ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น
วันนี้เป็นวันหลังจากเปิดเรียนมาราวๆหนึ่งสัปดาห์
"ผิง เราจะเข้าชุมนุมอะไรดี"
"ไม่รู้สิไปดูที่บอร์ดกันเถอะ" ที่บอร์ดจะมีรายชื่อชุมนุมต่างๆพร้อมสถานที่ตั่งชุมนุมรวมอยู่
"อยู่ชุมนุมบันไดนักเขียนกันดีมะ"
"ไม่เอาหรอกธันย์ แกก็รู้ว่าเค้าแต่งเรื่องไม่เป็น" ยัยผิงพูด
โอ๊ะ ลืมไปเลยคะ ฉัน ฝัน ธันย์ชนก ภัทรตระกูล กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.3 คะ ตอนนี้ก็เปิดเทอมมาได้สัปดาห์หนึ่งแล้วคะ และฉันกับยัยผิงเพื่อนสุดซี้ก็ต้องเลือกลงกิจกรรมชุมนุมกันคะ แต่ปํญหามันมีอยู่ว่าเราจะอยู่ชุมนุมไหนกันดี แบบว่าไอ้กิจกรรมชุมนุมเนี่ยถ้าเค้าไม่บังคับเราสองคนก็ไม่อยากจะลงหรอกคะ เพราะว่า แค่ขึ้นมาม.ปลายเนี่ยก็เรียนหนักมากอยู่แล้ว เราก็เลยกำลังมองหาชุมนุมที่สบายๆ ไม่ต้องทำงานนะคะ
" เอาอันนี้มะ คนรักหนัง ดูท่าจะสบายดูแต่หนังอย่างเดียวไม่มีการบ้านหรอก"
"แต่เท่าที่รู้ๆมาเนี่ยต้องดูหนังที่เป็นภาษาอังกฤษ แล้วก็ต้องมาสรุปสาระ
สำคัญที่ได้จากการดูละครด้วยนะ เราว่าเอาไอ้ที่เป็นวิชาการดีกว่าคงไม่ได้ทำอะไรหรอกใครจะมาสอนให้เรา"
" อืมแล้วเอาอัไรดีหละ ภาษาอังกฤษ เคมี ชีวะ ฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ แบร่........แบร่.........แบร่...." ยัยผิงไล่ชื่อชุมนุมที่เป็นวิชาการมาอีกยาวเหยียด
"อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษไม่ค่อยถูกโรคอะ"
"งั้นเอาเป็นคณิตศาสตร์แล้วกันรับเยอะ ตั้ง120 คน แล้วก็คงไม่ได้ทำอะไรหรอ(ที่จริงจะเรียกว่าเช็คชื่อแล้วปล่อยก็ว่าได้อะนะ)
"สมัครกับใครอะ"
"สมัครกับ อ.วิวัฒน์ เพชรแก้ว หมวดคณิต"
"อืมไปกันดิ"
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ห้องพักครูหมวดคณิตศาสตร์
"อาจารย์คะ พวกหนูมาสมัครชุมนุมคณิตกันคะ"
"อยู่ม.ไหน กัน"
"ม.4คะ" ฉันกันยัยผิงตอบพร้อมกัน
"เอาลงชื่อต่อในนี้เลยนะ" ฉันกับยัยผิงก็จัดการเขียนชื่อตัวเองลงไปต่อจากเพื่อนอีก3คนก่อนหน้านี้ ผิง เปา กับปิงก็มาสมัครด้วยดูชื่อสิ "เปากับปิงเป็นเพื่อนผู้ชายในห้องคะเราสองคนสนิทกับสองคนนั้นเหมือนกัน เป็นผู้ชายสองคนในห้องที่เราสนิทด้วยมากๆคะ
"ผิงแกกลับบ้านยังไง"
"ก็กลับมอร์ไซดิถามได้ ก็รู้อยู่"
"เออ ถ้างั้นพรุ่งนี้เจอกันก็แล้วกันนะ" แล้วฉันก็เดินไปรอพ่ออยุ่ที่ศาลาหน้าโรงเรียนคะกว่าพ่อจะเลิกฉันก็ต้องนั่งรออีก 45 นาทีร้อนก็ร้อนเบื่อจริงๆเลย
เดี๋ยวระหว่างนั้นฉันก็จะเล่าเรื่องราวคร่าวๆของฉันกับยัยผิง ให้ฟังแล้วกันนะเราสองคนสนิทกันมาก จะเรียกว่าคู่แฝดกันเลยก็ว่าได้ด้วยนิสัยที่คล้ายกัน แล้วก็อีกหลายๆอย่างเลยทำให้ฉันกับยัยนี่สนิทกันมาก ก็ตั่งแต่ประถมเลยที่ฉันกับยัยผิงอยู่โรงเรียนเดี๋ยวกันแต่ตอนนั้นเราไม่สนิทกันหรอกนะเพราะว่า เราสองคนอยู่กันคนละห้องน่ะสิก็เคยแต่เจอหน้ากันบ้างเพราะยัยผิงเข้ามาเรียนตอนป.4 ก่อนหน้านั้นฉันยัยตามพ่อมาที่โรงเรียนนี้ตอนป.2 แล้วก็เรียนได้ที่ดีมาตลอดจนเพื่อนๆในห้องเริ่มยอมรับและเริมที่จะมีเพื่อนสนิท แล้วที่รุ่งเรืองที่สุดก็ตอนป.3นี่แหละฉันได้คณิตที่1ของสายและคะแนนรวมเป็นที่ 3 ของสาย แต่ก็ใช่ว่าเก่งอะไรหรอกนะ แล้วพอป.4 เราก็ต้องไปแข่งขัน เพรชยอดมงกุฏกันที่กทม. แล้ว ฉัน เต้ (ที่หนึ่งของสาย) ผิง ก้ต้องไปกรุงเทพด้วยกันหลายวันเลยด้วยความที่ในชั้นป.4 เราสองคนเป็นผู้หญิงเหมือนกันเลยทำให้เราสนิทกันเป็นพิเศษ แต่ก็อย่างที่บอกพกฉันไม่ได้เก่งเลยคะ เราตกรอบกันตั่งแต่รอบแรก แต่ผิงทำคะแนนได้ดีกว่าฉันนะ แล้วในบรรดาพวกเราพี่ป.6 ของโรงเรียนก็ผ่านเข้ารอบ แล้วการที่ฉันไม่เข้ารอบก้เป็นข้อดีมากเลย เราได้ไปเที่ยวกันระหว่างที่พี่เค้าติว และไปแข่งขันเราอยู่กันเกือบสัปดาห์แล้วถึงกลับ แล้ววันนั้นฉันก็นอนที่หอพักเป็นเพื่อนยัยผิง เพราะยัยผิงเป็นเด็กหอ
พอมาม.ต้นเราได้อยู่ห้องเดี๋ยวกันและด้วยความที่เราเคยอยู่โรงเรียนเดียวกันก็เลยสนิทกันมาก แต่ก็มีเพื่อนในกลุ่มอีก 2 คน คือ เอ กับ เอิร์น มีมาจากโรงเรียนประถมห้องเดียวกับผิง แล้วพอม.ปลายสองคนนั้นก็ยัยไปเรียนที่อื่น ก็เหลือเราสองคนที่อยู่ห้องเดียวกันอีก ก็เลยยิ่งสนิทกันมากแล้วก็มีเพื่อนผุ้ชายอีกสองคนที่เก่งมากๆนั่นก้คือเปาและปิงเป็นเพื่อนที่สนิทอีกนั้นเอง
เล่ายาวมากเลยเรื่องราวมันมีที่มาที่ไปอะก็เยอะเป็นธรรมดา พ่อมารับแล้วอะ กลับบ้านไปนอนดีกว่าวันนี้เหนื่อยสุดๆเลย.......
* * * * * * * * * * * * * * * * *
FoN_FoN!!! คุย
ก็พิมพ์ไม่ค่อยเก่งอะลายตาด้วยถ้าผิดต้องขอโทษจริงๆนะคะแล้วก็ช่วยคอมเม้นต์คำที่ผิดให้ด้วยแล้วกันนะคะ จะแก้ให้เร็วที่สุดเลยคะ(เออ...ที่ให้บอกคำผิดนั้นช่วยบอกบทด้วยนะคะ)
และสุดท้ายก็ขอให้ช่วยติตามอ่านเรื่องนี้กันด้วยนะคะขอบคุณมากจริงๆคะ
FoN
"ผิง เราจะเข้าชุมนุมอะไรดี"
"ไม่รู้สิไปดูที่บอร์ดกันเถอะ" ที่บอร์ดจะมีรายชื่อชุมนุมต่างๆพร้อมสถานที่ตั่งชุมนุมรวมอยู่
"อยู่ชุมนุมบันไดนักเขียนกันดีมะ"
"ไม่เอาหรอกธันย์ แกก็รู้ว่าเค้าแต่งเรื่องไม่เป็น" ยัยผิงพูด
โอ๊ะ ลืมไปเลยคะ ฉัน ฝัน ธันย์ชนก ภัทรตระกูล กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.3 คะ ตอนนี้ก็เปิดเทอมมาได้สัปดาห์หนึ่งแล้วคะ และฉันกับยัยผิงเพื่อนสุดซี้ก็ต้องเลือกลงกิจกรรมชุมนุมกันคะ แต่ปํญหามันมีอยู่ว่าเราจะอยู่ชุมนุมไหนกันดี แบบว่าไอ้กิจกรรมชุมนุมเนี่ยถ้าเค้าไม่บังคับเราสองคนก็ไม่อยากจะลงหรอกคะ เพราะว่า แค่ขึ้นมาม.ปลายเนี่ยก็เรียนหนักมากอยู่แล้ว เราก็เลยกำลังมองหาชุมนุมที่สบายๆ ไม่ต้องทำงานนะคะ
" เอาอันนี้มะ คนรักหนัง ดูท่าจะสบายดูแต่หนังอย่างเดียวไม่มีการบ้านหรอก"
"แต่เท่าที่รู้ๆมาเนี่ยต้องดูหนังที่เป็นภาษาอังกฤษ แล้วก็ต้องมาสรุปสาระ
สำคัญที่ได้จากการดูละครด้วยนะ เราว่าเอาไอ้ที่เป็นวิชาการดีกว่าคงไม่ได้ทำอะไรหรอกใครจะมาสอนให้เรา"
" อืมแล้วเอาอัไรดีหละ ภาษาอังกฤษ เคมี ชีวะ ฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ แบร่........แบร่.........แบร่...." ยัยผิงไล่ชื่อชุมนุมที่เป็นวิชาการมาอีกยาวเหยียด
"อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษไม่ค่อยถูกโรคอะ"
"งั้นเอาเป็นคณิตศาสตร์แล้วกันรับเยอะ ตั้ง120 คน แล้วก็คงไม่ได้ทำอะไรหรอ(ที่จริงจะเรียกว่าเช็คชื่อแล้วปล่อยก็ว่าได้อะนะ)
"สมัครกับใครอะ"
"สมัครกับ อ.วิวัฒน์ เพชรแก้ว หมวดคณิต"
"อืมไปกันดิ"
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ห้องพักครูหมวดคณิตศาสตร์
"อาจารย์คะ พวกหนูมาสมัครชุมนุมคณิตกันคะ"
"อยู่ม.ไหน กัน"
"ม.4คะ" ฉันกันยัยผิงตอบพร้อมกัน
"เอาลงชื่อต่อในนี้เลยนะ" ฉันกับยัยผิงก็จัดการเขียนชื่อตัวเองลงไปต่อจากเพื่อนอีก3คนก่อนหน้านี้ ผิง เปา กับปิงก็มาสมัครด้วยดูชื่อสิ "เปากับปิงเป็นเพื่อนผู้ชายในห้องคะเราสองคนสนิทกับสองคนนั้นเหมือนกัน เป็นผู้ชายสองคนในห้องที่เราสนิทด้วยมากๆคะ
"ผิงแกกลับบ้านยังไง"
"ก็กลับมอร์ไซดิถามได้ ก็รู้อยู่"
"เออ ถ้างั้นพรุ่งนี้เจอกันก็แล้วกันนะ" แล้วฉันก็เดินไปรอพ่ออยุ่ที่ศาลาหน้าโรงเรียนคะกว่าพ่อจะเลิกฉันก็ต้องนั่งรออีก 45 นาทีร้อนก็ร้อนเบื่อจริงๆเลย
เดี๋ยวระหว่างนั้นฉันก็จะเล่าเรื่องราวคร่าวๆของฉันกับยัยผิง ให้ฟังแล้วกันนะเราสองคนสนิทกันมาก จะเรียกว่าคู่แฝดกันเลยก็ว่าได้ด้วยนิสัยที่คล้ายกัน แล้วก็อีกหลายๆอย่างเลยทำให้ฉันกับยัยนี่สนิทกันมาก ก็ตั่งแต่ประถมเลยที่ฉันกับยัยผิงอยู่โรงเรียนเดี๋ยวกันแต่ตอนนั้นเราไม่สนิทกันหรอกนะเพราะว่า เราสองคนอยู่กันคนละห้องน่ะสิก็เคยแต่เจอหน้ากันบ้างเพราะยัยผิงเข้ามาเรียนตอนป.4 ก่อนหน้านั้นฉันยัยตามพ่อมาที่โรงเรียนนี้ตอนป.2 แล้วก็เรียนได้ที่ดีมาตลอดจนเพื่อนๆในห้องเริ่มยอมรับและเริมที่จะมีเพื่อนสนิท แล้วที่รุ่งเรืองที่สุดก็ตอนป.3นี่แหละฉันได้คณิตที่1ของสายและคะแนนรวมเป็นที่ 3 ของสาย แต่ก็ใช่ว่าเก่งอะไรหรอกนะ แล้วพอป.4 เราก็ต้องไปแข่งขัน เพรชยอดมงกุฏกันที่กทม. แล้ว ฉัน เต้ (ที่หนึ่งของสาย) ผิง ก้ต้องไปกรุงเทพด้วยกันหลายวันเลยด้วยความที่ในชั้นป.4 เราสองคนเป็นผู้หญิงเหมือนกันเลยทำให้เราสนิทกันเป็นพิเศษ แต่ก็อย่างที่บอกพกฉันไม่ได้เก่งเลยคะ เราตกรอบกันตั่งแต่รอบแรก แต่ผิงทำคะแนนได้ดีกว่าฉันนะ แล้วในบรรดาพวกเราพี่ป.6 ของโรงเรียนก็ผ่านเข้ารอบ แล้วการที่ฉันไม่เข้ารอบก้เป็นข้อดีมากเลย เราได้ไปเที่ยวกันระหว่างที่พี่เค้าติว และไปแข่งขันเราอยู่กันเกือบสัปดาห์แล้วถึงกลับ แล้ววันนั้นฉันก็นอนที่หอพักเป็นเพื่อนยัยผิง เพราะยัยผิงเป็นเด็กหอ
พอมาม.ต้นเราได้อยู่ห้องเดี๋ยวกันและด้วยความที่เราเคยอยู่โรงเรียนเดียวกันก็เลยสนิทกันมาก แต่ก็มีเพื่อนในกลุ่มอีก 2 คน คือ เอ กับ เอิร์น มีมาจากโรงเรียนประถมห้องเดียวกับผิง แล้วพอม.ปลายสองคนนั้นก็ยัยไปเรียนที่อื่น ก็เหลือเราสองคนที่อยู่ห้องเดียวกันอีก ก็เลยยิ่งสนิทกันมากแล้วก็มีเพื่อนผุ้ชายอีกสองคนที่เก่งมากๆนั่นก้คือเปาและปิงเป็นเพื่อนที่สนิทอีกนั้นเอง
เล่ายาวมากเลยเรื่องราวมันมีที่มาที่ไปอะก็เยอะเป็นธรรมดา พ่อมารับแล้วอะ กลับบ้านไปนอนดีกว่าวันนี้เหนื่อยสุดๆเลย.......
* * * * * * * * * * * * * * * * *
FoN_FoN!!! คุย
ก็พิมพ์ไม่ค่อยเก่งอะลายตาด้วยถ้าผิดต้องขอโทษจริงๆนะคะแล้วก็ช่วยคอมเม้นต์คำที่ผิดให้ด้วยแล้วกันนะคะ จะแก้ให้เร็วที่สุดเลยคะ(เออ...ที่ให้บอกคำผิดนั้นช่วยบอกบทด้วยนะคะ)
และสุดท้ายก็ขอให้ช่วยติตามอ่านเรื่องนี้กันด้วยนะคะขอบคุณมากจริงๆคะ
FoN
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น