[ [ LooP ] ] : วน

          “เราเลิกกันเถอะ...”

          ไม่ใช่แค่เสียง แต่ประโยคที่กล่าวมาก็แสนคุ้นเคย ฉันรับฟังมันด้วยความสงบนิ่ง ซึ่งนั่นคงทำให้อีกฝ่ายดูแปลกใจเล็กน้อย

เพราะสำหรับเขามันคือการบอกเลิกครั้งแรก...

แต่สำหรับฉัน...ฉันถูกเขาบอกเลิกมาสี่สิบเก้าครั้งแล้ว

          อ้อ! ถ้ารวมครั้งนี้ด้วยก็ห้าสิบพอดี...          

"ไม่รู้สิ...แค่เธอยังไม่ใช่ล่ะมั้ง"

"นายไม่มีวันเจอคนที่ใช่ เพราะนายไม่เคยหยุดมองหาคนที่ใช่กว่า"

  

"เป็นผมไม่ได้จริงๆหรอ..."

สวัสดีค่า ^.^ ยินดีต้อนรับนักอ่านทุกคนนะค้า

คณะที่ไรท์เรียนมีการสอบแทบทุกเดือน(จริงๆ วันนี้ก็มีสอบแลปนะ ฮาา)

ดังนั้นการอัพอาจจะค่อนข้างจำกัด แต่จะพยายามบ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดจากความคิดชั่ววูบมากๆ 

หวังว่าจะชอบนะคะ

ยังไงก็เม้นติชมให้กำลังกันได้เน้อ ยินดีรับฟังและปรับปรุงค่าา