ทัวร์\"สื่อ\"รัก

ลำดับตอนที่ #2 : เฟอะฟะจริงจริ๊ง!!!~~~~ยัยแพนนี่

“แม่! หนูไปแล้วนะค้า” เสียงใสๆของสาวน้อยหน้าใส  กล่าวลาแม่ (ใสนี่ต้องไม่มีสิวนะ)



“แพนนี่พอลูกไปแม่คิดถึงหนูน่าดูเลย.....” แม่ของเธอเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม แต่คำพูดแฝงไปด้วยความเหงา คิดถึง และรักสุดหัวใจ



“โธ่! แม่ ไปกี่วันเองค่า เดี๋ยวหนูก็กลับมาแล้ว” สุกัญญาพูดยิ้มๆ เข้าใจดีถึงความเป็นห่วงของผู้เป็นแม่



“ระวังตัวเองนะลูก เดี๋ยวนี้คนไว้ใจไม่ได้มันเยอะ........”



“ค่ะแม่!”





    สุกัญญานั่งรถแท็กซี่ไปยังรถของ สมาพรทัวร์ รู้สึกตื่นเต้นที่ได้ไปเที่ยวทะเลที่เธอใฝ่ฝันอยากไปตั้งหลายครั้งแล้ว ทันใดนั้นรถแท็กซี่ก็เบรกกะทันหัน



“เอี๊ยดดดด!!!!!” หญิงสาวหัวขะมำใส่เบาะรถด้านหน้า ความตกใจบวกกับความหงุดหงิดปะทะเข้ามา



“เกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย!”



“เอ่อ พอดีว่า.....” คนขับรถแท็กซี่พูดอะไรไม่ออก เพราะรถของตนเป็นคนผิด ไปปาดหน้ารถแท็กซี่ของคนอื่นเข้า จึงได้แต่เงียบ......



“.........................?!.”



“เฮ้ย! ออกมาสิ จะชนรถคนอื่นยังไม่ยอมออกมาอีกเหรอ” เงียบอยู่ได้ซักพัก เสียงทุ้มแหบต่ำฟังสบายก็โวยวายออกมา อย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นว่าคนขับรถแท็กซี่ที่ปาดหน้ารถแท็กซี่ของเขายังไม่ออกมาซักที ทั้งที่เกือบจะชนอยู่แล้ว!!!



“ค่ะๆ” สุกัญญารู้สึกงงๆ แต่ด้วยความเป็นคนมีมารยาท จึงเปิดประตูรถเดินออกไปหา แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มตรงหน้า



~~~~~กรี๊ดด!คนอะไรหล่อจังงงง  ผิวก็ข๊าวขาว หุ่นก็ดี น่ารักที่ซู้ดดด!!!!~~~~~  สุกัญญาคิดอย่างทึ่งกับความหล่อสุดๆๆชายหนุ่มคนนั้น (ตรงสเป็คล่ะสิ เตรียมตัวแห้วเลยเธอ)



“คุณครับ คุณ!” ชายหนุ่มอายุ 18 เรียกสาวน้อย เริ่มงงเมื่อเห็นหญิงสาวเงียบไปแถมมองหน้าเขานิ่ง  แต่ก็รู้สึกค่อยยังชั่วเมื่อหญิงสาวสะดุ้งสุดตัว ก่อนพูดกับเขา



“เอ่อ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นคะ พอดีดิฉันเอาแต่เหม่อ เลยไม่รู้เรื่อง  อุ๊ป!!....”



~~~~ไม่น่าเลยเรา เขาคงคิดว่าเราเป็นพวกชอบเหม่อน่าเบื่อแน่เลย~~~~~~ สุกัญญาเริ่มแค้นตัวเองเมื่อรู้สึกตัวว่าตนพูดถึงตัวเองในทางไม่ดี



“ก็รถแท็กซี่ของคุณน่ะสิครับ ไปปาดหน้ารถแท็กซี่ของผม เกือบชนแล้วนะครับเนี่ย” ชายหนุ่มเอ่ย ถึงจะโมโหหงุดหงิด แต่เขาก็คงความสุภาพไว้



“เอ่อ งั้นก็อภัยให้คนขับเขาเถอะค่ะ เขาไม่ได้ตั้งใจ คุณอย่าถือสาเขาเลย เงินเขาก็น้อย” สุกัญญาพูดตามภาษาคงมีเมตตาและเข้าใจคนอื่น “ไม่งั้นฉันจะให้เงินคุณเป็นค่าเสียหายก็ได้” (โอว เด็กดีจังน้า)



~~~~~~เอ.......เอาไงดี ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ผิด ถ้าคนขับรถแท็กซี่จ่ายก็ไม่มีจะกิน เอ้อ! ช่างมันก็แล้วกัน~~~~ ชายหนุ่มนึกขึ้นอย่างไม่ซีเรียสอะไรอีก



“ช่างเถอะครับ เอาเป็นว่าให้คนขับรถแท็กซี่ของคุณมาขอโทษคนขับรถแท็กซี่ของผมดีกว่า”



“ค่ะ” สุกัญญาตอบรับ รู้สึกชื่นชมกับนิสัยที่ดีของเขา และรีบไปเรียกคนขับ แต่ขาเธอกลับสะดุดหิน กำลังจะล้ม!!



“ว้าย!!!” ชายหนุ่มตกใจที่เห็นอย่างนั้น เลยรวบตัวสุกัญญาไว้ เผอิญสายตาประสานกันพอดี



~~~~~~กรี๊ดดด!!!! น่าขายหน้าจริงๆเชียวไปล้มต่อหน้าเค้าแบบนี้~~~~~ สุกัญญารู้สึกเสียหน้าจึงรีบผละออกจากเขา ในขณะที่ชายหนุ่มยิ้มบางๆ ยียวน รู้สึกเอ็นดูกับความซุ่มซ่ามนิดๆของเธอ >o<



    

    เมื่อเคลียร์เรื่องเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวจึงนั่งรถไปต่อ แต่ก็ยังเหม่อถึงชายหนุ่มคนนั้นอยู่ดี



~~~~~เฮ้อ!!! ผู้ชายอะไรหล่อจริงจริ๊ง เรานี่แย่จริงเชียว น่าจะถามชื่อเขาหน่อย แต่ดันไม่กล้า ว้า....อยากเจออีกจังเลยย..............~~~~



“คุณครับ คุณ!!” คนขับแท็กซี่เรียกเธอจนตื่นจากภวังค์ สะดุ้งสุดตัว (อะไรกันยะหล่อน สะดุ้งทั้งเรื่องเลยเหรอไง -*-)



“คะๆ มีอะไรเหรอคะ” สุกัญญาขยี้ตาน้อยๆ  (ไม่ได้นอนแล้วขยี้ตาทำไมยะหล่อน)



“ถึงแล้วครับคุณ รถทัวร์เต็มเลยนี่ไงครับ” คนขับรถแท็กซี่ขำๆกับท่าทีไม่ค่อยรู้เรื่องของหญิงสาว



~~~~~ อ่ะ! จริงด้วย เรานี่ไม่ได้เรื่องเลยน้า แบบนี้คนขับแท็กซี่ฉุดไปยังไม่รู้ตัวเลยเนี่ย -_- ~~~~



“ขอบคุณมากนะคะ” สุกัญญายิ้มให้ ยื่นมือจ่ายตังค์ให้คนขับรถแท็กซี่



“เอ่อ คุณครับ” คนขับรถแท็กซี่เอ่ยเมื่อสุกัญญากำลังเปิดประตูออกไป



“คะ??”



“ขอบคุณมากเลยนะครับ ที่ช่วยเคลียร์เรื่องให้ ไม่งั้นผมต้องตายแน่ๆเลย หนูช่างเป็นเด็กดีเหลือเกิน...”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” สุกัญญายิ้มให้อย่างยินดี รู้สึกภูมิใจในตัวเองที่ได้ช่วยเขา



    หลังจากออกมาจากรถแท็กซี่แล้ว เธอมองหารถของสมาพรทัวร์ เมื่อเจอแล้วก็พบว่าคนเต็มรถไปหมด สุดท้ายก็เห็นที่อยู่ที่หนึ่งข้างๆชายคนหนึ่ง



“เอ่อ คุณคะ ขอนั่งด้วยได้มั้ยคะ” สุกัญญาทักอย่างสุภาพ แต่ก็ต้องตกใจ เมื่อชายคนนั้นหันมา ทำให้เธอได้เห็นหน้าชัดๆ



“อ๊ะ เธอ/คุณ”



    

                   .........................................เรื่องยุ่งๆได้เกิดขึ้นแล้ว!!!!!!!..............................