คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พี่บีเต๊าะเด็ก 2
~2~
จากความเดิมเมื่อตอนที่แล้ว
.
.
.
.
.
.
.
สรุปคือ ผมไปเข้าเรียนไม่ทัน เพราะไอ้เพื่อนเวร 2 ตัวนี่เนี่ยแหละ อีกคนก็จะอาบน้ำ อีกคนก็จะอิ แล้วประเด็นมันอยู่ที่ว่าไอ้แจ็คสันแม่งเกิดอาการหวงตัวกระทันหัน ไม่ยอมอาบน้ำกับไอ้มาร์ค ผมเลยจัดการขู่พวกมันไว้ว่า
‘ ถ้าพวกมึงทำให้กูไปเรียนไม่ทัน กูจะให้พวกมึงออกไปนอนกับไอ้ตูบที่หน้าหอ ’
ผมขู่เท่านั้นแหละ พวกมัน 2 ตัว รีบปิดประตูล็อคห้องอย่างดีเลย แต่สุดท้ายก็ไม่ทันเข้าเรียนอยุ่ดี
“ เฮ้ย! พวกมึงไหนๆก็ไม่ทันเข้าเรียนแล้ว ไปเต๊าะเด็กกันป่าว ” ไอ้แจ็คสันพูดขึ้น หลังจากที่ไม่ได้ไปเข้าเรียนแล้วพวกผมเลยมาสวาปามข้าวเช้ากันที่โรงอาหาร พวกคุณได้ยินไม่ผิดหรอกครับ ข้าวเช้าของพวกผมคือกินตอน 10 โมงครึ่ง แต่ก็ดีเท่าไรแล้วที่โรคกระเพาะไม่ถามหา
“ กูขอบายนะเว้ย! มึงก็รู้นิว่าเวลาแบมแบมโกรธนี่เหมือนนรกลงโทษชัดๆ ” ไอ้มาร์คพูดพร้อมกับูบแขนตัวเองเบาๆ
แบมแบมที่มันพูดถึงคือแฟนมันเองแหละ คบกันมาตั้งแต่มันอยู่ปี 1 ส่วนแบมแบมอยู่ม.ปลายปี1 มันรู้จักกับน้องเค้าได้ไงอ่ะหรอ หึหึ คุณคิดว่าหน้าอย่างไงมาร์คต้วนมันไม่กล้าเต๊าะเด็กใช่มั้ย คุณคิดผิดแล้วครับ ไอ้มาร์คนี่ตัวพ่อพอๆกับไอ้แจ็คสันเลย
“ โห้ย! มึงนี่มีแววว่าจะกลัวเมียตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งงานกันเลยหรอว่ะ ” ไอ้แจ็คสันมึงพูดถูกใจกูก็วันนี้แหละ
“ มึงไม่ใช่กูนิ มึงจะเข้าใจกูดะ....”
~When I see your face, there's not a thing that I would change~
“ แบมแบมโทมาว่ะ ” ไอ้มาร์คหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าก่อนจะกดรับ มันหันมาพูดกับผมและไอ้แจ็คสันว่า
“ พวกมึงช่วยเงียบปากด้วยนะครับ ”
คิดว่าพวกกูจะแกล้งมึงหรอไอ้มาร์คต้วน........มึงคิดถูกแล้ว หึหึ
ผมกับแจ็คสันหันมามองหน้ากัน ไม่ได้พิศวาสอะไรกันหรอกครับ แต่กำลังคิดแผนแกล้งไอ้มาร์คกันอยุ่ แค่มองตาไอ้แจ็คสันก็รู้หน้าที่ของมันทันที
“ ฮัลโหลครับแบมแบม มีอะไรหรือป่าว ถึงโทรมาหาพี่ตอนนี้ ”
(พี่มาร์ควันนี้แบมแบมเลิกเที่ยง มารับแบมแบมกับจูเนียร์ด้วยน้า)
“ ได้ครับตัวเล็ก ” โอ้ย! มีมาตัวลงตัวเล็ก แจบอมอยากจะอ้วกเอาข้าวเช้าออกมากองไว้ตรงหน้าไอ้มาร์ค - -
(พี่มาร์คทำอะไรอยู่หรอครับ แล้วนี่ไม่มีเรียนหรอ)
“ คือ......พี่ไม่มีเรียนครับตัวเล็ก ” ไม่มีเรียนห่าอะไรเล่า มึงนั้นที่ทำให้พวกกูสาย - -
(อ่อครับ)
ระหว่างที่ผมปล่อยให้ไอ้มาร์คต้วนมันกระหนุงกระหนิงกับน้องแบมแบม ผมกับไอ้แจ็คสันก็ขอตัวมาเข้าห้องน้ำ เพื่อมาปลดปล่อยของเสียลงท่อ - -
“ ไอ้บี๋มึงไม่คิดจะมีแฟนกับใครบ้างหรือไงว่ะ ตั้งแต่กูคบกับมึงมาก็......6ปีแล้วนะเว้ย กูยังไม่เคยเห็นมึงควงใครสักคน หน้าตามึงก็ไม่ได้ขี้เหร่ ออกจะหล่อด้วยซ้ำ ทำไมว่ะ หรือว่ามึงไม่ถูกใจ ” ไอ้แจ็คสันหันมาถามผม
“ คงงั้นมั้ง ” ผมตอบไอ้แจ็คสัน ก็มันจริงนี่หว่า มันยังไม่เจอคนที่ถูกใจนิ
“ เอาเถอะมึง ขอแค่มึงอย่าขึ้นคานก็พอ ฮ่าฮ่า ” สรุปคือมึงแช่งกูใช่มั้ยไอ้หวังสั้น
“ อีเชี่ยนี่เดี๋ยวกูจะถอดรองเท้าฟาดหน้ามึงเลยนิ เอามั้ยห่ะ! ” ผมทำท่าจะถอดรองเท้าปาใส่มัน แต่มันดันห้ามผมไว้ก่อน
“ ไม่เอาคร้าบบ ไม่เอาๆ มึงรีบไปกันเถอะ เดี๋ยวไอ้มาร์ครอนาน ”
“ เออๆ ”
ผมกับไอ้แจ็คสันเดินกอดคอกันออกมาหาไอ้มาร์คที่มันเพิ่งโทรมาบอกว่า รออยู่ที่ลานจอดรถของมหาวิทยาลัย
“ นานไปนะคร้าบพวกมึง เข้าไปเล่นหนังสดกันหรือไง ” พอผมเดินมาหามัน มันก็เริ่มแซวผมทันที
เดี่ยวกูหาตระกร้อครอบปากมึงให้เอามั้ยครับไอ้มาร์คต้วน
“ พ่องมึงอ่ะ ขึ้นรถได้แล้ว เดี๋ยวน้องแบมแบมของมึงก็บ่นเอาหรอก ”
ผมกับไอ้แจ็คสันรู้หน้าที่ตัวเองดีครับว่าสมควรนั่งส่วนไหนของรถ จึงย้ายก้นตัวเองไปนั่งที่เบาะหลังที่สามารถนั่งได้ 3 คน
“ พวกมึงเว้นที่ไว้ที่นึงด้วยนะเว้ย! เดี๋ยวเพื่อนแบมแบมจะขอติดรถไปด้วย ” ไอ้มาร์คหันมาบอกผม
“ คร้าบบบ คุณชายต้วน ว่าแต่เพื่อนน้องแบมแบมของมึงอ่ะ ผู้หญิงหรือผู้ชายว่ะ ” แหม่ไอ้สั้นมึงถามแบบนี้มึงจะเต๊าะน้องเค้าใช่มั้ยครับ - -*
“ เพื่อนก็ต้องเพศพ่อมึงอยุ่แล้วนิคร้าบ จะถามหาพระแสงอะไรมิทราบ ” ใช่! ไอ้มาร์คพูดถูกเว้ย
“ โอ้ย!!! ผู้ชายหรอ แบบนี้แหละที่หวังชอบ ” ไอ้แจ็คสันพูดพร้อมกับทำท่าทำทางสะดิ้งยิ่งกว่าปลากระดี่
“ น้อยๆหน่อยไอ้หวังสั้น น้องยังเด็ก ” ผมตบหัวไอ้แจ็คสันเบาๆ
“ โห้ย! ไอ้บี๋มึงไม่เข้าใจหรือไงว่ะ ว่ากินเด็กแล้วจะเป็นอมตะ มึงดูไอ้มาร์คสิอายุแม่งก็ไม่ได้น้อยแล้วนะ แต่หน้ามันยังใสกริ้ง เหมือนตอนมันอายุ 16 งั้นแหละ ”
“ มันเกี่ยวกันที่ไหนเล่า มึงนี่ชอบมั่ว ” ผมบอกพลางนั่งกอดอกมองออกไปทางหน้าต่าง
“ มึงไม่เชื่อก็แล้วแต่มึงเถอะ ” ดูแม่งงอนสะบัดหน้าหนี ปล่อยแม่งไปสักพักนึงแล้วกัน
Talk
ลงเผื่อไว้ เพราะจะได้จับคอมก็ต่อเมื่อเสาร์อาทิตย์เวียนมาบรรจบอีกครั้ง
แต่ถ้ามีเวลาว่างจะแอบมาลงให้เนอะคร้าบ
ขอคอมเม้น+โหวตให้ฟิคเรื่องนี้ด้วยน้าาา
#ฟิคพี่บีเต๊าะเด็ก
ความคิดเห็น