ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : แย่แล้ว!!!! กระเป๋าตังค์หาย~~~~(1)
“ฮ้าววว!!!” เสียงหาวของเด็กสาวอย่างแพนนี่ดังขึ้นมา หลังจากที่เมื่อคืนนอนดึกมากๆ ท่าทางของหญิงสาวทำให้นพหันมามองอย่างขำๆ
“นี่ เสียงหาวของเธอป่าวนี้ดังไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เบาหน่อย” นพยิ้มกว้าง หัวเราะน้อยๆ เขาตื่นนอนได้สักพักแล้ว อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย สระผมด้วย ทำให้ผมดูตั้งๆ เท่สุดๆเลย>< แต่คำพูดของเขาก็ทำให้แพนนี่หันควับ มองค้อน หน้าบึ้งตึง
“ไม่เกี่ยวกับนาย” แล้วแพนนี่ก็แลบลิ้นให้ เรื่องอะไรเธอต้องไปต่อปากต่อคำกับนพด้วยล่ะ ภาพลักษณ์ดีๆหายหมด อิอิ (ท่าหาวของเธอก็ทำให้ภาพลักษณ์เสียไปเรียบร้อยแล้วย่ะ)
“อ่านะ ช่างเหอะ ตอนเช้าเค้านัดรวมที่ล็อบบี้นะ บอกให้ไปหาตอน7โมงครึ่ง” นพพูดห้วนๆ ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนเดินออกจากห้องไป
“อือๆ 7โมงครึ่ง” แพนนี่ทวนคำกับตัวเอง แล้วก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอรีบคว้านาฬิกามาดู
“ 7โมง25!!! ” แพนนี่ตกตะลึง คนอย่างเธอใช้เวลาเตรียมตัวไม่ต่ำกว่าครึ่งชม.เป็นอย่างน้อย แล้วนี่เหลือเวลาห้านาที โอวว ไม่นะ T^T แพนนี่รีบคว้าเสื้อผ้าก่อนจะวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำไป
หลังจากทำธุระของเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว แพนนี่รีบวิ่งไปยังล็อบบี้ ตาลีตาเหลือกสุดๆ พอเธอไปถึง ทุกคนก็มองเธอเป็นตาเดียว แหะๆ ไม่ใช่ๆ มากันไม่กี่คนเองนิ นพก็ไม่อยู่ พวกป้าๆก็ไม่มี อารายก๊าน!!!
“อ้าว คุณสุกัญญาใช่มั้ยคะเนี่ย” คนนำทัวร์เดินออกมาทัก
“ค่ะ ใช่ค่ะ เค้านัดกัน7โมงครึ่งไม่ใช่เหรอคะ”
“เอ๊ะ ไม่ใช่ค่ะ ที่นี่เป็นฟรีทัวร์นะคะ ให้นักท่องเที่ยวพักที่โรงแรมนี้ยังไงก็ได้ ไม่ได้พาไปทัวร์ค่ะ” คนนำทัวร์บอกงงๆ
“อ้าว เอ๊ะ” แพนนี่ทำหน้าฉงน ขมวดคิ้ว แล้วก็กลับกลายมาเป็นโกรธจัด
~~~~ นพ คุณแกล้งช้านๆๆๆ ~~~~
***********************************************
“5555555555555555+” เสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีของชายหนุ่มดังขึ้นมาทางฟากหนึ่งของโรงแรม จะเป็นใครที่ไหนได้ ก็ต้องนพชัยของเรานี่แหละ
“หัวเราะอะไรมิทราบ” เสียงเย็นยะเยือกของแพนนี่ดังมาจากข้างหลัง นพของเราก็เลยเสียวสันหลังวาบ
~~~~ ไอหยา ทำไมมาเร็วจัง ~~~~ นพชัยคิดในใจ วีรกรรมของเขาน่ะ เขารู้ตัว แต่ทำไมหาเขาเจอเร็วขนาดนี้ล่ะ ยังไม่ทันตั้งตัวเลย ยิ้มไว้ๆ
“มีอะไรเหรอครับ” นพทำหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์??? มองหน้าแพนนี่อย่างไม่กลัวเกรง แต่แววตาหน๋อ ฉายแววตาเจ้าเล่ห์ออกมาซะชัดเชียว......
“ทำไมคุณหลอกชั้น”
“หลอก??? หลอกเรื่องอะไรครับ”
“ก็เรื่องที่เค้านัดกับที่ล็อบบี้ตอน7โมงครึ่งไง”
“โอ๊ย นัดอะไรของคุณกันเล่า” ให้ตายนพก็ยังไม่ยอมรับ อิอิ หน้าตายังคงความใสซื่อเอาไว้
“ก็ที่คุณบอกชั้นเมื่อเช้า.......” แพนนี่ตอนนี้กำลังโกรธมาก หน้าแดงสุดๆ ให้ตายสิ ตอนนี้อย่างกับมัจจุราชในคราบราชสีห์ก็ไม่ปราน
“ผมไปบอกอะไรคุณเมื่อไหร่ครับ” นพตอบอย่างสบายอารมณ์
~~~~ ยอมรับให้โง่สิ อิอิ ~~~~
“น....นาย” แพนนี่พูดเสียงสั่น โกรธมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ ทำไมนพกวนTeen อย่างนี้ล่ะ T^T กำมือแน่นแล้วก็เดินหนีไป นพมองตามอย่างผู้ชนะ ก่อนจะชะงักสายตามองไปเห็นของบางอย่าง
“เอ๊ะ นี่อะไร”
แพนนี่เดินมาที่ห้องอย่างโมโหหงุดหงิด เสียงปิดประตูดังมากจนเธอได้ยินเสียงคนออกมาด่า แต่เธอก็ไม่สนใจใยดี หยิบขนมมากินแก้โมโหอย่างฉุนเฉียว ก่อนจะค่อยสงบลง.....
~~~~ เฮ้อออ หิวจัง จะไปกินข้าวเช้ากับทุกคนเสียหน่อย แต่ไม่กล้าสู้หน้านพอ่ะ ทำไมอยู่ต่อหน้าเขาทีไร ชอบให้เห็นข้อเสียของเธอทุกที ทำตัวน่ารักๆให้เห็นก็ไม่ได้ เฮ้ออ~~~~ แพนนี่ไม่ได้โกรธอะไรนพมากมาย เธอก็แค่อยากให้นพเห็นเธอในข้อดีก็เท่านั้น
~~~~ ไปเดินเล่นที่ชายหาดดีกว่า~~~~ แพนนี่ทาครีมกันแดด สวมหมวกสีฟ้าใสใบโปรดของเธอ ก่อนจะเดินไปยังชายหาดของโรงแรม......
“ว้าว!” เสียงใสๆของเธอร้อง ก็แน่ละสิ ทะเลสีครามใสสวย เป็นประกายระยิบระยับ ทำให้แพนนี่มองไม่วางตา
~~~~ สวยเหลือเกิน ~~~~ แพนนี่มองอย่างหลงใหล เธอรู้ดีและจำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่ออะไร แล้วเธอก็ชอบมากซะด้วยสิ
แพนนี่เดินไปเรื่อยๆตามแนวชายหาดประมาณ10นาที ก่อนจะรู้สึกหิวขึ้นมาตะหงิดๆ
~~~~ ว้า หิวจัง ไม่ได้กินข้าวเช้าก็แบบนี้ ไปหาอะไรกินดีกว่า ~~~~ มือล้วงหากระเป๋าตังค์ในกระเป๋ากางเกง กระเป๋าตังค์.....ไม่มี!!!
“แว๊ก! เงินของชั้นใส่ไว้ในนั้นหมดเลย ทำไงดีอ่ะ” แพนนี่โวยอย่างตกใจ กระเป๋าตังค์ๆๆ สีหน้าเธอดูกังวลใจสุดๆ หายไปไหนน้า ถ้าหายไปเธอตายแน่ๆเลย แพนนี่รู้สึกเครียด เหมือนนรกมาอยู่ตรงหน้าเธอ!!!
+++++++++++++++ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ++++++++++++++
~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~
**** ขอโทษจริงค่ะที่ไม่ได้อัพตั้งหลายวัน พอดีว่านึกเรื่องต่อไม่ออก พอนึกออกก็มาปั่นเลย อ่านให้สนุกนะคะ****
“นี่ เสียงหาวของเธอป่าวนี้ดังไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เบาหน่อย” นพยิ้มกว้าง หัวเราะน้อยๆ เขาตื่นนอนได้สักพักแล้ว อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย สระผมด้วย ทำให้ผมดูตั้งๆ เท่สุดๆเลย>< แต่คำพูดของเขาก็ทำให้แพนนี่หันควับ มองค้อน หน้าบึ้งตึง
“ไม่เกี่ยวกับนาย” แล้วแพนนี่ก็แลบลิ้นให้ เรื่องอะไรเธอต้องไปต่อปากต่อคำกับนพด้วยล่ะ ภาพลักษณ์ดีๆหายหมด อิอิ (ท่าหาวของเธอก็ทำให้ภาพลักษณ์เสียไปเรียบร้อยแล้วย่ะ)
“อ่านะ ช่างเหอะ ตอนเช้าเค้านัดรวมที่ล็อบบี้นะ บอกให้ไปหาตอน7โมงครึ่ง” นพพูดห้วนๆ ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนเดินออกจากห้องไป
“อือๆ 7โมงครึ่ง” แพนนี่ทวนคำกับตัวเอง แล้วก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอรีบคว้านาฬิกามาดู
“ 7โมง25!!! ” แพนนี่ตกตะลึง คนอย่างเธอใช้เวลาเตรียมตัวไม่ต่ำกว่าครึ่งชม.เป็นอย่างน้อย แล้วนี่เหลือเวลาห้านาที โอวว ไม่นะ T^T แพนนี่รีบคว้าเสื้อผ้าก่อนจะวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำไป
หลังจากทำธุระของเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว แพนนี่รีบวิ่งไปยังล็อบบี้ ตาลีตาเหลือกสุดๆ พอเธอไปถึง ทุกคนก็มองเธอเป็นตาเดียว แหะๆ ไม่ใช่ๆ มากันไม่กี่คนเองนิ นพก็ไม่อยู่ พวกป้าๆก็ไม่มี อารายก๊าน!!!
“อ้าว คุณสุกัญญาใช่มั้ยคะเนี่ย” คนนำทัวร์เดินออกมาทัก
“ค่ะ ใช่ค่ะ เค้านัดกัน7โมงครึ่งไม่ใช่เหรอคะ”
“เอ๊ะ ไม่ใช่ค่ะ ที่นี่เป็นฟรีทัวร์นะคะ ให้นักท่องเที่ยวพักที่โรงแรมนี้ยังไงก็ได้ ไม่ได้พาไปทัวร์ค่ะ” คนนำทัวร์บอกงงๆ
“อ้าว เอ๊ะ” แพนนี่ทำหน้าฉงน ขมวดคิ้ว แล้วก็กลับกลายมาเป็นโกรธจัด
~~~~ นพ คุณแกล้งช้านๆๆๆ ~~~~
***********************************************
“5555555555555555+” เสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีของชายหนุ่มดังขึ้นมาทางฟากหนึ่งของโรงแรม จะเป็นใครที่ไหนได้ ก็ต้องนพชัยของเรานี่แหละ
“หัวเราะอะไรมิทราบ” เสียงเย็นยะเยือกของแพนนี่ดังมาจากข้างหลัง นพของเราก็เลยเสียวสันหลังวาบ
~~~~ ไอหยา ทำไมมาเร็วจัง ~~~~ นพชัยคิดในใจ วีรกรรมของเขาน่ะ เขารู้ตัว แต่ทำไมหาเขาเจอเร็วขนาดนี้ล่ะ ยังไม่ทันตั้งตัวเลย ยิ้มไว้ๆ
“มีอะไรเหรอครับ” นพทำหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์??? มองหน้าแพนนี่อย่างไม่กลัวเกรง แต่แววตาหน๋อ ฉายแววตาเจ้าเล่ห์ออกมาซะชัดเชียว......
“ทำไมคุณหลอกชั้น”
“หลอก??? หลอกเรื่องอะไรครับ”
“ก็เรื่องที่เค้านัดกับที่ล็อบบี้ตอน7โมงครึ่งไง”
“โอ๊ย นัดอะไรของคุณกันเล่า” ให้ตายนพก็ยังไม่ยอมรับ อิอิ หน้าตายังคงความใสซื่อเอาไว้
“ก็ที่คุณบอกชั้นเมื่อเช้า.......” แพนนี่ตอนนี้กำลังโกรธมาก หน้าแดงสุดๆ ให้ตายสิ ตอนนี้อย่างกับมัจจุราชในคราบราชสีห์ก็ไม่ปราน
“ผมไปบอกอะไรคุณเมื่อไหร่ครับ” นพตอบอย่างสบายอารมณ์
~~~~ ยอมรับให้โง่สิ อิอิ ~~~~
“น....นาย” แพนนี่พูดเสียงสั่น โกรธมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ ทำไมนพกวนTeen อย่างนี้ล่ะ T^T กำมือแน่นแล้วก็เดินหนีไป นพมองตามอย่างผู้ชนะ ก่อนจะชะงักสายตามองไปเห็นของบางอย่าง
“เอ๊ะ นี่อะไร”
แพนนี่เดินมาที่ห้องอย่างโมโหหงุดหงิด เสียงปิดประตูดังมากจนเธอได้ยินเสียงคนออกมาด่า แต่เธอก็ไม่สนใจใยดี หยิบขนมมากินแก้โมโหอย่างฉุนเฉียว ก่อนจะค่อยสงบลง.....
~~~~ เฮ้อออ หิวจัง จะไปกินข้าวเช้ากับทุกคนเสียหน่อย แต่ไม่กล้าสู้หน้านพอ่ะ ทำไมอยู่ต่อหน้าเขาทีไร ชอบให้เห็นข้อเสียของเธอทุกที ทำตัวน่ารักๆให้เห็นก็ไม่ได้ เฮ้ออ~~~~ แพนนี่ไม่ได้โกรธอะไรนพมากมาย เธอก็แค่อยากให้นพเห็นเธอในข้อดีก็เท่านั้น
~~~~ ไปเดินเล่นที่ชายหาดดีกว่า~~~~ แพนนี่ทาครีมกันแดด สวมหมวกสีฟ้าใสใบโปรดของเธอ ก่อนจะเดินไปยังชายหาดของโรงแรม......
“ว้าว!” เสียงใสๆของเธอร้อง ก็แน่ละสิ ทะเลสีครามใสสวย เป็นประกายระยิบระยับ ทำให้แพนนี่มองไม่วางตา
~~~~ สวยเหลือเกิน ~~~~ แพนนี่มองอย่างหลงใหล เธอรู้ดีและจำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่ออะไร แล้วเธอก็ชอบมากซะด้วยสิ
แพนนี่เดินไปเรื่อยๆตามแนวชายหาดประมาณ10นาที ก่อนจะรู้สึกหิวขึ้นมาตะหงิดๆ
~~~~ ว้า หิวจัง ไม่ได้กินข้าวเช้าก็แบบนี้ ไปหาอะไรกินดีกว่า ~~~~ มือล้วงหากระเป๋าตังค์ในกระเป๋ากางเกง กระเป๋าตังค์.....ไม่มี!!!
“แว๊ก! เงินของชั้นใส่ไว้ในนั้นหมดเลย ทำไงดีอ่ะ” แพนนี่โวยอย่างตกใจ กระเป๋าตังค์ๆๆ สีหน้าเธอดูกังวลใจสุดๆ หายไปไหนน้า ถ้าหายไปเธอตายแน่ๆเลย แพนนี่รู้สึกเครียด เหมือนนรกมาอยู่ตรงหน้าเธอ!!!
+++++++++++++++ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ++++++++++++++
~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~o~O~
**** ขอโทษจริงค่ะที่ไม่ได้อัพตั้งหลายวัน พอดีว่านึกเรื่องต่อไม่ออก พอนึกออกก็มาปั่นเลย อ่านให้สนุกนะคะ****
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น