ดินแดนแห่งแม่น้ำทั้งสอง

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ท้องทุ่งBlack Sky

ณ   ท้องทุ่งที่อยู่ในสกอตแลนด์ในรัฐกลาสโกว์ผู้คนแทบนั้นเรียกมันว่าทุ่ง  Black   Sky   ยามเช้าทุ่งแห่งนี้เป็นทุ่งที่มีความอุดมสมบูรณ์มีเทือกเขาสูงชันเทือกเขานั้นมีม้าป่าหลากหลายชนิดอาศัยอยู่ผู้คนจึงเรียกเทือกเขาแห่งนั่นว่า ชีพ ฮอส แต่ในยามรัตติกาลท้องทุ่งแห่งนี้มีแค่ความเงียบสงัดราวกับว่าไม่มีสัตว์ชนิดใดอาศัยอยู่และท้องทุ่งแห่งนี้ ไม่มีผู้ใดเข้ามาทำธุรกิจหรือการเกษตร ภายในท้องทุ่งผืนนี้ผู้คนเชื่อกันว่ามีหมู่บ้านอาศัยอยู่เป็นหมู่บ้านที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปพิสูจน์ว่ารูปร่างหน้าตาหมู่บ้านนี้เป็นอย่างไรแต่อย่างไรก็ตามมีบางคนเชื่อว่าหมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านโบราณมีการใช้เวทมนต์ คาถากันภายในหมู่บ้าน  นั่นก็แค่การสันนิธานไม่มีผู้ใดล่วงรู้ได้ว่าหมู่บ้านนี้เป็นอย่างไรมีคนตั้งชื่อและเรียกขานหมู่บ้านนี้ว่าหมู่บ้าน  Black  Magic

       ณ  หมู่บ้านที่เรียกกันว่า  Black Magic นกไนติงเกลส่งเสียงขับขานร้องเพลงกันอย่างสนุกสนานยามเช้า ต้นไม้ไหวตามลมอ่อนๆอย่างแผ่วเบาทำให้หมู่บ้านนี้ดูรื่นรมย์ในยามเช้าเสียจริงแสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างที่เปิดไว้กระทบกับใบหน้านวลขาวและผมสีทองอร่ามช่างดูสวยงามเสียจริงสำหรับเด็กสาวอย่าง ธเรียร่า พาราไนซ์ เด็กสาวคนนี้อายุ 16 ปีนัยน์ตาสีฟ้าครามของนางเมื่อแสงแดดส่องกระทบย่อมเหมือนท้องทะเลที่สดใสในยามเช้าเสียจริง

     “เช้าแล้วเหรอ ยังง่วงอยู่เลย” เสียงของนางแสดงถึงความงัวเงียอย่างเห็นได้ชัด

     “ธเรียร่า ตื่นหรือยังลูกลงมากินข้าวนะจะได้ไปงานเลี้ยงน้ำชากับแม่” แม่ของหล่อนพูดแล้วเดินตรงมายังประตูห้องที่เปิดแง้มอยู่ “เธียร่า ตื่นเร็วลูก”เสียงหญิงสาววัยกลางคนผมสีเหลืองนัยน์ตาสีน้ำตาลเดินเข้ามาปลุกลูกสาวของตนพร้อมกับเปิดผ้าม่านที่ปิดไว้ เด็กสาวเอามือปิดหน้าของหล่อนไว้เพื่อป้องกันแสงแดด

     “ค่ะแม่หนูรู้แล้วแม่ออกไปก่อนค่ะหนูจะแต่งตัวเดี๋ยวนี้แหละ”เด็กสาวพูดอย่างงัวเงียแล้วลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าพร้อมอาบน้ำ

         หลายนาทีต่อมาธเรียร่าเดินลงมาพร้อมกับชุดที่แม่เธอตัดไว้สำหรับงานเลี้ยงน้ำชาภายในหมู่บ้านที่เตรียมงานกันอย่างพร้อมเพรียง ชุดสีฟ้าครามทำจากผ้าลินินมีลูกไม้ประดับเป็นริ้วๆประดับด้วยเพรชเม็ดเล็กๆซึ่งประดับแทนกระดุมแสงจากเพรชส่องระยิบระยับท่ามกลางแสงแดดยามอรุณรุ่งกระโปร่งหางปลาของนางยาวละพื้นซึ่งสร้างความรำคาญให้กับการเดินของนางเป็นอย่างมาก

     “แม่ค่ะไม่ไปได้ไหมค่ะแม่งานนี้คนเดียวก็ได้ทุกปีไม่เห็นพาหนูไปไงวันนี้พาหนูไปซะงั้นกระโปร่งก็ยาวสู้กางเกงตัวโปรดของหนูไม่ได้สะดวกสบายดีออก”เด็กสาวพูดแล้วเดินไปที่โต๊ะแล้วรับประทานอาหารเช้า

    เมื่อเด็กสาวและแม่ของเธอรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้วธเรียร่าก็เดินไปหยิบกระเป๋าสะพายอย่างไม่ให้แม่เธอเห็นแล้วก็ขึ้นรถเกวียนไปงานเลี้ยงเต้นรำในขณะที่อยู่ในรถเกวียนเด็กสาวได้พูดกับแม่ของเธอว่า

   “แม่คะทำไมพวกหมู่บ้านเราถึงไม่ออกไปข้างนอกทุ่งละค่ะแล้วทำไมทุ่งเรามีชื่อเรียกน่ากลัวคล้ายชื่อหมู่บ้านเลย”เด็กสาวถามแม่ของเธอด้วยความสงสัย

  “ทำไมเวลาหนูถามแม่เรื่องนี้แม่ต้องหันหน้าหนีหรือเปลี่ยนไปเรื่องอื่นทุกทีเลยแม่ไม่เคยตอบหนูเรื่องนี้ ไม่เคยบอกเลยว่าพ่อเป็นใคร...”

   “หยุดได้แล้วธเรียร่าพอสักทีลงไปงานเลี้ยงกับแม่แล้วทำตัวเงียบๆแล้วเลิกพูดเรื่องพ่อของลูกนะ”แม่ของเธอพูดด้วยความโมโหแล้วเดินลงจากเกวียนขณะที่รถเกวียนจอดช้าๆ

       ณ งานเลี้ยงของหมู่บ้านแสงแดดส่องมาตรงเวทีเล็กๆที่จัดเตรียมมาแล้วหลายอาทิตย์ธเรียร่าและแม่ของเธอกลอเรียเดินเข้ามาในงานพร้อมบัตรเชิญ

   “เข้าไปหาโต๊ะนั่งเดี๋ยวแม่จะเข้าไปทักคุณป้าเพททูเนีย แล้วอย่าก่อเรื่องอีกละ”แม่ของเธอกำชับเป็นอย่างดี

   “ค่ะ” ธเรียร่าตอบสั้นๆแต่เธอไม่ได้ทำอย่างที่แม่เธอบอกเธอออกไปนอกงานแล้วตรงไปกลางทุ่งประมาณ 1 กิโลเมตรกว่าจะถึงทุ่ง Black Sky แล้วเธอก็ผิวปากทันใดนั้นม้าสีขาวขนที่แผงคอยาวสรวยบ่งบอกถึงการดูแลเอาใจใส่ของเธอที่มีต่อม้า

   “ไงรัสเชล เป็นไงบ้าง”ธเรียร่าถามม้าเธอด้วยความห่วงใยในขณะที่มือลูบขนที่แผงคอ

  “ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนน่ะ”ธเรียร่าเข้าไปในพุ่มไม้ที่เธอจัดไว้เป็นที่สำหรับเปลี่ยนเสื้อผ้าเธอจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีขาวข้างในแล้วใส่เสื้อกั๊กสีน้ำตาลทับ สำหรับกางเกงของเธอเป็นกางเกงหุ้มข้อเท้าไว้และเธอก็มีรองเท้าบู๊ทสีน้ำตาลผมของเธอยาวถึงกลางหลังเธอทักเปียเดียวและปล่อยชายผมเป็นพวงและมัดโบสีน้ำตาลไว้

   “ไปเถอะ ก่อนที่งานจะเริ่ม ฉันขี่แกได้แปปเดี๋ยวนะ”เมื่อเธอมัดอานบนหลังม้าแล้วเธอก็กระโดนขึ้นบนหลังม้าแล้วสะบัดสายบังเหียนให้วิ่งไปข้างหน้า    

   “ไปไหนแล้วเนี้ยะกลับกันเถอะรัสเชลแม่ฉันไม่ให้มาถึงตรงนี้น่ะ”แต่ไม่ทันเสียแล้วม้าของเธอได้วิ่งฝ่าหมอกพาเธอไปอีกด้านของหมอกแล้วเด็กสาวก็ได้เห็นสวนสาธารณะมีผู้คนมากมายมาเล่นกันและเธอก็เห็นรถเป็นครั้งแรก

   “อะไรกันข้างนอกสวยงามจะตายทำไมแม่ไม่ให้เราออกมาไม่เห็นมีอันตรายตรงไหนเลย”ธเรียร่าพูดกับตัวเองแล้วเดินสำรวจไปรอบๆสวนสาธารณะ

   “ขอโทษน่ะครับคือเราไม่ให้เอาม้าเข้ามาในสวนสาธารณะน่ะครับ”ตำรวจอ้วนได้เขียนใบสั่งแล้วยื่นให้ธเรียร่า เด็กสาวยื่นมือมารับด้วยความมึนงง

   “ขอโทษน่ะค่ะจะกลับไปทุ่ง Black Sky ทำไงค่ะ”ธเรียร่าถามตำรวจคนนั้นด้วยความสงสัย

   “คุณครับมีแต่พวกสติไม่ดีเท่านั่นแหละครับที่อยากเข้าไปในทุ่งนั้น”

   “อะไรกันทำไมคุณพูดถึงทุ่งของฉันแบบนี้ละมันไม่จริงเสียหน่อย”เด็กสาวพูดด้วยความโมโห

   “คุณมาจากเมืองไหนกันครับไม่รู้หรือครับว่าเขาลือกันว่าทุ่งนี้มีเวทมนต์คาถา” ตำรวจส่ายหน้าแล้วเดินจากไป

      เด็กสาวลงจากหลังม้าแล้วจูงรัสเชลมาผูกไว้กับต้นไม้แล้วธเรียร่าก็นั่งที่ม้านั่งแล้วคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี