ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ร้านหนังสือ
“เอก!” เอาอีกแล้วผมคิด แต่ผมก็ชินแล้วล่ะคับ ตลอกเวลาที่คบกันมา 3 ปี ผมเจอแบบนี้ประจำเลยคับ แต่ก็นั้นแหล่ะคับแบบที่ผมชอบ ผมชอบเธอที่เธอเป็นแบบนี้ล่ะคับ
“นี่!เบาๆหน่อยได้ไหมเจน คนเค้ามองกันทั้งร้านแล้วนะ” ผมเดินหน้าดุๆไปหาเจน
“ขอโทษนะเอก คือพอดีเจนเจอหนังสือเล่มนึงอ่ะ เนื้อหาข้างในน่ารักมากๆเลยนะ เจนอยากให้เอกอ่านอ่ะ” แล้วเจนก็โชว์หนังสือเล่มสีฟ้าใสให้ผมดู บนปกมีรูปหัวใจสีชมพูกระจายอยู่เต็มหน้า ตรงกลางมีตัวหนังสือน่ารักๆเขียนไว้ว่า “สิ่งนี้เพื่อเธอ”
“โธ่...แค่หน้าปกน้ำก็น้ำเน่าแล้วอ่ะเจน กลับเหอะ เดี๋ยวต้องกลับไปทำรายงานอีกนะ”
“เอก!แล้วหนังสือเจนล่ะ”
“มันไม่ใช่ของเจนซ่ะหน่อย กลับเหอะเรามากันนานแล้วนะ”
“โอ๊ย!อีตาบ้าเอก” แล้วเจนก็เดินกระแทกเท้าออกไปจากร้าน ทิ้งให้ผมยือเอ๋ออยู่ตรงนั้น จนผมได้สติก็รีบตามเจนออกไป จนถึงทางออกผมก็เรียกเจนไว้
“เจน...เอกปวดฉี่อ่ะ เดี๋ยวมานะ”
“เออๆจะไปไหนก็ไปเลย” เจนบอกปัดอย่างรำคาญ
“อืม งั้นเดี๋ยวเอกมานะ” ผมบอกไล่หลังเจนที่กำลังเดินหน้างอไปหาที่นั่ง
ผมเดินกลับไปที่ร้านหนังสือนั้นอีกครั้ง เดินไปหยิบหนังสือเล่มนั้นออกมา แล้วก็คิดถึงหน้าของเจนเมื่อเห้นผมถือหนังสือเล่มนี้ไปให้เธอตอนงานวันเกิดในหนึ่งอาทิตย์ที่จะถึงนี้ พร้อมกับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่สีฟ้า ก็เจนน่ะชอบสีฟ้ามาก ทุกสิ่งทุกอย่างของเธอก็ล้วนแต่เป็นสีฟ้าไปหมด ผมยังสงสัยว่าถ้าเธอเปลี่ยนชื่อได้เธอคงเปลี่ยนเป็นฟ้าแล้วล่ะ คงไม่ได้ชื่อเจนมาถึงทุกวันนี้ ตอนนี้ผมจะเอาหนังสือไปคิดเงินนั้น ผมก้มลงมองที่ปกหลังมีข้อความสั้นๆเขียนอยู่ว่า “เกิดมาในชีวิตผม ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ผมจะทำเพื่อคนที่ผมรักได้มากเท่านี้ แม้แลกด้วยชีวิตทั้งชีวิต ผมก็จะมอบให้เธอ” ผมคิดว่าผู้ชายคนนี้คงโง่น่าดูที่ไปยอมแลกชีวิตของตนเองเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแฟนผมจะอ่านหนังสือประเภทนี้ด้วย แต่ก็นั้นแหล่ะแฟนผมเข้าใจยาก ผมกลับลงไปหาเจน พอเธอเห็นผมเธอก็ยิ้มแปลกๆกับถุงหนังสือที่ผมหิ้วมาด้วย
“เอก...เอกซื้อหนังสือเล่มนั้นมาให้เจนใช่ไหม” เจนร้องถามอย่างดีใจ
“อ๋อ...เปล่าน่ะ เอกไปซื้อนิตยสารฟุตบอลมา คืนนี้อาเซนอลแข่งเอกว่าจะดูสักหน่อยอ่ะ” ผมโกหกเจนได้เนียนมากๆ จบงานนี้ผมต้องได้ตุกตาทองแน่ๆเลย
“โธ่เอกนี่ ไม่มีความโรแมนติกเอาซ่ะเลย อีกตาบ้า” แล้วเจนก็เดินกระทืบเท้าออกไปอีกอย่างเคย ทำเอาคนที่อยู่แถวนั้นมองผมกันใหญ่ ผมเลยรับวิ่งตามเจนออกไป ทันใดนั้น...
“นี่!เบาๆหน่อยได้ไหมเจน คนเค้ามองกันทั้งร้านแล้วนะ” ผมเดินหน้าดุๆไปหาเจน
“ขอโทษนะเอก คือพอดีเจนเจอหนังสือเล่มนึงอ่ะ เนื้อหาข้างในน่ารักมากๆเลยนะ เจนอยากให้เอกอ่านอ่ะ” แล้วเจนก็โชว์หนังสือเล่มสีฟ้าใสให้ผมดู บนปกมีรูปหัวใจสีชมพูกระจายอยู่เต็มหน้า ตรงกลางมีตัวหนังสือน่ารักๆเขียนไว้ว่า “สิ่งนี้เพื่อเธอ”
“โธ่...แค่หน้าปกน้ำก็น้ำเน่าแล้วอ่ะเจน กลับเหอะ เดี๋ยวต้องกลับไปทำรายงานอีกนะ”
“เอก!แล้วหนังสือเจนล่ะ”
“มันไม่ใช่ของเจนซ่ะหน่อย กลับเหอะเรามากันนานแล้วนะ”
“โอ๊ย!อีตาบ้าเอก” แล้วเจนก็เดินกระแทกเท้าออกไปจากร้าน ทิ้งให้ผมยือเอ๋ออยู่ตรงนั้น จนผมได้สติก็รีบตามเจนออกไป จนถึงทางออกผมก็เรียกเจนไว้
“เจน...เอกปวดฉี่อ่ะ เดี๋ยวมานะ”
“เออๆจะไปไหนก็ไปเลย” เจนบอกปัดอย่างรำคาญ
“อืม งั้นเดี๋ยวเอกมานะ” ผมบอกไล่หลังเจนที่กำลังเดินหน้างอไปหาที่นั่ง
ผมเดินกลับไปที่ร้านหนังสือนั้นอีกครั้ง เดินไปหยิบหนังสือเล่มนั้นออกมา แล้วก็คิดถึงหน้าของเจนเมื่อเห้นผมถือหนังสือเล่มนี้ไปให้เธอตอนงานวันเกิดในหนึ่งอาทิตย์ที่จะถึงนี้ พร้อมกับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่สีฟ้า ก็เจนน่ะชอบสีฟ้ามาก ทุกสิ่งทุกอย่างของเธอก็ล้วนแต่เป็นสีฟ้าไปหมด ผมยังสงสัยว่าถ้าเธอเปลี่ยนชื่อได้เธอคงเปลี่ยนเป็นฟ้าแล้วล่ะ คงไม่ได้ชื่อเจนมาถึงทุกวันนี้ ตอนนี้ผมจะเอาหนังสือไปคิดเงินนั้น ผมก้มลงมองที่ปกหลังมีข้อความสั้นๆเขียนอยู่ว่า “เกิดมาในชีวิตผม ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ผมจะทำเพื่อคนที่ผมรักได้มากเท่านี้ แม้แลกด้วยชีวิตทั้งชีวิต ผมก็จะมอบให้เธอ” ผมคิดว่าผู้ชายคนนี้คงโง่น่าดูที่ไปยอมแลกชีวิตของตนเองเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแฟนผมจะอ่านหนังสือประเภทนี้ด้วย แต่ก็นั้นแหล่ะแฟนผมเข้าใจยาก ผมกลับลงไปหาเจน พอเธอเห็นผมเธอก็ยิ้มแปลกๆกับถุงหนังสือที่ผมหิ้วมาด้วย
“เอก...เอกซื้อหนังสือเล่มนั้นมาให้เจนใช่ไหม” เจนร้องถามอย่างดีใจ
“อ๋อ...เปล่าน่ะ เอกไปซื้อนิตยสารฟุตบอลมา คืนนี้อาเซนอลแข่งเอกว่าจะดูสักหน่อยอ่ะ” ผมโกหกเจนได้เนียนมากๆ จบงานนี้ผมต้องได้ตุกตาทองแน่ๆเลย
“โธ่เอกนี่ ไม่มีความโรแมนติกเอาซ่ะเลย อีกตาบ้า” แล้วเจนก็เดินกระทืบเท้าออกไปอีกอย่างเคย ทำเอาคนที่อยู่แถวนั้นมองผมกันใหญ่ ผมเลยรับวิ่งตามเจนออกไป ทันใดนั้น...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น