(Fic BTS Vkook) My Friend 'เราเป็นเพื่อนกัน'

ลำดับตอนที่ #15 : Y .My Friend. Y : Chapter 14

◊ SQWEEZ 

My Friend#ฟิคเพื่อนกัน.

Vkook

Chapter 14

“แจ้งนะครับ…โครงการค่ายอาหารฝีมือเรา ได้จำนวนนักเรียนที่เข้าร่วมครบแล้ว  สำหรับใครที่ได้ร่วมโครงการนี้กรุณามารับใบตอบรับไปให้ผู้ปกครองเซ็นที่ห้องธุรการด้วย ขอบคุณครับ~”

เสียงเข้มของพี่จินพูดใส่ไมค์โครโฟนอยู่บนเวทีในฐานะประธานนักเรียนสุดหล่อพูดขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะยิ้มหวานละลายหัวใจของผมและอีกหลายๆคนแล้วเดินลงไปจากเวที

“เออ…จองกุกแล้วที่เมื่อวานพี่จินเค้ามาคุยกับมึงอะมึงตกลงไปยัง” จีมินที่ยืนเข้าแถวอยู่ข้างหลังผมสะกิดถาม

“ยังว่ะเชี่ยแทแม่งไปโกหกแม่กูบอกว่าวันเสาร์อาทิตย์ให้กูอยู่บ้านช่วยทำรายงาน แม่กูก็เลยบอกว่าห้ามไปไหนอะดิ” ผมกระซิบกระซาบกับจีมินพร้อมกับมองแผ่นหลังของแทฮยองที่ยืนใส่หูฟังไม่รู้เรื่องอยู่ข้างหน้าผม

“รายงานเชี่ยไรวะ?”

“กูก็ไม่รู้ มันบอกวิจัยอะสุจิอะไรของมันก็ไม่รู้ อาจารย์เค้าสั่งหรอวะ” ผมถามจีมินก่อนที่มันจะหลุดขำออกมาแบบไม่มีเสียง

“สั่งเชี่ยไร ถ้าวิจัยอะสุจิแบบที่มึงบอกนะ พวกมึงต้องสะบาเรเห้กันเองแล้วล่ะ ฮ้าๆๆๆ”

“ปาร์คจีมิน!! ออกไปยืนหน้าแถวเดี๋ยวนี้” เสียงอาจารย์ที่ปรึกษาของผมดังมาจากหน้าแถว ทำให้เพื่อนๆคนอื่นๆมองตามมาด้วย

ซวยแล้วไง= =

“เอ่อ…” จีมินอึกอั่กทำอะไรไม่ถูก

“แล้วนั่นน่ะ!ตัวเตี้ยกว่าจองกุกแล้วไปยืนข้างหลังทำไม รีบเดินออกมาเลยนะก่อนที่ฉันจะจับเธอฟาดกลางแถว” คุณครูว่าก่อนที่จีมินจะเดินออกไปอย่างงงๆ นี่ผมไม่เกี่ยวด้วยใช่มั้ย?

“จอนจองกุก!ไม่ต้องมาทำเนียน…เชิญ” T___T ไหนว่ากูไม่เกี่ยวไงฟร้ะ!!

“ขอโทษนะครับอาจารย์^^” ยังไม่ทันที่ผมจะเดินออกไป จู่ๆพี่จินก็ปรากฏตัวขึ้นสะก่อน “ผมขอยืมตัวลูกศิษย์อาจารจนถึงคาบโฮมรูมหน่อยนะครับ” พี่จินว่าจากนั้นอาจารย์ของผมก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆแล้วผายมือประมาณว่าเชิญให้พี่จิน ก็แน่สิขืนขัดคำสั่งลูกเจ้าของโรงเรียนได้โดนไล่ออกซวยเลย= =

ผมเดินตามพี่จินขึ้นมาบนห้องธุรการอย่างเงียบๆ รู้สึกแปลกๆแห้ะ อยู่บนตึกเรียนในขณะที่เพื่อนๆทุกคนกำลังทำกิจกรรมหน้าเสาธงกันอยู่

“อะ! พี่หวังว่านายจะได้ไปค่ายนี้นะ เพราะพี่ส่งรายชื่อนายไปแล้ว”

“จะ…จริงหรอครับพี่จิน คือผม…” ผมพูดแล้วหลบตา

พี่จินทำอะไรปรึกษาผมมั่งได้มั้ยวะ แม่ง= =

“นายมีปัญหาอะไรหรอจองกุก” พี่จินถาม ฟังดูเหมือนหาเรื่องเลยเนอะ

“คือผมยังไม่ได้บอกแม่เลยน่ะครับ ไม่รู้ว่าท่านจะอนุญาตรึปล่าว”

“ฮ่าๆ เรื่องนั้นให้พี่คุยให้ก็ได้นะ ถ้างั้นวันนี้เดี๋ยวนายกลับบ้านพร้อมพี่แล้วกันพี่จะแวะไปหาแม่นายก่อน ตกลงตามนั้นล่ะเดี๋ยวพี่ไปกินข้าวเช้าก่อน ส่วนนายถ้าไม่อยากลงไปเข้าแถวแล้วก็ตามมา^^” พี่จินพูดเองเออเองเสร็จสับก่อนที่จะเดินนำผมไปที่โรงอาหารเล็ก เป็นพี่จินนี่ก็ดีเนอะหิวเมื่อไหร่ก็แวะมา~

เกิดมารูปหล่อพ่อรวยก็ดีอย่างนี้แหละครับ = =

Taehyung’s part

“เชี่ยจองกุกแม่ง กูโดนเรื่องคุยกับแม่งทีไรนะแม่งไม่เคยได้มาร่วมทุกข์กับกูเลย ครั้งที่แล้วก็มึงช่วยไว้ ครังนี้พี่จินช่วยอีก คราวหน้ากูไม่ยอมแน่เดี๋ยวดู” จีมินสวดยาวระหว่างที่เรากำลังเดินขึ้นห้องเรียนกันเมื่อเลิกแถว

จะว่าไปก็หน้าหมันไส้นะครับ ทุกครั้งคนที่ช่วยมันมักจะเป็นผม แต่คราวนี้มันไม่ใช่-*-

“แทฮยอง^^” ทันทีที่ผมกำลังจะเลี้ยวเข้าห้อง เสียงหวานของโมเมย์ก็ดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาหาผมอย่างยิ้มๆ

“มีอะไรหรอ” ผมถาม

“เมย์ซื้อนมกับขนมมาให้อะ อ่อ…จีมินก็กินได้นะเมย์ซื้อมาเยอะเลยเพราะเมย์คิดอยู่แล้วว่าจีมินต้องแย่งแทฮยองกินน่ะ”

“แหมมม!! เป็นห่วงกันจังเลยนะ เอามานี่เลยอนุญาตแล้วเดี๋ยวเรากินให้หมดเลย ฮี้ๆ^^”

จีมินว่าก่อนที่จะรวบถุงขนมไปไว้กับตัวเองอย่าหน้าด้านๆแล้วเดินเข้าห้องไป

เหลือแค่ผมกับโมเมย์❤

“ตั้งใจเรียนนะเมย์^^” ผมพูดพรางเอามือขยี้หัวคนตัวเล็กกว่าข้างหน้าอย่างยิ้มๆ

ฟึ่บ!!

“โอ๊ย!หลบโว้ยคนจะเข้าห้อง” จู่ๆจองกุกก็ปัดมือผมออกจากศรีษะของโมเมย์แล้วเดินผ่ากลางระหว่างเราสองคนก่อนที่จะเดินเข้าห้องไป

อะไรของมันวะ?

“งั้นเมย์ไปก่อนนะ บาย~” โมเมย์โบกมือบ๊ายบายให้ผมก่อนที่เราสองคนจะแยกจากกัน

Y .My Friend. Y

“ซองแจ! กูขอดูการบ้านมึงหน่อยดิข้อนี้ทำไม่ค่อยได้ว่ะ” ผมทักซองแจที่นั่งอยู่หน้าห้องขึ้นหลังจากที่เดินเข้ามา

ตอนนี้เป็นคาบโฮมรูมครับ ห้องผมอาจารย์ที่ปรึกษาไม่ค่อยเข้ามาโฮมรูมเท่าไหร่หรอกมันก็เลยกลายเป็นคาบปั่นการบ้านให้เสร็จภายในครึ่งชั่วโมงไปโดยปริยาย

“พูดอย่างกะกูทำเป็นอะมึง” ซองแจว่าก่อนที่มันจะล้วงมือหยิบของในกระเป๋า ผมก็พอรู้แหละครับว่ามันทำไม่เป็น แต่ก็ไม่คิดว่าจะทำไม่เป็นข้อเดียวกัน แล้วอีกอย่างผมไม่อยากนั่งอยู่ข้างๆจองกุกตอนว่างๆแบบนี้ เดี๋ยวเราจะทะเลาะกันสะเปล่าๆ

“นี่พวกนายมีใครว่างวันศุกร์เสาร์อาทิตย์นี้บ้างอะ คือว่าเราลงชื่อไปค่ายอาหารกับพวกรุ่นพี่จินไว้อะแต่ว่าเราต้องไปวางบูธขายครีมผิวขาวที่หน้าเซ็นทรัล คือแบบมันเป็นงานใหญ่มากเว้ยเราพลาดไม่ได้จริงๆ”

ระหว่างที่ผมกำลังยืนรอไอซองแจหยิบของ คิมจงอิน หรือไคก็หันไปพูดกับเพื่อนโต๊ะข้างหลังในประโยคที่ทำให้ผมถึงกับต้องวิ่งไปเสือก

“เมื่อกี้ว่าไงนะไค คือเราได้ยินไม่ถนัด”

“คือเราหาคนไปค่ายแทนอะ นายว่างป่ะล่ะอยากไปมั้ย?” บิงโก! งานนี้ผมจะได้ไม่ต้องเลิกกับเมย์และก็ไม่ต้องปล่อยให้จองกุกไปคนเดียวแล้วโว้ย^^

Jungkook’s part 

“จองกุกอาจารย์เข้าแล้ว” แทฮยองสะกิดผมให้ตื่นจากการนอนฟุบโต๊ะหลังจากที่คาบโฮมรูม

หมดลง

“อืง~” ผมตอบมันอย่างัวเงียก่อนที่จะหยิบสมุดปากกาขึ้นมาตั้งท่าเรียนไปงั้นแหละ(?)

“เออเรื่องค่ายอะ มึงจะไปก็ไปนะเดี๋ยวกูบอกแม่มึงให้ว่าไม่ได้ทำรายงานแล้ว” แทฮยองว่าก่อนที่ผมจะทำหน้างงใส่

อยู่ๆก็จะมาไล่ให้ไปงั้นหรอ?

“ทำไมล่ะ…อ่อมึงคงไม่อยากเลิกกับโมเมย์”

“ปล่าว...เดี๋ยวมึงก็รู้เอง^^” แทฮยองว่าอย่างยิ้มๆแล้วหันไปตั้งใจเรียน

ก็แค่พวกคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้น หึ!เลือกแฟนก็บอกกูมาเหอะเพื่อนอย่างกูจะได้หลีกทางY_Y

เลิกเรียน….

ออด~~

“เฮ้อ!เลิกสะทีกูทนง่วงมาตั้งชั่วโมงและ” ผมว่าหลังจากที่คาบสุดท้ายตกเป็นของอาจารย์สายโหดทำเอาผมต้องถ่างตาให้โตตลอดทั้งคาบ มันทรมานจริงๆนะครับ= =

“ป่ะ!กลับบ้านกัน” แทฮยองว่าในขณะที่มันกำลังหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย

“วันนี้กูไม่กลับด้วยนะ มึงไปส่งแฟนมึงเถอะเพราะแฟนกูก็จะมารับเหมือนกัน เอร้ย!!><” ผมว่าก่อนจะบิดตัวสามร้อยหกสิบองสาพร้อมกับหน้าตาบิดเบี้ยวที่บ่งบอกว่าเขินสุดๆ

งานมโนก็มาได้ครับ^^

“ใครแฟนมึงวะจองกุก” ไอจีมินพูดขึ้นก่อนที่มือหนาของมันจะมาท้าวไว้ที่ไหล่ผม

“พี่จินไงวะ”

“เฮ้ย!อย่าบอกนะว่าเมื่อเช้ามึงกับพี่จิน….”

“งั้นกูไปรับเมย์ก่อน พวกมึงอยากทำอะไรไปกับใครก็ตามสบาย” แทฮยองว่าด้วยหน้าตาหงุดหงิดก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

เหอะ!อย่าไปตามกูเหมือนคราวนั้นและกัน แทฮยองคนกาก-*-

“ตกลงมึงกับพี่จิน?”

“จีมินถ้ามึงไม่โง่มึงก็จะรู้ว่ากูหลอก กูกลับบ้านก่อนล่ะ บาย~” ผมพูดทิ้งท้ายปล่อยให้จีมินคนหน้าโง่ยืนเอ๋ออยู่อย่างนั้น

ผมเดินออกมาไม่นานก็เห็นแทฮยองยืนอยู่หน้าห้องของโมเมย์ สักพักยัยโมเมย์นั่นก็เดินออกมา โมเมย์ยิ้มให้แทฮยองก่อนที่แทฮยองจะแบมือแล้วยื่นไปตรงหน้าโมเมย์ ส่วนยัยนั่นก็หัวเราะคิกๆก่อนที่จะเอื้อมมือไปจับกับมือแทฮยองที่ยื่นไปรอก่อนหน้านี้

จากนั้นทั้งสองก็เดินจับมือกันออกไป…

“กลางโรงเรียนยังไม่เว้น” ผมว่าก่อนจะเบ้หน้าด้วยความหมันไส้

ก็คนไม่ไม่ชอบอะ ทำไรกันเยอะแยะมากมายโอเวอร์(-_-/)

“จองกุก^^” เสียงของคนที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลังก่อนที่ผมจะหันไปมองเค้า

“พี่จิน” ผมเรียกขึ้นก่อนที่พี่จินจะยิ้มให้ผมแล้วผายมือไปข้างหน้าประมาณว่าไปกันได้แล้วมั้งยืนอยู่ทำไม(?)

ผมเดินมาขึ้นรถของพี่จินโดยที่เราทั้งสองไม่มีแม้แต่บทสนทนา หัวสมองผมมันเหม่อๆลอยๆยังไงก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีรถพี่จินก็เคลื่อนมาถึงหน้าโรงเรียนสะแล้ว

“จองกุกนั่นแทฮยองหนิ” พี่จินทักขึ้นหลังจากที่เห็นร่างของแทฮยองเดินอยู่ที่ฟุตบาทข้างถนนหน้าโรงเรียน

ผมมองออกไปนอกหน้าต่างส่วนแทฮยองก็มองเข้ามาเหมือนกัน มันไม่ยิ้มให้ผมแถมยังเมินหน้าหนีแล้วหันไปยิ้มกับโมเมย์อีกด้วย มึงจะรักกันมากไปแล้วนะ;(

“ครับ”

“แล้วผู้หญิงคนนั้นใครน่ะ แฟนแทฮยองหรอ?” พี่จินถามขึ้น นี่ก็ขี้เสือกจังขับรถไปเฉยๆก็ได้จะมาถามทำไมไม่อยากตอบโว้ย!

“ใช่ครับ” และสุดท้ายผมก็ตอบพี่จินด้วยใบหน้าเรียบเฉย ผมมองผ่านกระจกมองข้างของรถพี่จินก็เห็นสองคนนั้นกระหนุงกระหนิงกันตามประสาคนเป็นแฟน หึ! ขอให้สิบล้อพุ่งมาชนแล้วให้แทฮยองรอดคนเดียวไม่บาดเจ็บด้วยเถอะสาธุ-^-

พอมาถึงบ้านผมพี่จินก็จอดรถทำท่าจะลงแล้วเข้าไปในบ้านผม แต่ยังไม่ทันไรเสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้นเสียก่อน

ตึ่งดึ้ง!

‘จองกุกแม่ไปสัมมนา ที่ต่างจังหวัดสิบวันนะลูกอย่าดื้อล่ะแม่ฝากลูกไว้กับน้าแบคน้ายอลแล้วดูแลตัวเองดีๆนะลูก’

พออ่านข้อความนั่นจบมันก็ทำให้ผมยิ้มออก แม่ไม่อยู่ก็ไปได้แล้วล่ะสิ ฮิฮิ^^

“พี่จินครับผมว่าพี่จินไม่ต้องลำบากเข้าไปแล้วล่ะครับ แม่ผมไม่อยู่บ้านแล้วส่วนเรื่องใบขออนุญาตผู้ปกครองเดี๋ยวผมจัดการให้ครับ”

“เอางั้นหรอ”

“ครับพี่จิน ขอบคุณที่มาส่งนะครับแล้วเจอกันฮ้ะ^^” ผมพูดก่อนที่จะเดินลงมาจากรถพี่จิน

พร้อมกับรอยยิ้ม

คราวนี้ล่ะไอแทฮยองมันก็ทำอะไรผมไม่ได้แล้ว ^_______^

Y .My Friend. Y

20:00น.

หลังจากที่พี่จินขับรถออกไปผมก็ขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องก่อนจะทิ้งตัวให้นอนลงบนที่นอนสุดนุ่มนิ่มแล้วหลับไปสองสามชั่วโมง

ว่าแต่…ป่านนี้น้ายอลกับน้าแบคกลับมารึยังนะเราจะได้เอาใบตอบรับไปให้เซ็น

“ไปดูก่อนดีกว่า” ผมสบถออกมาเบาๆก่อนจะเดินไปหยิบใบตอบรับออกมาจากกระเป๋าแล้วเดินตรงไปที่บ้านฝั่งตรงข้าม

ที่ห้องรับแขกบ้านหลังนี้มืดตึบดูก็รู้ว่ายังไม่มีใครอยู่แถมรถของน้ายอลก็ไม่อยู่อีกด้วย สงสัยกลับดึกมั้ง

แคร็ก~

แต่แปลกแฮ้ะ! ประตูรั้วหน้าบ้านไม่ได้ล็อก แสดงว่าแทฮยองต้องกลับมาแล้วแน่ๆ

“แทฮยอง!” ผมเดินเข้ามาในบ้านของแทฮยองอย่างถือวิสาสะก่อนที่จะตะโกนเรียกแทฮยองตรงบันไดชั้นหนึ่งแล้วเดินขึ้นไปอย่างเคยชิน

ก๊อกๆ

“แทฮยอง” ทันทีที่เดินมาถึงหน้าห้องมันผมก็เคาะประตูเรียกให้มันออกมาเปิด

แอ็ด~~

“มีไรวะมึง”

“กูจะ…” ยังไม่ทันที่ผมจะอ้าปากพูด สายตาของผมมันก็มองไปยันเตียงนอนของแทฮยองซึ่งตอนนี้มีคนนั่งอยู่บนนั้นพร้อมกับกดมือถือตัวเองยิกๆ “โมเมย์…”

“เอ่อ…”

“พวกมึงถึงกับพากันเข้าบ้านขึ้นห้องเลยหรอ” ผมพูดกับแทฮยองก่อนที่จะผลักมันให้ลงไปกองกับพื้นแล้วเดินเข้าไปหายัยผู้หญิงหน้าด้านหน้าไม่อายเข้าบ้านผู้ชายไม่ขออนุญาต!!

“อ้าว!จองกุก^^”

“ไม่ต้องมายิ้ม! ออกไปจากห้องแทฮยองเดี๋ยวนี้นะ เป็นผู้หญิงประสาอะไรเข้าบ้านผู้ชายในวันที่พ่อแม่เค้าไม่อยู่อะ”

“จองกุก!มันไม่ใช่อย่างนั้นมึงฟังกูกะ…”

“มึงไม่ต้องมาพูดเลยนะแทฮยอง! ออกไปเดี๋ยวนี้นะโมเมย์!!” ผมว่าแทฮยองก่อนที่จะหันไปตวาดโมเมย์อย่างหัวเสีย

“มึงนั่นแหละที่ต้องออกไป…จองกุก”

ฮึ้ก!

เหมือนมีดถูกปักลงกลางใจ

แทฮยองไม่เคยพูดกับผมแบบนี้  ด้วยน้ำเสียงแบบนี้

แต่วันนี้…

…มันบอกให้ผมออกไปT_______T

TBC.

ไรท์:: ฮึก! ช่วงนี้ไรท์เรียนหนักมากอัพช้านิดนึงอย่าว่ากันน้า แชปนี้สงสารจองกุกอะ ทำไมไรท์ทำกับกุกแบบนี้T_____T เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆนะคะ ตกลงโมเมย์จะดีหรือร้าย แล้วแทฮยองจะเลิกกับเมย์หรือไม่ โปรดติดตาม…

@wathinee1997<<<ฟอลมาเม้าท์กันได้น้าค้า^^

MyFriend.