คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Y .My Friend. Y : Chapter 2
My Friend#ฟิคเพื่อนกัน.
Vkook
Chapter 2
ณ โรงเรียนมัธยมจอนแทซอก…
“แทฮยอง ไอแทฮยอง!!” ผมตะโกนเรียกเพื่อนสนิทที่กำลังเดินตุ้ยๆอยู่ข้างหน้าผม วันนี้มันเป็นอะไรเนี่ย ไม่มาปลุกผมแถมยังหนีมาโรงเรียนก่อนอีก เหอะ!ใจร้ายนัก
“อะไร…” แทฮยองหันมาพูดกับผมด้วยใบหน้านอยด์สุดๆ ฮ้ะๆ สงสัยจะงอลเรื่องเมื่อวาน
“งอลหรอ^^” ผมถามพรางเอานิ้วจิ้มๆลงไปที่ไหล่มัน
“ฮึ้ย!อย่ามาโดนตัว( -_-)” แทฮยองสะบัดไหล่หลบผม แหนะ!ไหนบอกไม่งอล?
“โถ่!!ทำหน้าอย่างนี้งอลชัว ง้อๆ” ผมว่าแล้วยื่นนิ้วก้อยให้มัน
“อะไรของมึงทำเป็นเด็กๆไปได้” มันพูดแล้วเดินจากผมไป
เหอะ!เล่นตัวนักนะมึง= =
“แทฮยองเดี๋ยวก่อนดิ”
“จองกุก^^” เอ๋? ยังไม่ทันที่ผมจะวิ่งตามไอแทฮยองไปก็ถูกเสียงเข้มของอีกคนเรียกไว้สะก่อน
“พี่จิน><’” ผมเรียกชื่อเค้าก่อนจะก้มหน้าหงุดด้วยความเขิลอาย
“มาโรงเรียนเช้าจังแห้ะ^^”
“ครับ พอดีเพื่อนไม่มาปลุกก็เลยต้องตื่นเอง” ผมพูดให้เสียงดังกว่าเดิมแล้วหันไปมองไอ
แทฮยองที่ยืนมองอยู่ไกลๆ
“ฮ้าๆ งั้นวันหลังให้ฉันโทรปลุกมั้ยล่ะ”
“ก็ดีครับ….ห๊า!!” เดี๋ยวๆ ผมฟังไม่ผิดใช่ไหมเมื่อกี้พี่จินพูดว่าอะไรน่ะ>////<
“ฮ้าๆฉันล้อเล่นน่ะแค่อยากรู้อะไรบางอย่าง” พี่จินพูดแล้วยิ้มให้ผมจนใจแทบละลาย
นะ…นี่อย่าบอกนะว่าเค้าอยากรู้ว่าผมจะมีปฏิกิริยาอะไรน่ะ?
“อยากรู้อะไรหรอครับ” หน่ะ! ปากไปไวกว่าความคิดเสอมครับ= =
“ไม่มีอะไรหรอก…งั้นฉันไปก่อนนะ” พี่จินพูดก่อนที่เค้าจะเดินผ่านหน้าผมไป
ผมไปง้อไอแทฮยองต่อดีกว่า…
“อ้าว!หายไปไหนสะล่ะ” ไม่ทันแล้วครับ พอหันไปดูไอคนขี้งอลนั่นก็หายไปสะแล้ว><’
ในห้องเรียน…
“หายไปไหนมา” ผมวางกระเป๋าแล้วนั่งลงข้างๆมันที่กำลังจดอะไรอยู่ก็ไม่รู้สงสัยจะเป็นการบ้าน
“…” มันไม่ตอบผมครับสงสัยจะหยิ่ง= =
“เมื่อวานน้าแบคไม่ได้สอนการบ้านมึงหรอถึงมานั่งลอกเอาแบบนี้อะ” ผมกวนประสาทมันเบาๆ^^
“การบ้านมึงไง ทำไมมึงไม่เอากลับบ้านไปทำล่ะ” ผมมองสมุดสองเล่นที่มันกำลังทำอยู่
เล่มที่มันกำลังลอกเป็นของมันส่วนอีกเล่นเป็นของผม-*-
“ฮ่าๆ กูลืมอะ เมื่อวานมั่วแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย^^” ผมพูดไปเรื่อยถึงแม้แทฮยองมันจะไม่ได้ฟังผมก็ตาม
“ไฮ!ว่าไงพวก” เสียงไอจีมินดังขึ้นหน้าห้องอย่าน่ารำคาญ
“ไฮ!จีม^^” ผมพูดกับทันอย่าเป็นมิตรด้วยรอยยิ้มที่เสแสร้ง
ถ้าเกิดแสดงออกไปว่ารำคาญแล้วมันไม่พาผมขึ้นไปกินข้าวที่โรงอาหารเล็กจะทำไงล่ะ= =
“แหม!หน้าตาแบบนี้เสแสร้งชัวร์” รู้ทันอีก= =
“เสแสร้งอะไรจีมออกจะจริงใจ”
“ฉันรู้นะจองกุกนายกลัวฉันไม่พาขึ้นไปกินข้าวที่โรงอาหารเล็กล่ะสิ รู้นะคิดอะไรน่ะ คึคึ^^”
“บ้าหรอจีม><” ผมพูดแล้วบิดตัว
นี่มันจะลุกล้ำความคิดผมไปแล้วล่ะ
“งั้นวันนี้เดี๋ยวขึ้นไปกันอีกโน๊ะฉันก็อยากเจอพี่จินเหมือนกัน” อ้าว!นี่สรุปเรามีเป้าหมายเดียวกันว่างั้น
“อะ!ทำให้แล้วส่งเองละกัน ไปเดินเล่นข้างนอกแปป” แทฮยองที่จูๆก็ลุกขึ้นพรวดพราดบอกผมก่อนที่จะยื่นสมุดการบ้านให้แล้วเดินออกไป
ไปเดินเล่นอะไรของมันวะเดี๋ยวอาจารย์ก็มาแล้วเนี่ย= =
Y .My Friend. Y
Taehyung’s part
ทันทีที่ฟังบทสนทนาอันหน้าหมันไส้ของไอสองคนนั้นจบผมก็ลุกขึ้นมาแล้วยื่นสมุดให้จองกุกก่อนจะออกมาเดินเล่นข้างนอกทันที
อยากจะรู้จริงๆไอพี่จินนั่นมันมีดีตรงไหนก็แค่ หล่อ รวย เรียนเก่ง? แค่เนี้ยอะนะ= =
เออผมยอมรับก็ได้ว่ามันมีดีและทำไมต้องเป็นจองกุกที่ชอบมันด้วยอะ?
“แทฮยอง” เสียงหนึ่งเรียกผมขึ้นในขณะที่ผมกำลังเดินไปรอบๆตึกเรียน
“อ้าว!พี่เจโฮป” ผมหันไปก็พบกับพี่เจโฮปที่กำลังเดินมา
“วันนี้ฝากบอกไอจีมินด้วยนะว่าไม่ต้องขึ้นไปกินข้าวบนโรงอาหารเล็ก…พอดีพวกพี่มีเรื่องกันนิดหน่อยอะเดี๋ยวจะอึดอัด”
“อ่อ…ได้ครับ”
Rrrrrr~
“ว่าไงชูก้า” พี่เจโฮปรับโทรศัพท์ที่ดังขึ้นก่อนที่จะโบกมือลาผมแล้วเดินออกไป
“ก็เรื่องไอนัมจุนกับไอจินนั่นแหละเรื่องเมื่อวาน…” พี่เจโฮปเดินไปคุยโทรศัพท์ไป
และที่ผมได้ยินก็ไม่รู้ว่าหูมันเสือกหรือพี่มันเดินไปยังไม่ไกลจากผมก็ไม่รู้นะ แต่เมื่อกี้…เรื่องไอนัมจุนกับไอจิน
เรื่องไอจินก็คือไอพี่จินส่วนไอนัมจุน…บิงโก! คนที่ชื่อนัมจุนต้องเป็นผู้ชายหน้าโหดๆเมื่อวานแน่เลย ว่าแต่…เค้ามีเรื่องอะไรกัน
ในห้องเรียน…
“เอาล่ะนักเรียนฝากไว้แค่นี้นะ” คุณครูสุดสวยสายโหดพูดขึ้นก่อนที่จะเดินออกจากห้องเรียนไปทันทีที่หมดเวลาคาบ
ออด~~~
เสียงออดส่งสัญญาณว่านี่ได้เวลาพักทานข้าวแล้วทุกคนในห้องที่เริ่มจะสนิทกันก็พากันดีใจยกใหญ่ที่จะได้กินข้าว
สงสัยอดอยากมานานมั้ง โดยเฉพาะไอสองตัวข้างๆผมเนี่ย หมันไส้จริง= =
“ป่ะ! แทฮยองอย่ามาทำเป็นเล่นตัวน่ะกูไม่ทิ้งมึงหรอก” จองกุกหันมาพูด มึงจะง้อกูก็ง้อดีๆไม่ได้หรอวะ
“เออๆ กูลืมบอก พี่เจโฮปบอกว่าวันนี้พวกมึงไม่ต้องขึ้นไปนะพอดีพวกพี่เค้ามีเรื่องกันนิดหน่อยเดี๋ยวจะอึดอัดเอา”
“ตลกและไอแท-*-“ คนตรงหน้าผมพูดพรางทำหน้าหงุดหงิด
“กูพูดจริงๆมึงก็เห็นหนิที่เมื่อวานพวกพี่เค้าไม่คุยกัน”
“มึงไม่ต้องมาพูดเลยแทฮยองมึงไม่อยากขึ้นไปไม่เห็นต้องโกหกกูแบบนี้เลย”จองกุกพูดอย่างไม่พอใจใส่ผม “ไปกันเหอะจีม ทิ้งมันไว้คนเดียวนี่แหละ”
พูดจบมันก็ดึงมือจีมินออกไปทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว…
เออ!ใช่สิกูแม่งไม่เคยทำอะไรแล้วดีในสายตามึงหรอกจองกุกV.V
ผมเดินลงมาที่โรงอาหารคนเดียวสายตาก็กวาดมองไปเรื่อย นี่ถ้าพวกมึงหลวมตัวขึ้นไปบนโรงอาหารเล็กอย่ามาหาว่ากูไม่เตือนแล้วกันนะ
“ฮัลโหลป๊า” ผมโทรหาป่ะป๊าในขณะที่นั่งกินข้าวอยู่คนเดียว
ก็มันเหงานี่นา…
[ว่าไงไอลูกชาย ไม่ได้เจอกันเลยนะเมื่อวาน]
“ครับป๊า ทำไรอยู่” ผมถามพ่อคนสนิท
ผมกับป๊าเราสนิทกันมากเพราะป๊าผมไม่ค่อยทำตัวแก่หรอครับใครๆก็รู้ว่าป๊าชานยอลของผมหล่อเฟี้ยวขนาดไหน^^
[ป๊าพึ่งตื่นเอง เนี่ยกำลังรอแม่เราทำกับข้าวอยู่]
“ครับ ป๊าผมมีเรื่องจะปรึกษา”
[ว่ามาเลยลูก]
“ป๊า…ไอจองกุกมันทิ้งผมให้กินข้าวคนเดียว” หึ!ฟ้องสะเลย ป๊าผมมักจะว่าจองกุกเสมอเวลาที่มันทิ้งผม ฮ่าๆมึงตายแน่จองกุก^^
[ฮ้าๆ ป๊าบอกแล้วถ้าน้องแทตีหัวจองกุกแล้วลากเข้าห้องป่านนี้จองกุกก็ติดน้องแทแจแล้ว] เป็นไงล่ะคำตอบป๊าผม^^
ป๊าผมชอบพูดแซวว่าผมกับจองกุกเป็นแฟนกันเพราะเราตัวติดกันตั้งแต่เล็กจนโต ป๊าผมก็พูดติดตลกไปงั้นแหละ ใครจะไปรู้ว่าในใจผมคิดกับไอจองกุกมันแบบนั้นจริงๆ
“ไม่ดีหรอกป๊า ฮ้าๆ” ผมปฏิเสธป๊าไปก่อนที่จะตักข้าวใส่ปาก ใครจะกล้ายอมรับล่ะเค้าเขิล><’
[ปากหนอปาก ทั้งแข็งทั้งหนักระวังเถอะจะมาเสียใจที่หลัง] ป๊าพูดเหมือนรู้ พูดเหมือนรู้จริงๆว่าผมกำลังจะเสียใจ= =
“ไม่มีอะไรหรอกป๊าผมกับไอกุ๊กเป็นเพื่อนกัน คำว่าเพื่อนมันไม่เลื่อนมาเป็นแฟนหรอกป๊า”
[พูดเองนะเว้ย อย่ามาร้องไห้ฟูมฟายล่ะ ป๊าไปกินข้าวและเดี๋ยวแม่แกโยนตะหลิวมา==]
ติ๊ด~
พอพูดจบป๊าก็วางสายผมไปทันที เฮ้อ~เหงาเหมือนเดิมV.V
Y .My Friend. Y
Jin’s part
วันนี้ที่โรงอาหารเล็กดูจะเงียบผิดปกติ เพื่อนผมทุกคนรู้เรื่องที่ไอนัมจุนชอบผมและพวกมันก็ไม่อยากให้ใครสักคนต้องเสียใจ และสิ่งที่พวกมันทำได้ดีที่สุดก็คือทำบรรยากาศให้ดีไปวันๆ
“ชูก้าอันนี้อร่อยนะลองกินดู^^” ไอเจโฮปตักอาหารให้กับชูก้าที่ขึ้นชื่อว่าแฟนมัน
เมื่อก่อนพวกเราสี่คนก็เป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันนี่แหละครับ แต่อยู่ดีๆเจโฮปก็สารภาพมาว่าชอบชูก้าส่วนรายนั้นก็ไม่ได้รังเกลียดหรือถือในความเป็นเพื่อนแต่อย่างใด ชูก้ากับเจโฮปตกลงคบกันมาได้ปีกว่าแล้ว
และนี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ไอนัมจุนมันตัดสินใจบอกชอบผม แต่ทว่า…เรื่องของผมมันไม่ได้แฮปปี้แอนดิ้งเหมือนคู่ไอโฮปหรอกนะ ผมถือ ถือในความเป็นเพื่อนของเรา
“พวกมึงก็กินๆไปเถอะ อย่าทำให้อะไรๆมันแย่ลงไปกว่านี้เลย” ชูก้าพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าไม่ดี
“เจโฮปแล้ววันนี้น้องมึงกับเพื่อนๆไม่ขึ้นมากินด้วยหรอ” ผมเปลี่ยนประเด็นไปหาไอเจโฮปแทน
“อ๋อ…ไม่หรอกกูบอกพวกมันเองแหละว่าอย่าขึ้นมา เดี๋ยวจะอึดอัดเปล่าๆ”
“ทำไมล่ะ ดีจะตายไปฉันอยากให้จองกุกขึ้นมากินข้าวด้วย” ผมตอบก่อนที่จะมองไปที่ไอนัมจุนที่กำลังก้มหน้ากินข้าวอยู่ “น้องเค้าน่ารักดีออก”
ร่างสูงตรงหน้าที่กำลังเคี้ยวข้าวหยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคไม่เข้าหู
“เอ่อ…กูว่ากินๆกันเถอะ” ไอเจโฮปพูดเพื่อทำลายบรรยากาศที่อึดอัดนี่
“ไม่เอาอะ เดี๋ยวฉันลงไปตามดีกว่าอยู่กันแบบนี้กินข้าวไม่ค่อยอร่อย” ผมพูดแล้วลุกขึ้นเดินออกมาจากโรงอาหารเล็กทันที
Jungkook’s part
“จีมินหรือว่าแทฮยองจะพูดจริงวะ” ผมหันไปหาจีมินที่กำลังยืนอยู่ข้างๆผมในลิฟ
“นั่นดิ หรือมันจะพูดจริงล่ะ”
“ชั่มมันเถอะฟรอมๆเข้าไปก่อนถ้าท่าไม่ดียังไงค่อยออกมาก็ได้” ผมพูดก่อนที่ลิฟจะเปิด
“พะ…พี่จิน” ผมเห็นคนตรงหน้าที่ชื่อว่าพี่จินแล้วก็ตกใจ เค้ามายืนทำอะไรตรงนี้
ฟึ่บ!
จู่ๆพี่จินก็เอื้อมมือมาจับมือผมแล้วลากออกไปจากลิฟ
ห้ะ!?0.0
พี่จะพาผมไปไหนเนี่ยพี่จิน><’
TBC.
ไรท์:: ในที่สุดตอนที่2ก็กำเนิด คอมเม้นน้อยมากแถมในทวิตยังไม่เห็นมีใครติดแท็ก#ฟิคเพื่อนกัน.เลย 1เม้น+1แท็ก = กำลังใจให้คนแต่งน้าค้า^^
@wathinee1997<<<ติดต่อไรท์ได้ที่นี่ค่ะ
My Friend
ความคิดเห็น