คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Y .My Friend. Y : Chapter 21
My Friend#ฟิคเพื่อนกัน.
Vkook
Chapter 21
Jungkook’s part
“แทฮยองๆหยิบลิขวิดให้หน่อยดิ” ผมสะกิดไหล่แทฮยองที่เอาแต่เงียบผิดปกติมาตั้งแต่รู้เรื่องผมกับพี่จินเมื่อเช้า “แทฮยองๆ”
“จิ้!” แทฮยองจิ้ปากอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะหยิบลิขวิดของมันแล้วโยนมาให้ผม
นั่งใกล้แค่นี้ทำไมต้องโยนด้วยอ่าY_________Y
“ตกลงว่าให้นักเรียนจับกลุ่มกันกลุ่มละสามคนนะคะ^^”
“โธ่~ครูห้าไม่ได้หรอครับ”
“สี่คนก็ยังดีนะค้า~~”
เสียงของนักเรียนในห้องประท้วงคุณครูสุดสวยขึ้นหลังจากให้จับกลุ่มทำรายงานกันเรื่องสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหัวใจ ไอหัวข้อนี่มันจะเลี่ยนไปไหนนะ? ก็รู้ว่าเป็นวิชาชีวะแต่มันก็เลี่ยนอะครับ><’
“ไอ้แทกูไอกุ๊ก ครบเป๊ะ^^” ปาร์คจีมินเอ่ยขึ้นข้างๆผมพร้อมกับชี้ตัวยืนยันเจ้าของชื่อเสร็จสับ
“มึงอยู่กับแทฮยองไปเหอะ มันคงไม่อยากให้กูอยู่ด้วย(- - )” ผมพูดแล้วหันไปมองแทฮยองที่เอาแต่ละเลงหัวปากกาลงบนกระดาษอยู่เงียบๆ
“ทะเลาะอะไรกันอีกวะพวกมึง”
“กูยังไม่รู้เลยจีม มึงอยากรู้ถามกันเอาเองละกัน” ทันทีที่ผมพูดจบผมก็ลุกออกไปขออนุญาตคุณครูไปเข้าห้องน้ำก่อนที่จะเดินอโลนออกมาข้างนอกคนเดียว
แทฮยองเป็นไรทำไมไม่บอก หรือจริงๆแล้วไม่พอใจที่ผมคบกับพี่จิน( _ _)
Jin’s part
“เจโฮปมันไปไหนของมันวะจะกินมั้ยเนี่ยข้าวอะ” ชูก้าสบถพร้อมกับเดินไปเดินมาอยู่ในโรงอาหารเล็กอย่างวุ่นๆ เพราะก่อนหน้านี้เจโฮปบอกว่าลืมของไว้ในห้องเรียนเลยจะลงไปเอาแต่จนป่านนี้ก็ยังไม่ขึ้นมาสักที
“ทำไมไม่โทรหาล่ะชูก้า” ผมเอ่ยข้อเสนอจนทำให้ร่างขาวหยุดชะงัก
“มือถือฉันอยู่ที่เจโฮปน่ะ”
“งั้นยืมของฉันสิ” พอพูดจบผมก็ยื่นมือถือโดยจงใจให้มันผ่านหน้านัมจุนที่นั่งอยู่ตรงข้ามไป
“เปลี่ยนมือถือหรอจิน?” ชูก้าถามหลังจากที่รับมันไปไว้ที่มือ
“ปล่าวหรอก ฉันสลับกันใช้กับจองกุกน่ะ” ผมพูดคำว่าจองกุกเน้นๆชัดๆจนคนตรงหน้าเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
ยังหึงกันอยู่ ยังไม่อยากให้ฉันไปมีคนอื่นเหมือนเดิมใช่มั้ยนัมจุน?
“อ่อ…คะ…คบกันหรอจิน” ชูก้าถามขึ้นอีกครั้ง ส่วนผมก็ได้แต่มองใบหน้าคมที่หันหน้าไปทางอื่นนิ่งๆ
รู้ว่าหูยังคงฟังแล้วรอคำตอบ รู้ว่านัมจุนยังเหมือนเดิม
“ใช่ ฉันกับจองกุกเราคบกัน”
ครืด~~
ทันทีที่ผมพูดจบร่างสูงของนัมจุนก็ลุกพรวดพราดขึ้นจากโต๊ะอาหารแล้วเดินออกจากห้องไปทันที
“จิน…นายทำแบบนี้อีกแล้วนะ นายก็รู้ว่านัมจุนมะ…”
“ชูก้า นายต้องช่วยฉันนะ นอกจากจองกุกต้องช่วยฉันแล้วนายก็ต้องช่วยฉันนะ”
“นี่มันเรื่องอะไรกันหรอจิน?” ชูก้าถามขึ้นพรางเดินเข้ามาใกล้อย่างสงสัย
“ฉันขอให้จองกุกแกล้งเป็นแฟนฉัน ฉันอยากรู้ว่านัมจุนจะหึงจะหวงฉันอยู่เหมือนเดิมมั้ย…ฉัน…คือฉัน…”
“ฉันเข้าใจนายแล้วจิน…ที่ผ่านมานายแค่อยากให้นัมจุนชัดเจน^^” ชูก้ายิ้มแล้วตบบ่าผมอย่างเข้าใจ
ตอนนี้ผมรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกดีที่อย่างน้อยก็ได้แบ่งสิ่งที่อยู่ในใจไปให้อีกคนได้ฟัง
“ถ้านายอยากให้นัมจุนชัดเจน…นายก็ต้องชัดเจนก่อนสิ”
“ล้มเลิกแผนนั้นสะ แค่ชัดเจนเรื่องก็จะจบง่ายขึ้นนะจิน…..”
Y. My Friend Y.
Taehyung’s part
ตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว จองกุกมันคงรู้ตัวว่าผมคงไม่อยากกลับบ้านกับมันแน่ก็เลยชิ่งกลับไปก่อน เหอะ! ปกติก็ไม่เคยจะยอมอยู่แล้วหนิไอเรื่องกลับบ้านคนเดียว แต่ตอนนี้คงมีพี่จินสุดหล่อเป็นแฟน มีรถขับ ถึงยอมให้ผมทิ้งง่ายๆละมั้ง
“รอนานแล้วนะเมย์^^” ผมยิ้มให้คนตัวเล็กที่เดินออกมาเมื่อคลาสเรียนถูกปล่อยเรททำให้ออกมาช้า
โมเมย์ยืนมองหน้าผมนิ่ง นัยต์ตานั้นว่างปล่าวจนผมเดาความรู้สึกของเธอไม่ออกเลย
“ยังโกรธเรื่องนั้นอยู่อีกหรอ?”
“ปล่าวหรอกเมย์ไม่ได้โกรธเรื่องนั้น แต่โกรธที่แทฮยองไม่รู้ใจตัวเองสักที”
“เอ่อ…ฮ้ะๆนั่นสิเนอะ ไปกินไอติมกันเถอะเดี๋ยววันนี้ป๊าเลี้ยงเอง^^” ผมเปลี่ยนเรื่องชวนโมเมย์คุยก่อนที่จะเอื้อมมือไปขยี้หัวคนตัวเล็กจนยิ้มออก
ผมรู้ว่ามันไม่ดีเลยที่ผมเป็นคนสับปลับแบบนี้ ผมยอมรับว่าในใจก็ยังชอบจองกุกมันอยู่ แต่อีกใจนึงก็รู้ว่าตัวเองเป็นแฟนอยู่กับใครแล้วควรรักใครมากกว่า
“แล้ววันนี้ไม่กลับบ้านเป็นเพื่อนจองกุกหรอ” โมเมย์ถามขึ้นหลังจากไอติมสองถ้วยถูกเอามาวางตรงหน้าเราสองคน
“ไม่ล่ะ มันคงมีคนไปส่งแล้ว”
“ใครหรอ?” คนตรงหน้าถามอย่างสงสัย
“พี่จินอะ”
“จองกุกชอบรุ่นพี่จินหรอ?”
“อืม”
“แล้วที่กลับด้วยกันเพราะเขาคบกันหรอ?”
“อืม”
“แล้วแทฮยองชอบจองกุกใช่มั้ย”
“อืม…ห้ะ?” ผมละสายตาขึ้นมาจากถ้วยไอติม
นัยต์ตาใสนั้นดูตกใจเล็กน้อย ผมเองก็ตกใจไม่แพ้กันที่ได้ยินประโยคนั้นจากปากเธอ คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของผม
“แทฮยองชอบจองกุกจริงๆด้วย J”
“เมย์คือเรา…”
“ความจริงเราพอรู้นะแทฮยอง แต่เราอยากได้ยินจากปากแทฮยองให้ชัดเจน” โมเมย์ถามขึ้นอย่างยิ้มๆ
รอยยิ้มตรงหน้าไม่ใช่รอยยิ้มที่เสแสร้งอะไร แต่เหมือนเป็นรอยยิ้มที่บ่งบอกว่าคนตรงหน้าโล่งใจมากกว่า
“ความจริงเรื่องมันนานแล้ว…แต่เรา…เราขอโทษนะ”
“ไม่หรอกแทฮยอง ก็อย่างที่เราบอก ตอนแรกที่เราคุยๆกันแทฮยองเอาแต่เล่าเรื่องจองกุกให้เมย์ฟังจำได้มั้ย? ตอนแรกเมย์ก็คิดนะว่าแทฮยองชอบจองกุกหรือปล่าว แต่หลังจากที่เราคบกันเมย์ก็คิดว่าแทฮยองกับจองกุกแค่สนิทกันมากเทานั้น แต่วันนั้น…วันที่เราเห็นพวกนายจูบกัน เราทำใจไว้แล้วล่ะแทฮยอง J”
จะ…จูบกันO.O?
“เมย์ไปเห็นมาตอนไหน?” ผมถามคนตรงหน้าอย่างเลิ่กลั่ก
“จำได้มั้ยตอนนั้นที่แทฮยองบอกว่าจะกลับบ้านกับเราแต่เราโทรไปบอกว่าพ่อมารับน่ะ ความจริงแล้วเราจะเดินไปตามแทฮยองที่ห้องแต่ดันเห็นเรื่องนั้นสะก่อนเราก็เลยอยากอยู่คนเดียว”
อ๋อ….เป็นอย่างนี้นี่เอง
บอกตรงๆว่าอายจัง><’
“ขอโทษจริงๆนะเมย์ แต่ที่เราคบกับเมย์เพราะเราชอบที่จะได้คุยกับเมย์จริงๆนะ เราไม่ได้คบกับเมย์เพื่อลืมจองกุกหรืออะไรทั้งนั้น”
“ไม่เป็นไรหรอกแทฮยอง บางทีแทฮยองอาจต้องการที่จะระบายเรื่องของจองกุกให้ใครสักคนฟังก็ได้ แต่คนๆนั้นดันเป็นเรา^^”
“ขอบคุณนะเมย์ ขอบคุณที่เข้าใจ” ผมพูดแล้วเอื้อมมือไปกุมคนตรงหน้าเอาไว้ก่อนที่เราสองคนจะยิ้มแล้วพูดประโยคนึงออกมาพร้อมๆกัน
“กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะแทฮยอง/เมย์”
“ฮ้าๆๆๆๆ^^”
“ฮ่าๆๆ:D” ผมกับเมย์หัวเราะให้กันลั่นร้านไอติม
ดีใจจังที่อย่างน้อยเมย์ก็ไม่โกรธผม ผมยอมรับว่าสิ่งที่โมเมย์พูดเป็นเรื่องจริง ผมไม่เคยได้เล่าหรือระบายอะไรเกี่ยวกับจองกุกให้ใครฟังเลยจนมาเจอเมย์นั่นแหละ
มันคงจะเป็นความรู้สึกดีๆที่เราเลือกอยู่ในฐานะที่ผิดทาง ถึงเราจะเป็นแฟนกันแต่ผมกับเมย์ก็ไม่เคยแม้แต่จะพูดว่ารักให้กันฟังเลยแม้แต่ครั้งเดียว…
Y. My Friend Y.
Jungkook’s part
[นายไม่โกรธพี่แน่นะจองกุก]
“ครับ ไม่โกรธฮ้ะ”
[ขอบใจนะ พี่ตัดสินใจจะทำตามที่ยุนกิบอก…พี่จะชัดเจน]
“ฮ้ะ”
[ขอบคุณนายมากนะจองกุก ขอบคุณมากจริงๆ]
ติ๊ด!!
“โว้ยยยย!!!!”
หึ! พี่จินนะพี่จิน จู่ๆก็โทรมาบอกว่าจะล้มเลิกแผนทั้งหมด แล้วไงล่ะ? ผมก็ต้องตอบว่าไม่เป็นไรน่ะสิ เหอะ!หน้าอายชะมัด พึ่งจะบอกแทฮยองไปเมื่อเช้าเองนะว่าคบกับพี่จินอ่าY______Y
มันคงจะหัวเราะเยาะผมสินะ= =
“ป่านนี้แล้วทำไมยังไม่กลับบ้านอีกวะ” ผมสบถออกมาแล้วมองออกไปที่หน้าบ้าน
ผมยืนรอแทฮยองอยู่นาน แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววที่มันจะกลับเข้าบ้านมาสักที
เดี๋ยวนี้ทะเหลทะไหลนักนะ!
“หมูอ้วน”
หมับ!
ผมเอาแต่ชะเง้อไปข้างหน้าจนมองไม่เห็นว่ามีคนมายืนอยู่ข้างๆรั้วบ้านผมได้สักพัก
“มองหาใครอะ”
“มะ…มอง…มองหาหมา= =” ผมตอบแล้วทำท่าจะเดินเข้าบ้านไป
เดี๋ยวนะ! มันหายงอลผมแล้วหรอ?
“เดี๋ยวๆๆๆๆ” ผมรีบวกตัวกลบมาแล้วเดินออกไปหาแทฮยองทันที
“…”
“จะไม่โกรธกูเหมือนเมื่อเช้าแล้วใช่มั้ย”
“ปล๊าว! ก็แค่คุยไว้เฉยๆ ยังไงงานกลุ่มมึงก็คงจะต้องอยู่ด้วย” แทฮยองตอบเสียงสูง
“หึ! แล้วนี่…ไปไหนมาอะทำไมกลับมาป่านนี้”
“ไปเดทกับเมย์” แทฮยองตอบหน้านิ่ง ผมคิดไว้แล้วแหละ ว่ามันก็คงไปอ้อนแฟนอยู่ล่ะมั้งถึงได้ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องสักที น่าอิจฉา “เดทครั้งสุดท้ายน่ะ”
“ไม่ต้องมาเล่าดิ๊คนมันมะ….ว่าไงนะแทฮยอง” ยังไม่ทันพ่นไฟออกมาหมดปากผมก็ต้องหยุดพูดเนื่องจากสมองส่วนลึกที่มีอยู่น้อยนิดพึ่งจะได้รับความรู้สึกแปลกๆจากคำพูดนั้นออกมา
“บอกว่าไปเดทกับเมย์มาครั้งสุดท้าย”
“กูกับเมย์…เลิกกันแล้วนะจองกุก”
TBC.
ไรท์ :: แฮลโหลลลล!มาแล้วววววแชปนี้วีเลิกกับโมเมย์สมใจแล้วนะ แต่ไรท์สงสัยเมย์นะที่ผ่านมาเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ฮรือT______T อีกไม่นานก็จะจบเรื่องแล้วอย่าลืมถล่มเม้น ถล่มแท็ก #ฟิคเพื่อนกัน ด้วยน้า^^
@wathinee1997<<< ฟอลมาได้นะคะ
My Friend.
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น