สัมผัสที่เจ็ด

ลำดับตอนที่ #2 : โรงแรมผีสิง

เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนที่เราไปเที่ยวกับแรคคูนที่สัตหีบ



ส่วนโรงแรมอะไรนั้น



ความลับ



เด๋วจะพลอยกลัวกันไปหมด



ห้องที่เราพักกันคือห้องที่ไม่ติดกับห้องใครเลย ภายในห้องมีเตียง2เตียง ตูเสื้อผ้า1ตู้ ตู้เย็น โต๊ะเครื่องแป้ง แอร์ แล้วก็ห้องน้ำ



นี่ไม่ค่อยน่ากลัวนะ



แต่ที่น่ากลัวน่ะ



ประตูทางออกไประเบียง



มันเป็นประตูไม้ผุๆเก่าๆ ไม่ได้เป็นประตูกระจกเหมือนห้องอื่น



คืนนั้นเรากะเพื่อนๆก็มาเล่นไพ่



แต่เราไม่ได้เล่นนะ



เราเล่นไม่เป็น!!



เราก็เลยได้แต่นั่งดู



ตอนแรกห้องนี้เรากะแรคคูนนอนกันแค่สองคน



แต่ว่าเห็นเพื่อนมาเล่นกันก้อเลยดีใจ



เพราะว่าตอนแรกมันบอกว่าจะนอนด้วยกันหมดเลยน่ะสิ



แต่ว่า.....



มีน้องคนนึงมาขอนาฬิกาเรา เราก็เลยใส่ให้น้อง



เราลุกขึ้นมาเท้าเอว



ไอ้พวกวงไพ่มันก็หันมามองเราแล้วก็ร้อง เฮ้ย



ร้องไม่ร้องเปล่า



ดันเสื อ ก ชี้นิ้วมาอีก



เส้นความกล้าเราขาดผึง



สติสตังไม่อยู่กะเนื้อกะตัว



เราร้องกรี้ดกระโดขึ้นไปบนเตียง



ไปชนยัยแรคคูนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว....



ล้มลงไปในวงไพ่!!!



แล้วไอ้พวกวงไพ่มันก็ล้มลงไปกองๆกัน



แล้วมันก็ร้องจ๊าก



วิ่งออกนอกห้องกันไปหมดเลย



ก็เลยเหลือแต่เรากะยัยแรคคูน



นั่งมองตา ปริบ ปริบ



ราวกะจะพูดว่า



......เอาไงดีวะ คืนเนี้ย.....



แล้วเราก็พยักหน้า



กระโดดขึ้นไปนอนเตียงเดียวกัน



แล้วพวกเราก็หลับไป



คืนนั้น



ยัยแรคคูนลุกขึ้นมานั่งแต่งfic



เสียงทุบแอร์ดัง [B]ปึง[/B]



สติพากันเผ่นไปทีละน้อย



เมื่อได้ยินเสียงครั้งที่สอง



[B]กึง[/B]



กระโดดขึ้นมาบนเตียง



[B]กึง[/B]



วางสมุด ทิ้งปากกา กระโดดมานอนกะเรา



แล้วก็หลับ



รุ่งเช้า



แรคคูนมาเล่าให้เราฟังเรื่องเมื่อคืน



เราเลยกลัว



ไม่เอาแล้ว



ไม่เอาอีกแล้ว



ไม่ไปอีกแล้ว



สำนึกแล้ว



เชื่อเลย



ไอ้คำว่า



[B]บ้านคือวิมานของเรา[/B]



อ่านะ



เวฟ