คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักกวนๆฉบับก๊วนเด็กหอ 3 [Hoseok Part]
บทที่ 3
Hoseok Part
ผมกับแทฮยองเดินมาถึงหอพักขอพวกเราแล้ว สักพักหนึ่งไอ้จองกุก ไอ้จีมิน และไอ้ยุนกิก็เดินตามมาติดๆ แล้วไอ้นัมจุนกะไอ้จินหล่ะ ยังมาไม่ถึงอีกหรอว่ะ
“มึงนั้นแหละ อย่ามาว่าแต่กูเลย” นั้นไงเสียงมาก่อนตัวอีก
“เฮ้ย!! กูไม่ผิดนะ กูก็แค่ชอบสีชมพู ชอบพัดเจ้าหญิง ชอบตุ๊กตาคิตตี้ ชอบเล่นเกมมาริโอ้ และอีกอย่างกูไม่ได้นิสัยตุ๊ดอย่างมึงนิ” อย่าบอกนะว่ามัน 2 คนเดินเถียงกันมาตลอดทาง มึงไม่อายใครเค้าบ้างหรือไงว่ะเนี่ย
“พวกมึง2คนจะหยุดเถียงกันได้หรือยัง” เป็นไอ้แทฮยองเองที่ทนไม่ไหว จึงห้ามศึกก่อนที่มันจะบานปลาย
“นี่!! พวกมึงอยู่ห้องไหนกันบ้างว่ะ” ผมจึงเปิดโอกาสถาม
“กูกับไอ้โฮซอกอยู่ห้องตรงข้ามกันนะเว้ย” ไอ้แทฮยองพูดเสริม
“กูอยู่ห้อง 801 รุ่นพี่คิม จงอิน ปี 2 สาขาการแสดง สาขาเดียวกับกูเลย” ไอ้จีมินพูดขึ้น ดีชิบหายเลยว่ะ
“ผมอยู่ห้อง 809 รุ่นพี่โด คยองซู สาขาคหกรรม” โห้ย!! ไอ้จองกุกแม่งดีว่ะ
“ไอ้จองกุกมึงโครตโชคดีเลยว่ะ” ไอ้นัมจุนพูดขึ้น
“แล้วมึงอ่ะไอ้นัมจุน” ผมถาม
“กูอยู่ห้อง 802 รุ่นพี่คิม จงแด สาขาการแสดง” ดูท่าทางรุ่นพี่น่าจะอยู่สาขากรแสดงกันเยอะนะ - -*
“โอ้ย!! มึงนี่จะมาอยู่ห้องใกล้ๆกูทำไมว่ะเนี่ย กูอยู่ห้อง 803 รุ่นพี่เสี่ยว ลู่หาน สาขาภาษาต่างประเทศ” แค่นี่ทำไมมึงต้องทำเหมือนเกลียดกันมาเป็นปีด้วยว่ะ ที่ตอนไปเข้าค่ายจิตอาสามึงยังนอนด้วยกันได้เลย - -*
“เหลือมึงคนเดียวแหละไอ้ยุนกิ อยู่ห้องไหนว่ะ” ไอ้แทฮยองถาม
“กูอยู่ห้อง 807 รุ่นพี่........ปาร์ค ชานยอล”
“เฮ้ย!!! แจ๊กพอตแตกว่ะ ไงได้อยู่ห้องเดียวกับแฟนเก่าว่ะ” แจ๊กพอตแตกจริงๆแหละครับ
ปาร์ค ชานยอล หรือชานยอล รุ่นพี่จากโรงเรียนเก่าที่ไอ้ยุนกิเคยคบด้วยตอนอยู่ม.ปลายปี 2 แล้วตอนนั้นรุ่นพี่ชานยอลอยู่ม.ปลายปี 3 แต่พอคบกันได้ปีกว่าๆ ก็มีข่าวลือออกมาว่าปาร์ค ชานยอลหนุ่มหล่อสุดฮอตควงสาวไม่ซ้ำกัน แล้ววันนั้นพวกเราไปเดินห้างเพื่อซื้อของมาจัดห้องเรียนในวันปีใหม่ บังเอิญเจอช็อตเด็ดไอ้ยุนกิแม่งตาดีเห็นรุ่นพี่ชานยอลไปเดินควงสาวอยู่จริงๆ มีหรือครับว่าไอ้ยุนกิจะอยู่เฉยๆมันเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นแล้วฉุดกระชากลากถูมาตบซ้ายตบขวาแล้วตามด้วยกระแทกเข่าซ้ายเข้าที่จุดสำคัญ ทำเอาพวกผมจุกแทนเลย ตอนแรกผมก็คิดว่ามันจะตบผู้หญิงคนเดียว ที่ไหนได้มันเดินเข้าไปหารุ่นพี่ชานยอลแล้วต่อยเข้าไปที่ตาข้างซ้าย แบบทีเดียวจอด ทำเอารุ่นพี่เค้าไม่กล้าออกจากบ้านอาทิตย์นึงเลย
“เอาเถอะน่า เรื่องเก่าๆอย่าเก็บเอามาคิดเลย” ผมพูดปลอบใจยุนกิ
“โฮซอกกูกลัวว่ากูจะมองหน้าเค้าไม่ติดว่ะ”
“มึงก็แค่ปล่อยตัวไปตามสบาย อย่าเครียดๆในมหาวิทยาลัยมีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะ”
“นั้นสิเนอะ^^”
“เอาเป็นว่าแยกย้ายกันไปห้องตัวเองกันเถอะ นี่ก็เลยเที่ยงแล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้องกูเลย” ไอ้นัมจุนพูดขึ้น จริงด้วยนี่ผมยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลยนี่หว่า แล้วนี่ก็เลยเที่ยงแล้วด้วย
ผมเดินนำพวกมันขึ้นไปที่ชั้น 8 หอพักที่พวกผมอยู่มีทั้งหมด 10 ชั้น แต่อาจารย์อนุญาตให้ใช้ได้ถึงชั้น 8 เท่านั้น เพราะชั้น9กับชั้น10 มันสกปรกเกินจะทำความสะอาดกันได้
“โห้ย!!! น่าจะทำลิฟต์ไว้นะ ให้กูเดินขึ้นลงแบบทุกวันมีหวังน้ำหนักกูลงวันละกิโลแน่” ไอ้จินพูดถูก สร้างลิฟต์เถอะจะได้ไม่เป็นภาระของนักศึกษา
“ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง มึงจะได้เลิกอ้วนเป็นหมูสักที”
“หุบปากไปเลยไอ้นัมจุนก่อนที่มึงจะโดนจระเข้ฟาดหาง” ชิ้ง! ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
ยกที่ 1 เริ่มได้!!
“ไอ้ตุ๊ด!! หุบปากไปเลย”
“มึงก็หุบปากไปด้วยสิไอ้หมูอ้วน” ผมบอกแล้วว่าตาต่อต ฟันต่อฟัน
“ไอ้โฮซอกกูเข้าห้องก่อนนะ ขี้เกลียดฟังมันเถียงกัน” ไอ้แทฮยองบอกก่อนจะบิดลูกบิดประตูเข้าห้องตัวเองไป
“เออ! ไว้เจอกันตอนเย็น” ผมบอกไอ้แทฮยองก่อนจะเดินไปที่หน้าประตูของห้องตัวเองแล้วเคาะประตูสักสองสามที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“มาแล้วคร้าบ ใครเอ่ย” และทันใดนั้นเอง ประตูก็ถูกเปิดออกเผยให้เห็นร่างบางในเสื้อยืดเสื้อขาวกับกางเกงขาสั้นเลยเข่านิดนึง
“สวัสดีครับผมชื่อจอง โฮซอก อยู่ปี 1 สาขาคหกรรม ต่อไปนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ!”
โฮปปี้เจอแบคกี้แล้วววว
อย่าลืมคอมเม้นเพื่อให้กำลังใจไรท์กันด้วยน้า
ติดแท็ก #ฟิคฮบฮวคมกด
ความคิดเห็น