คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Y .My Friend. Y : Chapter 16
My Friend#ฟิคเพื่อนกัน.
Vkook
Chapter 16
ก่อนวันไปค่าย…
ตึ่งดึ้ง!
ในขณะที่ผมกำลังล้มตัวลงนอนก็ต้องหยุดชะงักสะก่อนเนื่องจากเสียงเตือนไลน์ของคนที่ส่งมาอย่างไม่มีมารยาท ดึกดื่นป่านนี้แล้วจะส่งมาทำไมอีกวะ= =
Taetae V : นอนยัง?
นั่นไง! ที่แท้ก็ไอแทฮยองนี่เอง อะๆตอบก็ได้วะเห็นเป็นเพื่อน^^
Jungkook Eiei : ยัง Zz~
Taetae V: ไม่มีไรหรอกแค่จะมาบอกฝันดีพรุ่งนี้เจอกันนะ อิอิ><’
เจอกันอะไรวะ? มันก็รู้หนิว่าพรุ่งนี้ผมต้องไปค่ายกับพี่จินคนแมน แล้วจะมาบอกเจอกงเจอกันอะไร-.-
Jungkook Eiei : ประสาท…= =
อ่าน…
ตึ่งดึ้ง!!
Taetae V : จุ๊ป>3<
แทฮยองไม่พูดอะไรต่อแถมยังส่งสติ๊กเกอร์ปากจู๋มาจุ๊ปผมอีก บ้าหรอฉันเขิล><’
นอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องไปค่ายแล้ว จงหลับๆๆๆๆV_______V
ตอนเช้า…
กริ๊ง!!!~~
เสียงนาฬิกาปลุกรุ่นนกหวีดกรีดร้องของผมดังขึ้น นี่ต้องบอกก่อนเลยว่ามันดังมากราวๆกับติดเครื่องเสียงตัวใหญ่ไว้ทั่วบ้าน= =\
ผมกดปิดเสียงนาฬิกาก่อนที่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมการ วันนี้ผมจะใส่เสื้อยืดสีขาวกับการเกงยีนหัวเข่าขาดแล้วก็ฮูดสีดำแดงไว้คลุมเก๋ๆล่ะ ไม่อยากแต่งตัวเยอะเท่าไหร่เดี๋ยวจะเกินหน้าเกินตาคนอื่นเค้า^^
แกร็ก!
ผมปลดล็อกประตูบ้านก่อนที่จะหันไปมองหลังคาบ้านแทฮยองนิดหน่อย บางทีก็นึกใจหายนะ ผมไม่เคยไปไหนไกลๆโดยไม่มีมันอะ แล้วแบบนี้ผมจะอยู่จะกินจะนอนยังไงT-T
“เข้าไปลาน้าแบคกับน้ายอลดีมั้ยนะ” ผมสบถเบาๆแต่ยังไม่ทันได้เดินเข้าบ้านไป สามคนพ่อแม่ลูกจากบ้านหลังนั้นก็เดินออกมาพอดี
“อ้าว!จองกุก เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย ไป!เดี๋ยววันนี้น้าไปส่งเอง” น้ายอลพูดขึ้นในขณะทื่มือก็ถือกระเป๋าเดินทางใบเบ้อเล้อ ส่วนน้าแบคก็กำลังปัดเสื้อผ้าให้แทฮยองแล้วก็บ่นอุบอิบอยู่ในลำคอ
นี่ไอแทฮยองมันจะไปไหน?
“แทฮยอง!...ไปไหนอะ” แทฮยองหันหน้ามายิ้มหน้าบานให้ผมก่อนที่มาจะเดินเข้ามาใกล้
“ไปค่ายอาหารฝีมือเราไงวะ อิอิซ่าส์~” แทฮยองพูดอย่างหน้ากวนๆก่อนที่มันจะเดินไปขึ้นรถน้ายอลที่จอดรออยู่
เมื่อกี้มันว่าไงนะ? ไปค่ายไหนนะ? แล้วไปได้ไงวะ!!
“แทฮยองมึงจะไปค่ายได้ไง ค่ายนี้เค้าคนเต็มแล้วนะ และอีกอย่างถึงมึงดื้อไปด้วยก็ไม่มีใครเค้าให้มึงไปหรอก” ผมเดินไปโววายใส่แทฮยองที่นั่งอยู่ในรถ
“เอ้า! ทำไมกูจะไปไม่ได้ และกูก็ลงชื่อลงทะเบียนเรียบร้อยแล้วด้วย ก็ไม่ได้เป็นส่วนเกิน…มึงไปขึ้นรถดิเดี๋ยวป๊ากูไปส่ง” แทฮยองพูดอย่างชิวๆก่อนที่มันจะหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบหูแล้วเลื่อนเพลงเล่นอย่างสบายใจ-*-
.
.
.
.
.
.
“ใครที่มาแล้วขึ้นไปนั่งรอบนรถก่อนเลยนะครับ^^” เสียงใหญ่ของพี่นัมจุนพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มเป็นการต้อนรับน้องๆอยู่หน้ารถทัวร์
“ป่ะมึง^^” แทฮยองว่าก่อนจะยัดกระเป๋าของผมกับมันไปไว้ในที่เก็บกระเป๋าแล้วเดินนำผมขึ้นไปบนรถ
“แทฮยอง! ไม่ต้องมาเนียน บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้-*-“ ผมพูดทันทีที่เดินตามแทฮยองขึ้นมาทัน
“เอ้า!ก็กูไปลงชื่อลงทะเบียนเหมือนที่มึงทำนั่นแหละ” แทฮยองนั่งลงบนเบาะแล้วพูดอย่างชิลๆ
“เอาความจริง”
“ก็ความจริง…คือว่าไคมันไม่ว่างไปอะมันเลยให้กูไปแทนก็แค่ไปลงชื่อใหม่แค่นี้แหละ”
“ใครที่มึงว่าน่ะใคร?” ผมถามมันอย่างงงๆ พูดอะไรไม่เคลียเลอ= =
“ก็ไคไง” ดูมันตอบ
“แล้วใครล่ะแทฮยอง!”
“ก็บอกว่าไคไงวะ”
“มึงวะใส่กูหรอ? ตอบกวนตีนแล้วยังมาวะใส่กูอีก นั่งคนเดียวไปเลยมึง!” ผมว่าอย่างหยุด
หงิดก่อนที่จะเดินไปนั่งอีกเบาะที่เฉียงกับมันแล้วทิ้งให้แทฮยองนั่งคนเดียว
“อ้าว!จองกุก นายไปค่ายนี้ด้วยหรอดีเลยเรานั่งด้วยนะ^^” ดีโอเด็กห้อง1พูดขึ้นหลังจากที่เดินขึ้นรถมาก่อนที่หมอนั่นจะแทรกตัวเข้าไปนั่งติดริมหน้าต่างข้างๆผม
“มานี่ๆ” ผมหันไปมองแทฮยองที่นั่งเฉียงอยู่เบาะข้างหลังมันกวักมือเรียกผมยิกๆแล้วพูดว่ามานี่ๆอย่างไม่มีเสียง
“หึ!” ผมว่าก่อนจะสะบัดหน้าหนีมัน
ก็มันกวนตีนผมอะ ถามวาใครก็ตอบใครๆอยู่ได้-*-
Y .My Friend. Y
“เอาล่ะครับ พี่ขอต้อนรับน้องๆทุกคนเข้าสู่โครงการค่ายอาหารฝีมือเรานะขอเสียงปรบมือกันหน่อยครับ^^”
แปะๆๆ
เสียงปบมือดังขึ้นหลังจากที่พี่นัมจุนพูดออกไมค์อยู่หน้ารถก่อนที่รุ่นพี่คนอื่นๆจะเดินตามขึ้นมา ที่เห็นอยู่ก็มีราวๆห้าหกคนนะ ก็หน้าจะรุ่นๆเดียวกัน ทำไมพี่จินถึงบอกว่าไม่มีเพื่อนล่ะ แล้วที่สำคัญ พี่นัมจุนก็มาด้วย
“^^”
ทันทีที่เห็นหน้าผมพี่จินก็ส่งยิ้มให้อย่างหวานๆ ทำเอาสาวๆที่นั่งอยู่ใกล้ๆผมละลายกันเป็นแถว เหอะ!เค้ายิ้มให้กูก็พอ= =
“สำหรับค่ายนี้ก็จะเป็นค่ายฝึกทำอาหารที่แฝงไปด้วยกิจกรรมเสริมทักษะต่างๆนะครับ เช่น กิจกรรมหนึ่งสมองสองมือ ก็จะเป็นกิจกรรมฝึกทักษะการแก้ปัญหาจากการทำอาหาร กิจกรรม กิจกรรมอาหารฉันสวย ก็จะเป็นกิจกรรมที่ฝึกทักษะทางศิลปะ และก็กิจกรรมทำอาหารกระชับมิตร เอาเป็นว่าพี่จะบอกคร่าวๆแค่นี้ก่อน ไว้ถึงค่ายเมื่อไหร่เราค่อยมาว่ากันอีกทีนะครับ”
“คร่อก~” นี่ขนาดบอกคร่าวๆนะพี่นัมจุน ผมแทบจะน็อคกลางอากาศอยู่แล้วY_Y
ปั่ก!
ปั่ก!
“อะไร!” ผมหันไปส่งสายตาพิฆาตพร้อมกับพูดแบบไม่มีเสียงให้แทฮยองที่เอาแต่ปาขนมมาใส่ผมอยู่ได้
“มานี่” แทฮยองขยับปากพะงาบๆ
“( --)” ส่วนผมก็เบือนหน้าหนีมันเหมือนเดิม ถึงค่ายค่อยว่ากันตอนนี้สลีปปิ้งดีกว่า ฮิ้ง!^^
ณ ค่ายฝึกทักษะทางอาหาร…
“สวัสดีครับน้องๆ พี่แนะนำตัวก่อนนะครับ พี่ชื่อพี่จินเดี๋ยวพี่จะพาน้องๆไปที่หอประชุมเพื่อนัดแนะอะไรบางอย่างก่อนที่จะไปดูห้องพักกันนะครับ^^” พี่จินพูดใส่โทรโข่งก่อนที่พวกเราจะพยักหน้าแล้วเดินตามไปติดๆ
“มากูถือให้” แทฮยองโผล่มาจากไหนไม่รู้มารับกระเป๋าแสนหนักไปจากมือผม
“( --)” ผมยอมให้มันช่วยถือแล้วเบือนหน้าหนี
“ขนอะไรมานักหนาวะเนี่ยหนักชิพ”
“บ่นมากก็เอามากูถือเองได้”
“โอ๋ๆ ไม่บ่นแล้วไม่บ่นๆ”
.
.
.
.
“ครับน้องๆ เดี๋ยวพี่จะขอแนะนำพี่ๆแผนกต่างๆนะครับ พี่ชื่อนัมจุนรับผิดชอบน้องๆเรื่องกิจกรรมต่างๆ ส่วนคนนี้พี่ฮิมชานและพี่อูฮยอนจะดูแลน้องๆเกี่ยวกับเรื่องกิจกรรมตอนน้องๆได้นันทนาการ ส่วนนี่พี่ยงกุกและพี่โฮย่าดูแลเกี่ยวกับเรื่องความปลอดภัย ถ้าน้องๆต้องการไปเข้าห้องน้ำหรือไปทำกิจกรรมในที่ไกลๆให้บอกพี่ยงกุกกับพี่โฮย่านะครับ ส่วนคนถัดไปชื่อพี่จิน…พี่จินจะดูแลน้องๆเกี่ยวกับเรื่องที่พักและอาหารนะครับ” พี่นัมจุนเทศนาอีกครั้งทำเอาผมแทบสัปหงก
แต่เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ พี่สะงุ้งสะงิ้งดูแลกะตุ๊งกะติ๊ง อ่อ…เข้าใจละ==
“ส่วนเรื่องที่พัก พี่จะให้นอนได้ห้องละสี่คน มีสองเตียงใหญ่ ให้น้องๆจับกลุ่มกันเอาเองนะครับพี่ให้เวลาครึ่งชั่วโมงในการจัดของและก็เปลี่ยนเป็นชุดลำลองให้เรียบร้อย เชิญครับ^^” พี่นัมจุนพูดจบก็ถึงเวลาทองของผมละ
ผมลุกขึ้นยืนก่อนที่จะถูกใครหลายๆคนทักขึ้น
“จองกุกเป็นรูมเมทเรานะ” ดีโอพูดก่อนจะทำตาเหลือกใส่ผม
“เฮ้ยแท!มึงนอนกับใครวะ” ซองแจเดินมาพูดกับแทฮยอง หมอนี่เป็นเพื่อนในห้องผมเองแหละครับ ผมไม่สนิทเท่าไหร่หรอกแต่แทฮยองสนิทมั้ง= =
“กูนอนกับกไอกุ๊กว่ะ เหลือสองคนมึงเอาดิ” แทฮยองว่า
“ใครจะนอนกับมึงแทฮยอง…กูได้รูมเมทและนี่ไงดีโอ^^” ผมว่าก่อนจะดึงดีโอมาแนะนำให้มันรู้จัก
“ก็นี่ไง!กูหนึ่งมึงสองไอแจสามดีโอสี่ เป๊ะ!” แทฮยองว่าแล้วหยิบกระเป๋าผมเดินนำไปที่บ้านพัก
อิเชี่ยนี่แม่ง!! ติดมั่วตลอดT____T
Y .My Friend. Y
ปึ้ก!
“กูกับไอกุ๊กเตียงนี้แหละมึงก็เตียงนู้นกับดีโอนะ^^” แทฮยองทิ้งตัวลงนอนทันทีที่เดินมาถึงคนแรก
“ได้ไง!ใครจะนอนกับมึง” ผมโววายทันทีที่เดินตามมันเข้ามา
“หรือมึงจะนอนกับดีโอล่ะ มึงสนิทกับเค้าหรอ?” แทฮยองดึงผมให้นั่งลงข้างๆแล้วกระซิบผมเบาๆ
นั่นดิ! ผมเคยคุยกับดีโอแค่ไม่กี่ครั้งเอง
“…”
“ก็ได้!...ไอแจมึ...อื้อ~” ก่อนที่แทฮยองจะพูดอะไรออกมาผมก็ปิดปากมันเอาไว้เสียก่อน
“พวกนายนอนได้นะ^^” ผมว่าก่อนที่ดีโอกับซองแจจะยิ้มรับ
“ดีมากไอหนู^^” ทันทีที่ผมดึงมือออกแทฮยองก็ยิ้มหน้าแป้น= =
Jin’s part
“คุณซอกจินใช่มั้ยคะ^^” พนักงานรีสอร์ตของค่ายเดินมาทักผมขึ้น
“ครับ ที่จองห้องพิเศษไว้เรียบร้อยนะฮ้ะ” ผมว่าก่อนที่พนักงานคนนั้นจะก้มหน้าลง “งั้นผมขอตัวสักครู่” ผมพูดจบก็เดินไปหาทางบ้านพักที่คณะกรรมการกับลังถกเถียงกันอยู่
“มีปัญหาอะไรกันหรอ” ผมถามขึ้นก่อนที่ทั้งห้าคนจะหันมาหาผม
“คือบ้านเหลือหลังเดียวน่ะนอนได้สี่คนแต่พวกเรามีห้า นายจองบ้านพักไว้ให้เราไปนอนด้วยคนนึงได้มั้ย?” ฮิมชานพูดกับผมก่อนที่ผมจะหันหน้าไปมองนัมจุน
ฮิมชานสนิทกับยงกุกส่วนอูฮยอนก็สนิทกับโฮย่า แน่นอนว่าคนที่เป็นส่วนเกินคือนัมจุน
“ได้สิ…นัมจุน” ผมว่าก่อนจะหันไปมองนัมจุนที่เอาแต่เฉไฉมองไปทางอื่น
“โอเคถ้าพวกนายลงตัวแล้วฉันไปพักก่อนล่ะ” โฮย่าว่าก่อนที่ทุกคนที่เหลือจะเดินเข้าบ้านพักไป
“นัมจุนไปสิ” ผมพูดอย่างนิ่งในขณะที่คนตรงหน้าก็นิ่งเหมือนกัน นี่คิดจะรู้สึกอะไรที่ผมพูดบ้างมั้ยเนี่ย
“ไม่ดีกว่าจิน ฉันนอนอัดกับพวกนี้ได้” นัมจุนว่าพรางหยิบกระเป๋าขึ้น
“ตามใจ….ถ้าอยากทำให้พวกนั้นอึดอัดก็ตามใจ ฉันอุตส่าห์หวังดี” ผมว่าแล้วเดินหันหลัง
แต่ทว่า…กลับได้ยินเสียงเท้าทีกำลังสาวตามมา
“ตกลง ถ้านายหวังดี” นัมจุนพูดหน้านิ่งก่อนที่จะเดินนำหน้าผมไป
เหอะ! ทำเป็นเข้มไปเถอะนัมจุน= =
ไม่รู้บ้างหรือไงซอกจินคนนี้จะตายอยู่แล้วY______Y
TBC.
ไรท์:: มาอัพแล้วอิอิ>< อาจจะนานๆอัพทีคือพอดีไรท์คิดว่าคนอ่านจะไม่ว่างอ่านเหมือนกับที่ไรท์ไม่ว่างอัพT_T ยังไงไม่ปล่อยให้คอยนานเกินห้ามใจแน่นอนอย่าพึ่งทิ้งกันไปไหนน้า~~~~
ปล.อ่านแล้วเม้น+แท็กกันเยอะๆน้าค้า^^
@wathinee1997<<<ไรท์เตอร์ใจดีเม้าท์ฟรี24ชม.
My Friend.
ความคิดเห็น