คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : EP.03 All OF ME
EP.03 All OF ME
[Jackson's side]
You’re my downfall, you’re my muse
คุณคือสิ่งที่ผมวิตกที่สุด คุณคือสิ่งที่ผมกังวลถึง
My worst distraction, my rhythm and blues
สิ่งที่ผมว้าวุ่นใจที่สุด คุณเป็นจังหวะดนตรี และเพลงบลูส์ของผม
I can’t stop singing, it’s ringing, in my head for you
ผมไม่สามารถหยุดร้องเพลงได้ มันบรรเลงอยู่ในหัวผม เพื่อคุณ
“ไง...”ผมเอ่ยทักร่างบางบนเตียงด้วยความประหม่า ก่อนจะค่อยๆปิดประตูลงและก้าวเข้ามายืนในห้องอย่างเก้ๆกังๆ
ดวงตากลมโตของเขาจ้องมาที่ผม เราสบตากัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่มีใครพูดอะไรออกมา
จริงๆแล้วผมมีอะไรที่อยากจะบอกกับเขามากมาย ผมอยากจะไถ่ถามเขาว่าสบายดีไหม เจ็บมากหรือเปล่า อยากจะขอโทษในสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไป แต่สุดท้ายผมก็ทำได้เพียงเม้มริมฝีปากแน่น
“คุณคงไม่ได้เข้ามาฝึกงานอีกรอบหรอกใช่ไหม”เขาถามเสียงเรียบ ดูเหมือนแบมแบมอาจจะรู้อยู่แล้วว่าผมเข้ามาที่นี่เพื่ออะไร เจ้าของใบหน้าหวานใสจ้องมองผมราวกับต้องการจะบอกผมว่าเขารอฟังมันอยู่
รอฟังสิ่งที่ผม...ต้องการจะบอก...
“ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ”ผมพูดได้เพียงแค่นั้น เพราะหลังจากที่เห็นหยาดน้ำใสไหลรินออกมาจากดวงตาของเขา ผมก็ทำอะไรไม่ถูก
กี่ครั้งแล้วนะ ที่เด็กนี่ต้องร้องไห้เพราะผม...ใบหน้าหวานๆนั่นไม่คู่ควรกับน้ำตาเลยสักนิด
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าความกล้าที่มีอยู่มันมาจากไหน แต่รู้ตัวอีกที แบมแบมก็ถูกผมดึงเข้ามากอดเสียแล้ว
ผมไม่รู้ว่าเขาจะรังเกียจอ้อมกอดของผมไหม
แต่ตอนนี้ การที่ได้มีเขาในอ้อมแขนมันทำให้ผมรู้สึกดีมากเหลือเกิน
“ฉันอาจไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย ฉันชอบทำให้นายร้องไห้ ฉันทำร้ายนาย แต่...ฉัน...อยากดูแลนาย”
“...”
“ให้โอกาสฉันได้ไหม...ให้ฉันได้ดูแลนายสักครั้ง...ช่วยเปิดใจ...ให้ฉันสักครั้งได้ไหม...”
ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากคนตัวเล็ก แบมแบมผละตัวออกจากอ้อมแขนของผม เราทั้งสองคนสบตากันอีกครั้ง และวินาทีนั้น...ผมแทบหยุดหายใจ
เขายิ้ม...แบมแบมยิ้มแล้ว...มันจะเว่อร์เกินไปไหมหากผมบอกว่ารอยยิ้มของเขามันทำให้โลกทั้งใบของผมสว่างไสว
ไม่ใช่รอยยิ้มกว้าง ไม่ใช่รอยยิ้มที่สดใส เป็นเพียงแค่การยกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น แต่มันกลับมีอิทธิพลกับหัวใจของผมมากมายเหลือเกิน
“ขอบคุณนะแบมแบม ฉันสัญญาว่า ฉันจะปกป้องนายเอง”
How many times do I have to tell you
กี่ครั้งแล้วที่ผมบอกคุณ
Even when you’re crying you’re beautiful too
ถึงคุณจะร้องไห้ แต่คุณก็ยังดูสวยอยู่เหมือนเดิม
The world is beating you down, I’m around through every mood
ถึงโลกทั้งใบผลักคุณล้มลง ผมก็จะอยู่ข้างๆคุณ
หนี่งเดือนต่อมา
“ฮยอง ผมว่ากางเกงมันสั้นไปหน่อยนะ”น้ำเสียงหวานเอ่ยเจื้อยแจ้วในขณะที่ร่างเล็กหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจก ขาเรียวสวยที่โผล่พ้นกางเกงยีนขาสั้นของเขาทำให้ผมลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ไหนจะเสื้อไหมพรมตัวโคร่งโชว์ไหปลาร้านั่นอีก
แบมแบมกำลังจะทำให้ผมเป็นบ้า
“สาบานได้ว่านั่นเป็นชุดที่เรียบร้อยที่สุดที่เรามี”ผมบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจนัก จริงๆก็ไม่อยากจะให้ไอ้ตัวเล็กต้องมาใส่อะไรแบบนี้หรอก แต่มันปกปิดที่สุดเท่าที่ผมจะหาได้แล้วล่ะ
“อ่า โอเค ผมจะพยายาม”แบมแบมงึมงำ ในขณะที่มือทั้งสองข้างกำลังดึงปลายขากางเกงลง แม้มันจะไม่ได้ช่วยอะไรเลยก็ตาม
“ไว้วันหลังจะพาไปซื้อชุดใหม่แล้วกัน”ดวงหน้าหวานยิ้มร่าทันทีเมื่อผมพูดจบ คนตัวเล็กกว่าใช้มือทั้งสองข้างบิดแก้มของผมไปมาด้วยความดีใจ
“แจ๊คสันฮยองน่ารักที่สุดในโลกเล้ย^^”เขาพูดก่อนจะเอื้อมมือมาหยิกแก้มของผมเบาๆ
ไอ้เด็กนี่คงไม่รู้หรอก ว่าเขาทำให้หัวใจของผมเต้นแรงแค่ไหน
เดือนกว่าแล้วนับตั้งแต่วันนั้น แบมแบมค่อยๆเปิดใจให้ผมทีละนิด ยิ่งนายใหญ่มอบหมายให้ผมดูแลเขา มันทำให้เราได้อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา
ภาษาเกาหลีของแบมแบมพัฒนาอย่างรวดเร็ว อาจเพราะเวลาอยู่ด้วยกันเขาจะถามโน่นถามนี่ พูดจ้อทั้งวันได้ไม่หยุด จนบางครั้งผมยังแอบสงสัยว่ามันใช่คนเดียวกันกับที่ผมเจอครั้งแรกหรือเปล่า
แต่ไม่ว่าจะเป็นแบมแบมแบบไหน...ผมก็ชอบทั้งนั้นนั่นแหละ
“แล้วให้ผมมาแต่งตัวแบบนี้ มีอะไรหรือเปล่าเนี่ย”เจ้าตัวถามก่อนจะเดินกลับไปหน้ากระจกอีกครั้ง
แหม...รู้แล้วว่าน่ารัก...แต่ไม่ต้องส่องบ่อยขนาดนั้นก็ได้มั้งกระจกน่ะ= =;
“ก็...วันนี้จะพานายไปทำงาน”ทันทีที่ผมพูดจบ สองมือของแบมแบมก็กอดอกทันที ใบหน้าหวานหันมามองผมอย่างหวาดกลัว ก่อนจะถอยกรูดไปติดกับกำแพง
“ไม่ๆ...ยังไม่ใช่งานอย่างนั้น แค่ไปทำงานในผับ เป็นเด็กเสิร์ฟหรืออะไรทำนองนั้น”ผมรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว เพราะไม่อยากทำให้คนตรงหน้าใจเสียไปมากกว่านี้
จริงๆน่ารักอย่างแบมแบมเนี่ย น่าจะถูกบังคับให้ ทำงาน ตั้งแต่อาทิตย์แรกที่เข้ามาด้วยซ้ำ แต่เพราะผมหาข้ออ้างสารพัดมาอ้างกับนายใหญ่ เขาเลยยังอยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้
แต่ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะยังช่วยยื้อต่อไปแบบนี้ได้อีกนานเท่าไหร่...
หลังจากฟังที่ผมอธิบายจบ อาการหวาดกลัวของเขาก็จางหายไป แบมแบมเดินเข้ามาใกล้ผมอีกครั้ง พร้อมกับพูดแล้วรอยยิ้มที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ยังคงงดงามสำหรับผมเสมอ
“ผมเชื่อใจฮยองนะ...ฮยองจะไม่ทำลายความเชื่อใจของผมใช่ไหม”
แล้วใครมันจะไปกล้ากันล่ะ? แค่คิดว่าจะต้องเห็นน้ำตาของคนตรงหน้าอีกครั้งหัวใจของผมก็แทบจะสลายแล้วครับ J
Give your all to me
มอบทุกอย่างที่คุณมีให้ผม
I’ll give my all to you
ผมจะมอบทุกอย่างที่ผมมีให้คุณ
‘Cause I give you all of me
เพราะว่าผมได้มอบทั้งชีวิตของผมให้คุณ
And you give me all of you, oh
และคุณก็ได้มอบทั้งชีวิตของคุณให้ผม
‘Cause all of me
เพราะทุกอย่างในตัวผม
Loves all of you
รักทุกอย่างที่เป็นคุณ
Jackson’s side
-end-
สอบเสร็จแล้วววTT เหลือลุ้นผลปลายเดือนนี้ค่ะ 5555
หายไปนาน TT ยังไม่ลืมกันใช่ไหม><
รู้สึกแจ๊คแบมจะเยอะไปแล้ว ฮ่ะๆ อดใจรออีกนิ๊ดดดดดดดดดดดดนะคะ
ไรท์เองก็อยากให้คนอื่นออกจะตายแล้ว(ตอนนี้กัซยังโผล่แค่ 4 คนเองง่ะTT)
ค่อยๆเป็นค่อยๆไปแล้วกันเนอะ^^ เรื่องนี้คงยาวอยู่พอสมควรเลย
ช่วงนี้เราว่างแล้ว(รอประกาศผล) คงจะมาอัพบ่อยขึ้น
ยังไงก็ช่วยเม้นช่วยโหวตให้กำลังใจเราหน่อยเนอะ^^
เจอกันตอนหน้าค่าาาาาาาาา
ความคิดเห็น