คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พี่บีเต๊าะเด็ก 4 (100%)
~4~
Jr. Part…
เงิงบาน
ฟันหน้าเหยิน
ผมงอก(?)
แบมแบมพาลุงที่ไหนมาว่ะเนี่ย จูเนียร์กลัว T^T
“ สนใจอยากได้พ่อบ้านไปอยู่ด้วยสักคนมั้ยครับ ” เงิบครับ จูเนียร์เงิบรับประทานแล้วเรียบร้อย O_O
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ ไอ้เชี่ยมาร์คเบรกรถหาพ่องมึงหรอว่ะ ” ไม่ได้เบรกหาพ่อใครครับ - -
“ ถึงแล้วไง ไม่กินหรือไงข้าวอ่ะ ” อ้าว! ถึงแล้วหรอ ทำไมมันเร็วจังฟระ! - -*
ผมรีบลงจากรถแล้ววิ่งไปหาแบมแบมทันที
“ จูเนียร์เป็นไรหรอ หน้าซีดเชียว ” แหม่ ถามมาได้เนอะคุณเธอ - -*
“ แบมแบมแกพาไอ้ตาลุงผมงอกนั้นมาทำไม ” ผมพูดพร้อมกับทำสีหน้าหวาดกลัวนิดนึง จะไม่ให้กลัวได้ไงหล่ะก็แม่งเล่นจ้องตั้งแต่ขึ้นรถยันลงรถ นี่ถ้าเป็นปลากัดคงมีลูกเต็มโอ่งไปแล้วมั้ง! = =
“ ก็ใครจะไปรู้หล่ะว่าพี่แจบอมเค้าจะเต๊าะ เอ่อ.....จีบจูเนียร์นั้นแหละ -3- ”
“ แบมแบมรู้มั้ยว่าเรา....โค-ตะ-ระ กลัวตาลุงนั้นมากกกกกกกกกกกกกกก ” (กอ.ไก่สักสิบล้านตัว)
“ ไม่ต้องกลัวน้า ถ้าพี่แจบอมทำอะไรจูเนียร์นะ เดี๋ยวเราวิ่งไปตบหัวให้เลย ” เดี๋ยวๆนะ ที่จะวิ่งไปตบหัวให้ คืออยากจะถามว่าแบมแบมสูงเท่าไรถึงจะไปตบหัวพี่แจบอม ขนาดพี่มาร์คแบมแบมยังสูงแค่หัวไหล่เองนะจร่ะ ไอ้สู๊งสูง - -
“ ตัวเล็กอยากกินอะไรครับ ที่ร้านนี้มีอาหารไทยด้วยนะ ” พี่มาร์คหันมาถามแบมแบม โดยที่มองข้ามหัวผมไปทันที
ก็งี้แหละชีวิตของนายเอก(?) T^T
“ จริงอ่ะพี่มาร์ค งั้นแบมแบมขอต้มยำกุ้ง ผัดกระเพราทะเล ข้าวผัดปู แล้วก็บลาๆๆๆ ” ผมนั่งมองแบมแบมที่กำลังนั่งสั่งอาหารอยู่ อยากจะถามว่านี่เมนูอาหารหรือคาถาผัวรักผัวหลงกันแน่ฟระ! ยาวชิบ
ผมลืมบอกว่า แบมแบม ไม่ใช่คนเกาหลีแท้แต่กำเนิด แต่เป็นคนไทยที่สอบชิงทุนเข้ามาเรียนในเกาหลีได้ ตอนแรกที่ผมเห็นแบมแบม ผมยังนึกเลยว่าเป็นคนเกาหลี เห็นพูดเกาหลีซะคล่อง ไม่ขาดตกบกพร่อง แต่พอคบกันมาได้สักพักก็ลองถามไปถามมา สรุปว่าที่พูดเกาหลีได้ขนาดนี่เพราะตอนอยู่เมืองไทยดูซีรี่ย์เกาหลีเยอะไปหน่อย แบบประมาณว่าวันนึงสัก 4-5 เรื่อง อะไรประมาณนี้แหละ ฮ่าๆ = =
“ แล้วจูเนียร์กินอะไรมั้ย วันนี้พี่มาร์คเลี้ยงนะ ” หลังจากที่แบมแบมร่ายมนต์คาถาเมนูอาหารไทยเสร็จแล้ว ก็หันมาถามผม
“ เรากินกับแบมแบมก็ได้ ” เอาสิ! อยู่ด้วยกันมาตั้ง 7 เดือนแล้ว กินอาหารไทยไม่ได้ให้มันรู้ไป
“ ไม่ได้นะ! พี่มาร์คอุตส่าห์เลี้ยงทั้งที พี่ครับขอเมนูด้วยครับ ” แบมแบมจัดการเสร็จสรรพ คล้ายๆกับว่าเป็นคนเลี้ยงและจ่ายเอง แต่หารู้ไม่ว่าคนที่จ่ายเงินจริงๆนั่งหน้าซีดอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ
เอ่อ.....เข้าใจนะว่าของฟรี แต่แกช่วยดูหน้าคนจ่ายเงินด้วยนะแบมแบม T^T
“ งั้นเอา..... ”
“ เดี๋ยวตัวเล็กกินกับพี่ก็ได้ ถ้าไม่อยากสั่งมาเพิ่ม เพราะพี่สั่งมาเยอะเพื่อตัวเล็กโดยเฉพาะ ^_^ ”
เอาเข้าไป ไอ้มารผจญอิม แจบอม!
“ ผมเกรงใจอ่ะครับ กลัวพี่จะกินไม่อิ่ม ”
“ ไม่ต้องเกรงใจ เพราะอีกไม่นานเราก็ต้องกินด้วยกันอยู่ดี จริงมั้ยครับตัวเล็ก ^__^ ” นี่ใช่มั้ยที่เค้าเรียกกันว่าวัวแก่กินหญ้าอ่อน!! = =
“ - -* ”
“ งั้นเอาเป็นว่าสั่งแค่นี้แหละครับ ” พี่แจบอมหยิบเมนูออกไปจากมือผมแล้วส่งให้กับพนักงาน พร้อมกับส่งสายตาหวานหยาดเหยิมไปให้ด้วย คือเต๊าะไม่เลือกหน้า เพศและอายุใช่มั้ยครับ
“ สั่งมากันซะเยอะ กินกันให้หมดนะเว้ย! ใครกินไม่หมดกูปรับ 2 เท่า!! ยกเว้นแบมแบมสุดที่รักของพี่ ^____^ ” ขอกระโถนด่วนเลยครับ จะอ้วกแตกกกกกกกกกกกกกก (กอ.ไก่ล้านล้านตัว)
“ อีเชี่ยมาร์คแม่งลำเอียงชัดๆ ” เสียงกระซิบกระซาบของพี่แจ๊คสันที่เพิ่งจะมีบทพูดอันน้อยนิดสักที
“ กูพกเงินมานิดเดียวซะด้วยสิ ” เสียงพี่แจบอมบ่นตามๆกันมา
“ เฮ้อ! / เฮ้อ! ” พี่แจบอมกับพี่แจ็คสันถอนหายใจพร้อมกัน เท่ากับว่าอายุสั้นไปคนละ1ปี อิอิ
“ แต่ไม่เป็นไร พี่ยังมีคนช่วยกินอีกตั้ง 1 คนเนอะ ใช่มั้ยตัวเล็ก ” พี่แจบอมหันมาทางผมพร้อมกับทำตาวิ้งๆให้ 1 ที
อยากจะบอกว่า...........น่ารักตายแหละ = =
**50%**
ผ่านไป 15 นาที
อาหารทุกอย่างก็ได้มาวางอยู่ตรงหน้าพวกเราทั้ง 5 คน แต่ดูเหมือนจะเป็นแบมแบมคนเดียวซะมากกว่าที่กระดี้กระด้า เห็นอาหารไม่ได้เลยจริงๆ - -*
“ โห้! น่ากินทั้งนั้นเลยอ่ะ แบมแบมขอกินก่อนนะคร้าบบบ ” แบมแบมจัดการสวาปาม ยัดอาหารที่อยู่ตรงหน้าเข้าปากหมดทุกอย่าง
เฮ้อ! น่าสงสารพี่มาร์คเนอะ เลี้ยงแบมแบมก็เหมือนเลี้ยงหมู 10 ตัว
“ แบมแบมกินช้าๆหน่อยสิ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก ” ผมพยายามบอกแบมแบม โดยที่เจ้าตัวยังสวาปามสิ่งตรงหน้าอยู่
ภาพพจน์คนน่ารักเมื่อกี้หายไปหนายยยยยย (เสียงแอคโค่)
“ กินข้าได้ซะที่ไหนกันเล่า! เดี๋ยวพี่มาร์คแย่งกินของแบมหมด -3- ”
“ กินช้าก็ได้ครับแบมแบม พี่มาร์คไม่แย่งกินหรอก ”
“ จริงนะ ”
“ จริงสิครับที่รักของพี่ ”
กราบงามๆสักสองสามทีเลยนะครับ ขอร้องได้โปรดอย่ามาสวีวี๊ดวิ้วกันแถวนี้ได้ไหม คนมันอิจฉา~~
“ ตัวเล็กครับ กินนี่หน่อยนะ อร่อยมากๆเลยด้วย ” ตดยังไม่ทันจะหายเหม็น อิม แจบอมก็พูดแทรกขึ้นมาพร้อมกับคีบหมูสามชั้นมาให้ 1 ชิ้น
กินแล้วจะอ้วนมั้ยเนี่ย ช่วงไดเอทอยู่ด้วย -3-
“ เอ่อ...ขอบคุณครับ ”
“ ไม่เป็นไรครับตัวเล็ก กินเยอะๆจะได้โตไวๆ ” ผมอยากจะบอกว่า...ตัวผมจะใหญ่กว่าพี่แล้วนะ ใช้ส่วนไหนมองว่าตัวเล็ก - -
ผ่านไปไม่ถึง 20 นาที ผมกับแบมแบมก็จัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้าซะหมดเกลี้ยง แต่ดูเหมือนจะเป็นแบมแบมคนเดียวซะมากกว่าที่กินหมดนี้ ส่วนอีก 3 คนนะหรอ ยกธงขาวตั้งแต่ 5 นาทีแรกแล้ว โดยให้เหตุผลว่า ‘ ไม่อยากแย่งเด็กกิน เดี๋ยวเด็กโตไม่ทัน ’
ไม่ใช่ว่าอิ่มหรอถึงพูดแบบนี้ - -
“ จูเนียร์ๆ เราว่าเราเห็น.... ” แบมแบมหันมาสะกิดผม
“ เห็นไรหรอ ” ส่วนผมก็ตอบกลับไปด้วยความที่ใสซื่อ - -* ก็คนมันไม่รุ้นิหว่า
“ นั้นไง ช่วยเราดูหน่อยสิว่าใช่หรือป่าว ” แบมแบมชี้ไปทางร้านฝั่งตรงข้ามที่มีผู้ชายตัวสูงๆยืนหันหลังอยู่
“ ใช่อาซ้อที่ขายหมูปิ้งอยู่หน้าบ้านแบมแบมป่ะ ” ผมตอบกลับไปด้วยความที่ใสซื่ออีก
“ ไม่ใช่! เราไม่ได้ชี้ให้ดูผู้หญิง เราชี้ให้จูเนียร์ดูผู้ชายคนนั้นอ่ะ ” พอพี่มาร์คได้ยินคำว่าผู้ชายเท่านั้นและ
“ ใคร! ” หมีกินผึ่งเริ่มอาละวาดแล้ว
“ อะไรพี่มาร์ค แค่แบมจะให้จูเนียร์ดูว่าใช่เพื่อนแบมหรือป่าว แค่หน้าคุ้นๆ ” แบมแบมพยายามจะอธิบายให้พี่มาร์คฟัง แต่ดูเหมือนคนที่ชื่อมาร์ค ต้วน (เห็นพี่แจบอมเรียกอย่างนั้นนะ) จะเป็นคนที่เข้าใจอะไรยากซะด้วย
ตั้งแต่ที่คบกับแบมแบมมา พอจะรู้อยู่ว่าพี่มาร์คนิสัยเป็นยังไง ก็แค่คนที่ทำตัวมุ้งมิ้ง แอ๊บแบ้ว และเต๊าะเด็กไปวันๆ แต่ไอ้นิสัยที่เข้าใจอะไรยากเย็นนี่รู้สึกว่าจะเพิ่งมาเกิดก็ตอนที่คบกับแบมแบม
“ )-3-( ”
“ ก็แค่เพื่อนน่ะพี่มาร์ค อย่างอนแบมสิ ” ตั้งแต่เถียงกันมา ทำไมรู้สีกว่ามันดูเป็นการเถียงที่โครตจะมุ้งมิ้งฟรุ้งฟิ้งสุดติ่งกระติ่งแมวฟร่ะ!
“ แล้วตอนที่พี่อยู่กับแบมแบม พี่เคยพูดถึงเพื่อนป่ะ! ” ผมกับพี่แจบอมรวมถึงพี่แจ็คสันที่ตอนนี้ไรท์ได้ลืมไปแล้วว่า ตอนนี้มีพี่แจ็คสันอยู่ในบทด้วย นั่งมอง2ผัวเมียทะเลาะกัน เออ!จะว่าไปก็สนุกดีเนอะ คุณคิดว่าใครจะชนะหรอครับ อิอิ
“ เคย! ทั้งพี่แจบอม พี่แจ็คสัน พี่อึนจี พี่นาอีน พี่โซยอนและก็บลาๆๆๆ ” โอเคดูท่าแล้ววันนี้ก็ไม่น่าจบ
“ ไม่รู้แหละ พี่งอนแบมแบมง้อพี่ด้วย! ” เออ! จบกันแบบนี้เลยหรือไงคร้าบบบบ
“ ไม่ง้อ ขี้เกียจง้อ!! ” แบมแบมก็ยังคงคอนเซ็ปเดิมที่ว่า ‘คิดว่าใครใหญ่กว่ากัน’ ส่วนพี่มาร์นะหรอ
“ แบมแบมไม่รักพี่แล้วใช่มั้ย~ ” พี่มาร์คที่แทบจะคุกเข่าอ้อนวอนแบมแบมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ คอนเซ็ปของพี่มาร์คก็คงจะเป็น ‘กลัวเมีย(ไม่รัก)’ สินะ -3-
ขณะที่ผมนั่งมองคู่ผัวเมียทะเลาะกันอยู่ ผมก็หยิบแก้วน้ำที่ตอนนี้มันมีน้ำเต็มแก้วหลังจากที่พี่แจบอมเติทน้ำให้ขึ้นมาดื่ม อันเนื่องมาจากเงียบปากนานเกินไป(?)เลยหิวน้ำ และทันใดนั้นสิ่งที่ไม่ขาดคิก็เกิดขึ้น!
“ Hi Junior BamBam ”
พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้ำที่กำลังจะไหลลงคอ ดันไหลย้อนกลับมาอีกครั้ง จึงทำให้ตอนนี้หน้าพี่แจบอมมีน้ำ(ลาย)อันสดชื่นมากมายนอนแหมะอยู่บนหน้า ส่วนพี่แกก็ได้แค่ส่งยิ้มมา หวังว่าคงไม่โกรธกันนะคร้าบบบ
“ ยูคยอม / ยูคยอมมี่!!! ”
End Jr. Part
~ 100% ~
Talk 1
ติดไว้ก่อน 50 เปอร์เซ็นต์เนอะ
เดี๋ยวว่างๆจะมาอัพที่เหลือให้
ฝากติดแท็ก #ฟิคพี่บีเต๊าะเด็ก + คอมเม้น + โหวต เพื่อเป็นกำลังใจในการเต๊าะเด็กของพี่บีต่อไป ฮ่าๆ
ฝากด้วยน้า
Talk 2
กลับมาต่อให้ครบแว้วววววววว
ต้องกราบขอประทานอภัยรีดทั้งหลายที่ทำให้รอนาน
ตอนที่ 5 อาจจะมาประมาณวันเสาร์หรือไม่ก็วันอาทิตย์
ตามจิกตามทวงฟิคกันได้ในทวิต >>> @Rabbitty_Pig
ฝากติดแท็ก #ฟิคพี่บีเต๊าะเด็ก + คอมเม้น + โหวต เพื่อเป็นกำลังใจในการเต๊าะเด็กของพี่บีต่อไป ฮ่าๆ
ความคิดเห็น