คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักกวนๆฉบับก๊วนเด็กหอ 2
บทที่ 2
เวลาแบบนี้มันทำให้ผมโคตรอยากจะหลับตาลงมากๆ แต่มันทำไม่ได้จึงทำได้แค่เพียงพักสายตาเป็นบางช่วง นี่ถ้าไม่ติดว่ามีอาจารย์มองอยู่นะ - -*
“เอาหล่ะนักศึกษาทุกท่าน อาจารย์ก็ขอฝากไว้เพียงเท่านี้ ต่อไปเชิญนักศึกษาชั้นปีที่ 4 ขึ้นมาชี้แจงเกี่ยวกับที่พักของนักศึกษาทุกคน” อาจารย์แก่ๆคนนั้นเดินลงจากเวทีแล้วยื่นไมค์ให้รุ่นพี่หน้าหล่อ
“สวัสดีครับน้องๆทุกคน พี่ชื่ออู๋ อี๋ฟานหรือจะเรียกว่าพี่คริสก็ได้นะครับ ต่อจากนี้พี่จะแจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับที่พักนะครับ” ระหว่างที่ผมนั่งฟังรุ่นพี่ที่ขึ้นมาพูดอยู่นั้น ผมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมากระทบโดนไหล่ของผม
“เฮ้ย! ไอ้หมูจีมึงจะมานอนหลับตอนนี้ไม่ได้นะ ตื่นๆๆๆ” ผมพลางเขย่าตัวจีมินหวังจะให้มันตื่นแต่สุดท้าย
“ZZZZZZZZzzzzzzz” มันก็ไม่ตื่นเหมือนเดิม ปล่อยมันไว้นี่ได้มั้ยเนี่ย
“น้องปี 1 อยู่หอเดียวกับรุ่นพี่ปี 2 และรูมเมทของน้องๆทุกคนจะต้องเป็นรุ่นพี่ปี 2 เท่านั้น” รุ่นพี่หรอว่ะ จะเจอคนแบบไหนว่ะเนี่ย และระหว่างนั้นผมก็หันไปเห็นรุ่นพี่คนนึง ทำไมถึงคิดว่าเป็นรุ่นพี่หรอ ก็เพราะเครื่องแบบชุดนักเรียนเป็นสีเทาไง รุ่นพี่ปี 2 จะใส่เครื่องแบบสีเทา เป็นจังหวะที่รุ่นพี่คนนั้นหันมาทางนี้พอดี
“น้องครับช่วยปลุกเพื่อนน้องด้วยนะ เดี๋ยวอาจารย์เห็นแล้วจะโดนว่า” รุ่นพี่คนนั้นหันมาพูดกับผม
“เอ่อ.....เดี๋ยวผมปลุกมันให้นะครับ”
“ว่าแต่เราชื่ออะไรหรอ อยู่ปี 1 ใช่มั้ย”
“ครับ ผมชื่อคิม แทฮยอง อยู่ปี 1 ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“อ่อ ฉันชื่อโอ เซฮุน อยู่ปี 2 ยินดีที่ได้รู้จักนะ หวังว่าเรา 2 จะได้เป็นรูมเมทกันนะครับ ^____^” เฮือกกกกก ขอร้องอย่าส่งสายตาแบบนั้นมาให้ผม
“เป็นอะไรไปไม่สบายหรือป่าว ทำไมหน้าแดงๆ” ห่ะ! นี่หน้าผมแดงหรอ
“เอ่อ.......ป่าวครับ แค่ร้อนนิดหน่อย” ผมบอก
“งั้นหรอ ถ้างั้นก็ขอตัวก่อนนะอู้งานมากเดี๋ยวโดนงับหัว” พูดจบก็พลางเอามือมายี่หัวผมให้ยุ่ง แล้วเดินไปหาเพื่อน
“ครับ” ผมยอมรับว่ารุ่นพี่คนนี้หล่อมากๆแต่ไม่คิดว่าเค้าจะทำให้ผมเกิดอาการแบบนี้
“ไอ้จีมินตื่นได้แล้ว น้ำลายยืดใส่กูหมดแล้ว”
“งือ กูหลับไปตั้งแต่เมื่อไรว่ะ”
“มึงอย่าถามกูเลย กูก็ไม่รู้เหมือนกัน” มันไม่ได้พูดอะไรกับผม แต่หันไปคุยกับไอ้จองกุกแทน โห้! นี่มึงนิงเป็นหลับ ขยับเป็นคุยใช่มั้ยเนี่ย
“เอาหล่ะครับ ต่อไปนี้ขอให้น้องๆปี1 ลุกขึ้นแล้วเดินตามรุ่นพี่ปี 4 ไปนะครับ แล้วอย่าลืมหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆที่รุ่นพี่แจกให้ อย่าทำหายนะครับเพราะมันจะทำให้น้องๆรู้ว่ารุ่นพี่คนไหนคือรูมเมทของน้องๆ” พวกผมเดินไปหยิบกระเป๋าสัมภาระของตัวเอง กระเป๋าของแต่ละคนบ่งบอกได้เลยว่ามันเอาอะไรกันมามั้ง
“จิน กูรู้ว่ามึงเอาตุ๊กตามาริโอ้มาด้วย” ไอ้นัมจุนถาม
“เฮ้ย! รู้ได้ไงอ่ะ”
“โห้!! ถ้ากูไม่รู้ก็ไม่ใช่เพื่อนมึงแหละ ตอนม.ปลายมึงยังเอาโรงเรียนทุกวันเลย”
ใช่! ตอนม.ปลายจินเดินถือตุ๊กตามาริโอ้มาโรงเรียนทุกวัน ไปไหนก็ต้องเอามันไปด้วย ทั้งกินข้าว ย้ายตึกเรียน แม้กระทั่งตอนเข้าห้องน้ำ - -* อยากจะพูดเหลือเกินว่าไม่ใครเค้ากล้าแตะตุ๊กตามึงหรอกจิน - -*
“เฮ้ย! พวกมึงก็มัวแต่คุยกันอยู่นั้นแหละ คนอื่นเค้าไปกันหมดแล้ว” ผมบอก
พวกมึงเคยสังเกตสิ่งรอบตัวบ้างมั้ยว่ะเนี่ย ผมเดินนำหน้าไปหยิบกระดาษจากรุ่นพี่ ตามมาด้วยไอ้โฮซอก ไอ้จีมิน ไอ้จองกุก ไอ้ยุนกิ ไอ้จิน และสุดท้ายไอ้นัมจุน
“หอของน้องๆอยู่ทางซ้ายมือของโรงยิมนะครับ เดินไปตามทางถนนเดี๋ยวก็เจอเอง”
“อ่อ ขอบคุณครับ” ผม ไอ้โซอก ออกเดินทางกันไปก่อน เพราะเนื่องจากขี้เกียจรอไอ้พวกเชื่องช้า - -*
ผมคลี่กระดาษที่อยู่ในมือออก กระดาษใบนี้สามารถกำหนดชะตาชีวิตผมได้เลยนะเนี่ย
โอ เซฮุน นักศึกษาปีที่ 2
สาขาคอมพิวเตอร์กราฟิค
ห้อง 804
โครตจะปฎิหารย์เลยว่ะเฮ้ย!! ได้เป็นรูมเมทของรุ่นพี่หน้าหล่อคนนั้นอ่า แอร๊ยยยยยคิม แทฮยองคนนี้มีความสุขที่สู๊ดดดดดดดดด
“ท่าจะบ้าว่ะ ยิ้มคนเดียวก็เป็น”
“มึงได้รุ่นพี่คนไหนว่ะ” ผมถามไอ้โฮซอก
“ยังไม่ได้เปิดดูเลยว่ะ” ไอ้โฮซอกคลี่กระดาษในมือออกมาให้ดู
บยอน แบคฮยอน นักศึกษาปีที่ 2
สาขาคหกรรม
ห้อง 810
“เฮ้ย! มึงอยู่ห้องตรงข้ามกูเลยอ่ะ” ผมพยายามจะดึงมันเข้ามากอดคอ
“แต่มันติดอยู่ที่ว่าใครคือบยอน แบคฮยอนว่ะ” มันหันมาถามผมด้วยสีหน้างุนงง
“เฮ้ย! แต่พี่เค้าอยู่สาขาเดียวกับมึงเลยนิ เอาน่าเดี๋ยวมึงไปถึงก็รู้เองแหละ”
“นั้นดิเนอะ” พูดเสร็จก็เดินนำหน้าผมไป ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันอ่ะอยาากรู้ขนาดไหน ไอ้เนี่ยปากมันไม่ตรงกับใจ ^^
หอพักชาย 1 ห้อง 810
“นี่คยองซู ฉันต้องเตรียมอะไรอีกมั้ย” ผมเดินไปถามไปคยองซูที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่ห้องนั่งเล่น
“ดูท่าทางนายจะตื่นเต้นกว่าฉันอีกนะแบคกี้”
“โห้ย!!! คยองอ่า ฉันก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดาแหละ ปีที่แล้วฉันยังนอนกับนายอยู่เลย แล้วจู่ๆท่านผอ.คิดยังไงถึงให้มานอนกับรุ่นน้องก็ไม่รู้” ผมพูดพลางเดินไปทางห้องครัวเพื่อหาอะไรดื่ม
“ท่านผอ.เค้าแค่อยากจะให้รุ่นน้องกับรุ่นพี่สนิทกันเป็นธรรมดาแหละ”
“แต่ฉันยังไม่ค่อยชินเลยมันยังไงๆก็ไม่รู้”
“รุ่นน้องของนายอาจจะนิสัยดีก็ได้ใครจะไปรู้” คยองซูพูดพลางเดินไปปิดโทรทัศน์เพื่อจะเตรียมตัวกลับห้อง
ผมนั่งมองการกระทำของเพื่อนตาโต จะว่าไปนิสัยเปลี่ยนไปจากที่เคยเจอครั้งแรกตั้งเยอะเลยเนอะ
“นี่ฉันขอตัวกลับห้องก่อนนะ ว่าจะกลับไปเตรียมอาหารไว้ให้รุ่นน้อง เผื่อมาแล้วจะหิว”
“เชิญตามสบายเลย” ผมบอก
“แบคกี้! อย่าปากจัดใส่รุ่นน้องหล่ะ เดี๋ยวเขาจะตกใจหนีไป ฮ่าๆๆๆๆ” แม้ๆคยองซูจ๋า อยากจะปาหมอนใส่หน้าชิบหาย - -*
“ไปได้แล้วไอ้ตาเหลือก ตอนเย็นอย่าลืมทำอาหารไว้เผื่อด้วยนะ เดี๋ยวจะไปฝากท้องไว้หน่อย”
“โอเคๆ”
ผมนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่คนเดียว ผมอยากเห็นหน้ารุ่นน้องของผมเร็วๆจัง จะเป็นคนแบบไหนน้า จะชอบห้องนอนที่เราเตรียมไว้ให้มั้ยน้า
จบลงไปด้วยดี วันนี้ว่างจัด
เลยหาอะไรทำแก้เบื่อ
อย่าลืมคอมเม้นกันด้วยน้า
เพราะคอมเม้นคือกำลังใจของไรท์
สามารถบอกกันได้ว่าสนุกหรือป่าว ไม่ชอบตรงไหน
อยากให้ปรับปรุงตรงไหนบอกกันได้น้า
อย่าลืมติดแท็กฟิคด้วยน้า #ฟิคฮบฮวคมกด
ว่างๆไรท์จะเข้าไปดูน้า
ความคิดเห็น