คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1 : บทสรุป[ภาค1]
กริ๊งง!!!
เสียงกระดิ่งร้านคอฟฟี่ช็อปเล็กๆข้างมหาลัยดังขึ้น พร้อมกับร่างของเยอึนที่เดินเข้ามาอย่างร้อนรนเหมือนว่าตัวเองกำลังสาย
“มาแล้ว”
“พี่มาสาย!!!”=[]=^^^
“แต่ฉันก็มาเร็วสุดแล้วน๊า”
“แต่พี่ก็มาสาย”
ซอนมีบอกกับร่างสูงข้างกาย ก่อนจะก้มลงไปดูดน้ำสตรอเบอรี่ปั่นข้างหน้าอย่างไม่สนใจคนข้างกายแม้แต่น้อย เยอึนที่เห็นดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยกับท่าทางเจ้าแง่เจ้างอนของอีกคน แต่ยังไงก็น่ารักเสมอสำหรับเธอแหละน้า
“วันนี้ฉันเลี้ยงก็ได้”
“งั้นเรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวมันจะเย็นซะก่อน^0^”ว่าแล้วซอนมีก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะหันมาควงแขนเยอึนเอาไว้
น่าน แฟนใครคะเนี่ย ช่างเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีน เมื่อกี้ยังงอนเป็นมนุษย์ต่างดาวหน้าเบี้ยวแท้ๆ
ทั้งสองเดินออกจากร้านค็อฟฟี่ช็อฟนั้นทันที หลังจากที่ตกลงกันไว้ว่าจะไปเที่ยวกันหลังจากเลิกเรียน ช่วงนี้โรงเรียนของซอนมีปล่อยเร็วก่อนเวลาทุกครั้ง พร้อมกับที่มหาลัยของเยอึนก็เลิกเร็วด้วยเหมือนกัน ตั้งแต่ที่เยอึนได้ซอนมีมาเป็นแฟนดูเหมือนเธอจะเปลี่ยนอะไรได้หลายๆอย่าง ทั้งนิสัยเจ้าชู้ของเธอเองที่คอยเหยียบย่ำความรู้สึกของคนอื่นในเมื่อก่อน กลายเป็นคนที่รักจริง คอยดูแลเอาใจใส่ของอีกคนเป็นอย่างดี และดูเหมือนอีกคนก็ดูแลเอาใจใส่เธอได้ดีเหมือนกัน ตอนนี้พวกเธอก็คบกันมาได้ ห้าเดือนกว่าๆแล้ว
เยอึนเหลือบไปมองข้างกายเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมมือที่อยู่ภายใต้ถุงมือหนาไปจับมือบางๆของอีกคนเอาไว้
“หนาวหรอ”ซอนมีเอ่ยถามเยอึนที่ยื่นมือมาจับมือของตน
“งั้นมั้ง”
“ก็มันฤดูหนาวแล้วนี่นา”ซอนมีบอกก่อนจะกระชับผ้าพันคอคนตรงหน้าให้แน่นขึ้นเพื่อความอบอุ่นของอีกคน
เยอึนที่เห็นดังนั้นก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ที่เห็นอีกคนช่างดูแลเธอได้ดีเสียจริงๆ
“ขอกอดหน่อยดิ”เยอึนหันไปกระซิบข้างหูของคนข้างๆ
“ก็กอดสิ ปกติไม่เห็นต้องขอ”
ซอนมีบอกกับคนข้างๆก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทางด้วยสีหน้าเขินอาย
เดี๋ยวนี้เธอเริ่มจะรักอีกคนมากขึ้นทุกวันๆ แต่ก็กลัว กลัวเหลือเกินว่า เขาจะทิ้งเราไปซักวัน
เยอึนสวมกอดคนเบื้องหน้าทันที ก่อนจะฉวยโอกาสหอมแก้มอีกคน แล้วหัวเราะออกมา
“นี่ วันนี้จะได้ไปเที่ยวไหมเนี่ย มายืนกอดฉันอยู่ข้างนอกแข็งตายกันพอดี”
“ก็อยากทำตัวให้น่ากอดทำไมล่ะ”เยอึนบอกคนข้างกาย ก่อนจะจับมืออีกคนตามเดิม หันไปยิ้มให้อีกคน ซอนมีที่เห็นดังนั้นก็ยิ้มตอบก่อนจะเดินไปยังที่หมายด้วยกัน...ห้างสรรพสินค้า...
หลังจากที่ ดูหนัง ร้องคาราโอเกะ ช็อปปิ้งกันเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองก็ตกลงกันว่าจะไปกินอาหารก่อนจะกลับบ้านกัน
“เออแล้วนี่ โซฮีกับไอ้ซอนเยเป็นยังไงบ้างล่ะ”เยอึนที่กำลังนั่งกินสปาเกตตี้เอ่ยถามซอนมี
“ก็ยังดีอ่ะค่ะ พี่ซอนเยมาหายัยโซฮีที่บ้านแทบทุกวัน”
“มิน่าล่ะ หายหัวไปไหน ที่แท้มาดอดมาหาภรรยาตัวเอง”เยอึนบอกก่อนจะตีโต๊ะไปป้าบนึงให้กับความคิดที่คิดไม่เคยผิดของตัวเอง
“สรุปแล้วสองคนนั้นเขาก็รักกันเนอะ ยัยนั่นก็กว่าจะรู้ตัว ต้องให้ช่วยอยู่เรื่อย”ซอนมีบ่นออกมาเล็กน้อยเมื่อนึกถึงวันที่เพื่อนของตัวเองกว่าจะรู้ตัว พวกเธอ ฮยอนอาและแก้วต้องคอยช่วยกระตุ้น จนในที่สุดยัยนั่นก็เข้าใจ ก่อนจะวิ่งไปบอกรักอีกคนอย่างสายฟ้าแลบ ฉันนี่ก็หวังดีกับเพื่อนนะยะจะบอกให้
จริงๆแล้วเรื่องมันมีอยู่ว่า แก้วได้มานัดเจอกับซอนเย ก่อนจะเปิดอกคุยกัน แก้วบอกไปว่าช่วงนี้โซฮีดูเหม่อเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ คุยกันไปคุยกันมา ซอนเยก็บอกแก้วว่าจริงๆแล้ว เธอนั้นรักโซฮี แต่เพราะว่าโซฮีมีแฟนแล้วแถมคนนั้นก็คือแก้ว ก็เลยไม่อยากจะยุ่ง แก้วที่ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมาน้อยๆ ก่อนจะบอกไปว่า ถึงจะเป็นแฟนกันแต่ตอนนี้โซฮีดูเหมือนจะรักซอนเยซะมากกว่า เพราะดูเหมือนอีกคนจะพูดถึงเรื่องของซอนเยบ่อยเหลือเกิน ตอนที่อยู่ด้วยกัน ก็เลยไม่อยากจะรั้งเอาไว้ และช่วงนี้เธอก็เห็นโซฮีแอบเหม่อลอยอยู่บ่อยๆ คงเป็นเพราะอีกคนนั้นคงจะชอบซอนเยก็ได้ เลยตกลงวางแผนกันให้อีกคนได้รู้ตัว ซอนเยที่ได้ยินดังนั้นก็ดีใจ ก่อนจะก้มขอบคุณอีกคนหลายครั้ง แก้วกับซอนเยเลยเรียกฮยอนอากับซอนมีมาช่วยกันวางแผนอีกแรง พอถึงวันนั้น วันที่โซฮีได้บอกเลิกกับแก้ว ก่อนจะไปสารภาพรักกับซอนเย ทำเอาซอนเยแทบจะกรี๊ดบ้านแตก ไม่คิดเลยมาก่อนว่าแผนจะได้ผลเร็วขนาดนี้ พอเล่าเรื่องที่ว่าวางแผนให้ฟัง อีกคนก็เล่นไล่ตีซะจนแขนบวมช้ำหมด
และเรื่องมันก็เป็นฉะนี้แล หลังจากนั้นโซฮียังไม่วายมาวีนทั้งซอนมีและฮยอนอาอีกต่างหาก ซวยตามๆกันไป
“พี่ซอนเยมาหาแฟนเค้าทุกวัน แล้วดูฉันสิเนี่ย ต้องไปหาพี่ทุกวัน พี่อ่ะหัดทำตามอย่างพี่ซอนเยซะบ้างสิ”
“แล้วเธอมามั้ยล่ะ”
“ก็ไปไง อิอิ”ซอนมีบอกก่อนจะตักกุ้งชิ้นโตเข้าปากเคี้ยวอย่างอารมณ์ดี พลางมองไปยังคนเบื้องหน้าก่อนจะยิ้มออกมา เยอึนที่เห็นดังนั้นก็ยิ้มตอบ
“ฉันรักเธอที่สุดเลยนะ ซอนมี...”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“อ้าว ไม่กินล่ะ อุตส่าห์พามากิน อร่อยน้า”ยูบินบอกกับฮยอนอาก่อนจะคีบเป๋าฮื้อเกรดเอที่เจ้าตัวลงทุนพามากินถึงร้านหรูในเมือง
“ฉันไม่ชอบกินหอยนี่”
“อะๆ งั้นกินนี่”ยูบินหยิบจานที่เวียนมาให้ฮยอนอา ก่อนจะยิ้มให้
ฮยอนอาก้มลงมองไปยังจานเบื้องหน้าก็พบว่ามันยังคงเป็นเมนูหอยเหมือนเดิม ต่างจากจานแรกตรงไหน ฮยอนอาเหลือบไปมองคนข้างๆที่กินเมนูหอยอย่างเอร็ดอร่อยไม่รู้เลยว่าแฟนของตัวเองกำลังสะอิดสะเอียนกับมัน ตกลงมาฉันมากินหรือว่าอยากมากินเองกันแน่ยะ
“พี่ยูบิน นี่มันก็หอยนะ”
“อ้าวหอยหรอ งั้นพี่ขอนะ ฮ่าๆ”ยูบินคีบเมนูหอยบนจานขึ้นมากินทันที ก่อนจะหัวเราะออกมา
ทันทีที่ทั้งสองกินอิ่ม(แน่ใจว่าทั้งสอง?)ก็ตกลงกันว่าจะกลับบ้านทันที
“เฮ้อ อิ่มแล้วล่ะ”ยูบินบอกพลางลูบหน้าท้องไปมา
“ก็กินเข้าไปเยอะขนาดนั้นไม่อิ่มได้ไงล่ะ”
“ว่าแต่อร่อยจังเลยน้า เสียดายเธอไม่ชอบกินหอย อยากบอกว่าร้านนี้อร่อยสุดๆ”
“อร่อยแต่กับพี่น่ะสิ ฉันยังไม่ได้จะแตะเมนูหอยนั่นเลยซักนิด”
“นี่เธองอนฉันหรอเนี่ย”ยูบินถามเมื่อสังเกตุเห็นท่าทางประชดประชันของอีกคน
“ป่าวค่ะ”ฮยอนอาบอกก่อนจะหันหน้าไปอีกทางตามประสาคนน้อยใจ (อ่อ...เธอไม่ได้งอนเธอน้อยใจ)
“กลับบ้านไปฉันทำรามยอนให้กินเอามั้ย”ยูบินบอกก่อนจะหันไปยิ้มให้อีกคน
ฮยอนอาที่ได้ยินดังนั้นก็แอบยิ้มเล็กน้อยกับท่าทีของอีกคน
“จะอร่อยหรือเปล่าคะ”
“งั้นกลับบ้านนอนดีกว่า”
“ล้อเล่นน่า พี่ยูบินขี้น้อยใจชะมัด”ฮยอนอาบอกกับคนข้างกายก่อนจะควงแขนอีกคนเดินผ่านท่ามกลางกองหิมะหนาเตอะไปยังบ้านของยูบิน
ฮยอนอากับยูบินสาวนักศึกษาตกลงคบกันมาก็2เดือนกว่าๆเกือบจะหกเดือนได้แล้ว เรื่องราวของเด็กสาวม.ปลายแอบไปหลงรักรุ่นพี่สาวนักศึกษาข้างบ้านแบบรักแรกพบ ดูน้ำเน่าดีเหลือเกินใช่ไหมล่ะ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วสำหรับคนสองคน ถึงแม้มันจะเร็วไปหน่อย แต่อย่างน้อยพวกเราก็รักกันมาได้หกเดือนกว่าแล้วนะถึงแม้ว่าอีกคนจะบ้าๆบอๆหน่อยก็เถอะแต่เขาก็ดูและฉันดีทีเดียว ถ้าถามว่าคู่ใครที่หวานที่สุด ก็คงหนีไม่พ้นคู่มินอาน...ล่ะมั้ง...ก็แค่มั้งนะ :p
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“โอ๊ยยยย!!!”ซอนเยร้องออกมาหลังจากที่โดนบิดหูแทบฉีกโดยคนรักของเธอ ซอนเยลูบหูของตัวเองป้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งตามระเบียบหลังจากที่แอบงีบหลับมานาน
“ไหนบอกว่าจะมาช่วยติวให้ไง”
“ก็ของีบหน่อยไม่ได้หรือไงอ่ะ”ซอนเยบอกกับอีกคนก่อนจะหาวฟอดใหญ่ๆออกมา พลางเหลือบไปมองคนข้างกายที่ทำหน้าซาลาเปาบูดอยู่
“ไม่ต้องตงไม่ต้องติวมันแล้ว คนบ้าอะไรไม่รู้ บอกจะมาติวให้ ที่ไหนได้...มาหลับซะงั้น”โซฮีตะโดนขึ้นหลังจากที่แบกหนังสือคณิตศาสตร์ที่หนาขนาดตีหัวหมาแตกมาให้อีกคนได้ช่วยติวให้ เพราะว่าไม่นานนี้เธอจะต้องจบจากที่นี่ไปเตรียมเอนท์เข้ามหาลัย แล้วมหาลัยที่ว่านั้นคงเป็นที่ไหนไม่ได้นอกจากมหาลัยที่ซอนเยอยู่นั่นเอง ไม่ใช่ว่าเข้าตามแฟนหรอกนะ เข้าเพราะอยากเข้ามาตั้งนานแล้วต่างหาก จริงๆนะ
“โอ๋ๆ ซาลาเปาอย่าเพิ่งบูด ไม่นอนแล้วก็ได้ มาๆ เดี๋ยวจะติวให้” ว่าแล้วซอนเยก็เขยิบเข้าไปใกล้อีกคน ก่อนจะแอบโอบไหล่ของอีกคนเอาไว้
ผั่วะ!!!
โซฮีที่เข้าที่มือของซอนเยที่ทำเป็นมือปลาหมึกอยู่ตรงไหล่ของตัวเอง
ทำเอาซอนเยต้องจำใจเอาออกจากไหล่ของอีกคนทันที
“โอบแค่นี้ก็ไม่ได้”
“ติว!!!”
“จ้าๆ”
แล้วซอนเยก็เริ่มติวอีกคนทันที พลางเหลือบมองคนเบื้องหน้าเป็นระยะๆ
“จริงๆแล้วไม่น่ารีบเลยนี่ อีกตั้งหลายเดือนกว่าจะได้เข้ามหาลัย”
ซอนเยอบอกกับโซฮี พลางหยิบแตงโมที่โซฮีตั้งเตรียมไว้เป็นของว่างระหว่างการติวครั้งนี้ขึ้นมากิน
“แหม่ ฉันไม่ได้เรียนเก่งเหมือนเธอนี่ เตรียมตัวตอนนี้ก็ยังดีกว่าไปเตรียมตัวตอนที่จะเตรียมเอ็นท์ละนะ”
โซฮีบอก สายตามองไปยังหนังสืออย่างตั้งอกตั้งใจ
ซอนเยเริ่มอธิบายทีละขั้นตอนๆให้อีกคนฟัง และดูเหมือนว่าโซฮีก็ตั้งอกตั้งใจฟังอย่างดี จนในที่สุดเธอก็เข้าใจ
ก่อนที่โซฮีจะขออ่านทบทวนอีกรอบเพื่อความแน่ใจ โดยไม่สนใจอีกคนแม้แต่น้อย
เห็นอย่างนี้มันก็น่าน้อยใจเหมือนกันนะเนี่ย
ซอนเยคิดในใจ ก่อนจะลอบถอนหายใจออกมาน้อยกับท่าทางที่ไม่ค่อยสนใจของอีกคน
พลางหยิบแตงโมขึ้นมา
“นี่แตงโม แฟนเราเอาแต่อ่านหนังสืออ่ะ ไม่สนใจเราเลย”
ซอเยพูดกับแตงโมชิ้นน้อยๆที่ตัวเองหยิบขึ้นมา
“จริงหรอ น่าเศร้าจังเลยนะ~~~”
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นอีกเสียงหนึ่งของแตงโม
โซฮีที่ได้ยินดังนั้นก็หันไปมองอีกคนเล็กน้อย
“บ้าป่ะเนี่ย”
โซฮีบอก ก่อนจะหันกลับไปอ่านหนังสือตามเดิม
“แตงโม เธอดูสิ แฟนเราหาเราบ้าอ่ะ”
“น่าสงสารจังเลยน้า~~~”
ซอนเยพูดเองเออเองอยู่คนเดียว
โซฮีที่ฟังอยู่นานหันกลับไปหยิบแตงโมที่อีกคนถืออยู่มากินทันทีอย่างหมั่นไส้
“เฮ้ย!!!แตงโมฉัน TT[]TT”
“ทีนี้เงียบได้หรือยัง”
โซฮีบอก ก่อนจะนั่งอ่านหนังสือเงียบๆตามเดิม
ซอนเยอที่เห็นอีกคนสนใจแต่หนังสือก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
“เสร็จแล้วเรียกฉันด้วยแล้วกันนะ”
ก่อนจะลุกขึ้นไปนั่งยังโซฟาตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่เบื้องหลังอย่างน้อยอกน้อยใจอีกคน
“อย่ามาทำน้อยใจด้วย”
และเหมือนอีกคนจะรู้ความคิดของเธอ ซอนเยพ่นลมใส่เล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าเบาๆอย่างเข้าใจ
เฮ้อ...โหดจริงๆเลยน้าแฟนเรา
แล้วซอนเยก็ผล็อยหลับไป
โซฮีหันไปมองยังโซฟาตัวใหญ่เบื้องหลังที่ตอนนี้อีกคนจับจองเป็นเจ้าของและหลับไปเรียบร้อย
ก่อนจะเดินขึ้นข้างบนไปหยิบผ้าห่มของตัวเองแล้วเดินมาห่มให้อีกคนอย่างเบามือ
“ไอ้บ้าเอ้ย ทำไมตอนหลับหน้าตาถึงยังกวนอารมณ์ขนาดนี้นะ”
โซฮีพูดกับตัวเอง ก่อนจะเดินกลับไปอ่านหนังสือตามเดิม
ตอนนี้โซฮีกับซอนเยคบกันมาได้ห้าเดือนกว่าๆแล้ว ตั้งแต่วันนั้นที่เธอบอกว่ารักไป เพราะว่าแผนของพวกเพื่อนๆของเธอแล้วก็คนที่หลับอยู่บนโซฟาอย่างไม่รู้ตัว แต่เพราะว่าแผนของพวกนั้นแหละนะ ถึงได้ทำให้เธอรู้หัวใจของตัวเองว่าต้องการอะไร และถ้าหากไม่ใช่เพราะแผนพวกนั้นล่ะก็ ป่านนี้ เธอก็คงไม่รู้อะไรเลย
“หาวว เป็นดาวเป็นเดือน”
โซฮีหาวออกมาเล็กน้อยหลังจากที่เพิ่งแก้โจทย์คณิตเสร็จ ก่อนจะหันกลับไปมองยังร่างที่หลับอยู่บนโซฟาอย่างไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว ก่อนจะเอาตุ๊กตาที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมาปาใส่ร่างที่นอนอยู่อย่างหมั่นไส้ ขนาดนอนหน้าตายังกวนเบื้องล่าง
ร่างๆนั้นสะดุ้งเล็กน้อย
“งึมงำๆ”
ซอนเยหรี่ตาเล็กน้อย ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ มารู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนมีอะไรนุ่มๆมากระแทกหน้าเต็ม ก่อนจะมองไปยังเบื้องหน้าที่มีโซฮีนั่งมองหน้าอยู่
“เสร็จแล้วไง ครั้งหน้า ปลุกดีๆหน่อยก็ได้ เอาแบบkissปลุกอ่ะ ได้มะ???”
ซอนเยถาม ก่อนจะลุกขึ้นนั่งช้าๆและมองไปยังร่างที่นั่งอยู่เบื้องล่างอย่างกวนส้น_
“เดี๋ยวเหอะ วันๆคิดแต่เรื่องอย่างงี้หรือไงนะ คนเรา”
“ไม่หรอกมั้ง แล้วตกลงเข้าใจหมดแล้วใช่ไหม”
ซอนเยถาม ก่อนจะลงไปนั่งยังข้างๆอีกคนเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงมองดูหนังสือคณิตศาสตร์ที่อีกคนลองทำทีละข้อๆ
“ถูกไหมอ่ะ ตรวจหน่อยสิ”
โซฮีถาม ซอนเยจึงเริ่มตรวจทีละข้อๆ ก่อนจะไปสะดุดอยู่ข้อหนึ่งที่มันผิดอยู่
“ตรงนี้มันผิดอ่ะ”
ซอนเยบอก โซฮีที่ได้ยินดังนั้นก็เขยิบเข้าไปดูยังหนังสือเบื้องหน้าเล็กน้อยเพื่อจะได้แก้ข้อผิดพลาดของมัน
ซอนเยที่นั่งอยู่ข้างๆ บอกว่าจุดไหนๆผิด แต่ดูเหมือนว่าข้อนี้เธอก็ทำไม่ค่อยได้นะเนี่ย
“ตกลงยังไงเนี่ย”
“ฉันก็จำไม่ได้อ่ะ เอาใหม่ดิ๊ๆ”
ซอนเยบอก ก่อนจะเริ่มลบตัวเลขเมื่อกี้และเริ่มทำใหม่ พร้อมๆกับโซฮี
ทั้งสองคนคอยช่วยกันคิด ก่อนจะเริ่มทำโจทย์ปัญหาไปด้วยกัน ในที่สุดก็เสร็จ แต่กินเวลาไปตั้งกว่าครึ่งชั่วโมง (แค่ข้อเดียวเนี่ยนะ)
“เฮ้อ...กว่าจะเสร็จ”
ซอนเยบอก ก่อนจะนอนแผ่สองสลึงกับพรมสีขาวนุ่มนิ่ม
“นั่นน่ะสิ เหนื่อยจังเลยแฮะ”
แล้วโซฮีก็ล้มตัวลงไปนอนยังข้างๆซอนเย หัวของเธอพาดลงกับแขนของซอนเยเล็กน้อย โซฮีหันไปมองซอนเยเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มออกมา
“ขอบใจนะที่มาช่วยติววันนี้น่ะ”
ซอนเยที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย
“แค่นี้เนี่ยนะ...ไม่เอาหรอก”
ซอนเยบอกกับคนข้างๆ ก่อนจะลุกขึ้นคร่อมอีกคนเอาไว้
แขนสองข้างยันพรมผืนนุ่มนิ่มไว้
ก่อนจะก้มลงไปจูบกับคนที่อยู่เบื้องล่างอย่างอบอุ่นเพื่อขอคำขอบคุณที่ช่วยติวไป
ไม่นานซอนเยก็ถอนจูบออกมา สายตาจ้องเข้าไปข้างในนัยน์ตาของอีกคนช้าๆ รักเหลือเกินคนๆนี้ ถึงแม้อีกคนจะทำท่าทางรำคาญก็เถอะ แต่เธอก็รู้ว่า อีกคนนั้นก็รักเธอไม่น้อยไปกว่าเธอแน่นอน
โซฮีผลักอีกคนให้ออกไปจากตัวเองเล็กน้อย ตอนนี้หน้าของเธอแดงซ่านไปจนถึงใบหู นี่มันสถานการณ์เสี่ยงนะ อย่าเพิ่งๆ มันยังไม่ถึงเวลา
“โซฮี ฉันรักเธอนะ รู้หรือเปล่า?”
ซอนเยบอก ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าเป้ที่วางอยู่บนโซฟาอีกตัวขึ้นมาสะพาย เตรียมตัวจะกลับบ้าน
“รู้สิ ฉันก็รักเธอนะ พี่ซอนเย”
โซฮีบอกกับซอนเย ก่อนจะลุกขึ้น เตรียมตัวจะไปส่งอีกคน
“จะกลับบ้านแล้วใช่ไหม”
“อื้ม”
ซอนเยบอกก่อนจะ เดินไปยังประตูที่อยู่ไม่ไกล้ไม่ไกล โดยมีโซฮีเดินตามหลังไป
“เอ้อใช่...มะรืนนี้ ที่มหาลัยฉันมีงานด้วยล่ะ”
“งานอะไรอ่ะ”
“งานเลี้ยงรุ่นมั้ง พวกรุ่นพี่ที่จบๆไปจะมากันน่ะ”
“แล้วจะไปไหมอ่า”
“ก็ต้องไปอ่า...เธอไปกับฉันนะ”
“แหงสิ ฉันไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเธอหรอกนะ”
โซฮีบอก ทำเอาซอนเยแทบอึ้ง นี่เป้นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่อีกคนทำท่าว่าเป็นแฟนกัน ปกติ อีกคนไม่คนจะแสดงเลยว่าเป็นแฟนกัน คอยตี คอยผลัก คอยทุบ ไม่รู้ว่าเธอเป็นกระสอบทรายหรือเปล่า ต่อยเอาๆ หรือว่าเธอเขินกันแน่นะ ฮ่าๆ
“งั้นฉันไปแล้วนะ”
“อื้ม บ๊ายบาย”
โซฮีบอก พลางยกโบกมือลาอีกคนเล็กน้อย แต่ดูเหมือนอีกคน จะไม่เดินไปซักที
“เอ้า ไม่กลับไปอ่ะ”
“จะเอาจูบลาอ่ะ เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ”
ซอนเยบอก ก่อนจะ ยื่นหน้าเข้าไปรอ kiss ของอีกคนช้าๆ
โซฮีที่เห็นกริยาทะเล้นของอีกคนก็หัวเราะออกมาน้อย คนรักของเธอนี่ขี้เล่นตลอดเลยให้ตายสิ
ว่าแล้วโซฮีก็เข้าไปประทับจูบบนแก้มของอีกคน
“หอมแก้มไปก่อนแล้วกันนะ กลับบ้านไปนอนได้แล้วไป๊ รีบๆนอนด้วยล่ะ ไอ้กระต่ายบ้า”
โซฮีบอก ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปทันที กลบอาการเขินอายเมื่อครู่นี้
ซอนเยที่เห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยกับอาการเขินของอีกคน
“ฝันดีน้า”
ซอนเยตะโกนขึ้นมา ก่อนจะเดินกลับบ้านตัวเอง(ที่อยู่ข้างๆ)
รักจังเลยน้าคนนี้...
TALK :
ในที่สุดก็ได้ฤกษ์มาลงตอนที่1ซักที
ไม่รู้ว่ามีคนมารอหรือเปล่าเนี่ย (ถึงไม่รอก็จะลง)
และเดี๋ยวก็คงจะหายไปอีก (หายไปอัพเรื่องอื่นอ่ะ) 55
บทสรุปของทั้งสามมันก็เป็นฉะนี้แล
ช่วงแรกก็จะมีแต่หวานๆอ่ะนะ
และช่วงต่อไปอาจจะมีเศร้าๆตามมา
แต่คิดว่ามันยังไม่ถึงช่วงเศร้าๆหรอก เพราะยังไม่หวานเท่าไหร่เลยอ่ะ
เมื่อไหร่ที่หวานกันพอแล้วจะพากันมาปวดตับให้ตับฉีกเลยก็แล้วกันล่ะเน่อ
ยังไงก็เม้นๆน้า เพื่อกำลังใจที่ดีของไรเตอร์ผู้นี้ TTVTT
ความคิดเห็น