คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Y .My Friend. Y : Chapter 3
My Friend#ฟิคเพื่อนกัน.
Vkook
Chapter 3
ฟึ่บ!
“พี่จิน!เดี๋ยวก่อนครับพี่จะดึงผมไปไหน” ผมท้วงทักพี่จินขึ้นทันที
ตอนนี้พี่จินกำลังบีบมือผม เค้าบีบมือผมทำไมผมเจ็บนะY_Y
“พี่จินผะ…ผมเจ็บ โอ๊ย!!”
จังหวะที่ข้อมือผมพลิกผมก็นั่งลงด้วยความเจ็บทันทีY_____Y
“จองกุก! ฉันขอโทษนายเจ็บมั้ย” พี่จินปล่อยมือผมทันทีที่ผมร้องขึ้น
“เจ็บครับ พี่จินบีบมือผมทำไมแล้วพี่จะพาผมไปไหน”
“เฮ้ย!มีไรกัน” เสียงพี่เจโฮปดังขึ้นเมื่อเค้าออกมาเห็นผมที่กำลังนั่งกำข้อมือตัวเองด้วยความเจ็บปวด
“จองกุก!!” คราวนี้ไม่ใช่เสียงพี่เจโฮปครับแต่เป็นเสียงที่คุ้นเคยสำหรับผม
“แทฮยองกูเจ็บ” ผมพูดทันทีที่เห็นหน้ามัน
“มึงทำไรเพื่อนกูวะ!!” ไอแทฮยองโมโหเลือดขึ้นหน้าแล้วหันไปหาพี่จิน
“แทฮยองไม่มีไร!” ผมพูดขึ้นก่อนที่เพื่อนใจร้อนของผมมันจะทำอะไรไปมากกว่านี้ “พี่จินเค้าคงไม่ได้ตั้งใจอะ” ผมพูดแล้วยันตัวเองขึ้นมา
“กูขอคุยกับมึงหน่อยจิน…” เพื่อนพี่จินที่เดินตามออกมาดูพูดแล้วดึงพี่จินเข้าไปในโรงอาหารเล็ก
“เจ็บมั้ยจองกุก” ผมมองดูคนตรงหน้า ตอนนี้แทฮยองกำลังขมวดคิ้วให้กับรอยแดงๆที่เกิดจากการถูกฉุดกระชากลากถูของพี่จินเมื่อกี้= =
“กูไม่เป็นไรแล้ว” ผมตอบมันก่อนที่มันจะเงยหน้าขึ้นมามองผม “แล้วมึงขึ้นมาทำไมไหนว่าพี่เจโฮปไม่ให้มา”
“กูเป็นห่วงมึงไงจองกุก กูบอกมึงแล้วว่าพวกพี่เค้ามีเรื่องกันนั่นก็หมายถึงว่าพวกพี่เค้าจะอารมณ์ไม่ดีด้วย!” มันเอ็ดผมครับ นี่เพื่อนหรือแม่= =
“…”
“พวกคุณมึงครับอย่าพึ่งทะเลาะกันเลยกูว่าลงไปข้างล่างก่อนเถอะเดี๋ยวอาจารย์ที่ห้องธุรการจะออกมาว่าเอา” จีมินพูดแล้วเดินมาพยุงผมขึ้น (นี่ถ้าไม่อ่านตั้งแต่แรกนึกว่าโดนพี่จิน
กระทืบ==)
Jin’s part
“ปล่อย! ไอนัมจุนปล่อยกู!!” ผมตะโกนบอกเมื่อไอนัมจุนมันลากผมเข้ามาถึงในห้อง
“จิน!มึงไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ กูรู้แล้วเพื่อน!ว่ามึงไม่ได้ชอบกู” ไอนัมจุนพูดหน้าจริงจังแล้วเดินมาใกล้ผม
“รู้ก็ดีแล้วหนิ” ผมตอบมันไปก่อนที่จะหันหน้าไปทางอื่น
“ต่อไปนี้ความรู้สึกแบบนั้นกูคงไม่มีให้มึงแล้วล่ะจิน เลิกคิดจะหาทางทำให้กูตัดใจจากมึงได้แล้ว”
“เหอะ!”
“อย่าทำให้กูมองว่ามึงเป็นคนใจร้ายใจดำมากกว่านี้เลยจิน แค่มึงไม่ได้ชอบกูกูก็เจ็บพอแล้ว” ไอนัมจุนพูดก่อนที่มันจะเดินตัดหน้าผมออกไป
เหอะ! ใจร้ายใจดำหรอ ที่กูทำแบบนี้ก็เพราะว่ากูไม่อยากทำให้มึงต้องเสียใจแต่มึงกลับมาว่ากูใจดำ
กูผิดใช่มั้ยเรื่องนี้= =
Jungkook’s part
เลิกเรียน…
“มึง…ถือกระเป๋าให้หน่อยกูยังเจ็บอยู่เลย” ผมอ้อนไอแทฮยองที่กำลังเดินอยู่ข้างๆ
“ถือเอง” มันตอบผมแล้วเดินลอยหน้าลอยตา
“แทฮยอง…ใจร้ายอะY-Y” ผมหันไปอ้อนมันอีกครั้งพร้อมกับสงสายตาหน้าสงสารสุดๆ
“มา…ถือให้ก็ได้” ได้ผล^^
แทฮยองยอมใจอ่อนแล้วก็หันมาเอากระเป๋าที่ผมกำลังสะพายอยู่ไปถือ
“มึงดีกับกูมากเลยนะแทฮยอง กูรักมึงนะเว้ยเพื่อน^^” ผมพูดก่อนจะใช้มืออีกข้างที่ไม่เจ็บตบไปที่ไหล่มัน
“อืม…กูก็รักมึง…รักมึงมากด้วย” แทฮยองพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
ฮ้ะๆสงสัยมันจะรักผมมากจริงๆแห้ะ มีเพื่อนดีก็แบบนี้แหละครับJ
“วันนี้กูกลัวพี่จินมากเลยมึงรู้ป่ะ โคตรน่ากลัวอะพอลิฟเปิดนะเค้าก็กระชากกูออกไปเลย กูเรียกเท่าไหร่ก็ไม่หัน แล้วเค้าก็บีบๆมือกูแรงมากอะ โคตรเจ็บเลย” ผมบ่นให้แทฮยองฟังก่อนที่จะก้มหน้าดูข้อมือตัวเองอีกครั้ง
“อืม…เดี๋ยวกูทำแผลให้แล้วกัน” แทฮยองพูดทำให้ผมรู้ว่ามาถึงหน้าบ้านแล้ว
Y .My Friend. Y
“อ้าว!กลับมากันแล้วหรอ” เสียงของคุณน้าแบคฮยอนทักขึ้นในขณะที่เขากำลังนั่งทาเล็บอยู่
แอบบอกนะครับน้าแบคเสพติดการทาเล็บเป็นชีวิตจิตใจเปลี่ยนสีทุกวัน= =
“สวัสดีครับน้าแบค” ผมกล่าสวัสดีน้าแบคฮยอนก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้
“จองกุกขึ้นไปบนห้องกูเลยจะได้รีบๆทำ” แทฮยองพูดก่อนที่ผมจะเปลี่ยนทิศทาง
“เออๆได้ๆ”
“เฮ้ยๆจะทำอะไรกันอะสองคนนี้” จู่ๆน้าชานยอลที่เดินลงมาจากบันไดก็ทักขึ้น รายนี้เค้าชอบแซวอยู่แล้วครับ
“ทำแผลครับป๊า” แทฮยองพูดแล้วเดินตามผมมาติดๆ
“สวัสดีครับน้ายอล” ผมพูด
“จองกุกวันนี้ให้แทฮยองลงโทษโดยการจุ๊ปแก้มเดี๋ยวนี้เลยนะ กล้าดียังไงมาปล่อยให้ลูกน้ากินข้าวคนเดียว” นั่นไง!โดนสะและ= =
“แทฮยองเล่นตัวเองต่างหากครับน้ายอล”ผมว่าก่อนที่จะหันหน้าไปหาคนที่โดนพลาดพิง “ชวนแล้วก็ไม่ไป”
“เออๆเจ๊าๆกันไปแล้วกัน รีบขึ้นไปเหอะมึงอะ” แทฮยองว่าก่อนจะไล่ผมขึ้นมาบนห้อง
แอ็ด~
ผมเปิดประตูห้องไอแทเข้ามาอย่างคุ้นเคย ห้องนี้เคยเข้าตั้งแต่ฝันยังไม่เปียกเลยครับ(?)
“ขี้ฟ้อง!” ผมนั่งลงที่เตียงแทฮยองก่อนจะหันไปที่อีกคนที่กำลังเก็บกระเป๋าอยู่
“แล้วทำไมล่ะ” มันย้อนผมหน้าตายครับ
“ไม่ทำไมก็แค่เด็กขี้แง เพื่อนแกล้งก็ฟ้องป๊า แบร่~” ผมพูดแล้วแลบลิ้นปลิ้นตาให้มัน สักพักมันก็เดินไปหยิบกล่องยาแล้วมานั่งข้างๆผม
นี่ไม่คิดจะมีอารมณ์ร่วมหน่อยเลยหรอวะ= =
แทฮยองหยิบอุปกรณ์ทำแผลขึ้นมาก่อนที่มันจะเริ่มทำให้ผมอย่างมือเบา รู้สึกดีจังแห้ะ^^
“แทฮยอง…”
“หืม?”
“มึงกินข้าวคนเดียวจริงอะวันนี้?” ผมถามในขณะที่มันกำลังทำแผลให้ผมอย่างตั้งใจ
“อือ”
“ขอโทษนะ”
“เรื่อง?” แทฮยองว่าก่อนที่จะละสายตาจากแผลที่ข้อมือแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม
“ขอโทษที่กูงี่เง่าไปหน่อย”
“ช่างมันเถอะมึงก็งี่เง่ากับกูประจำ” มันว่าก่อนที่จะก้มลงทำแผลให้ผมเหมือนเดิม
อยากรู้จริง จะมีใครทนผมได้เท่ามัน….
“รักนะเด็กโง่^^” ผมพูดจากวนประสาทมันอีกครั้ง
“อืม” แหม!แทฮยองนี่หยิ่งนะครับขนาดว่าบอกรักแล้วยังจะทำหน้าตายอีก
“รักจีจีนะ^^” ผมพูดจากวนมันอีกรอบ
“นี่คิดว่าตัวเองน่ารักมากเลยสิถึงมาพูดจาฟรุ้งฟริ้งใส่กูเนี่ย==”
“อือ!กูคิดว่ากูน่ารัก แล้วมึงอะคิดว่ากูน่ารักป่ะ” พอผมพูดจบ ผมว่าผมไม่ได้คิดไปเองนะตอนนี้ไอแทฮยองมันน่าแดงไปถึงหูแล้วอะ ฮ้าๆ
“อะ…อือ” พูดจบมันก็หลบหน้าผมไปอีกด้าน
“ฮ้ะๆ เขิลหรอมึงหน้าแดงเชียว”
“มั้ง” มันพูดอย่างเย็นชา แอบเขิลก็บอก^^
“อยากเห็นพี่จินเขิลกูแบบนี้มั่งจัง มันคง…น่ารักน่าดู^^”
“กูว่ากูทำแผลให้มึงเสร็จแล้วล่ะ ถ้าว่างมากก็ไปอาบน้ำนอนสะไป” ไอแทฮยองพูดหลังจากนั้นมันก็ลุกขึ้นยืน
นี่ไปหงุดหงิดมาจากไหน?
“น่ารำคาญว่ะแม่ง…” นั่น!บ่นกูอีก กูได้ยินนะโว้ย!!
พอบ่นเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูแล้เดินเข้าห้องน้ำไป เข้าใจยากจริง= =
Taehyung’s part
ผมแก้เขิลด้วยการหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำมา แต่เอาจริงๆนะใจนึงก็เขิลอีกใจนึงก็หมันไส้ ทำไมมันต้องพูดถึงแต่พี่จินๆตลอดเลยด้วย
แต่ชั่งมันเถอะเพราะผมเน้นเก็บแต่ความทรงจำดีๆ ทำไมวันนี้จองกุกมันถึงทำให้ผมเขิลได้ขนาดนี้นะ><’
“หน้าแดงหมดแล้วไอแท” ผมยืนส่องกระจกแล้วก็พูดกับตัวเองในห้องน้ำ นี่ดีนะที่ตัดสินใจเดินเข้ามาก่อนไม่งั้นไอจองกุกมันได้เห็นใบหน้าแดงๆของผมแน่เลย
“แทฮยอง! กูกลับบ้านก่อนนะ” พูดยังไม่ทันขาดคำเสียงมันก็ลอยลอดผ่านประตูเข้ามาในห้องน้ำ
“เออๆ กลับไปเลย” ผมตะโกนบอกมัน อีกใจอยากยื้อให้มันอยู่ด้วยซ้ำแต่จะทำยังไงได้ ความรู้สึกจริงๆที่มีผมก็ต้องซ่อนมันเอาไว้หมดนั่นแหละ= =
“ไล่กูจังเลยนะ พรุ่งนี้ไปปลุกด้วยล่ะ ไปและฝันดีนะมึง” มันบอกผมก่อนที่เสียงฝีเท้าของมันจะดังขึ้นบอกให้รู้ว่าอีกคนนึงเดินออกไปแล้ว
มึงจะรู้บ้างมั้ยจองกุกความรู้สึกที่กูมีให้มึงมันเริ่มมากขึ้นทุกวันๆ…
Y .My Friend. Y
“จองกุก…ไอกุ๊กตื่นดิวะ” ทันทีที่ขึ้นมาเห็นคนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับอยู่ในภวังค์ผมก็เรียกมันขึ้น นี่มึงร้อนมากหรือไงวะถึงได้เปลือยท่อนบนนอนแบบนี้อะ
“อือ…” มันไม่ได้ตื่นหรอกครับแต่มันครางเพราะความรำคาญต่างหาก
“ถ้ามึงไม่ตื่นกูไปโรงเรียนแล้วนะ แม่ง!ขี้เซาชิพหาย” ผมว่ามันก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป แต่ผมก็แค่ทำท่าไปอย่างนั้นแหละครับถ้ามันยังไม่ตื่นผมก็ไม่กล้าไปก่อนหรอก
ผมกลัวมันโกรธ…
“ไอกุ๊กโว้ยยยย!!” ผมตะโกนเรียกมันอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล
ปั้ก!!
กระโดดทับแม่งเลย^^
แต่เดี๋ยว…ยิ่งทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ผมเห็นหน้าคนที่กำลังหลับฝันหวานได้ใกล้ขึ้น ปากนิดจมูกหน่อยของมันทำให้ผมอยากจะคลั่ง ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นใครปากน่าจูบได้เท่ามัน…
“^^” จู่ๆไอจองกุกที่กำลังหลับอยู่ก็ยิ้มออกมา นี่มันกำลังฝันเรื่องอะไรอยู่วะ
“มีความสุขมากเลยนะมึง หวังว่าจะมีกูอยู่ในฝันมึงบ้างนะ”
“มีดิมีมึงด้วย”
เหวอo.o
จู่ๆมันก็ลืมตาขึ้นมาพูดกับผมครับ
“อะไรๆ หรอๆมีกูด้วยหรอ” ผมพูดจาเลิกลักก่อนจะกระโดดออกมาจากตัวมัน
“กูฝันว่ามึงทำให้กูสมหวังกับคนที่กูชอบ” มันพูดก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป
“…” งิดแดกเลยครับขนาดว่ามันฝันถึงผมผมยังมีตัวตนแค่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตรักมันเลย
ทำไมไม่ฝันว่ากูบอกชอบมึงมั่งวะไอกุ๊ก…
Jungkook’s part
เอร้ยยยย><’ วันนี้ผมฝันอะไรก็ไม่รู้อะเขิลชะมัด ผมฝันว่าไอวีมาบอกชอบผมตอนแรกผมก็ตกใจและอยู่ดีๆมันก็บอกว่ามันมาบอกชอบผมแทนพี่จินนี่แค่ในผมยังเขิลเลยถ้าเกิดขึ้นจริงมันจะขนาดไหน
ผมจัดการอาบน้ำแต่งตัวจนเรียบร้อยจากนั้นผมกับแทฮยองเราก็ไปโรงเรียนด้วยกันตามปกติแต่ที่ไม่ปกติก็คือ จู่ๆน้าชานยอลก็เอารถมาจอดที่หน้าบ้านผมแล้วบอกว่าจะไปส่งพวกเรา
“ไปเลยป๊า” เสียงไอแทฮยองบอกขึ้นทันทีที่พวกเราขึ้นมาบนรถ
“ว่าแต่ที่โรงเรียนใหม่เป็นยังไงกันบ้างล่ะมีเพื่อนเยอะรึยัง” น้ายอลถามขึ้นโดยที่มองผ่านกระจกหลังมาทางผม
“ครับ ดีมากเลยฮ้ะน้ายอล มีทั้งเพื่อนทั้งรุ่นพี่” พอพูดจบผมก็หันไปมองไอแทฮยองที่นั่งอยู่ข้างๆตอนนี้มันเอาหัวพิงกระจกแล้วก็หลับตาลง
“แล้วแทฮยองล่ะมีสาวๆมาจีบลูกน้าบ้างรึป่าว” น้ายอลถามขึ้นอีกครั้ง
นั่นดิ!ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาผมยังไม่เคยเห็นไอแทฮยองมันสนใจผู้หญิงคนไหนเลยคนมาจีบมันก็เยอะนะแต่ว่ามันก็ไม่เคยบอกว่าชอบใครสักคน
“ตอนนี้ยังไม่มีครับ” ผมตอบน้ายอลไปตามตรง
“แล้วจองกุกล่ะมีคนมาจีบยัง” แหม…ถามกันแบบนี้ก็เขิลแย่><’
“ยังเลยฮ้ะ” ตอบไปก็เขิลไปนะเนี่ย
“แล้วมีคนที่ชอบบ้างยังล่ะ”
“ป๊า!ขับรถไปเฉยๆได้ป่ะพูดมากจังเลยคนจะนอน” จู่ๆไอแทฮยองก็ตะโกนโวยวายแถมยังหันมาทำหน้าไม่พอใจใส่ผมอีก
อะไรของมันวะ…
ณ โรงเรียนมัธยมจอนแทซอก…
ผมลงจากรถแล้วเดินเข้าโรงเรียนมาโดยที่ไอแทฮยองมันไม่พูดกับผมสักคำ นี่นับวันยิ่งทำตัวแปลกนะเนี่ย เป็นอะไรทำไมไม่พูด
“แทฮยองมึงเป็นไรเนี่ย” ผมถามมันระหว่างที่เรากำลังเดินเข้าโรงเรียน
“ปล่าวๆ นอนไม่พอเลยหงุดหงิด” มันตอบผมแบบหน้าเนือยๆ
เชื่อก็ได้วะ= =
“แล้วข้อมือมึง…”
“จองกุก!” ยังไม่ทันที่ไอแทฮยองจะพูดจบก็มีเสียงของอีกคนเรียกผมขึ้นมาจากด้านหลัง
“พี่จิน^^” ผมหันไปก็พบกับร่างสูงที่คุ้นเคย
พี่จินเรียกผมทุกเช้าเลยนะแหม><’
“เรื่องเมื่อวานฉันขอโทษนะ” พี่จินพูดขึ้นทันทีที่เดินมาถึงตรงหน้าผม
“ไม่เป็นไรครับ”
“ถ้างั้นวันนี้ให้ฉันทำอาหารปลอบใจนายนะ” อะไรนะ!! ทำอาหาร? ฟินแปป>//////////<
“ดะ…ได้ครับ(._.)” พูดไปก็ก้มหน้าไป คนมันเขิลหนิครับ
แต่จู่ๆผมก็รู้สึกได้ถึงอีกคนข้างๆที่กำลังจะเดินออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าว ไอแทฮยอง…
“นายขึ้นไปกินด้วยก็ได้นะแทฮยอง” พี่จินผู้ใจดีพูดขึ้นก่อนที่ไอแทฮยองจะเดินออกไป มันหยุดชะงักแล้วหันมาทางที่ผมกับพี่จินยืนอยู่ด้วยสายตาที่หงุดหงิดสุดๆ
“ตามสบายเถอะ…” มันพูดจบก็หันหลังเดินออกไป
เอาอีกและทำตัวเข้าใจยากอีกและ พี่จินเขาอุตส่าห์ชวน ชั่งเถอะมึงไม่ไปกูไปคนเดียวก็ได้^^
อาหารฝือพี่จิน><’
TBC.
ไรท์:: มาอัพแล้วนะฮิ้วว~~ ฟิคเรื่องนี้เป็นไงกันบ้าง? สนุกสู้#ฟิคผมเป็นผู้ชายนะ.ได้รึป่าวเอ่ย?? ยังไงก็ฝากเม้นฝากแท็ก#ฟิคเพื่อนกัน.เหมือนเดิมนะ หนึ่งเม้น=หนึ่งกำลังใจนะค๊า^^
ติดตามผลงานเก่าใหม่และพูดคุยได้ที่@wathinee1997
My Friend.
ความคิดเห็น