คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฉันนี่แหละ"คริสตัล"
ฉันนี่แหละ "คริสตัล"
กริ๊ง ..กริ๊ง ๆๆๆ
เสียงนาฬิกาปลุกร้องรัวในห้องของสาวน้อยที่นอนหลับใหลอย่างสบายอารมณ์
“งืม งืม~” สาวน้อยคราง “กี่โมงแล้วเนี่ย 0.0 ห๊า! แปดโมงแล้ว กรี๊ดดดดดดดด > <”
“จะไปโรงเรียนทันมั้ยเนี่ยเรา” เธอจึงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงมาจากชั้น2เพื่อจะไปโรงเรียน
แต่เธอกลับถูกพ่อของเธอเรียกไว้ก่อน “คริสจะไปไหนน่ะลูก?”
“ก็ไปร.ร. น่ะสิคะพ่อ!” ผู้เป็นลูกตอบอย่างเร่งรีบ
“เอิ่ม...ลูกปิดเทอมแล้วนะคริส - -”
“อ่า ..-0- จริงด้วยแหะ ๆ ^^;;” คริสตอบอย่างอาย ๆ
“เมื่อไหร่ลูกจะเลิกขี้ลืมซักทีเนี่ย” พ่อเขกหัวคริสอย่างเอ็นดู
“แหมม ก็มันชินนี่คะพ่อ คริสคงคิดถึงร.ร. ล่ะมั้งคะ” ฮ่าๆๆ
“ฮ่าๆๆ เรานี่นะ ......เอ้อ คริส พ่อมีอะไรจะบอกลูกน่ะ”
“อะไรหรอคะพ่อ?”
“พ่อต้องไปดูงานที่เยอรมันเดือนนึงน่ะลูก”
“อ๋อค่ะ .... ห๊า O-O ไปเยอรมัน1เดือน?” คริสถามอย่างตกใจ
“อืม แต่ลูกไม่ต้องกังวลไปนะว่าจะไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน พ่อจัดคนให้มาอยู่เป็นเพื่อนลูกแล้วล่ะ^0^”
“ใครกันคะ?”
“ลูกสาวของลุงกฤษน่ะลูก ลูกยังจำเขาได้รึเปล่า?”
“อ๋อ! น้องซินน่ะหรอคะ?”
“ใช่เลยลูก พอดีว่าลุงกฤษต้องไปดูงานกับพ่อ พ่อก็เลยฝากลูกไว้ที่บ้านลุงเค้าน่ะ”
“ฝาก? = =;;;” คริสเริ่มเหงื่อตก
“ใช่อีกนั่นแหละ ลูกจะอยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้ตั้ง1เดือนได้ไงกัน หืม ?? ^^”
“หนูอยู่ได้ค่ะพ่อ!” คริสตอบอย่างหนักแน่น
“หนูอยากอยู่ที่บ้านเราค่ะ ถ้าอยู่บ้านคนอื่นหนูคงนอนไม่หลับ” เธอตอบด้วยเสียงอ้อน
“คริสลูกควรจะลองเปลี่ยนอะไรต่อมิอะไรดูซะบ้างนะ” พ่อเธอบอกอย่างอ่อนโยน
“แต่คริสไม่เห็นว่ามันจะจำ..” คริสต้องหยุดพูดเพราะพ่อของเธอพูดขัดขึ้นมาก่อน
“ลูกจะอยู่คนเดียวได้ยังไง ลูกเป็นผู้ ญ นะ ถ้าไม่เห็นแก่พ่อก็เห็นแก่แม่เค้าเถอะ”
คริสเริ่มหยุดเถียงและตอบตกลงกับพ่อของเธอ เธอคิดในใจว่าเธอต้องแพ้มุกที่ใช้แม่มาเป็นข้ออ้างของพ่อทุกทีเลยสิน่า... -^- เพราะว่าแม่ของเธอได้เสียชีวิตไปเมื่อ2ปีที่แล้ว
“เอ้อ.. วันนี้ลูกจะออกไปเที่ยวที่ไหนกะเพื่อน ๆรึเปล่า”
“อ๋อ จะไปได้ยังไงกันล่ะคะ ก็อย่างที่หนูบอกพ่อไปว่าเพื่อนสนิทของหนูเค้าไปซัมเมอร์ที่อเมริกากันหมดน่ะค่ะ TT”
“อ่าวก็ตอนแรกเห็นมาขอพ่ออยู่ พ่อก็ให้แล้วนี่ลูกทำไมถึงนึกเปลี่ยนใจล่ะ?”
“หนู เอ่อ..” คริสพยายามจะหาคำพูดมาอธิบาย “หนูคิดว่าหนูคงทนคิดถึงบ้านของเราไม่ไหวน่ะค่ะแล้วก็กลัวว่าจะทนคิดถึงคุณพ่อไม่ได้ด้วย แต่คุณพ่อกลับทิ้งลูกคนนี้ได้ลงคอ -^- “ เธอพูดเสียงกึ่งน้อยใจ
“โธ่ คริส ลูกโตแล้วนะ อย่างอแงสิ ^^”
“ก็หนูคิดถึงคุณพ่อนี่คะ -^- “
“อีกเดือนนึงพ่อก็กลับมาแล้วน่ะลูก ^^”
“โห่! ตั้งเดือนนึงเลยนะค้ะพ่อ TT”
“งั้นเดี๋ยวพ่อจะเอาโปสการ์ดมาเป็นของฝากดีมั้ย? ^^”
“ดีค่ะ*0* ซื้อมาเยอะๆแล้วก็ขอลายสวย ๆด้วยนะคะ > <” คริสยิ้มอย่างดีใจ เพราะเธอสะสมโปสการ์ดอยู่
"ฮ่าๆๆ พ่อกะแล้วว่าลูกจะต้องชอบ" พ่อของเธอพูดอย่างรู้ใจ
"ของที่พ่อซื้อมาให้คริส คริสก็ชอบหมดนั่นแหละค่ะ ^^"
"งั้นพ่อไปทำงานก่อนนะ พ่อมีประชุมตอน10โมงน่ะ เดี๋ยวจะไปไม่ทันเอา"
"โอเคค่ะ อย่ากลับดึกนะคะพ่อ"
"โอเคเลยจ่ะลูก พ่อไปแล้วนะ บ๊ายบาย^^"
"ค่ะพ่อ ขับรถดีๆ นะคะ"
"จ้า ^^"
เฮ้ออ.. พ่อขับรถออกไปซะแล้ว
"เราจะทำอะไรดีเนี่ย? พวกยัยมิกา,ยัยแปลนและก็ยัยวิกกี้ ที่อยู่อเมริกาตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ?" คริสนึกเป็นห่วงเพื่อนขึ้นมา
"เหงาจริง ๆ หาอะไรทำดีกว่า" เธอพูดอย่างเบื่อเหน่าย
คิดได้อย่างนั้น คริสจึงไปเอาจักรยานรุ่นเดอะ = =;; ที่เธอใช้มาตั้งแต่อยู่ ม.ต้น ออกมาจากโรงรถ
"ไปขี่จักรยานที่สวนสาธารณะดีกว่าเรา ^0^"
5 นาทีผ่านไป...
"ถึงซักที รู้สึกดีเป็นบ้าเลย >w< เพราะอะไรน่ะหรอ ก็ที่นี่น่ะ ทั้งเย็นสบายต้นไม้เยอะ สดชื่นสุด ๆ ฉันจึงชอบมาที่นี่เวลาที่เหงาไงล่ะ" เธอพูดอย่างร่าเริง
เอ้อออ.. ฉันลืมบอกไปเลย ^^ ฉันชื่อ "คริสตัล" นะ ชื่อจริงชื่อ "คริสติน่า เวลเลี่ยม" ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมชื่อฉันถึงฝรั่งจ๋าอย่างนี้ ฉันเป็นลูกครึ่งหรือเสี้ยวก็ไม่รู้ = =;; พ่อเป็นคนอังกฤษ ส่วนแม่เป็นลูกครึ่ง ญี่ปุ่น-ไทย ฉันจึงได้เกิดมาหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มอย่างนี้ไงล่ะ โฮ๊ะๆๆๆ -0-' (นางเอกไม่ค่อยจะหลงเล๊ย!~ = =')
อ๊ะ ถึงไหนแล้วเนี่ย เอ้อ ฉันเรียนอยู่ม.6 ร.ร. หญิงล้วนชื่อดัง ฉันจึงไม่เคยมีแฟนเลยซักคน TTOTT ถึงจะไม่มีแฟนก็มีคนมาจีบนะ ฮิ ๆ
จบการแนะนำตัวก่อนแล้วกันนะ ฉันขอไปนอนพักซักแป้ป Zzzz
3 ชม. ผ่านไป....
“ฮ้าว ว ว ว ได้นอนเต็มอิ่มมันสุขอย่างนี้เอง~ อ๊ะ เที่ยงครึ่ง แล้วหรอเนี่ย นอนจนลืมเวลาไปเลยนะเนี่ย” เธอพูดด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม
“ไปซื้อข้าวมากินดีกว่า หิวชะมัด ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กิน TT”
เธอจึงไปเอาจักรยานที่ขี่มาจากบ้าน ไปซื้อข้าวที่หน้าหมู่บ้าน
ณ ร้านบะหมี่เกี๊ยวซ่า
“ป้าหมี่คะ เอาหมี่หมูแดง กลับบ้าน1ค่ะ ขอด่วนนะป้า คริสหิว >.<”
“ฮ่า ๆๆ ได้แล้วจ้าหนูคริส ^^”
“ขอบคุณค่าป้าหมี่”
พอได้อาหารสมใจอยาก(?) เธอก็ขี่จักรยานกลับบ้านทันที
ขณะที่เธอกำลังขี่จักรยานกลับบ้านอยู่นั้น
คริส! ~
...................................................................
ความคิดเห็น