คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EP.00 MARK'S SIDE
“ได้โปรด...ฆ่าผมทีเถอะ”
น้ำเสียงแหบพร่าที่วิงวอนขอความตายครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ มาร์ค ต้วน ไม่สารถข่มตาหลับลงได้ในค่ำคืนนี้
ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งบนเตียง สบถออกมาเบาๆเมื่อพบว่าเข็มของนาฬิกาชี้บอกเวลาตีสี่ อีกไม่กี่ชั่วโมงเขาก็ต้องไปเรียนแล้ว แต่มาร์คยังไม่ได้พักผ่อนอย่างที่ควรจะเป็น ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงด้วยความหงุดหงิด เมื่อเห็นว่าไม่มีประโยชน์ที่จะฝืนนอนหลับตาบนเตียงอีกต่อไป เขาควานหาซองบุหรี่บนโต๊ะ ก่อนจะเดินตรงไปยังระเบียงเพื่อสูบมัน
“ฟู่วว์”ละอองควันสีขาวขุ่นพวยพุ่งออกมาจากริมฝีปากเรียว จริงๆแล้วเขาไม่ได้สูบบุหรี่บ่อยนัก ถ้าหากไม่เครียดหรือมีเรื่องให้หนักใจ
และตอนนี้ มาร์คต้วน ก็กำลังหนักใจเป็นอย่างมาก...!
ที่ระเบียงของตึกฝั่งตรงข้าม มีร่างสองร่างกำลังประจันหน้ากันอยู่ คนหนึ่งเป็นชายร่างกำยำท่าทางน่าเกรงขาม ส่วนอีกคน...สามารถสะกดสายตาของเขาได้ในทันที
ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มประกายกร้าวราว ไม่มีความหวาดกลัวใดๆเผยออกมาให้เห็น จมูกโด่งรั้นรับกับริมฝีปากอิ่มที่แสยะยิ้มท้าทายคู่กรณีอย่างไม่หวั่นเกรง แม้จะมีร่องรอยการถูกทำร้ายบนใบหน้าอยู่หลายจุด แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความดูดีของเด็กหนุ่มคนนั้นลดลงเลย
“ถ้าต้องไปทำอะไรแบบนั้น ผมขอตายดีกว่า เอาสิ ฆ่าผมเลย”มาร์คสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อพบว่าเจ้าของเสียงแหบพร่าที่รบกวนการนอนของเขา คือคนเดียวกับชายหนุ่มร่างเล็กที่ระเบียงฝั่งตรงข้าม
“ไม่ใช่แค่นายหรอก เราทุกคนที่นี่ถูกขายมาให้นายใหญ่ ฉันไม่มีสิทธิ์ฆ่านาย และนายก็ไม่มีสิทธิ์ตาย
ถ้านายใหญ่ไม่อนุญาต”คู่สนทนาอธิบายเสียงเรียบ ก่อนที่มือแกร่งจะคว้าหมับที่ข้อมือบางและลากร่างเล็กเข้าไปยังตัวตึก
มาร์คอัดควันบุหรี่เข้าปอดอีกระลอกใหญ่ เมื่อพบว่าตัวเองได้มาเห็นเหตุการณ์ที่ไม่ควรเห็นเข้าเสียแล้ว...
ที่ตึกฝั่งตรงข้ามของคอนโดของเขาเปิดเป็นสถานบันเทิงขนาดใหญ่ จากการ(แอบ)ฟังบทสนทนาเมื่อครู่ ดูเหมือนว่าเด็กหนุ่มคนนั้นจะถูกซื้อมาเพื่อให้บริการในเรื่องอย่างว่า แถมกสำเนียงของเด็กนั่นฟังยังไงก็ไม่ใช่คนเกาหลีแน่ๆ...
ถึงขนาดขอร้องให้ฆ่ากัน...เด็กนั่นจะรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหนกันนะ เขาจะเหงาหรือเปล่า พ่อแม่ของเขาจะรู้ไหมว่าลูกถูกจับมาขายในที่แบบนี้
มาร์คขยี้ศีรษะของตัวเองแรงๆเพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา เขากับเด็กคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเป็นห่วงเป็นใยคนแปลกหน้าคนนั้น ต่างคนต่างอยู่น่าจะดีกว่า
เมื่อคิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มก็โยนบุหรี่ทิ้งนอกระเบียง ก่อนจะพาร่างสูงของตัวเองกลับมานอนที่เตียง ยังเหลือเวลาอีกเล็กน้อยให้เขาได้นอนเอาแรง…
แต่ดูเหมือนไม่ว่าจะทำยังไง มาร์คต้วน ก็ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ อาจเพราะน้ำเสียงแหบพร่าของเด็กคนนั้น ยังคงดังก้องอยู่ในหัว แม้ว่าเจ้าของเสียงจะไม่ได้อยู่ที่ระเบียงอีกแล้วก็ตาม
“ได้โปรด...ฆ่าผมทีเถอะ...”
TALK :
มันคือบทนำ มันสั้นเพราะมันคือ บทนำ (จริงๆนะ T^T)
เป็นยังไงบ้าง ชอบไม่ชอบติชมกันเข้ามาได้น้า เราจะปรับปรุงเต็มที่ ><
ฟิคเรื่องนี้เป็น plot เดิมค่ะ เอามารีไรท์ใหม่ ถ้ารู้สึกคุ้นๆก็ไม่ต้องตกใจไปเน๊าะ ^O^
เดี๋ยวตอนหน้าจะมาลงพาร์ทของแบมแบมนะคะ ถ้าอยากรู้ว่าชายร่างกำยำที่ลากน้องแบมเข้าตึกคือใคร
อย่าลืมติดตามตอนหน้านะคะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น