คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Y .My Friend. Y : Chapter 12
My Friend#ฟิคเพื่อนกัน.
Vkook
Chapter 12
“อ้ะ! แทฮยองทำไรอะ?” ผมร้องขึ้นทันทีที่มันอุ้มผมขึ้นมาไว้บนอ้อมอกมัน
“ก็มึงปวดท้องไม่ใช่หรอ กูจะพาไปห้องพยาบาลนี่ไง” แทฮยองพูดหน้าจริงจัง
ไปห้องพยาบาลทำไมเดี๋ยวเค้าก็ให้กูแดกยาอะ= =
“มะ…ไม่ไปอะปล่อยลงก่อนนะ นะๆๆ” ผมว่าพรางเขย่าตัวมัน
“จองกุกเดี๋ยวตกอย่าเขย่า”
“ปล่อยก่อนนะ นะๆๆๆๆๆ”
ตุ้บ!!
“โอ๊ย!!” ผมร้องลั่นทันทีที่ร่วงลงมาแต่ผมก็ไม่ได้ร่วงคนเดียวนะผมดึงคอเสื้อแทฮยองไว้จนตอนนี้มันนอนทับอยู่บนตัวผมเนี่ย= =
“เป็นไรปล่าว?” แทฮยองถามขึ้นทันทีอย่างเป็นห่วง
“จะ…เจ็บ” เพียงแค่นั้น แค่เพียงผมกับมันได้มองตากัน โลกใบนี้ก็เหมือนหยุดหมุนอีกครั้ง
แทฮยองเลื่อนหน้ามันลงมาช้าๆก่อนที่ปลายจมูกของเราสองคนจะติดกันจนผมได้รับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่มันลดลงมา แทฮยองไม่รอช้า….
….มันจูบผมอีกครั้ง><’
คราวนี้เป็นจูบที่มันตั้งใจไม่ใช่จูบแบบป้อนยา แทฮยองระดมจูบลงมาที่ริมฝีปากผมอย่างนุ่มนวลแต่ไม่รู้ทำไมผมถึงต้อง…จูบมันตอบด้วย>///////////<
“อื้ม~” ผมเผลอครางออกมาในจังหวะที่แทฮยองมันค่อยๆแทรกลิ้นมาเข้ามาหาความหวานในโพรงปากผม
โอ๊ยย!!หน้าอายชะมัด
“เอ่อ…” แทฮยองผละจูบผมออกทันทีที่รู้ตัว มันอึกอั่กแล้วมองหน้าผมนิ่ง
“แทฮยอง”
“มึงจูบตอบกูทำไมเนี่ย ฮ้าๆๆๆ”
o.o
“ไอบ้าแทฮยอง!!” ย๊ากกก!อย่าแซวดิกูเขินนะห่า= =
Rrrrrr~~
“แปปนึงนะ” แทฮยองว่าก่อนที่มันจะลุกขึ้นยืนแล้วกดรับสายโทรศัพท์ที่ดังขึ้น
“…”
“อืม…แน่ใจนะ…กลับบ้านดีๆล่ะ…ครับแล้วจะโทรหานะ”
ติ๊ด!
แทฮยองกดวางสายแล้วหันมามองหน้าผมที่กำลังนั่งอึนอยู่กับเหตุการณ์เมื่อกี้( ..)
“ป่ะ! กลับบ้านกัน” แทฮยองยื่นมือมันมาให้ผมก่อนที่ผมจะจับมือมันแล้วลุกขึ้นยืน
“แล้วเมย์อะ?” ผมถาม
“เค้าโทรมาบอกว่าพ่อมารับ ไม่ต้องห่วง”
แทฮยองพูดแล้วเดินออกไป แล้วเมื่อกี้คืออะไร?
ก็แค่ช่วยดึงขึ้นป่ะ แล้วจะเขินทำไม><’
.
.
.
.
“บาย~เจอกันพรุ่งนี้” ผมโบกมือบายบายแทฮยองทันทีเมื่อเดินมาถึงหน้าบ้านของเราทั้งสองคน
“อืม บาย~” แทฮยองว่าแต่ก็ยังไม่ยอมเดินเข้าบ้านไป ส่วนผมก็เอาแต่ยืนเกาะประตูบ้านตัวเองไว้แล้วเอียงคอหันไปมองคนข้างหลัง ( ..)
“เข้าบ้านไปดิ( ..)”
“มึงก็เข้าไปก่อนดิจองกุก” แทฮยองพูด
ก๊อกแก๊กๆ
ผมทำทีท่าว่ากำลังไขกุญแจ แต่จริงๆมันไขออกตั้งนานแล้วแหละแต่ยังไม่อยากเข้าก่อนนี่นา…
“เอ้า!จะเข้าแล้วนี่ไง มึงแหละเข้าไปเลย” ผมหันไปเผชิญหน้ากับแทฮยองที่กำลังยืนล้วงกระเป๋าอยู่หน้าบ้าน
“เออๆ” แทฮยองตอนนี้หันเข้าบ้านไปอยู่ท่าเดียวกับผมเมื่อกี้
มันเหมือนกำลังไขอะไรก๊อกแก๊กๆ
“อ้าว!น้องแท ยืนทำอะไรลูกบ้านก็ไม่ได้ล็อกแล้วนั่นไขอะไรกุญแจก็ไม่ได้ถือ?” เสียงหน้าแบคโผล่อมาพร้อมกับใบหน้าหวานที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแทฮยอง
ครืด~~~
“นี่ไงลูก แค่เลื่อนก็เข้าได้แล้ว” น้าแบคเลื่อนประตูบ้านออก ทำให้ไอคนหน้าโง่หันมาหัวเราะแห้งๆให้ผมแล้วเดินเกาหัวเข้าบ้านไป
“จองกุก ยังไงก็มากินข้าวบ้านน้านะลูก^^” น้าแบคพูดอย่างใจดีก่อนที่จะเดินตามลูกชายสุดที่รักเข้าบ้านไป
หมับ!!
ผมหันมาเดินเข้าบ้านตัวเองบ้าง ส่วนมือก็พรางจับริมฝีปากที่โดนดูดคลึงเมื่อกี้นี้
อ๊ากกกกกกกก!!><’
แทฮยองคนบ้าคนชอบลักเล็กขโมยน้อย คนนิสัยไม่ดีมีเทเลทับบี้เป็นไอดอล>/////<
Y .My Friend. Y
Jin’s part
ออด~~
เอาอีกละ มืดค่ำแล้วมีใครมากดออดบ้านผมอีกละ นี่ถ้าเป็นแทฮยองอีกล่ะก็คราวนี้ไม่ปล่อยไปง่ายๆแล้วนะ ผมจะจับเอาหน้ามาโคกกับรั้วบ้านแล้วก็เอามีดมาหั่นเสร็จแล้วก็เอาไปทอดในกระทะสะเลย= =
“ใครครั….นัมจุน” ทันทีที่เปิดบ้านมาก็ปรากฏให้เห็นกับชายร่างสูงผมบรอนด์ทรงเข้ารูปของนัมจุน
มาทำไมที่นี่นะ?
“คือฉันลืมกระเป๋าตังค์ไว้บ้านนายอะ ช่วยขึ้นไปเอาให้หน่อยได้มั้ย”
“เรื่องอะไรฉันต้องทำตามที่นายพูดด้วยล่ะ” หึ!เป็นใครแล้วมีสิทธิ์อะไรมาใช้?
“ฉันไม่อยากขึ้นไปบนห้องนาย ถ้าไม่อยากเห็นหน้าก็รีบขึ้นไปเอามา” นัมจุนว่าอย่างหยุดหงิด
ถ้าไม่อยากเห็นหน้า? แล้วเป็นใครมาคิดแทน= =
“แล้วจะไปรู้ได้ไงว่าอยู่ตรงไหน ขึ้นไปเองเหอะขี้เกียจหา” ผมว่าจากนั้นนัมจุนก็แทรกตัวเข้ามาในบ้านผมแล้วตรงขึ้นห้องไปทันที
กรุกกรักๆๆๆ
นัมจุนค้นห้องผมแทบจะพลิกแต่ก็ยังไม่เจอกระเป๋าตังค์ใบโปรด ความจริงแล้วผมเก็บมันไว้ในลิ้นชักอย่างดี แล้วก่อนเก็บผมก็ได้ถือโอกาสเปิดดูกระเป๋าตังค์ในนั้น ทำให้ผมได้รู้ว่า…
…นัมจุนพกรูปที่เราถ่ายคู่กันอยู่ตลอดเวลา
“ถ้าอยากได้คืนก็บอกมาก่อน” ทันทีที่ผมพูดขึ้นนัมจุนก็หยุดชะงักทันที
“บอกอะไร?” นัมจุนถามพรางทำหน้าสงสัย
“นายยังไม่เลิกชอบฉันใช่มั้ยนัมจุน”
“จิน…นายจะพูดอะไรอีก เรื่องมันกะ…”
ยังไม่ทันพูดจบผมก็ปิดปากคนขี้บ่นด้วยปากของผมเอง จูบนี้ไม่มีการลุกล้ำใดๆทั้งสิ้น มันเป็นแค่การปิดปาก แค่ไม่อยากให้อีกคนพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากให้พูด
“ฉัน…” ผมถอนจูบออกจากนัมจุน แล้วจากนั้นก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ= =
“จะทำให้ฉันเจ็บไปถึงไหนกันซอกจิน…” นัมจุนพูดก่อนที่จะเดินผ่านผมไปอย่าฉุนเฉียว
นี่เค้าคงคิดว่าผมทำเพื่อให้เค้าเจ็บหรอ? นัมจุนคนโง่T____T
Taehyung’s part
Taetae V : หมูอ้วน^^
อ่าน…
ตึ่งดึ้ง!
Jungkook Eiei : อะไรไอหัวล้าน ;(
Taetae V : 55555หมูตกมัน><’
อ่าน…
ตึ่งดึ้ง!
Jungkook Eiei : ไอหำหมาL
ห้ะ? ดูมันด่าผมดิ ถ้าไม่รักไม่ยอมนะเนี่ย^^
Taetae V : หมูอ้วนเอาสมุดการบ้านมาให้หน่อยมันอยู่ในหระเป๋าหมูอ้วนอะ คึคึ><’
อ่าน…
ตึ่งดึ้ง!
Jungkook Eiei : มาเอาเองดิวะ มาทำการบ้านให้ด้วย ฟัค!
ฮ้าๆ คนอะไรไม่รู้ ขนาดโมโหยังน่ารักเลย>//////<
Y .My Friend. Y
Jungkook’s part
“มาช้าชิพกูเกือบหลับและ” ผมเดินไปเปิดประตูให้แทฮยองก่อนที่มันจะพรวดพราดเข้ามานอนบนเตียงผมอย่าคุ้นเคย
“^^”
“ฉีดน้ำหอมหรอวะ จะนอนแล้วฉีดทำห่าไร-*-“ ผมว่าก่อนที่จะเดินไปดมๆตรงตัวมัน ปกติมันก็ไม่เคยฉีดนะ แล้วจะฉีดทำไม==
“บ้าหรอ! กลิ่นกายชายมาดแมนต่างหากเว้ย” แทฮยองบอกปัด
“แหวะๆ” ผมว่าแล้วเดินไปหยิบสมุดสองเล่มออกมาจากกระเป๋านักเรียนแล้วยื่นให้แทฮยอง
“ใจมาก” แทฮยองรับแล้วพูดขึ้น
“อย่าลืมทำให้ด้วยนะ”
“รู้แล้วน่า…จะทำให้เดี๋ยวนี้แหละ” แทฮยองพูดแล้วลุกขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำการบ้านของผมแล้วเปิดสมุดทำ
คือจะทำในห้องนี้หรอ? กูจะนอนแล้วนะ
“แทฮยองกูจะนอนแล้ว เอากลับไปทำบ้านมึงดิ”
“มึงก็นอนไปดิ อยู่บ้านกูอยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนเดี๋ยวกูง่วง”
เรื่องมากชิพ= =
“เออๆ กลับบ้านแล้วปิดไฟให้ด้วยนะ” ผมว่าก่อนที่จะเอนตัวลงนอนแล้วหลับตาพริ้ม^^
มันรู้สึกปลอดภัยแล้วอบอุ่นยังไงก็ไม่รู้อะ><’
Taehyung’s part
01:00 am.
“เสร็จสักที==” ผมวางปากกาลงพร้อมกับปิดสมุด ห้ะ! นี่ตีหนึ่งแล้วหรอ เอาแต่ลอกๆโดยไม่ดูเวลาเล้ย!ไอแทฮยอง แล้วพรุ่งนี้ตะตื่นมาปลุกจองกุกมันไหวมั้ยเนี่ย
ผมหันไปหาคนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับตาพริ้มแล้วหันหน้ามาทางผม ริมฝีปากนั่น…มันทำให้ผมนึกถึงเรื่องเมื่อเย็น จองกุกมันจูบตอบผมแหละ มันดูดคลึง…เหมือนมันต้องการ
ผมก็ไม่อยากคิดอะไรมากนะมันอาจจะแค่เคลิ้มตามก็ได้ เพราะผมไม่กล้าคิดหรอกว่ามัน…
….ก็ชอบผมเหมือนกัน><’
แต่ที่สำคัญ ตอนนี้ผมมีแฟนแล้ว= =
“นอนด้วยนะมึงขี้เกียจกลับบ้านละ” ผมว่าก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆมัน
จองกุกขยับตัวมาใกล้ผมก่อนที่ขาของมันจะยกขึ้นมาก่ายตัวผมที่นอนอยู่ข้างๆ หนักชะมัด-*-
“ไม่ใช่มึงกูไม่ยอมนะเว้ย…” ผมบ่นอุบอิบก่อนที่จะหลับตาอย่างอารมณ์ดี
ที่ห้องแทฮยอง…
Rrrrrr~~~
Rrrrrrrrrrr~~~
โทรศัพท์เครื่องสวยที่ถูกเจ้าของวางลืมไว้บนหัวนอนดังขึ้นติดต่อกันหลายครั้งจากปลายสายที่ถูกเมมชื่อไว้ว่า ‘โมเมย์’
‘120 Misscall’
ตึ่งดึ้ง!
‘แทฮยอง…ไหนว่าจะโทรหาทำไมเมย์โทรไปแล้วไม่รับ ถ้าเป็นแบบนี้ เราเลิกกันเลยดีมั้ยL’
TBC.
ไรท์:: ฮัลโหลๆ ช่วงนี้อัพช้าหน่อยขอโทษนะค๊าบบบบบ~ช่วงนี้กำลังเรียนหนักการบ้านก็เยอะ ยังไงก็ไม่ทิ้งฟิคเรื่องนี้แน่นอน ถ้าคิดว่าไรท์เริ่มอัพช้าไปและตามไปทวงได้ในทวิตเตอร์เหมือนเดิมน้า อ่านแล้วอย่าลืมเม้นกันด้วยค่ะ^^
@wathinee1997<<<แอคนี้ของไรท์ค่ะ
My Friend.
ความคิดเห็น