สาวใสสุดป่วนกะก๊วนจักรยาน

ลำดับตอนที่ #2 : เหตุผลของริกะ

             ตอนพักเที่ยงของวันสอบวันสุดท้ายของ ยามาอิ เคนดะ โรงเรียนที่เธอกับอาเบะเรียนอยู่

              ริกะกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่แถวทางเดินเข้าตึก เธอเดินไปเรื่อยๆอย่างใจลอย เดินไปก็ลากขาไป เตะไปไม้ริมทางไป จู่ๆ
              กรี้ง กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
              จักรยานสามสี่คัน แล่นฉิว ผ่านเธอไปอย่างรวดเร็วส่งผลให้เธอล้มคว่ำไม่เป็นท่า 
              "เฮ้ ตายรึยังเนี่ย" นายหัวแดง เจ้าของจักรยานคนแรกกระโดดลงมาจากจักรยานแล้ววิ่งลงมาดูอาการของริกะ
              "ฉันยังไม่ตายย่ะ ขี่จักรยานไม่ได้เรื่องแล้วยังจะปากห มาอีก นายโฮ"ริกะสวนเข้าให้ ตอนนี้เด็กนักเรียนหลายคนเริ่มหันมามองพวกเขาและเธอแล้ว
              "นี่เธอ รู้จักชื่อฉันด้วยเหรอ เอ๋ ลืมไปก็เรามันเป็นประธานม.4นี่หว่า แถมยังเป็นหัวหน้าไบค์กี้ด้วย คงดังมากสินะ ฮ่าๆๆๆๆ คุณกรรมการเดินไม่ดูทาง"ไซกิหัวเราะลั่น โดยมีเพื่อนของเขาร่วมผสมโรง
               "โรงเรียนเรามีประธานม.4อย่างนี้ได้ยังไงนะ นายขี่จักรยานห่วย"ริกะสวนกลับอย่างหัวเสีย 
               "เอ แล้วโรงเรียนเรามีกรรมการนักเรียนขี่จักรยานไม่เป็นได้ยังไงนะ ทั้งๆที่โรงเรียนนี้ขึ้นชื่อเรื่องจักรยานแท้ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ"ไซกิหัวเราะร่วน
               "ใครว่าฉันขี่จักรยานไม่เป็นยะ ฉันขี่เป็น แถมเก่งกว่านายด้วย ไม่เชื่อ นายลองมาแข่งกับฉันดูมั้ยล่ะ"ริกะพูดด้วยความโกรธ แต่ก็แทบจะกัดลิ้นตัวเอง เพราะประโยคหลังที่ว่า 
               ฉันขี่เป็น แถมเก่งกว่านายด้วย
                แล้วอีกประโยคที่ริกะแทบอยากจะมุดดินหนี
                ไม่เชื่อ นายลองมาแข่งกับฉันดูมั้ยล่ะ
                แล้วคำตอบของนายไซกิทำเอาริกะแทบจะทั้งมุดดินและกัดลิ้นเลย
                "ตกลง อีกเจ็ดวัน ฉันจะมารอเธอที่ลานกว้างหลังโรงเรียน"ไซกิพูดแล้วเก๊กหล่อ
                "นะ นาย" ริกะหน้าแดง ทั้งโกรธทั้งอาย ไซกิยักคิ้ว
                "ตกลงตามนี้นะ ช่วยไม่ได้ เธอเป็นคนท้าฉันเองนี่ เอ หรือว่าจะไม่ตกลงก็ได้นะ ฉันจะได้ไปประกาศให้คนทั่วทั้งโรงเรียนรู้ว่าเธอท้าแล้วไม่แข่งซะเองฮ่าๆๆๆๆ"ไซกิหัวเราะ แล้วเขาก็ต้องชะงัก เมื่อริกะกำหมัดแน่น แล้วใช้นิ้วกลางชี้หน้าเขา
                "จำใส่กะลาหัวนายไว้เลยนะ ว่าคนอย่างฉันไม่มีวันผิดคำท้าใครแน่ จำไว้"ริกะพูดจบก็ทรุดลงไปทันที ไซกิยักไหล่แล้วก็กระโดดขึ้นจักรยานไป แต่ก่อนไป เขายังอุส่าต์ทำแสบ ทิ้งท้ายไว้ว่า
                "อีกเจ็ดวันเจอกันนะ แม่กรรมการนักเรียนผู้ไม่เคยผิดคำท้า อ้อ แล้วพวกนักเรียนมุงทั้งหลายกรุณาถอย" เขาว่าแล้วบึ่งจักรยานไป
                
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                  ริกะถอนหายใจเฮือก ไม่น่าเชื่อเลยว่าความโกรธจะทำให้เธอหลุดปากไปได้ขนาดนี้ เธอก้มหน้าแล้วก็ฝึกต่อไป
                 ......ไม่ว่าฉันจะล้มซักกี่ครั้งฉันจะไม่มีวันยอมแพ้นาย ไซกิ โทยะ ....


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เหอะๆๆๆๆ เป็งไง นี่ยังไม่เรียบร้อยเท่าไหร่นะ  เอาไว้ว่างแล้วจะมาต่อให้อีกนะ หุหุ

                                                                                               ปฏาฌะา