คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Y .My Friend. Y : Chapter 13
My Friend#ฟิคเพื่อนกัน.
Vkook
Chapter 13
Taehyung’s part
‘120 Misscall’
‘แทฮยอง…ไหนว่าจะโทรหาทำไมเมย์โทรไปแล้วไม่รับ ถ้าเป็นแบบนี้ เราเลิกกันเลยดีมั้ยL’
ห่ารากแล้วไง><’
ทันทีที่ผมปลุกไอจองกุกเสร็จผมก็เดินกลับมาอาบน้ำแต่งตัวที่บ้าน พอเปิดโทรศัพท์ตัวเองเท่านั้นแหละ รู้เลยว่าทำผิดมหันต์มันเป็นยังไงY____Y
“ไอกุ๊กเร็วๆหน่อยกูรีบ” ผมกวักมือเรียกอีกคนที่ตอนนี้ค่อยๆบิดตูดเดินออกจากบ้าน
“รีบไรมึงนักหนาวะ นี่ยังไม่สายเท่าไหร่เลย” จองกุกตอบผมก่อนที่มันจะเดินออกมาจากบ้านแล้วหันไปล็อกประตู
“เร็วๆเหอะ เมื่อคืนกูลืมมือถือไว้ที่ห้องเมย์โทรมาร้อยกว่าสายแถมยังส่งข้อความมาด่าอีก”
“เอ้า!นั่นมันความผิดมึงไม่ใช่ความผิดกู แล้วมึงจะมายืนเร่งกูทำไม…พอดีกูไม่รีบ^^” จองกุกตอบผมพรางทำหน้ากวนตีน
เดี๋ยวเถอะ!เดี๋ยวจูบแม่งอีกรอบ= =
ณ โรงเรียนมัธยมจอนแทซอก….
Jungkook’s part
“เมย์! เมย์เดี๋ยวก่อนเมย์!!” เสียงแทฮยองตะโกนลั่นโรงอาหารก่อนที่มันจะเดินไปคว้าข้อมือของโมเมย์ที่เอาแต่หลบหน้ามันตั้งแต่เช้า
“แหวะ!ทำอย่างกับละครหลังข่าว” ผมที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่กับจีมินพูดก่อนที่จะตักข้าวเข้าปากแล้วทำหน้าไม่อร่อยที่สุดในสามโลก
“อิจฉาก็บอกมาเหอะมึง-.-“ จีมินพูด
อิจฉาอะไร? กูก็แค่….ก็แค่อะไรดีวะ= =
“หมันไส้ต่างหากเว้ย!!”
“ก็ไม่ห่างไกลคำว่าอิจฉาเท่าไหร่นะ”
“ไอจีม! หุบปากแล้วแดกไปเถอะมึง” ผมเอ็ดมันก่อนที่มันจะบ่นอุบอิบแล้วกินข้าวในจานตัวเองไป
ว่าแต่…แทฮยองกับยัยโมเมย์ไปไหนแล้วล่ะ? ผมไม่ได้เสือกนะสายตามันเสือกเอง-*-
“จองกุก^^” ยังไม่ทันได้ตักข้าวอีกคำเข้าปาก เสียงเข้มของผู้มาใหม่ก็ปรากฏขึ้นทำให้ผมต้องหันหลังไปดู
“พี่จิน…” ผมเรียกชื่อคนตรงหน้าก่อนที่พี่จินจะเดินอ้อมโต๊ะมานั่งตรงข้ามกับผม
“มีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ ว่างอยู่ใช่มั้ย?”
“ครับ…ความลับรึปล่าวครับถ้าใช่ผมจะได้รีบไล่จีมินไป^^” ผมว่าแล้วหันไปมองอีกคนที่เอาแต่กินข้าวไม่สนใจโลก
“เออคุยกันไปเถอะคิดสะว่ากูไม่ได้อยู่ตรงนี้ก็ได้ ฮ้ะๆๆ” จีมินว่า
“ไม่ใช่ความลับหรอก…คือพี่ได้รับมอบหมายในฐานะประธานนักเรียนให้เป็นตัวแทนจัดหาและดูแลนักเรียนที่ร่วมโครงการค่ายอาหารฝีมือเราน่ะ เป็นค่ายทำอาหาร^^”
“ไปๆพี่ผมไป ผมแดกได้ทุกอย่างเลยนะพี่” จีมินแย่งพูดทันทีที่ได้กลิ่นของอาหารสารพัดอย่างจากจินตนาการของมัน= =
“คือขาดแค่คนเดียวน่ะ พี่อยากให้จองกุกไป” พี่จินว่า ก่อนที่จีมินจะเงิบไปสามวิ…
ก็น่าจะรู้นะใครเป็นใคร^^
“แล้วผมจะมีเพื่อนหรอครับถ้าผมไปแค่คนเดียว”
“นายไม่ต้องกลัวนะจองกุกที่พี่อยากให้นายไปเพราะพี่ก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน ยุนกิกับโฮซอกมันไม่ได้ไปด้วยน่ะ เพราะงานนี้เป็นค่ายของเด็กมอสี่ จะมีก็แต่พวกคณะกรรมการด้วยกัน”
พี่จินอธิบายให้ผมฟัง ไม่ไปเป็นเพื่อนไม่ได้หรอครับ ไปเป็นแฟนจะได้มั้ย?><’
“เอ่อ…”
“ค่ายนี้จะไปวันศุกร์น่ะนายกลับไปคิดก่อนก็ได้นะพรุ่งนี้พี่จะมาเอาคำตอบ” พี่จินพูดก่อนที่เค้าจะค่อยๆลุกออกไปจากตรงนี้
ไปไม่ไป? ไปไม่ไป?
.
.
.
.
.
.
.
“ไม่ได้!! กูไม่ให้มึงไป” แทฮยองโววายลั่นซอยระหว่างที่เราเดินกลับบ้านกันอยู่
“กูแค่ปรึกษาไม่ได้มาขออนุญาตมึงนะแทฮยอง==” ผมพูดหน้าตายก่อนที่จะมองทางเดินข้างหน้าอย่างหงุดหงิด
“งั้นกูออกความเห็น” แทฮยองว่าแล้วเดินมาดักหน้าผม “มึงไม่ต้องไปหรอกจองกุก”
“แต่พี่จินเค้าอุตส่าห์มาชวนกู เค้าบอกว่าเค้าไม่มีเพื่อนไปเค้าอยากให้กูไปมึงเข้าใจมั้ย?”
“ถ้างั้นให้กูไปด้วยสิ” ต่อรองทำไมวะ ก็บอกไปแล้วว่าขาดแค่คนเดียว
“มันเต็มแล้วแทฮยอง” ผมว่าก่อนที่จะผลักไหล่มาออกแล้วเดินหนีมาทันที
“ถ้ามึงไปกูงอลอะเอาดิ” แทฮยองว่าหลังจากที่มันเดินมาเทียบผมได้ทัน
“เอ๊ะ! ไอนี่หนิ”
“นะจองกุก อย่าไปนะ(--; )” แทฮยองมึงอย่าทำหน้าอ้อนตีนแบบนั้นกูขอร้อง><’
“ได้…แต่มีข้อแม้”
Y .My Friend. Y
Taehyung’s part
‘ถ้ามึงเลิกกับโมเมย์กูจะไม่ไปค่ายกับพี่จิน จบข่าว…’
จองกุกทิ้งท้ายด้วยข้อต่อรองของมันก่อนที่เราสองคนจะแยกย้ายกันเดินเข้าบ้าน มันเป็นคำที่ทำให้ผมกำลังคิดมากอยู่ตอนนี้ คนนึงก็แฟนคนนึงก็เพื่อน…
Rrrrrr~~
‘โมเมย์’
ยังไม่ทันไรผู้หญิงที่พึ่งจะหายงอลผมเมื่อไม่นานมานี้ก็โทรเข้ามา
“ว่าไง…ถึงบ้านยัง” ผมกรอกเสียงเข้าไปในมือถือก่อนที่ตัวเองจะเอนหลังพิงกับพนักเตียงนอนอย่างเซ็งๆ
[ถึงแล้ว…ทำไรอยู่หรอ]
“กำลังเครียดอยู่อะ เพื่อนกับแฟนไม่รู้จะเลือกใคร…” ผมพูดออกไปตรงๆแต่ถ้าบอกว่าจองกุกอยากให้เลิกกับเมย์ เมย์จะโกรธมั้ยนะ?
[มีอะไรรึปล่าวแทฮยอง]
“ไม่มีอะไรหรอก ระหว่างคุยกับเมย์กับทำการบ้านให้จองกุกมันอะเราไม่รู้จะเลือกอะไรดี ฮ่าๆๆ” ผมพูดตลกกลบเกลื่อนก่อนที่จะหัวเราะแห้งๆลงไปในโทรศัพท์
[ก็เลือกคนที่อยากเลือกสิแทฮยอง ไม่เห็นต้องคิดมากเลย] โมเมย์พูดเสียงเย็นชาใส่ผม
งอล??
“งอลหรออออออ” ผมถามเสียงอ้อน
[ปล่าวสะหน่อย ฮ่าๆเมย์ไปอาบน้ำก่อนนะพึ่งถึงบ้านเองไว้จะโทรหา]
“งืม…”
ติ๊ด!
ผมตัดสายโมเมย์ทันทีที่พูดจบ เลือกคนที่อยากเลือกงั้นหรอ?
เอาไงดีล่ะเนี่ยT______T
Namjun’s part
“ยี่สิบห้า…ยี่สิบหก…เอ๊ะ!อาจารย์ครับไหนว่ารับแค่ยี่สิบห้าคน?” ผมถามอาจารย์ที่ปรึกษาสำหรับโครงการค่ายอาหารฝีมือเรา ก็ไหนว่ารับแค่ยี่สิบห้าคนไง ทำไมมาเช็คใบรายชื่ออีกทีมันยี่สิบหกล่ะ
“ก็เห็นซอกจินบอกว่าขอเพิ่มอีกคนนึงไง ค่าใช้จ่ายเค้าจะรับผิดชอบเอง” อาจารย์ที่ปรึกษาว่าก่อนที่ผมจะก้มลงดูใบรายชื่อของนักเรียนคนที่ถูกเพิ่มมาใหม่
‘จอน จองกุก ม.4ห้อง3’
“เหอะ!”
“ไม่พอใจอะไรหรอนัมจุน” เสียงของซอกจินดังขึ้นข้างหลังผมก่อนที่ผมจะหันหน้าไปดูใบหน้าหวานอย่างกับผู้หญิงที่กำลังเดินเข้ามาภายในห้องธุรการ
“ฉันก็เป็นหนึ่งในตัวแทนที่ถูกตั้งให้ดูแลโครงการนี้ จะเพิ่มหรือตัดออกฉันมีสิทธิ์จะรู้” ผมพูดกับซอกจินอย่างเบาๆเพราะเกรงใจอาจารย์ทุกท่านในห้องนี้
“ออกไปคุยกันข้างนอก” ซอกจินว่าก่อนที่จะเดินนำผมออกไป
“…”
“ก็ฉันไม่มีเพื่อนไป ก็เลยไปชวนจองกุกเพราะเห็นว่านี่มันค่ายเด็กมอสี่”
“ไร้สาระ…”
“นายไม่มีสิทธิ์มาพูดอย่างนี้กับฉันนะนัมจุน พ่อฉันเป็นเจ้าของโรงเรียนฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้ ที่ไม่พอใจเพราะคนที่ถูกเพิ่มคือจองกุกรึปล่าว”
“จิน…เมื่อไหร่จะเลิกคิดแบบนี้สักที เด็กนั่นไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่าลากเค้าเข้ามาเป็นหมาก…” ผมเดินไปพูดใส่หน้าซอกจินใกล้ๆก่อนที่จะเดินหนีเค้าออกมา
คนที่ทำอะไรเอาแต่อารมณ์ ไม่คิดถึงความรู้สึกของใครก็มักจะทำให้คนอื่นต้องมาเสียใจแบบนี้แหละ สักวันนึงนายจะรู้ว่าถูกคนที่รักทำให้เสียมันเป็นยังไง….
Y .My Friend. Y
Jungkook’s part
“แม่ครับ! กลับมาไม่บอกผมเลย^^” ผมเรียกผู้เป็นแม่ทันทีที่ลงมาเจอท่านกำลังนั่งดูทีวีอยู่ข้างล่าง
กลับมาไม่คิดจะบอกแห้ะ= =
“ไม่อยากลบกวนหนูน่ะลูก เห็นว่าการบ้านเยอะ” หืม? ผมเล่นเกมส์ตั้งแต่กลับมาบ้านนี่การบ้านเยอะตรงไหน?
“…”
“อย่าเอาแต่ให้แทฮยองทำสิลูก ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะจองกุก” แม่ผมว่าก่อนที่ผมจะหันเข้าไปในครัวก็พบว่าแทฮยองกำลังนั่งแทะข้าวโพดที่แม่ผมซื้อมาอย่างเอร็ดอร่อย แถมยังยิ้มหน้าระลื่นอีกต่างหาก
“แทฮยองฟ้องหรอฮ้ะ?” ผมหันกลับมาถามแม่แล้วทำหน้ามู่
“แทฮยองฟ้องน่ะดีแล้ว อ่อแล้วก็วันเสาร์อาทิตย์นี้ห้ามไปไหนเลยนะ อยู่ช่วยแทฮยองทำรายงานด้วยล่ะ งานกลุ่มต้องช่วยกันทำนะลูก”
“แม่ครับคือว่า…”
“ไม่มีแต่นะจองกุก แม่ขึ้นไปนอนก่อนล่ะปิดบ้านปิดช่องให้เรียบร้อยด้วยนะลูก” แม่ผมว่าก่อนจะส่งยิ้มพิฆาตให้แล้วเดินขึ้นบ้านไป
ผลั๊ว!!
“อั้ก!! อะแฮ่กๆ” แทฮยองไอคอกแคกทันทีที่ผมเดินไปตบหัวมันโดยที่มันยังไม่ทันได้ตั้งตัว
“ตบหัวกูไมเนี่ย?”
“ยังมีหน้ามาถามอีก รายงานอะไรของมึง”
“ก็…รายงาน….วิทย์ๆๆ เออวิทยาศาสตร์ อาจารย์เค้าสั่งตอนมึงหลับวันนี้” แทฮยองตอบ
ดูก็รู้ว่ามันโกหก เหอะ!คิดจะตุกติกเรื่องข้อต่อรองล่ะสิ
“เค้าสั่งให้ทำไร” ผมว่าแล้วลากเก้าอี้ตัวใกล้ๆมานั่งจ้องหน้ามัน
“ก็…ทำ…ทำ…” แทฮยองว่าก่อนจะกรอกตาคิดหาคำพูด “เอ้อ!รู้และๆ ทำวิจัยอะสุจิเออๆใช่กูจำได้แล้วเค้าให้วิจัยว่าตัวไหนวิ่งเร็วกว่ากัน แห้ะๆ><”
“ตลกและมึง…ไม่ต้องเล่นสกปรกเลย ยังไงกูก็จะไปค่ายกับพี่จินให้ได้ ตราบใดที่มึงยังไม่เลิกกับโมเมย์ บาย~” ผมว่าก่อนจะทิ้งให้แทฮยองทำท่างี่เง้าง้องแง้งเหมือนเด็กต่อไป
แล้วเมื่อกี้ว่าไงนะ?
วิจัยอะสุจิ>///////<
บ้าไปแล้ววววววววววววววว^^
TBC.
ไรท์:: ตอนจบแอบติดเรทเบาๆ เห็นตอนนี้กระแสโมเมย์แรงมากเลยอยากรู้กันใช่มั้ยล่ะว่าตกลงโมเมย์ดีหรือร้าย? แหนะๆ คิดว่าไรท์จะบอกล่ะสิ รอติดตามต่อไปน้าค้า^^
ปล.อย่าลืมเม้นและแท็ก#ฟิคเพื่อนกัน ด้วยน้า^^
@wathinee1997<<<ฟอลมาเว่อเว้อกับไรท์ได้นะ
My Friend.
ความคิดเห็น