามทัพด้วยสีหน้าเอือมๆ “ว่าแต่มึงเหอะไอ้โต… มึงไปรู้จักน้องผู้หญิงได้ไงวะ เด็กใหม่มึงเหรอ ทำไมกูไม่เคยเห็น"
"เด็กใหม่ห่าอะไร ยัยนั่นเป็นแค่รุ่นน้องสมัยมอปลายที่โรงเรียนเก่ากู"
"อื้อหืออ… โลกกลมหรือพรหมลิขิตวะมึง อย่างกับละครช่องน้อยสีสัดๆ " ไอ้ฌอนแซว
"ไอ้เหี้ยนี่กวนตีนไม่เลิกนะ คือกูไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขาจริงๆ เว้ย"
มันไม่ใช่แบบนั้นสักนิด ผมคิดกับชมพูแค่นั้นจริงๆ ก็แค่รุ่นน้องโรงเรียนเดียวกัน แต่ไม่รู้ทำไมเรื่องของเธอมันกวนใจผมเหลือเกิน
"ว่าแต่… พวกมึงเคยโดนผู้หญิงตบไหมวะ" ผมลังเลครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจถามพวกมันเผื่อจะคลายความกังวลออกจากสมองผมได้
"ก่อนหรือหลังซั่มเธอล่ะ" ไอ้ฌอนถาม
"มึงนี่ก็นะ มันจอมหมกมุ่นจริงๆ แวะเข้าใต้สะดือตลอดเลยไอ้ห่า! ว่าแต่มึงไอ้โต มึงไปทำอะไรเธอวะ ถึงได้โดนตบอ่ะ" โลกิหลังจากตวาดด่าไอ้ฌอนเสร็จ มันหันมาถามผมทันที
"..."
"ใบ้แดกแบบนี้ มึงไปปากหมาใส่เขามาใช่ไหม" ผมเกลียดไอ้เวรนี่จัง รู้ทันตลอด
"กูก็ไม่แน่ใจว่ากูพูดกับยัยนั่นแรงไปหรือเปล่า แต่คือ… ยังไงดีวะ ตอนนั้นกูเลือดขึ้นหน้าไง กูโมโหก็เลยเผลอพูดห่าอะไรแบบนั้นไป" ผมได้แต่ซดเหล้าเข้าปาก ในใจไตร่ตรองถึงคำพูดของตัวเอง
ส่วนคำตอบที่ได้รับหลังจากระบายให้พวกมันฟังคร่าวๆ ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าผมปากเสียเกินไป พวกมันลงความเห็นว่าถ้ามีโอกาสก็ควรไปขอโทษเธอซะ
พวกผมดื่มได้ไม่เท่าไหร่ ต่างคนต่างแยกย้ายกลับ เพราะมีเรื่องให้คิดมากมาย วันนี้ผมเลยไม่อยากกลับไปนอนคอนโดคนเดียวจึงแวะกลับเข้าบ้านที่อาทิตย์หนึ่งจะกลับสักครั้ง
ตั้งแต่ผมเข้ามหาลัย ผมขอป๊ากับแม่ว่าอยากออกมาอยู่คอนโด ซึ่งป๊าเองก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะเข้าใจหัวอกลูกผู้ชาย ส่วนแม่ก็มีห่วงบ้างตามประสาลูกชายคนโต หลักๆ เลยก็คงไม่พ้นห่วงเรื่องการคบผู้หญิงของผม แม่ชอบบ่นว่าผมนิสัยเหมือนป๊า เจ้าชู้ประตูดินขั้นสุด นึกแล้วน้อยใจ แม่ใส่ร้ายผมอ่ะ ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้สักหน่อย ก็แค่ยังไม่เจอคนที่อยากจะหยุดด้วยก็เท่านั้น
ผมเปิดประตูเข้าบ้านในตอนเที่ยงคืนกว่าๆ และภาพที่เห็นจนคุ้นตาของสุดสัปดาห์แบบนี้ก็คือ… ทั้งแม่และน้องสาวกำลังนั่งดูซีรี่ส์เกาหลีอย่างอินหนักมากอยู่ในห้องรับแขก บนโต๊ะหน้าทีวีมีทิชชู่ผ่านการใช้แล้ววางอยู่เป็นกองคาดว่าคงไปเจอฉากดราม่าน้ำตาแตกแน่ๆ อินหนักขนาดนี้สมเป็นแม่ลูกกันจริงๆ
"โห… อินหนักอะไรกันทั้งคู่เนี้ย" ผมแอบแซะสองสาวอันเป็นที่รักของผม ทั้งคู่ละสายตาจากหน้าหล่อๆของพระเอกเกาหลีมามองผมก่อนเบะปากหน่อยๆ เหมือนคนกำลังกลั้นน้ำตา
"พี่โตดูสิ พระเอกพูดจาไม่ดีใส่นางเอก ทำให้นางเอกเสียใจเพราะคิดว่าพระเอกไม่รัก" วีนัสชี้นิ้วฟ้อง ทำเอาผมที่กำลังนั่งลงข้างแม่ถึงกับชะงัก พล๊อตโคตรคุ้นๆ
"ใช่ลูก… เป็นผู้ชายแท้ๆ พูดจากับเขาดีๆ ก็ได้มั้ง"
นั่นไง… ชัดเลย เหมือนผมกำลังโดนแม่กับน้องด่ายังไงก็ไม่รู้แฮะ ฟังแล้วปวดแปล๊บที่กลางอกเลย
ผมเอนตัวเพื่อนอนหนุนตักของแม่อย่างออดอ้อนเหมือนที่เคยทำประจำ แม่โบอิ้งของผมน่ารักและใจดีที่สุดในโลกแล้ว
"พี่โตมาถึงก็อ้อนแม่เลยนะ นัสไม่ยอมหรอก หลบไปเลยให้นัสนอนตักแม่บ้าง" ยัยน้องสาวเอาหัวเข้ามาซบตักแม่อีกฝั่งแล้วเราสามคนก็พากันหัวเราะชอบใจ แม่ลูบผมลูกๆ ทั้งสองด้วยความรักพลางยิ้มเอ็นดู
“ขี้อ้อนกันจังเลยนะ ลูกใครเนี่ย”
ผมขยับกอดเอวแม่อย่างซึมซับความอบอุ่น แม่และน้องสาวคือผู้หญิงเพียงสองคนที่ผมรักมากที่สุดในโลก และเพราะผมมีแม่กับน้องสาวทำให้ผมค่อนข้างเข้าใจความคิดของพวกผู้หญิงอย่างดี
ยกเว้นชมพู… เธอเป็นผู้หญิงเข้าใจยากที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลย
TO BE CONTINUED
เปิดโอน #BRO #Lies #รุ่นพี่แกล้งรัก #พี่พลูโต
#ราคา
#เดี่ยว 420 บาท
-พรีเมี่ยมเดี่ยว 100 เล่มแรก [Jecket+โพรารอยด์]
#ฟอร์มสั่งซื้อ >> https://joo.gl/pUOgt5
::ขั้นตอนการสั่งซื้อนิยาย::
#ธนาคารกสิกรไทย
เลขที่บัญชี :: 030-3-35530-8
ชื่อบัญชี :: มณีนุช ปุ่นประโคน
สาขา :: พันธุ์ทิพย์ งามวงศ์วาน (ออมทรัพย์)
#พร้อมเพย์ 0970084427
#ตรวจสอบชื่อเดี่ยว >> https://joo.gl/H0VV
#ตรวจสอบชื่อจับคู่ >> https://joo.gl/ABkS
-----------
#นับยอดตามเวลาโอนนะคะ #โอนแล้วกรอกฟอร์มด้วยค่ะ #อัพเดตรายชื่อผู้สั่งซื้อผ่านลิ้งค์นะคะ #รอแจ้งลิงค์อีกทีจ้า
ปล.1 ในส่วนของ #จับคู่ พี่โต+พี่ฌอน สามารถสั่งซื้อได้ที่เพจ พันเก้าเท่านั้นนะคะ วอแหวนไม่ได้รับยอดนะ เพื่อสะดวกต่อการนับออเดอร์จ้า
ปล.2 ปกจริงยังไม่เสร็จนะคะ ขอใช้ปกแจ็คเก็ตเปิดพรีไปก่อนแล้วกันเน้อ ถ้าปกจริงมาแล้วจะโพสใหม่อีกครั้งค่ะ
ถ้าชอบพี่โตและนุ้งชม รีดที่รักโปรดกดติดตามเลยฮับ
v
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
พยายามเข้าโต
แต่ขุดที่ชมพูใส่มันก็อันตรายจริงๆ