ดารกาแห่งดวงใจ ชีวิตจริงผู้เขียนสู่นิยายรัก

ลำดับตอนที่ #2 : จุดประกายดาว 100%

สองฟากถนนกรุงเทพเวลากลางคืน ถูกประดับประดาไปด้วยดวงไฟหลากสี จากตึกและอาคารสถาน ที่ปลูกตั้งไว้เรียงราย แม้ฟ้าจะเริ่มมืดลงเรื่อยๆ แต่ยามราตรีของเมืองหลวง ก็ยังพลุกพล่านไปด้วยรถราสัญจรและผู้คนจอแจ เสียงเครื่องยนต์ ท่อไอเสียดังกระหึ่ม จนกลบเสียงเพลงจากเครื่องวิทยุเล็กๆ ที่อรนรีนำติดตัวเข้ากระเป๋าสัมภาระของตัวเองขึ้นรถโดยสารมาด้วย

ดวงตาคู่ใสกลมโตใสแจ๋ว เหม่อมองไปนอกหน้าต่างรถ ด้วยอาการใจลอยนิดๆ ริมฝีปากบางสสวยสีส้มอมชมพู เม้มสนิทเข้าหากัน หลับตาแล้วถอนหายใจเบาๆ เป็นบุคลิกอันเคยชินของอรนรี เวลาที่เธอกำลังปล่อยใจคิดเรื่องอะไรเพลินๆ ตอนนี้มีแค่เธอและผู้โดยสารอีกสองคนที่นั่งแถวหลังสุดของรถคันนี้ อีกไม่นานเท่าไหร่ ก็จะถึงที่หมายปลายทางที่รถจอดป้ายหน้าแล้ว ....

กลิ่นหอมอ่อนๆ จากน้ำหอมกลิ่นดอกไม้ที่หญิงสาวใช้พรมกายประจำ กลิ่นจางๆ มันฟุ้งกลุ่นอยู่ในรถ จนทำให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านหลัง รู้สึกสะดุดใคร่สนใจในตัวเด็กสาวที่นั่งอยู่เบาะหน้าของตนเองเป็นอันมาก

มนัส แมวมองมือสมัครเล่น มีความรู้สึกว่า ผู้โดยสารผ่านทางคนนี้หน้าตาดี ตั้งแต่ครั้งแรกที่ก้าวขึ้นรถมาด้วยกัน เธอสวยน่ารักมีเสน่ห์จนทำให้เขาต้องแอบมองอย่างไม่เบื่อ พลางสะกิดเพื่อนที่นั่งข้างๆ ให้ดูเธอด้วย

ในใจคิด "ต้องทำความรู้จักกับเธอให้ได้ ก่อนจะที่รถจะลงจอด แล้วจะไม่ได้พบกันอีกเลย"

"สวยวุ้ย แกดูสิวะ ปากได้รูป จมูกโด่ง รูปหน้าลงตัว แบบนี้ละวะ ที่ฉันอยากได้" เขารำพึงรำพันเบาๆ ด้วยความชื่นชมสนใจ

มนัสแอบลองมองหญิงสาวมานาน ตอนที่เธอเผลอหลับ มันช่างชวนให้หลงใหลได้ปลื้มซะจริง

ผู้หญิงคนนี้สวยมากแม้ตอนหลับ
หรือตอนตื่นก็ยังมีชีวิตชีวา มีเสน่ห์ ต้องตาต้องใจ เพศตรงข้ามยิ่งนัก

"ว่ายังไง ขอเบอร์โทรน้องเขาเลยดีไหมแก " มนัสสะกิดเพื่อนรักที่นั่งอยู่ข้างๆ กับเขาให้มองเธอ

กิตติ เพื่อนมนัส ผู้ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษ นิสัยของกิตติคือ การตามน้ำและเห็นด้วยกับเพื่อนตัวเองไปทุกอย่างนั่นเอง มันง่ายดี เพราะไม่ต้องเสนอความคิดอะไรให้มากความ

เขาชะโงกหน้าไปมองเด็กสาววัยรุ่น เพียงครู่ แล้วดึงตัวเองกลับมาที่เดิม

"เออ..เอาไงก็เอาวะ ตามใจแก ก็งั้นๆ แหละว่ะ แกก็รู้ ว่าฉันเป็นเกย์ ต่อให้สวยหยาดฟ้าแค่ไหน ฉันก็มองไม่เป็นหรอกว่ะ เฮ้อ...."

กิตติถอนหายใจอย่างเซ็งๆ แล้วหัวเราะในลำคอเบาๆ มนัสมักชวนเขาดูผู้หญิงสวยทุกคน ที่ได้เจอตามที่ต่างๆ เสมอ อาชีพของเขาและมนัสต่างกัน กิตติเป็นพนักงานบริษัทรถยนต์ เขาไม่สนใจเรื่องแวดวงบันเทิง 

แม้ว่ามนัสจะพยายามฝากฝังเขากับผู้หลักผู้ใหญ่ในวงการที่เขารู้จักและสนิทสนม ให้เข้ามาทำงานในวงการด้วยกัน โดยอ้างว่ารายได้มันดีกว่าเป็นลูกจ้างบริษัทมากมาย

แต่กิตติรู้สึกว่าวงการมายาสำหรับเขา ช่างเป็นเรื่องที่ไกลเกินตัว และ น่ากลัวในบางครั้ง มันทำให้คนดีดีอย่างมนัส เพื่อนเขา ร้องไห้เจ็บปวดมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาก็มีความคิดเห็นดีดีให้เพื่อนตัวเอง ....

"อืม...ไอ้จะเป็นนางเอกดังเนี่ยนะ มันไม่ได้ง่ายๆ อย่างที่แกคิดหรอกว่ะมนัส ใช่ว่าสวย แล้วจะปั้นได้เลย เดี๋ยวก็เป็นอย่างยัยกวางพริทตี้ใจแตกหรอก ยังไม่เข็ดอีกเหรอ ขายขี้หน้าเขาไปทั้งกองถ่าย เสียเครดิตนักปั้นมือทองอย่างแกเปล่าๆ ว่ะมนัส "

เพชรยังต้องผ่านการเจียระไนไม่รู้กี่สิบครั้ง กว่าจะเป็นเพรชที่สวยและมีคุณค่าได้ แต่นี่เอาดินมาปั้นเป็นดาว งานนี้ท่าจะยากซะแล้ว

"ทำไมแกไม่ไม่หาผู้หญิงที่เขาพร้อม อย่างยัยไอโซพิตต้าอะไรนั้น ฉันเห็นเธออยากเป็นนางเอกจนตัวสั่น ก็เสนอชื่อพิตต้าให้เจ้านายแกสิวะ ท่าจะไปได้สวยนะวุ้ย น้องพิตต้าออกจะไฮโซ นักข่าวคงสนใจล่ะ"

แม้พิตต้าจะมีคุณสมบัติที่น่าสนใจ แต่เธอยังไม่ใช่ดาวสำหรับเขาอยู่ดี เธอเพียงเป็นสาวไฮโซธรรมดา ที่สวยแบบฉาบฉวย และดูร้อนแรงเกินไปสำหรับเขา โลกมายาของเขา ยังไม่เปิดใจรับเธอเข้ามา สำหรับเขา ต้องเป็นคนที่เห็นปั๊บแล้วรู้สึกสะดุดหรือโดนใจทันที !! 

มนัสคือนักปั้นดาราที่ใช้ใจตัวเองเป็นหลัก เขามีความมั่นใจในตัวเอง คือคนหนุ่มที่มีความมุ่งมั่น ฝ่าฟัน ทะเยอทะยาน ใฝ่ฝันสูง แม้จะแค่ปีแรกที่ก้าวเข้ามาทำงานในแวดวงนักปั้นก็ปั้นดาวรุ่งสวยใสให้เกิดหลายดวง และความฝันอันเจิดจรัสแรงกล้ามันคุกรุ่นอยู่ในใจตลอดเวลา เขาอยากจะต้องทำให้เด็กผู้หญิงที่สุดแสนจะธรรมดาคนนึง กลายเป็นดาวจรัสฟ้า ที่ใครต่อใคร ในประเทศพากับจับตามองด้วยความสนใจ !!

แต่นาทีเขายังไม่เจอ เธอคนนั้นอยู่ที่ไหน อยู่มุมไหนของโลกอันแสนวุ่นวายใบนี้ เขาจะผลักเธอเข้าสู่วงการมายา วงการที่สวยงาม ตระการตา ให้เธอได้เรียนรู้และเข้าใจชีวิตอันมหัศจรรย์ที่พลิกโฉมหน้าไปในอีกแบบนึงได้ทันที

และวันนี้ในรถโดยสารคันนี้ เขามาพบสาวน้อยรูปงามบอบบาง ที่เขาเองก็ไม่เคยพบเห็นเธอมาก่อน ชื่อเสียงเรียงนามว่าอะไร ก็มิรู แต่ทว่าเสน่ห์ลึกลับบางอย่างในตัวสาวน้อยนิรนามผู้นี้ มันรุมเร้าให้เขาสนใจเธออย่างรุนแรงประหลาดล้ำ

"แกจะไปเอาผู้หญิง ที่แกไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้า เธอเป็นใคร มาจากไหน รู้จักนิสัยใจคอเธอเหรอไง เขาชอบในวงการนี้หรือเปล่า ระวังจะถูกเขาเบรคเอาหน้าแตก ว่าเป็นพวกหัวงู หน้าม่อ บ้าผู้หญิง มาหลอกจีบ.."

แกมันใช้ชีวิตอยู่ในโลกความฝันมากไปว่ะมนัส อะไรที่ได้มันได้ง่ายๆ ปั้นง่ายๆ แกก็หัดคว้าไปหน่อยสิวะแก"

มนัสคิดว่า ภาพพจน์ของนักปั้นดารา มันไม่ค่อยดีจริงในสายตาของพวกผู้หญิงหลายๆ คน แต่ก็ยังมีเด็กสาวมากมายตะเกียกตะกายอยากเข้ามาในวงการนี้ ส่วนจะเจออะไรบ้าง ดีเลวแค่ไหน ก็สุดแท้แต่จะคาดเดา ทุกอย่างคือโชคชะตา ฟ้าลิขิต กำหนดมาให้แล้วจากเบื้องบน เขาเชื่อแบบนั้น

"เออ..ขอประทานโทษนะครับ น้องสาวคนสวยสนใจเป็นนางเอกละครบ้างไหมครับ" เสียงเรียกเบาๆ อย่างสุภาพของมนัส ปลุกอรนรีให้ตื่นจากภวังค์ครึ่งหลับครึ่งตื่น ....