มนต์รักเทพบุตร

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ( 60%)

                นาวินเดินทางไปที่บ้านของพชรเพื่อทานอาหารค่ำร่วมกัน พบกับ นวลนิจ น้องสาวของพชร หล่อนได้ชวนเขาร่วมโต๊ะอาหารด้วยอย่างเต็มใจ หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกางกางยีนส์ขาสั้น อวดรูปร่างอันสวยงาม

                “สวัสดีครับ น้องนิจ” นาวินเอ่ยทักขึ้นก่อนตามมรรยาท

                “สวัสดีค่ะพี่วิน วันนี้ลมอะไรหอบพี่วินมาถึงที่นี่คะ” นวลนิจเอ่ยแซว ล้อๆ นาวินได้แต่ยิ้มๆ  ไม่ตอบว่ากระไร

                “ไอ้วินมันขี้อาย อย่าไปถือว่ามันเลยน้องนิจ คนพูดน้อยก็แบบนี้แหละ” พชรรีบออกตัวแทน

                “แหม...นิจน่ะเป็นแฟนคลับนิยายตัวยงของพี่วินเลยนะคะ ซื้อทุกเล่มที่วางแผง” นวลนิจกล่าวพลางหลบสายตาชายหนุ่มอย่างเขินอาย

                “ขอบคุณมากครับ” นาวินเอ่ย นาวินเป็นชายหนุ่มวัยสามสิบที่มีรูปร่างหน้าตาสง่า งดงามคมคาย หุ่นดีแบบนายแบบ และยังเป็นคนขยันขันแข็ง ลักษณะอย่างนี้เป็นที่ต้องตาต้องใจของสตรีแทบทุกคน โดยเฉพาะนวลนิจ เธอเองก็นึกชื่นชมมาวินอยู่ในใจด้วย และยังได้พชรเป็นแรงเชียร์คนสำคัญ

                พชรเดินเข้ามาใกล้ กระซิบที่ข้างหูมาวินเบาๆ

                “ไอ้วิน ท่าทางน้องสาวข้าจะชอบเอ็งมากนะโว้ย ถ้านายอยากคุยกับนวลนิจ ฉันหมายถึงคบหาดูใจกันแบบแฟน ฉันเองแม้จะหวงน้องสาว แต่จะเปิดทางสะดวกให้เลย นวลนิจมีคนมาจีบเยอะ แต่นายจะได้เปรียบ ถ้านายสนใจน้องฉัน ฉันก็ช่วยเต็มที่” พชรออกความเห็นด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม

                “เอาล่ะ ไม่กวนละ เชิญอยู่กันสองคนนะ ฉันจะไปทำธุระข้างนอกแป๊บนึง”

                ในสวนหลังบ้านของพชร นาวินกำลังนั่งใจลอยคิดอะไรเพลินๆ อยู่คนเดียว นึกถึงใหม่ รจนา ป่านนี้เธอจะอยู่ที่ไหน ทำอะไร อยู่กับใครกันนะ ไม่นานนักนวลนิจก็เดินเข้ามาสมทบ

                “พี่วิน ใจลอยคิดถึงใครอยู่ กินขนมที่นิจทำก่อนสิคะ” นวลนิจเดินถือถาดขนมฟักทองอบกะทิ กลิ่นหวนหวลชวนประทาน แล้วนั่งยองๆ ลงข้างชายหนุ่ม นาวินหันมาสบตาหญิงสาว

                “วันนี้ว่างเหรอครับ” เขาถามเพียงแค่นั้น ด้วยสีหน้าราบเรียบ

                “ก็งานเยอะอยู่นะคะ แต่วันนี้วันเสาร์ นิจมีเวลาให้พี่วินทั้งวันเลย” นวลนิจตอบด้วยท่าทีกระตือรือร้น หล่อนเองมีอาชีพเป็นครีเอทีฟโฆษณา ด้วยงานทำให้ต้องพบปะผู้คนมากมาย ซึ่งเธอได้มีโอกาสพบนาวินในงานอีเว้นท์งานหนึ่งตามคำชักชวนของพชร แรกเห็นเพียงสบตา เธอก็หลงรักเขาในทันที ด้วยความหล่อแบบนุ่มนวล สะอาดสะอ้าน และดูสุภาพ ทำให้หญิงสาวไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้เลย วันนี้ก็เช่นกัน หล่อนได้พบเขาอีกครั้ง จึงถือโอกาสทำความสนิทสนมด้วยเสียเลยด้วยการชวนคุย

             “อร่อยไหมคะ ตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะ” นวลนิจเขยิบตัวเข้าไปใกล้นาวิน จนเขาได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ มาจากตัวของเธอ

         “อร่อยครับ ขอบคุณครับ”

                “เราไปนั่งคุยตรงศาลาริมน้ำดีไหมคะ อากาศดีด้วย ไม่ร้อน” นวลนิจชวน แล้วรีบจูงมือชายหนุ่มให้ลุกตามเธอไปที่ศาลาที่พชรพี่ชายของเธอปลูกไม้ประดับเรียงรายโดยรอบ

                “พี่วิน ทำไมเหมือนมีอะไรในใจอยู่เลย ไม่สบายใจเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ” เธอพูดขณะที่สังเกตุเห็นนาวินทอดสายตาไปที่ผืนน้ำเบื้องหน้าอย่างใจลอย เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่ตอบว่าอะไร จึงชวนคุยต่อไปอีก

                “พี่วินเคยมีความรักไหมคะ” ชายหนุ่มสะดุ้งนิดนึงก่อนจะหันหน้ามาทางหญิงสาว อันที่จริงนวลนิจพอจะรู้ลางๆ ในเรื่องส่วนตัวของนาวินอยู่บ้างเกี่ยวกับแม่นางเอกคนสวยของเขาที่ชื่อ ใหม่ รจนา เธอรู้มาว่ามาวินนั้นมีความรัก หลงใหล คลั่งไคล้ในตัวของรจนามานาน เธอเองก็พอจะทราบดีเกี่ยวกับอุปนิสัยใจคอของรจนา เพราะเป็นคนในวงการบันเทิงเหมือนกัน จึงทำให้ทั้งนวลนิจและรจนาได้พบหน้าค่าตากันอยู่บ่อยๆ ตามงานอีเว้นท์ต่างๆ

                “พี่มีความรักเหมือนคนอื่นๆ แต่ความรักของพี่มันห่างไกล และเธอก็ไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าพี่รักเธอ” นาวินกล่าวตรง ๆ

                “แหม..ถ้าพี่วินหมายถึงนางเอกช่อง 21 คนนั้นล่ะก็ นิจมีข้อมูลเกี่ยวกับตัวเธออยู่พอสมควรเลยนะคะ นิดเป็นครีเอทีฟงานโฆษณาที่เธอรับอยู่ ส่วนพี่พชรก็เป็นนักข่าว เราได้เจอกันบ่อยออกค่ะ”

        “จริงเหรอ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง รู้สึกสนใจในสิ่งที่หล่อนพูดขึ้นมาทันที เหมือนรู้ใจชายหนุ่ม นวลนิจรีบหยั่งเชิงถามคำถามต่อเพื่อล้วงความลับในใจเขา

                “พี่วินชอบยัยใหม่มากเหรอคะ เท่าที่รู้นะ เขาสนิทกับภาคย์ ไตรภพ มากนะคะ พระเอกคนที่เป็นข่าวด้วยน่ะค่ะ เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด นักข่าวก็เลยไม่แน่ใจว่าสองคนนี้คบกันแบบไหน ปากก็บอกว่าเพื่อน แต่นิจว่ามันต้องมากกว่านั้นแน่ๆ วันก่อนตาภาคย์ตามไปรับไปส่งยัยใหม่ที่กองถ่าย คนเขาเห็นกันทั้งนั้น” นวลนิจสร้างปั้นแต่งใหม่ขึ้นมา ทั้งที่หล่อนเองก็ไม่ได้รู้จริงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคนคู่นี้เท่าไหร่นักหรอก ทั้งนั้นก็ด้วยความอิจฉาในตัวของใหม่ รจนา เธอเป็นคนที่นาวินนึกรักนึกชอบ ต่างกันกับเธอที่เขาไม่เคยแม้แต่จะเหลียวมอง และก็นึกอยากจะลองใจชายหนุ่มเล่นๆ ว่าจะปฏิกริยาเป็นอย่างไรถ้าได้ฟังเรื่องที่หล่อนบอกไป

                “พี่ว่าใหม่ไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะ หมายถึง เขาดูไว้ตัว ไม่ให้ความสนิทกับผู้ชายคนไหนง่ายๆ” ชายหนุ่มรีบออกรับแทน เพราะกลัวนวลนิจจะเข้าใจรจนาผิด เขาเองก็ไม่อยากให้หล่อนต้องเสียชื่อเสียงเพียงเพราะข่าวลือ

                “ปกป้องกันดีจริงนะคะ นิจว่าพี่วินน่ะซื่อเกินไป มองคนแค่หน้าตา ต้องดูให้นานๆ ถึงจะรู้นิสัยและใจที่แท้จริง!”

นวลนิจแอบหึงเล็กๆ ใหม่ รจนา มีดีอะไรนักนะ ผู้ชายถึงพากันชื่นชมแต่เธอ รวมทั้งพี่นาวินของเธอด้วย นึกว่าพอพูดไปแล้วเขาจะเสียความรู้สึกกับใหม่ รจนา ตรงข้ามกันเขากลับยิ่งปกป้องเธอ

                “พี่ว่าถ้าน้องนิจไม่ได้สนิทกับเขาจริงๆ หรือเพียงแค่รู้จักกันแต่ผิวเผิน น้องนิจไม่ควรจะไปเล่าให้คนอื่นฟังแบบนี้นะครับ นั่นจะทำให้ใหม่เขายิ่งเสียหาย” คราวนี้ชายหนุ่มเสียงเข้มจัดเป็นดุ ทำให้นวลนิจถึงกับหน้าเสียไป และหล่อนก็เริ่มเข้าใจดีกว่านาวินรักรจนามากแค่ไหน

                “เอาล่ะ นิจไม่พูดก็ได้ ถ้าพี่วินไม่ชอบ ขอโทษด้วยนะคะ”

                “พี่ไม่ชอบคนที่กล่าวหาคนอื่นพล่อยๆ มันไม่ดี มันเสียมรรยาท ถึงใหม่เขาจะเป็นดารา ทุกคนมีสิทธิวิจารณ์ แต่พวกเราก็ควรให้เกียรติเขาบ้าง เขาก็เป็นคนมีเลือดเนื้อ มีความรู้สึกเจ็บเหมือนใคร ๆ ทั่วไป”

                “แต่พี่วินก็ควรรับฟังความคิดเห็นคนอื่นบ้างนะคะ ไม่ใช่หลงเขาจนไม่ลืมหูลืมตา เปิดใจมองผู้หญิงคนอื่นบ้าง ที่เขารักพี่วินก็ยังมีอีกมาก” นวลนิจกล่าวเสียงเครือ น้ำตาปริ่มๆ ราวกับจะไหล หล่อนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงอ่อนไหวกับเรื่องที่นาวินได้เพียงนี้ หญิงสาวสะบัดหน้าไปอีกทาง จนชายหนุ่มต้องเอ่ยถาม

                “ขอโทษนะ พี่พูดแรงไปหรือเปล่า แต่ถ้านิจเป็นพี่ นิจก็ต้องทำแบบพี่เหมือนกัน คงไม่มีใครอยากเห็นคนที่เรารักโดนคนนั้นคนนี้ว่าหรอก จริงไหม” ชายหนุ่มพยายามอธิบายอย่างใจเย็น

                “พี่วินอยากพูดอะไรก็พูดไปเหอะค่ะ นิจเข้าใจแล้วผู้หญิงอย่างรจนา ใครก็แตะเธอไม่ได้” รจนาตัดพ้อด้วยความน้อยใจ แล้วจึงเดินกลับเข้ามาในบ้าน ทิ้งให้นาวินนั่งซึมอยู่ที่ศาลาริมน้ำคนเดียว

พชรกลับมาถึงบ้านพอดี มองเห็นน้องสาวตัวเองกำลังก้มหน้าร้องไห้ฟุบอยู่กับโซฟา พอไต่ถามสาเหตุ จึงได้ทราบความจริงว่าหญิงสาวและนาวินมีเรื่องขัดใจกัน จึงรีบเดินมาหานาวินที่ศาลา

“นายทำอะไรน้องสาวฉันถึงร้องไห้” พชรแค่นเสียงถามอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก

“ความเห็นไม่ตรงกันนิดหน่อย” นาวินยักไหล่ ตอบเสียงเรียบ

“เรื่องใหม่ รจนา อีกแล้วใช่ไหม” พชรถามด้วยน้ำเสียงห้วน

“ฉันแค่เตือนเขา ไม่ให้พูดถึงรจนาในแง่ที่ไม่ดี ก็แค่นั้น ถ้าเราไม่รู้เรื่องของเขาจริง มันจะทำให้รจนาเสียหาย”

“บางครั้งฉันก็ว่านายดูจะเข้าข้างรจนาเกินไปนะ ทั้งที่รจนาเขาก็ไม่ได้รู้จักอะไรนายเป็นการส่วนตัวเลย ต่างกับนวลนิจ น้องสาวฉัน ดูจะใส่ใจและแคร์นายมาก ๆ นายรู้ใช่ไหมว่านวลนิจคิดอย่างไรกับนาย ฉันไม่อยากให้น้องตัวเองต้องเจ็บเพราะเพื่อนนะ อย่างน้อยๆ นวลนิจน่าจะได้เจอคนที่รักเขาอย่างจริงใจ”

“ฉันรักนวลนิจไม่ต่างจากน้องสาวที่แสนดีคนหนึ่ง” ชายหนุ่มสารภาพตามตรง

“มันไม่มีวันเปลี่ยนเป็นอื่นได้เลยเหรอ” พชรเดินมาใกล้เขา เอามือกอดอกถามจริงจัง

“ใช่ ฉันอยากรู้สึกแบบนี้กับน้องนายตลอดไป”

“ขอให้นายโชคดีนะ ถ้าคิดว่าใหม่ รจนา เขาจะรักนาย ก็เชิญฝันต่อไปเหอะเพื่อน!” พชรชักเริ่มฉุนขึ้นมาจึงพูดประชดไป แต่ก็ไม่รู้จะทำเช่นไรเหมือนกัน เพราะมันคือหัวใจของนาวินที่จะรักใครก็ได้ เขามีสิทธิ

 ++++++++++++++++++

เมฆเริ่มตั้งเค้ามาพร้อมกับท้องฟ้าที่เริ่มมืดครึ้มดำทะมึนเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า จะเกิดพายุใหญ่และฝนตามมา นาวินรีบขับรถมอเตอร์ไซด์ส่วนตัวกลับออกจากสำนักพิมพ์ เขาสวมเสื้อกันฝน แต่ก็ไม่วายเปียก ฝนเริ่มทยอยเม็ดหน้าขึ้นเรื่อยๆ จนถึงบ้านฝนก็ตกลงมาคราใหญ่ เขารีบถอดเสื้อตัวในและกางเกงที่เปียกชื้นออก และหาผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้แห้ง เปิดทีวีเพื่อเชคข่าวพยากรณ์อากาศจากกรมอุตุ แต่แล้วก็มีข่าวด่วนพิเศษขึ้นแทรก นาวินจับตาอย่างสนใจว่าจะมีเหตุการณ์ระทึกอะไรเกิดขึ้นในข่าวนั้น! และเขาก็ตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อนักข่าวในทีวีรายงานว่า......

ขณะนี้ได้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เรือสำราญเที่ยวพิเศษ ของบริษัทอรุณสมุทร กรุงเทพ-กระบี่ เกิดอุบัติเหตุล่มกลางทะเลอันดามัน ทำให้นักท่องเที่ยวและบุคลากรในเรือได้รับบาดเจ็บและสูญหายเป็นจำนวนมาก หนึ่งในนั้นมีนักแสดงสาวชื่อดังของเมืองไทย "ใหม่ รจนา" รวมอยู่ด้วย ซึ่งบัดนี้หน่วยกู้ภัยและนักประดาน้ำได้ออกติดตามเร่งค้นหาผู้รอดชีวิต และได้รายงานมาว่ายังไม่พบร่างของนักแสดงสาว!