คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Y .My Friend. Y : Chapter 4
My Friend#ฟิคเพื่อนกัน.
Vkook
Chapter 4
“จองกุกกูยืมปากกาหน่อยดิ” ทันทีที่คลาสเรียนเริ่มขึ้นไอจีมินก็สะกิดผมทันที
นี่มาโรงเรียนยังไงวะไม่มีปากกากัน= =
“กูไม่มีแล้วมีสองแท่ง แท่งนึงกูใช้อีกแท่งนึงแทฮยองใช้อยู่” ผมตอบมันไปก่อนที่จะหันหน้าไปที่กระดาน
“ถ้ามึงไม่ให้ยืมกูไม่พาขึ้นไปแดกข้าวที่โรงอาหารเล็กนะ” ยังไม่ทันไรมันก็มากระซิบข่มขู่ผม
เหอะ!คิดหรอว่าจอนจองกุกจะกลัว
“กูไม่กลัวหรอก วันนี้พี่จินชวนกูขึ้นไป มึงแหละอย่าเสล่อขึ้นไปล่ะ กร๊ากกก^^” ผมพูดเยาะเย้ยมันก่อนที่มันจะทำท่าฟึ้ดฟัดและกลับไปนั่งที่เดิน
“นี่มึงไปทำอีท่าไหนถึงอ่อยพี่จินได้เนี่ย” มันยังไม่หยุดครับ คาดว่าคงเกิดจากความอิจฉาริษยา^^
“ก็แบบเค้าเป็นห่วงกูอะมึง อยากไถ่โทษเรื่องเมื่อวานมั้ง”
“อี๋~ตอแหล!ทำเป็นมาพูดดี!!” จีมินพูดเสียงดังด้วยความที่มันหมันไส้ผม แต่หารู้ไม่มันกำลังทำให้หายนะมาถึงผมด้วย><’
“ปาร์คจีมิน! เมื่อกี้คุยกับใคร?” เสียงอาจารย์ประจำคลาสดังขึ้น ซวยแล้วตรู==
“อะ…เอ่อ” ไอจีมินก็ไม่กล้าตอบครับ หวังว่ามึงคงไม่สาวมาถึงกูนะจีม
“คุยกับใคร!!”
“ผมเองครับ”
“( ..)” หืม? อยู่ดีๆแทฮยองที่กำลังนั่งจดงานอยู่ก็ยกมือขึ้นรับแทน
“ออกไปยืนหน้าห้องทั้งสองคนเลย!!” อาจารย์ประจำคลาสสั่งจากนั้นแทฮยองกับจีมินก็เดินออกไป
นี่มันมารับแทนผมทำไมเนี่ย คนดีเกินไปแล้วนะ= =
กริ๊ง~
เสียงสัญญาณบอกพักเที่ยงดังขึ้นผมจึงรีบวิ่งออกไปดูเพื่อนทั้งสอง พอออกมาถึงผมก็เห็น
แทฮยองกับจีมินที่กำลังทำท่าเมื่อยล้ากับการยืนกางแขนกางขาอยู่
“เหนื่อยมั้ยล่ะ” ผมถามขึ้นทันที่หลังจากที่เดินมาถึงพวกมัน
“โหย!พักเที่ยงสักทีนะเหนื่อยจะเป็นบ้า” จีมินโวยวายแล้วนั่งลงกับพื้นทันที
“ไม่น่ารับแทนกูเลย” ผมว่าแทฮยองก่อนที่มันจะเดินเข้ามาใกล้
“เดี๋ยวมึงก็งอแงอีกอะ ให้กูออกมายืนแทนอะดีแล้ว”
“แต่กูขี้เกียจจดเล็กเชอร์นี่น่า เมื่อยมือชะมัด” ก็จริงอะครับ พอมันไม่อยู่ผมก็ต้องทำหน้าที่จดเล็กเชอร์แทน
“อืม…กูไปกินข้าวและ” แทฮยองพูดก่อนที่จะเดินจากผมไป
“แทฮยองเดี๋ยวก่อน!” ผมเรียกมันไว้ก่อนที่มันจะหันหลังกลับมา “แล้วนี่จะไปกินข้าวกับใคร”
“คนเดียวแหละมั้ง”
“ไม่เอากูไม่ให้มึงกินข้าวคนเดียวหรอก” ผมพูดจบไอแทฮยองก็คลี่ยิ้มออกมาเบาๆ
“จีม…มึงไปกินข้าวเป็นเพื่อนแทฮยองหน่อยนะ” ผมหันไปบอกจีมินที่กำลังนั่งหอบอยู่กับพื้น
ผมไม่ได้ใจร้ายไปใช่มั้ยครับ?
“เออๆ กูรู้น่ะว่ามึงคงไม่ได้ไปแดกด้วย ไปไกลๆเลย” จีมินพูดก่อนที่มันจะเดินนำแทฮยองไปที่โรงอาหาร แทฮยองมองผมสักพักแล้วมันก็เดินตามจีมินไป
“จองกุก” อ้ะ! จู่ๆก็มีเสียงนึงเรียกผมขึ้นมาจากด้านหลัง
“พี่จิน…มะ…มาที่นี่ได้ไงครับ” ผมถามพี่จินอย่างเลิกลัก ผมยังไม่เคยบอกพี่จินเลยนะว่าอยู่ห้องอะไรอะ><’
“ฉันเป็นถึงลูกชายเจ้าของโรงเรียนเลยนะ ทำไมเรื่องแค่นี้จะไม่รู้” พี่จินว่าก่อนที่เค้าจะเดินมาใกล้ผมและจับข้อมือผมขึ้นมาดู “นายคงเจ็บแย่เลยนะ…จองกุก”
อ๊ากกกก!สายตานั่นมันแบบ><’’ ฟินแปป.
“ครับ…เจ็บมากๆเลย^^”
“งั้นไปกันเถอะเดี๋ยวฉันทำแผลให้อีกทีนะ” พี่จินว่าก่อนที่เค้าจะเดินนำผมออกไป
พี่จินครับแค่เห็นหน้าพี่ผมก็หายเจ็บแล้วนะ>////////<
Y .My Friend. Y
“ทานเยอะๆนะจองกุก” พี่จินว่าหลังจากที่เค้าทำอาหารหลายๆอย่างแล้วเอามาวางตรงหน้าผม
วันนี้บรรยากาศอัดอัดนิดหน่อยครับ เพราะอยู่ดีๆพี่จินก็ปิดม่านกั้นให้โรงอาหารเล็กแบ่งเป็นสองห้อง ห้องนึงมีพี่ๆเพื่อนพี่จินนั่งทานกันอยู่ส่วนอีกห้องนึงก็เหลือแค่ผมกับพี่จิน><’
“เอ่อ…ทำไมต้องแบ่งห้องด้วยล่ะฮ้ะ” ผมถามพี่จินก่อนที่มือเล็กจะหยิบช้อนกับซ้อมขึ้นมา
“ไม่ดีหรอ…นายไม่อยากทานกับฉันสองคนหรอจองกุก^^” ฉ่า!!><’ ทำไมพี่จินถึงพูดกับผมแบบนี้ล่ะครับ อาหารตรงหน้ามดมันจะขึ้นหมดแล้วนะ
“คะ…ครับ( ..)” ผมตอบพี่จินก่อนจะเบือนหน้าหนี
“ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ ทำไมเพื่อนนายถึงไม่ขึ้นมากินด้วยล่ะ”
“เอ่อ…แทฮยองมันไม่ชอบนั่งคุยกับคนที่ไม่สนิทน่ะครับ” ผมตอบพี่จินไปตามตรง
ก็แทฮยองมันเป็นแบบนั้นจริงๆน่ะครับ
“งั้นหรอ…ฉันคิดว่าหมอนั่นไม่ชอบหน้าฉันเสียอีก”
“มะ…ไม่ใช่นะครับพี่จิน แทฮยองมันไม่ได้ไม่ชอบพี่นะครับ” ผมรีบแก้ตัวแทนแทฮยอง ถ้าอนาคตผมกับพี่จินมีความสัมพันธ์เกินพี่น้อง มันก็ดีไม่ใช่หรอที่แฟนกับเพื่อนสนิทจะรักกันด้วย^^
ผมกับพี่จินทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยก่อนที่พี่จินจะสั่งให้แม่บ้านมาเก็บอาหารบนโต๊ะจากนั้นเขาก็ไปเอาอุปกรณ์ทำแผลมาทำให้ผม แต่มันก็ไม่ต้องทำอะไรมากมายแล้วล่ะครับเพราะตั้งแต่แทฮยองทำให้ผมเมื่อวานวันนี้มันก็ใกล้จะหายดีแล้ว^^
Taehyung’s part
“อันนี้โคตรอร่อยเลยอะมึง เออมึงไม่แดกนี่ใช่ป่ะเดี๋ยวกูแดกเองก็ได้” ไอจีมินที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ตรงหน้าผมพูดเองเออเองก่อนที่มันจะตักแบ่งอาหารในจานของผมที่กำลังนั่งเหม่ออยู่
ป่านนี้จองกุกกับไอพี่จินคงจะแดกข้าวกันอย่างจู๋จี๋ดู๋ดี๋กันอยู่ล่ะสิ
เซ็งชะมัด= =
“โห!มึงกินของกูหมดแล้วกูจะกินอะไรเนี่ยจีม” ผมมองดูกับข้าวในจานตัวเองก็พบว่าตอนนี้มันหมดเกลี้ยงเพราะฝีมือคนตรงหน้าแล้ว
ไปหิวโหยมาจากไหนวะ= =
“เอ้า!ก็กูเห็นมึงไม่แดกสักที ไอเราก็หวังดีกลัวอาหารหายร้อนสะก่อนก็เลยกินให้” แหมะ!เหตุผลมึงนี่ฟังได้ขึ้นมากเลยนะจีม-*-
“อะ!งั้นเอาไปเก็บให้ด้วย” ผมยื่นจานให้มันเอาไปเก็บเนื่องสะจากที่มันกินคนเดียวจนหมด
“เออไอแท มึงรู้ป่ะว่าทำไมจองกุกถึงได้ขึ้นไปกินข้าวกับพี่จิน”
“ไม่รู้เว้ย! อย่าพูดชื่อมันให้กูได้ยินอีกนะ ไม่งั้นมึงไม่ต้องมาแดกข้าวกูอีก” ผมพูดขู่มันก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินหนีมันออกมา
โถ่โว้ย!! ได้ยินชื่อไอจินแล้วมันหงุดหงิดเป็นบ้า= =
Y .My Friend. Y
หลังเลิกเรียน…
Jungkook’s part
“คริคริ><”
บิดๆ>///<
“…”
“อิอิ><’”
บิดๆ>//<
“จองกุกกูรำคาญ==” น่าน! ไอแทฮยองที่กำลังเดินอยู้ขางๆผมพูดขึ้นเมื่อมันทนท่าที่เขิลติดลมของผมไม่ได้
หลังจากที่ลงมาจากโรงอาหารเล็กผมก็นั่งบิดทั้งวันจนกระทั่งตอนนี้ที่ผมกำลังเดินกลับบ้านกับไอแทฮยองผมก็ยังคงเขิลอยู่^^
“ก็คนมันเขิลนี่น่า…คนไร้หัวใจอย่างมึงไม่เข้าใจหรอก” ผมพูดแล้วหันไปมองมัน
วันนี้เป็นวันที่ผมเห็นมันยิ้มแค่ครั้งเดียวจากนั้นมันก็ทำหน้าเหมือนส้นตี.นอยู่ตลอดเวลาไม่รู้อะไรทำให้มันหงุดหงิดแบบนี้
“มึงรู้ได้ไงว่ากูไม่มีหัวใจอย่ามาพูด” มันพูดแล้วหันหน้าหนีผม “มึงแม่งไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตกูหรอกทำมาเป็นรู้ดีว่ากูไม่มีหัวใจ”
“เอ๊ะ!…พูดแค่นี้ทำไมต้องว่าด้วย แล้วชีวิตมึงคือไร ทำไม?มึงแอบชอบใครอยู่หรอ เหอะ!ทำมาเป็นบอกว่ากูไม่เคยรู้ มึงไม่เคยบอกกูเองต่างหาก” ผมสวดมันชุดใหญ่
ก็มันจริงนี่น่าวันๆเอาแต่ทำหน้าบึ้งใครจะไปรู้ได้วะ= =
“เออ!กูมีคนที่แอบชอบอยู่”
“o.o” ถามจริง? นี่แทฮยองเป็นคนพูดเองใช่มั้ยครับ
“กูพูดจริงๆ คนที่กูชอบนะทั้งขาวทั้งน่ารัก ปากนิดจมูกหน่อยมีแก้มเล็กน้อยหน้าหยิกน่าจับ^^” หึ!พูดไปก็ยิ้มไปสงสัยมันจะมีความรักจริงๆ
“ใคร” ผมถามมันพร้อมกับจ้องหน้าอย่างรอเอาคำตอบ
“ไม่บอกเว้ย! รอกูได้เป็นแฟนกับเขาก่อนเดี๋ยวกูจะบอกมึงคนแรกเลย” หึ! ความลับงั้นสิ เออ!จองกุกคนนี้มันไม่ใช่เพื่อนสนิทไง -*-
“กูงอลอะเอาดิ” ผมพูดกับมันเมื่อเราเดินมาถึงหน้าบ้าน
“เรื่องของมึงดิ มึงจะมาอยากรู้เรื่องของกูทำไม กูไปดีกว่าเดี๋ยวจะออนเฟสคุยกัยเธอคนนั้น^^” พอพูดจบมันก็สะบัดตูดแล้วเดินเข้าบ้านไป หึ!หมันไส้เว้ย!! อย่าให้รู้นะว่าใครกูจะแฉเรื่องอุบาทว์ของมึงให้เขาฟัง= =
ในห้อง…
ผมนอนกดมือถือเช็คเฟสไอแทฮยองหาดูว่ามันคุยกับผู้หญิงคนไหนบ้าง มันต้องมีบ้างแหละคอยดูเถอะจะหาให้เจอเลย…
แทฮยอง สุดหล่อ J รู้สึกคิดถึง
อยากคุยกับเธอก่อนนอนทุกคืน…
อ้ะ! จู่ๆสเตตัสของไอแทฮยองก็เด้งขึ้น หึ!อยากคุยงั้นหรอ
Comment…
จองกุก ฟรุ้งฟริงค์: เคๆเดี๋ยวกูคุยกับมึงทุกคืนเลย อิอิ><’
ผมกดคอมเม้นใต้สเตตัสมัน หุหุ><คนคนที่มึงแอบชอบเค้าจะได้ไม่คิดว่ามึงโพสต์ถึงเค้า^^
Comment…
แทฮยอง สุดหล่อ: กวนตีนL
ฮ่าๆมันมาเม้นกลับแล้วครับ หึ!ด่ากูกวนตีนงั้นหรอ
Comment…
จองกุก ฟรุ้งฟริ้งค์: พูดงี้กูงอลจริงๆนะแทฮยอง;(
3นาที…
Comment…
แทฮยอง สุดหล่อ: งืมๆ
เหอะ!!ตอบกูอย่างนี้ใช่มั้ย ได้!เดี๋ยวกูงอลมึงจริงๆอย่ามาตามง้อกูแล้วกัน แม่ง!เห็นคนอื่นดีกว่ากู ไอเชี่ยแทY______Y
Taehyung’s part
หึ! อยากงอลก็งอลไปเลยมึงจะได้รู้เวลาที่กูเห็นมึงสนใจคนอื่นมากกว่ามันรู้สึกยังไง…
จองกุก ฟรุ้งฟริ้งค์ L รู้สึกโกรธ
ถ้าจะเห็นคนอื่นดีกว่าเพื่อนก็ไม่ต้องมาสนใจกู กูมันก็แค่เพื่อนเก่าไงนานๆไปเดี๋ยวมึงก็ลืมกูเห็นกูไม่มีค่าเล่นนิดเล่นหน่อยก็ไม่ได้ทำมาเป็นโกรธ แล้วไอคำว่างืมๆอะก็เคยบอกแล้วว่าไม่ชอบแต่ถ้ามึงยังใช้อยู่ก็ไม่ต้องมาคุยกับกู ต่อไปนี้กูจะไม่คุยกับมึง ให้มันรู้บ้างนะว่าใครถูกใครผิด เหอะ!แค่นี้ก็ไม่ได้ น้อยใจว่ะแม่มม.
โหหหห! ยาวเป็นปืดเลยครับ โพสด่ากูหนักขนาดนี้สงสัยจะโกรธจริงว่ะ ทำไงดีวะเนี่ย= =
Comment…
จีมิน บักหำ: เป็นไรวะเพื่อน…?
สักพักนึงจีมินก็มาเม้นใต้โพสต์จองกุก เออดีๆมึงคุยกันเลยกูจะได้รู้ว่าควรทำยังไง
Comment…
จองกุก ฟรุ้งฟริ้งค์: โมโหไอแทแม่งด่ากู= =
จีมิน บักหำ: โถ่!ใจเย็นดิเพื่อนกัน
จองกุก ฟรุ้งฟริ้งค์: ไม่รู้อะแม่ง…ไม่มาง้อกูนะกูงอลไปสิบปีเลยคอยดูY_Y
โถ่ๆ งานง้อมึงมาหากูอีกและ อยากบอกว่าจองกุกเนี่ยเห็นขี้งอลง่ายๆแบบนี้ง้อยากนะครับ ไม่เหมือนผมงอลบ่อยแต่ง้อง่าย
หรือเป็นเพราะว่าคนที่ง้อผมเป็นมันล่ะผมถึงได้หายง่าย?
แน่นอน…ก็ผมรู้สึกดีกับมันง้อผมนิดๆหน่อยๆผมก็หายแล้ว แล้วมันล่ะ?มันไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับผมมันจะยอมหายงอลง่ายๆรึป่าว…
TBC.
ไรท์:: อั๊ยยยย>///< รู้นะว่าเขินกัน เม้นนิดเม้นหน่อยก็ไม่ได้เลยชิป้ะ! งอลแล้วเชอะ!!( --)
ฝากเม้นฝากแท็ก#ฟิคเพื่อนกัน. ด้วยนะคะเม้นเยอะแท็กเยอะมีเวลามาอัพเนอะ^^ #ฝากกดโหวตด้วยเด้อ
@wathinee1997<<<ติดตามผลงานเก่าใหม่ได้ที่นี่ค่า
ความคิดเห็น