คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Y .My Friend. Y : Chapter 17
My Friend#ฟิคเพื่อนกัน.
Vkook
Chapter 17
“เอาล่ะครับน้องๆถ้ามากันครบแล้วพี่จะให้เราเขียนป้ายชื่อกันนะครับ แต่มีข้อแม้อยู่ว่าเราจะไม่ได้เป็นคนเขียนเอง” พี่ฮิมชานพูดขึ้นในขณะที่ทุกคนต่างก็ทยอยกันเข้ามาในหอประชุมหลังจากการเก็บข้าวเก็บของ
“ถ้าไม่ให้เขียนเองแล้วจะพูดทำไมวะ แจกๆมาเลยก็จบ” แทฮยองบ่นอุบอิบแล้วนั่งลงตรงแถวข้างๆผม
ทำไมต้องมาทำตัวติดกันตลอดเวลาด้วยก็ไม่รู้ -.-
“เดี๋ยวให้พี่ๆกรรมการนักเรียนแจกป้ายเปล่าๆให้กับน้องๆกันก่อนนะครับแล้วเดี๋ยวพี่จะบอกว่าต้องทำยังไง” พอพี่ฮิมชานพูดจบรุ่นพี่กรรมการทุกคนก็เริ่มเดินแจกป้ายเปล่านั้นให้ทั่วถึงโดยที่พี่จินเริ่มเดินมาทางผมเป็นที่แรก
“จองกุกนายรับไปสิ^^” พี่จินพูดก่อนจะยิ้มอย่างหวานๆแล้วยื่นมันมาให้ผมแต่ทว่า…ป้ายนั่นกลับถูกคนนิสัยไม่ดีแย่งไปสะก่อน
“แทฮยอง!” ผมหันไปเอ็ดมันอย่างเอาเรื่องแต่แทฮยองกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้สะงั้น= =
“เอาเถอะ…พึ่งรู้ว่านายก็มาด้วยนะแทฮยอง แต่คนเต็มแล้วนะฉันยังแปลกใจอยู่เลยว่านายมาได้ไง” พี่จินพูดกับแทฮยอง
ใช่! ผมก็แปลกใจอยู่เลยว่าตกลงแล้วมันมาที่นี่ได้ไง
“พูดไปพวกนายก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ถ้านายอยากรู้มากก็ไปถามพี่นัมจุนเอาเองและกันเพราะเค้าเป็นคนอนุญาตให้ผมมา” แทฮยองพูดใส่พี่จินแล้วยกเข่าขึ้นมากอดก่อนจะมองอย่างเฉไฉ
“อย่าไปสนใจเลยครับพี่จิน คนจู๋เล็กก็เงี้ยแหละขี้หงุดหงิด^^” ผมว่าจบพี่จินก็หลุดขำออกมาทำให้แทฮยองหันมาทำหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“เอาล่ะครับ…ถ้าน้องๆได้แผ่นป้ายนี้กันครบแล้วพี่ขอให้เราหันหน้าเข้าหาคนข้างๆนะครับ” คราวนี้เป็นพี่อูฮยอนบ้างที่ขึ้นมาจับไมค์โครโฟน หลังจากที่พี่อูฮยอนพูดจบผู้คนในหอประชุมนี้ก็ต่างหันหน้าเข้าหากัน และแน่นอนว่าคนที่ผมหันหน้าเข้าหาด้วยคือแทฮยอง
“ปากกาที่พี่แจกไปพร้อมกับกระดาษให้น้องๆหยิบมาขึ้นมาเลยครับ” ผมกับแทฮยองดึงปากกาหมึกที่ติดมากับป้ายกระดาษออก “จากนั้นให้เราทั้งคู่สลับกันเขียน…แต่ไม่ได้ให้เขียนธรรมดานะครับ ให้เขียนอะไรก็ได้ที่บ่งบอกถึงตัวของอีกคนเขียนชื่อของคู่เราแบบตลกๆหรือเขียนอะไรที่เป็นเอกลักษณ์ก็ได้ครับ ถ้าพร้อมแล้วเริ่มได้เลย”
หลังจากที่พี่อูฮยอนดึงไมค์โครโฟนลงจากปากไอแทฮยองก็กระชากป้ายชื่อของผมที่แขวนคออยู่เข้าไปทำท่าจะเขียนทันที
“เขียนไม่ดีกูถีบเลยนะแทฮยอง” ผมว่าแล้วมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง ตอนนี้หน้าแทฮยองโคตรบอกเลยว่ามันกำลังมีอะไรไม่ชอบมาพากลอยู่ในหัวสมอง แทฮยองยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเขียนข้อความลงในป้ายชื่อของผม
‘หมูอ้วนของแทฮยอง : D’
“ไอแทฮยอง!!” ผมร้องลั่นทันทีที่มันเขียนข้อความกวนๆนั่นลงในป้ายชื่อของผม
“คริคริ” หัวเราะหาพ่อง= =
“ถึงตากูบ้างแล้วแทฮยอง!” ผมพูดก่อนจะหยิบป้ายชื่อที่คล้องคอมันอยู่มาเขียนบ้าง
“ต่อให้มึงเขียนด่ากูก็ไม่โกรธมึงหรอกจองกุก ฮ้ะๆ”
“ได้! ขอบใจที่ไม่โกรธนะ^^” ผมพูดพร้อมกับปิดฝาปากกาลงหลังจากที่เขียนป้ายชื่อเสร็จ
‘จู๋เล็กครับจู๋เล็ก’
“เฮ้ย!! ไอกุ๊ก”
“ฮ้าๆๆๆๆๆๆ” ผมหัวเราะกับท่าทีของแทฮยองในตอนที่มันเห็นข้อความบนป้ายชื่อนั่น ฮ่าๆใครมาล้อเรื่องนี้ก็ต้องอายเป็นธรรมดาอยู่แล้วล่ะครับ^^
“ลบๆๆ” แทฮยองพูดมือก็ถูๆป้ายชื่อไปแต่หมึกปากกานั่นช่างติดทนนานจริงๆ
“เอาล่ะครับ…ก็สนุกกันไปอีกแบบนะ ต่อไปเราจะเริ่มทำกิจกรรมแรกของวันนี้แล้วนะครับ นั่นก็คือกิจกรรมหนึ่งสมองสองมือ เชิญพวกน้องๆที่ศาลาสุขใจด้านนู้นเลยคร๊าบบบ” หลังจากที่พูดจบพวกเราในหอประชุมแห่งนี้ก็ลุกขึ้นยืนพรางจะเดินไปที่ศาลาสุขใจที่เราจะใช้ทำกิจกรรม แต่แทฮยองนี่สิได้แต่ยืนอยู่อย่างอายๆ
“เฮ้ยแก! ดูคนนั้นดิ จู๋เล็กครับจู๋เล็กฮ่าๆ”
“หมูอ้วนของแทฮยอง…ชื่อโคตรมุ้งมิ้งเลยอะแก><” ผู้คนที่เดินผ่านเราไปมาก็ต่างเม้ามอยด์กันอย่างสนุกกับป้ายชื่อของผมและแทฮยอง
ผมไม่อายหรอกนะ ของแทฮยองหน้าอายกว่าเยอะ^^
“มึงนี่แม่ง…” แทฮยองว่าก่อนที่จะเดินผ่านหน้าผมไปรวมกับพวกคนอื่นๆ
ไหนว่าไม่โกรธไง? โธ่เอ้ย! ทำมาเป็นดึงนงดึงหน้าคิดว่าหล่อมากสิ
ก็หล่ออยู่นะ ก็ได้อยู่อะ>///<
Y .My Friend. Y
“ครับน้องๆ อย่างแรก ด้านหลังนี่คือสถานที่จัดกิจกรรมของพวกเรานะครับ” พี่ยงกุกว่าก่อนจะยื่นมือไปทางด้านหลัง
ก็ไม่มีอะไรมาก…มีแต่ป่า…ป่าโล่งๆYY
“พวกเราจะให้น้องๆจับกลุ่มกันสี่คน คือกลุ่มที่เราเป็นรูมเมทด้วย จากนั้นให้ส่งตัวแทนออกมาจับฉลากเพื่อรับเครื่องครัวไปประกอบอาหาร…ความพิเศษมีอยู่ว่าในแต่ละเซตที่เราจะสุ่มให้จะมีเครื่องครัวบางอย่างที่ขาดหาย” หลังจากพี่โฮย่าพูดจบผมก็ไล่มองหน้าเพื่อนๆแต่ละคน
ทุกคนก็คงสัยสัยเหมือนผมใช่มั้ย?
“สมมุติว่าน้องๆจับได้เครื่องครัวเซตมีดหาย น้องๆก็ต้องหาทางแก้ไขเพื่อให้อาหารออกมาสมบูรแบบโดยไม่มีมีด…” อ่อ…อย่างนี้นี่เอง ฟังดูสนุกดีแห้ะ^^
“น่าหนุกดี…”
“งั้นเชิญน้องๆส่งตัวแทนออกมาจับฉลากเลยครับ” พี่โฮย่าว่าก่อนที่แต่ละกลุ่มจะส่งตัวแทนของตัวเองออกไป
“มึงอะแทฮยอง!” ผมว่าก่อนจะผลักไหล่ให้แทฮยองออกไปต่อแถวจับฉลาก
พอทุกคนจับเสร็จหมดแล้ว รุ่นพี่ก็ให้เรามายืนเรียงแถวกันหน้ากระดานเพื่อนรอเปิดดูโพยว่าใครโชคร้ายอะไรยังไงกันบ้าง
แบบนี้แหละผมถึงได้ส่งแทฮยองออกไป^^
“สวัสดีครับผมชื่อซองจง…เครื่องครัวไร้ตะหลิวครับ” คนแรกพูดขึ้นหลังจากนั้นนักเรียนคนอื่นๆก็ต่างพากันพูดความคิดของตัวเองว่าถ้าเป็นเราจะทำยังไง บ้างก็หัวเราะชอบใจ
“สวัสดีครับเจลโล่ครับ…เครื่องครัวไร้กระทะครับ” เฮ้ย!จริงดิ ตายห่าและถ้าเป็นแบบนี้
แทฮยองจะจับได้อะไรหายวะเนี่ย><’
“สวัสดีครับซูอุงฮ้ะ….เอ่อ…เครื่องครัวไม่หายแต่ไม่มีเนื้อสัตว์ครับ” ห่าน!! สงสัยนายคนนี้จะได้ทำอาหารเจแล้วล่ะครับ
ต่อไปแทฮยองแล้ว><’
“จองกุกฉันเสียวอะ” ดีโอว่าก่อนจะเกาะแขนผมแล้วหลับตาปี๋
“สวัสดีครับแทฮยองครับ…เอ่อ…”
“แทฮยองพูดสิวะทำท่าเงอะๆอยู่ได้” ผมบ่นงึมงำกับตัวเอง
“เครื่องครัวครบเซต…เนื้อสันในแสนอร่อย…แต่ไม่มีฟืนติดไฟครับ” โอ้วววว! สุดยอดเลย
แทฮยอง^^
“เฮ้ย! ของเราดีสุดเลยว่ามะจองกุก^^” ซองแจสะกิดผมแล้วหัวเราะคิกๆ แทฮยองนี่ดวงดีจริงๆแบบนี้ต้องตบรางวัลสะหน่อยแล้ว
“เป็นไงฉันเจ๋งป่ะ” แทฮยองเดินเข้ามาหาพวกผมก่อนจะทำหน้าหล่อสุดๆ
“ดีมากเลยจู๋เล็ก…ป่ะ!ไปทำอาหารกัน” ผมว่าก่อนจะเดินตัดหน้าแทฮยองที่กำลังทำหน้ามู่อยู่
“ถ้าพร้อมแล้วเริ่มได้เลยครับ…ปี๊ด!!” สิ้นเสียงสัญญาณจากพี่ยงกุก พวกเราทุกคนในที่นี้ก็ต่างพากันแยกย้ายไปจัดเครื่องครัวเพื่อทำอาหาร
“เริ่มจากตรงไหนก่อนดี..” ผมว่าแล้วชะเง้อมองนู่นมองนี่ไปเรื่อยๆ ก็ผมไม่เคยทำอาหารเลยนี่น่า….
“จองกุกนายไม่เคยทำอาหารใช้ม๊า?” ดีโอเดินมาถามผมด้วยใบหน้ายิ้มๆ
“ประมาณนั้นแหละดีโอ ขอโทษที่ช่วยอะไรไม่ได้นะ”
“ถ้างั้นแกกับซองแจก็ไปก่อไฟให้พวกฉันไป เดี๋ยวเรื่องเตรียมอาหารปล่อยให้เป็นฝีมือฉันกับดีโอเอง^^” แทฮยองเดินมาพูดเสริมหน้าระรื่น
“เอาตัวรอดเลยนะมึง” ซองแจพูดแทนผม ไอ้แทฮยองคนรู้มาก!
“ก็ได้ๆ ไปก่อไฟกันเถอะซองแจ” ผมว่าก่อนจะจูงมือซองแจให้ไปอีกทาง
ตอนนี้เราสองคนกำลังยืนมองเตาถ่านกับไม่ขีดไฟซึ่งเราไม่รู้ว่าควรจะเริ่มตรงไหนก่อนดี
“เราต้องหาอะไรมาเป็นเชื้อเพลิงสิจองกุก” ซองแจว่า
“นั่นสิ…อะไรดีอะที่มันติดไฟง่ายๆแล้วหาได้แถวนี้อะ” ผมว่าพร้อมกับมองไปรอบๆ
ที่นี่มีแต่ป่า…ต้นไม้…ใบไม้
ใช่!นึกออกแล้ว ใบไม้ไง^^
“ว่าไงจองกุก”
“ซองแจ!ใบไม้แห้งไง งั้นเราไปขนใบไม้แห้งกันเถอะเอามาเยอะๆเลยนะ” ผมว่าก่อนที่ซองแจจะพยักหน้าแล้วไปหาใบไม้มาให้ผม
ทีนี้แหละ กลุ่มเราอาหาต้องเริศสุด^^
“ใส่เข้าไปๆ” ผมว่าแล้วตักตวงใบ้ๆไม้แห้งเข้าไปในเตาถ่าน
“เราเอามาเยอะไปมั้ยวะจองกุก” ซองแจพูดพร้อมกับมองใบไม้แห้งที่วางอยู่รอบๆตัวเราสองคน คือซองแจเอามาเยอะมาก มากจนเรียกได้ว่าโยนไฟใส่แล้วย่างผมกับมันได้เลยแหละ= =
“เอาและนะ…หนึ่ง…สอง…ซั่ม!” ผมว่าก่อนจะโยนไม้ขีดไฟเข้าไปในเตาถ่านที่เต็มไปด้วยใบไม้แห้งแต่ทว่า…
“จองกุกไฟมันลุกน่ากลัวไปป่ะอะ” ซองแจว่าหลังจากที่ตอนนี้ไฟมันลุกไปทั่วทั้งเตาจนกระทั่ง
“ชิพหาย! ไฟร่วง!!” ใบไม้แห้งที่ติดไฟมันร่วงลงมาใส่ใบไม้แห้งที่กองอยู่ข้างล่าขนาดมะหึมา
“จองกุกมาช่วยกันเหยียบเร็ว!” ผมกับซองแจช่วยกันเหยียบไฟข้างบนใบไม้แห้งแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เหตุการณ์ดีขึ้นเลย เพราะไฟมันเริ่มติดใบไม้แห้งใบอื่นๆแล้วรามไปเรื่อยๆ
“อะแฮ่กๆ” ผมสำลักเข้าให้กับควันไฟจนตอนนี้มันเข้าตาแล้วแสบไปหมด
“เฮ้ย!!นั่นไฟไหม้นี่หว่า”
“ช่วยด้วยครับไฟไหม้!!”
“พี่ๆครับไฟไหม้กลุ่มนั้นแล้วครับพี่!!!”
เสียงผู้คนชุลมุนวุ่นวายไปหมดแต่ตอนนี้ผมมองไม่เห็นใครแล้ว ผมได้แต่หลับตาเพราะความแสบของควันที่โขมงขึ้น
“อะแฮ่กๆ แท…ฮยอง…ช่วย…ดะ…”
Y .My Friend. Y
Taehyung’s part
“นายๆไฟไหม้กลุ่มพวกนายอยู่ตรงนู้นอะ!” ในขณะที่ผมกำลังหั่นผักอยู่กับดีโออีกฝั่งทางด้านจัดเตรียม จู่ๆก็มีคนมาสะกิดผมหน้าตาตื่น
“อย่าวิ่งกันนะครับน้องๆอยู่ในความสงบนะครับ!” พี่ยงกุกว่าตักเตือนก่อนที่จะวิ่งไปพร้อมกับถังดับเพลิง
“จองกุก!” ผมสถบออกมาก่อนที่จะวิ่งพรวดออกไปทันที
มึงอย่าพึ่งเป็นไรนะจองกุก…มึงไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?
“จองกุก!ไอซองแจ!มึงอยู่ไหนวะ” ผมตะโกนเรียกจองกุกกับซองแจทันทีที่มาถึงจุดเกินเหตุ ตอนนี้ทั้งควันไฟและควันจากถังดับเพลิงทำให้ผมมองไม่เห็นอะไรเลยทั้งนั้น
“แทฮยอง! แทฮยอง!”
“ไอแจจองกุกล่ะ?” ผมถามขึ้นทันทีที่เห็นว่าซองแจรอดมาคนเดียว
“จองกุกติดอยู่ข้างในมึงไปช่วยมันเร็ว” ทันทีที่ซองแจพูดจบผมก็โผล่งเข้าไปทันทีอย่างไม่รอช้า
“จองกุก!! ไอกุ๊ก!!”
“น้อง!อย่าเข้าไปนะตอนนี้เจ้าหน้าที่กำลังมาช่วยดับเพลิงแล้ว มันอันตรายอย่าเข้าไป”
“ไม่พี่! เพื่อนผมติดอยู่ในนั้นผมจะไปช่วยมัน!!” ผมตะโกนแหกปากทันทีที่พี่โฮย่ามาดึงตัวผมไว้
“เข้าไปไม่ได้นะแทฮยองตั้งสติสิ!” พี่นัมจุนเดินมาช่วยพูดอีกคน
“ปล่อยผม!!ปล่อย!!”
“แทฮยองตอนนี้นายไม่มีสติแล้ว พี่ขอโทษนะ” พี่นัมจุนพูดให้ผมงงก่อนที่เค้าจะ…
ปั้ก!!!
TBC.
ไรท์:: ฮัลโหลลลลลลลล!มาอัพแล้วค่าขอโทษที่หายไปนานแสนนาน พอดีช่วงก่อนสอบมันยุ่งวุ่นวายนิดหน่อย ไม่โกรธกันน้า~~~ เจอกันอีกทีหลังจากเค้าสอบเสร็จนะ ประมาณอาทิตย์กว่าๆ รักรีดเดอร์ทุกคนมากๆน้า^^
@wathinee1997<<<ช่องทางติดต่อไรท์ค่าคุยเล่นได้ตามสบายเลยอิอิ^^
My Friend.
ความคิดเห็น