คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Y .My Friend. Y : Chapter 1
My Friend#ฟิคเพื่อนกัน.
Vkook
Chapter 1
“ไอกุ๊ก…จองกุก!!”
“อะ…ฮ้ะ?” โถ่ววว~ตกใจหมดเลยครับคนกำลังเหม่อ เหม่อถึงใครน่ะหรอ ผมกำลังเหม่อถึงคนที่เจอในโรงอาหารเมื่อเช้าครับ><’
อยากเจอเค้าอีกจัง อยากรู้ว่าชื่ออะไร^^
“กูยืมปากกานะ” แทฮยองพูดก่อนที่มันจะเอื้อมมือมาหยิบปากกาจากกล่องดินสอผมแล้วเอาไปใช้
วันนี้เริ่มเรียนวันแรกผมถือว่าผมโชคดีมากๆที่ได้อยู่ห้องเดียวกับมัน ไม่งั้นก็คงจะเหงาตายล่ะครับ ตั้งแต่เข้ามานี่ยังไม่มีใครมาทำความรู้จักกับพวกเราเลย= =
“เฮ้!พวกนายขอยืมลิขวิดหน่อยสิพอจะมีมั้ย?” อยู่ๆไอเพื่อนโต๊ะข้างๆมันก็พูดขึ้นแล้วหามายิ้มให้ผมจนตาปิด อะๆรู้แล้วแหละว่ามึงเฟรนลี่-*-
“อะนี่” ผมยื่นแล้วมันก่อนที่มันจะรับไปแล้วทำหน้างงๆ
“ขอบใจมาก เราชื่อจีมินนะแต่ถ้าอยากสนิทเรียกเราจีมก็ได้”
“อืมไม่เป็นไรจีมิน^^” ผมตอบมันไปก่อนที่มันจะหุบยิ้มลงทันที
“(-_-)”
“หยอกเล่นน่ะ ฉันชื่อจองกุกยินดีที่ได้รู้จัก” ผมพูดก่อนที่มันจะยิ้มตาหยีอีกครั้งแล้วยื่นมือมาจับกับผม
“แล้วคนข้างๆนายอะชื่อไร” จีมินถามผมก่อนที่จะชะโงกหน้าไปมองแทฮยองที่กำลังนั่งจดบนกระดานอยู่อย่างตั้งใจ
ความจริงแทฮยองก็ไม่ได้เด็กเรียนอะไรหรอกนะครับ แต่มันบอกว่าผมไม่จดมันก็ต้องจดเพราะถ้ามันไม่จดเราก็คงเรียนกันไม่รอด มีมันก็ดีเหมือนกันนะ ชีวิตผมเหมือนถูกเติมเต็มยังไงไม่รู้
“แทฮยอง” ผมสะกิดมันเบาๆก่อนที่มันจะหันมาหา “จีมินนี่แทฮยอง ส่วนนี่จีมินหมอนี่บอกว่าถ้าอยากสนิทให้เรียกว่าจีม”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ จีมิน^^” แทฮยองว่าก่อนที่ไอจีมินจะทำหน้าเอ๋ออ๋าอีกรอบ
“ฮ่าๆ พวกนายนี่กวนตีนกันดีเนอะ” จีมินพูดก่อนที่จะหัวเราะกลบเกลื่อนแล้วหันไปบ่นอะไรอุบอิบ
ฮ้าๆ ผมก็แกล้งไปอย่างนั้นแหละครับ ความจริงไม่ใช่คนกวนตีนสักหน่อย^^
พักกลางวัน…
ทันทีที่ออดบอกเวลาว่าพักกลางวันผมกับแทฮยองก็ปลีกตัวจากจีมินลงมาที่โรงอาหารทันที คนบ้าอะไรก็ไม่รู้รู้จักกันไม่ถึงชั่วโมงแต่พูดมากชะมัด= =
“นายไม่น่าทำแบบนั้นเลยนะจองกุกถ้าจีมินไม่มีเพื่อนกินข้าวก็น่าจะให้เค้ามากินกับเรา” แท
ฮยองเอ็ดผมเบาๆระหว่างที่เรากำลังต่อคิวซื้ออาหาร
ผมว่าเมื่อเช้าคนเยอะแล้วนะแต่ตอนนี้นี่เยอะยิ่งกว่า จนตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าถ้าได้อาหารแล้วจะไปนั่งกินที่ไหนดี
“อ้าว!จองกุกมีที่นั่งยัง” ไอจีมินที่เดินผ่านผมมาทักขึ้นพร้อมกับในมือที่กำลังถืออาหารอยู่
“ยังเลยว่ะแกนั่งไหนล่ะ” ผมถามมันไปก่อนที่สายตาจะเหลือบไปมองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆมัน
“พี่โฮปนี่จองกุกเพื่อนในห้องผม จองกุกนี่พี่เจโฮปลูกพี่ลูกน้องกูเอง” มันแนะนำพี่ชายมันให้ผมรู้จักก่อนที่พี่คนนั้นจะยิ้มให้ผมเบาๆ
“ได้แล้วจองกุก” แทฮยองเรียกผมทันทีที่ได้รับอาหาร
“ถ้าพวกนายยังไม่มีที่นั่งไปนั่งกับพวกเราได้นะ” จีมินเอ่ย “รับรองว่าที่นั่นสะดวกสบายแล้วก็ไม่มีคนพลุกพล่านแบบนี้ด้วย”
“ก็ดีนะ ไปนะแทฮยอง” ผมหันไปขอความเห็นจากเพื่อนสนิทคนข้างๆแล้วก็เดินไปพร้อมกับจีมินและพี่ชายมัน เดินไปเรื่อยๆมันก็พาผมเดินออกมานอกโรงอาหาร
นี่มันจะพาผมไปกินในห้องน้ำใช่มะ?
“กฎที่นี่ห้ามเอาอาหารออกมาข้างนอกหนิ” แทฮยองพูดขึ้นทันทีที่หันไปเห็นป้าย
“อืม แต่พวกนายไม่ต้องกลัวนะฉันไม่ได้จะพาไปกินข้างนอกแต่จะพาไปกินที่โรงอาหารเล็กต่างหาก” หืม? โรงอาหารเล็กที่นี่มีด้วยหรอ?
จีมินเดินนำผมมาที่ตึกใหญ่เสร็จแล้วก็พาพวกเราขึ้นลิฟไปชั้น6 แต่นี่มันเป็นชั้นห้องธุรการเลยนะเว้ยผมชักจะรู้สึกไม่ปลอดภัยและ= =
“พี่โฮปเค้ามีเพื่อนเป็นลูกชายเจ้าของโรงเรียนอะแถมแม่พี่จินเค้ายังเป็นผอ.โรงเรียนอีกนะนายไม่ต้องห่วงไม่มีใครว่าหรอก” ไอจีมินพูดขึ้นในขณะที่มันเห็นหน้าผมที่ออกสีไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่
พอออกจากลิฟมันก็พาผมมาที่ห้องๆนึง ห้องนี้ใหญ่กว่าห้องเรียนผมอีกอะแถมยังมีห้องครัวเล็กด้วย ส่วนโต๊ะอาหารข้างหน้าก็มีคนนั่งอยู่สองคน ใครวะ?
“อ้าว! ลงไปซื้อแดกทำไมวะไอจินมันกำลังทำอยู่ในครัว” พี่คนตัวขาวๆทักพวกจีมินกับพี่เจโฮปขึ้น
“น้องกูมันเกรงใจอะ” พี่เจโฮปพูดขึ้นแล้วเดินไปนั่งลงบนที่ข้างๆพี่ตัวขาว “นี่เพื่อนน้องกูพอดีไม่มีที่นั่งเลยชวนขึ้นมา”
“อะ…เอ่อ จองกุกแทฮยองนั่งๆ” ไอจีมินที่ยืนอึกอักอยู่พูดก่อนที่จะพาผมไปนั่งบนโต๊ะ บรรยากาศชั่งอึดอัด = =
Y .My Friend. Y
“ไม่น่าขึ้นมาเลย” แทฮยองเองที่ก็คิดเหมือนผมกระซิบลงมาข้างๆหู
“นั่นดิ” ผมตอบมันก่อนที่จะก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานที่ถือมา
“วันนี้มีแกงเห็ดและก็เนื้อทอดกระเทียม กินให้ได้นะพวก”
เหวอo.o
คนที่พึ่งเดินออกมาจากในครัวกำลังทำให้ผมอึ้งครับ
ผู้ชายคนนั้น><’
“อ้าว! นายที่ทำน้ำซุบหกใส่ฉันนี่” คนตัวสูงว่าก่อนที่เค้าจะมองมาที่ผม
ตอนนี้เค้ากำลังอยู่ในชุดรักเรียนแต่ไม่ได้ใส่สูทและที่สำคัญเค้าใส่ผ้ากันเปื้อนอะ โคตรเท่ห์เลยครับ>/////<
“สวัสดีครับพี่จิน นี่เพื่อนผมครับจองกุกกับแทฮยอง^^” ไอจีมินพูดก่อนที่มันจะยิ้มหน้าบาน
มึงก็คิดเหมือนกูใช่มั้ยจีม><’
“อ่อ…ยินดีที่ได้รู้จักนะแทฮยอง^^” เดี๋ยวๆ เข้าใจผิดแล้วครับ
พี่จินมองหน้าผมแล้วพูดชื่อแทฮยองแต่พอดีผมไม่ได้ชื่อแทฮยองน่ะฮ้ะ= =
“คนนี้ต่างหากครับที่ชื่อแทฮยอง…ส่วนผะ..ผมจองกุก><” ผมพูดก่อนที่จะหลบตาพี่จิน
คนบ้าอะไรสายตาจะกลืนกินกันอยู่แล้ว>/////////<
“อ้าว…โทษที^^” พี่จินพูดก่อนจะยิ้มหวานแล้วเดินเข้าไปยกอาหารมาเสิร์ฟฟเพื่อนๆเค้า
ผมไม่น่าซื้อมากินเลยผมจะได้กินอาหารฝีมือพี่จินJ
“คนนี้อะหรอจีมที่บอกว่าเป็นลูกชายเจ้าของโรงเรียน” แทฮยองถามข้อสงสัยกับจีมินแทนผม
“อืมใช่ๆ พี่จินเรียนอยู่ปีสุดท้ายแล้วเห็นว่าปีนี้จะได้ขึ้นเป็นประธานนักเรียนด้วย คนอะไรก็ไม่รู้หล่อก็หล่อแถมยังเก่งอีก” อั๊ยยยยย! ผมฟังไอจีมินเล่าไปผมก็ยิ้มไป
“ใครได้เป็นแฟนคงโชคดี…” ผมเผลอพูดออกมาทั้งๆที่อมยิ้มแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
ผมอยากเป็นคนโชคดีคนนั้น!!!!!!
“ทานกับพวกเราก็ได้นะจองกุก” พี่จินหันมาพูดกับผมก่อนที่เค้าจะยิ้มอย่างใจดี
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณฮ้ะ” ผมปฏิเสธพี่จินไปก่อนที่เค้าจะพยักหน้าลงเล็กน้อยแล้วหันไปคุยกับเพื่อนต่อ
“กูอิ่มแล้วว่ะขอตัวนะ” เพื่อนพี่จินหน้าโหดๆคนนึงพูดขึ้นก่อนที่จะลุกออกไป
ถ้าผมไม่รู้ผมคงคิดว่าเค้าไม่พอใจอะไรสักอย่าง ว่าแต่ผมก็ไม่รู้จริงๆอะแหละครับ= =
“…” บรรยากาศในห้องเงียบไปสักพักก่อนที่พี่จินจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปบ้าง
ทำไมบรรยากาศมันเหมือนพี่เค้าจะทะเลาะกันเลยนะ
ว่าแต่เค้ามีเรื่องอะไรกันวะเนี่ยกูเริ่มงงไปใหญ่และ= =
Y .My Friend. Y
Jin’s part
“เดี๋ยวก่อนสินัมจุน!” ผมเดินตามนัมจุนออกมา ทำไมผมจะไม่รู้ว่าความจริงแล้วมันเป็นอะไร
“…” นัมจุนหยุดเดินก่อนที่มันจะหันหน้ามาหาผม
“ไม่พอใจอะไรถึงได้เดินออกมา”
“ปล่าว…”
“มึงก็รู้ว่ากูคงไม่ได้คิดแบบที่มึงคิด” ผมพูดก่อนที่ใบหน้าของมันจะก้มลงเล็กน้อย
ผมรู้ว่ามันคิดกับผมยังไงแต่ในเมื่อผมไม่ได้คิดกับมันแบบนั้นผมจำเป็นต้องทำให้มันตัดใจก่อนที่มันจะเสียใจไปมากกว่านี้
“กูรู้จิน…”
“ก็ดี…หวังว่ามึงคงไม่แสดงอาการหึงหวงกูต่อหน้าคนอื่นอีกนะ” ผมพูดกับมันประโยคสุดท้ายก่อนที่จะเดินหนีออกมา
ผมแค่ไม่อยากทำให้เพื่อนที่สนิทกันมานานคิดแบบนั้นกับผม มันควรจะตัดใจ ไม่ใช่ปล่อยให้มันเกินเลย…
Jungkook’s talk
ระหว่างทางกลับบ้าน…
“วันนี้เราไม่น่าขึ้นไปกับไอจีมเลยเนอะ อึดอัดชะมัด” แทฮยองที่เดินอยู่ข้างๆผมพูดขึ้น
สำหรับมันคงไม่ดีแต่สำหรับผมโคตรฟินอะบอกเลย^^
“ทำไมอะดีออกพรุ่งนี้ว่าจะขึ้นไปใหม่”
“ไม่เอาอะไม่ไปแล้ว ว่าแต่มึงไปรู้จักกับพี่จงพี่จินได้ไง” ไอแทฮยองเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้วเค้นเอาคำตอบ
“เดินชนกันเมื่อเช้า กูทำนำซุบหกใส่พี่เค้า”
“แค่เนี้ย? แม่งทำอย่างกะสนิทกับมึงมากอะโคตรเสล่อเลยเรียกมึงว่าแทฮยอง” หึ! มึงกล้าดียังไงมาว่าพี่จินกูเนี่ยไอแท!
“มึงจะไปว่าพี่เค้าทำไมเค้าก็แค่เข้าใจผิด” ผมตอบมันก่อนจะเดินเบี่ยงตัวไปอีกทาง
“พรุ่งนี้กูไม่ไปแล้วนะจองกุก” ไอแทฮยองเดินตามผมมาแล้วพูดอีก
“ไม่ไปก็ไปกินข้าวคนเดียว จะเอาแบบไหน?”
“มึงไม่กล้าทิ้งกูหรอกจองกุก” มันพูดพรางทำหน้าจริงจัง
“งั้นก็ลองดู เป็นอันว่าพรุ่งนี้มึงแดกข้าวคนเดียวนะ แยกกันตรงนี้แหละบาย~”
ผมพูดแล้วเดินจากมันมาเมื่อรู้ตัวว่าบ้านของผมอยู่แค่ตรงหน้า ก็ผมอยากขึ้นไปเจอพี่จินนี่นาถ้าแค่นี้ทำให้ผมไม่ได้ก็แยกกัน อิอิ^^
Taehyung’s part
“งั้นก็ลองดู เป็นอันว่าพรุ่งนี้มึงแดกข้าวคนเดียวนะ แยกกันตรงนี้แหละบาย~”
ผมมองดูคนตรงหน้าเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจ นี่มันจะทิ้งผมจริงๆหรอ กับไอแค่คนๆเดียวเนี่ยนะ?
ผมเดินตามมันมาก่อนที่มันจะเลี้ยวเข้าไปเปิดประตูบ้านโดยไม่หันมามองผมเลยสักนิด ผมเปิดประตูบ้านตัวเองก่อนที่จะเดินเข้ามาบ้าง
จองกุกมึงใจร้ายกับกูมากเลยรู้มั้ย…
“หวัดดีครับแม่ ป๊าล่ะฮ้ะ” ผมถอดรองเท้าเข้ามาในบ้านก่อนที่จะเจอคุณแม่สุดสวยกำลังนั่งทาเล็บอยู่
“อ้าว!น้องแทกลับมาแล้วหรอลูกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไปวันนี้ป๊าเรากลับดึกนะกินข้าวมารึยังล่ะแล้ววันนี้ได้กลับกับจองกุกรึป่าว?” แหม…แม่ถามผมเป็นชุดเลยนะ นี่ยังไม่รู้จะตอบอันไหนก่อนเลย
“ผมกลับมาแล้วฮ้ะเดี๋ยวจะขึ้นไปเปลี่ยนนะครับ ว่าแต่ป๊ามีงานหรอฮ้ะถึงกลับดึก ผมยังไม่ได้ทานข้าวมาครับแล้วก็วันนี้กลับมาพร้อมจองกุกครับแม่” ผมเรียงคำตอบเป็นประโยคตามที่แม่ถามมาก่อนที่สายตาของแม่จะละจากเล็บมือแสนสวยนั่นมามองที่ผม
“กวนตีนเหมือนพ่อเลยะลูก^^” แม่ยิ้มให้ผมเบาๆก่อนที่ผมจะปลีกตัวขึ้นห้องไป
ผมกวนตีนตรงไหนนี่ก็ตอบไปตามตรง= =
TBC.
@whathinee1997 : ฮั่นแน่!! รู้นะว่สมีคนคิดจะอ่านแล้วไม่เม้น ใครไม่เม้นขอให้ไรท์มีนกุกไม่มาอัพฟิคต่อ บรัยส์~~~
@wathinee1997<<<ติดต่อไรท์ได้ที่นี่ค่า^
ความคิดเห็น