มนต์รัก หัวใจแสนปลื้ม

S มนต์รักหัวใจแสนปลื้ม

บทที่ 1

แสนปลื้มเดินอยู่กลางถนน ในซอย แคบ ซึ่งเป็นถนนเลนเดียว รถพอทีจะสวนแล่นผ่านได้ แต่เวลานี้ถนนกลับปลอด ยวดยานพาหนะ ซึ่งเป็นเรื่องดี ที่แสนปลื้ม ไม่ต้อง ห่วงพะวง ว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับตัวเอง

ด้วยท่วงท่า ที่ทะมัดทะแมง เธอสวมกางเกงยีน สีซีด จนเกือบจาง อีกทั้งยังสวมเสื้อยืด ด้วยการพับข้อแขน เพียงแต่ที่ผิดแปลกไปเท่านั้น คือหน้าตา ที่ดูหวาน มากกว่า เป็นหนุ่มน้อย ที่กล้าเดินเข้ามาคนเดียว แบบไม่รู้สึกตื่นอะไรกับสิ่งรอบข้าง และมีจิตใจที่เข้มแข็ง

มีรองเท้าผ้าใบสีขาว ที่เกือบมอ คู่เก่ง อย่างคอนเวิร์ส ใส่แล้วหายห่วง ไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งใดๆ ที่เท้าคู่เล็ก ย่างเหยียบ และแสนปลื้ม กำลังจ้องดูบ้านเลขที่ ตามกระดาษสมุดจดโน้ต ที่ถูกขยำ อยู่ในกางเกงยีน ตัวที่สวม

เป็นสิ่งที่แสนปลื้ม ต้องการมากที่สุด ในการดั้นด้น เข้ามาถึงในตัวกรุงเทพฯ แสนปลื้ม ไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น แต่ว่า เธอพยายามเร่งฝีเท้า ให้ถึงบ้านดังกล่าว ก่อนจะพลบค่ำ

ซึ่งสิ่งนั้น มันจะทำให้แสนปลื้ม สมหวังกับสิ่งที่รอคอย ที่แม่กัญญา แม่บังเกิดเกล้า กำชับไว้อย่างมากที่สุด

เธอจำได้ขึ้นใจ ในคำที่แม่สั่งบอกมา เหมือนมันก้องอยู่ในรูโสต ของแสนปลื้ม ในทุกครั้ง

มีปริศนา? บางอย่าง และความจำเป็น ที่แม่ จำต้องให้แสนปลื้ม บากหน้า เข้ามาหาญาติ ในกรุงเทพฯ และนอกจากนั้น สิ่งที่จะทำให้แสนปลื้ม สามารถบรรลุ ปลายทาง ได้อย่างที่แม่หวังไว้

ซึ่งบอกว่า แสนปลื้ม จะต้องทำให้สำเร็จ คือ จดหมาย ที่เขียน เก็บพับใส่ซองอย่างดี

ท่านต้องการ ให้แสนปลื้มนั้น ยื่นส่ง ถึงมือ ของคุณลุงอำนวย

และแสนปลื้มก็หยุด ยืนอยู่ ที่หน้าประตูรั้ว ของบ้านหลังนั้น 54/1 ซึ่งเป็นไปตาม ที่แผนที่ของเส้นทาง ที่มารดาระบุเอาไว้ในจดหมาย

ที่เป็นแบบนี้ เพราะผู้เป็นแม่ของเธอนั้น ไม่มีเบอร์โทรศัพท์ ติดต่อ ผู้เป็นลุง เนื่องจากว่า ท่านก็ไม่ได้ พบหน้า ลุงอำนวย มานานถึง สิบปีเช่นกัน

ซึ่งจะว่าไปนั้น ทุกวันนี้ โลกของข่าวสาร ความเจริญ ทางเทคโนโลยี ได้ติดต่อ เชื่อมโยง มีหลายแบบ ทั้ง ทางมือถือ อินเตอร์เน็ต แต่สำหรับ แม่ของหล่อน ท่านเป็นเพียง ชาวสวนธรรมดา

ท่านมีมือถือ เครื่องเก่าๆ เครื่องหนึ่ง ที่ใช้อยู่เป็นประจำ และน่าจะมีอายุนานถึงห้าปี ตอนที่ซื้อ เป็นมือหนึ่ง

แต่ว่า แสนปลื้ม ก็สะดุดความคิดขึ้น ชื่อ ของคุณ อำนวย คนเดียว ที่เธอไม่คุ้นเคย จนกระทั่ง ในวันนี้ มารดากลับนึกถึงท่าน ต้องการให้แสนปลื้ม นำจดหมาย ลายมือที่ท่านเขียน นำไปส่งกับมือให้ได้

จากการที่ร่างกายของเธอ เป็นผู้หญิง แต่ต้องมาปรับเปลี่ยนบุคลิกของตัวเอง เพื่อให้กระเดียดไปทางผู้ชาย รวมไปทั้งการตัดผมสั้น และสวมหมวกปิดบังใบหน้า

แสนปลื้ม กดกริ่งออดแล้ว ก็หยุดยืน อยู่หน้าบ้านหลังนั้น พลางทำท่า เหมือนกับ สูดเอาลมหายใจ เข้าเต็มปอด อย่าง เชื่อมั่น และมีความมั่นใจ ในตัวเอง เต็มที่

สักพัก ก็มีใคร คนหนึ่ง ที่ก้าวเดิน เพื่อจะมาเปิดประตูให้ แต่ว่า แสนปลื้ม ได้เห็นภาพนั้น เขาเป็น ชายหนุ่ม ตัวสูงโปร่ง หน้าตาจัดว่าดี แต่สีหน้านั้น เต็มไปด้วยความบึ้งตึง เหมือนกำลังจะแสดงความ ไม่พอใจออกมา

เพราะว่าเกษตรรัฐ ได้มองเห็นว่า ที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขานั้น กลับเป็นชายหนุ่ม ที่วัยดูอ่อนกว่าเขาหลายปี ซึ่งเมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆ ก็ยิ่งตกใจ เพราะกลับพบว่า เจ้าเด็กหนุ่ม ที่เขาเพิ่ง จะเคย ได้เห็นหน้านั้น มีท่าทางแปลก สวมปิดคลุมด้วยหมวก แต่ว่า เมื่อจ้อง และเห็นใบหน้าถนัด ก็บอกกับตัวเองว่า

“นี่ มันผู้หญิงนี่” เพราะผู้ชายที่ไหน จะหน้าหวานอย่างนี้

เลยทำให้เกษตรรัฐ ที่เป็นเจ้าของบ้าน ถึงกับจ้องหน้าอย่างเขม็ง และเหมือนกับ ไม่คิดวางใจ กับการปรากฏตัวของเด็กสาวแปลกหน้าคนนี้ เหมือนมีลับลมคมในซ่อนอยู่

“ นี่หนู มีธุระ มาหาใคร เข้าผิดบ้าน ผิดช่องหรือเปล่า หรือ หนู มาจากไหนกันแน่”

คนที่เอ่ยพูดใส่ แสนปลื้ม ฟังตั้งแต่ทีแรก ก็รู้ว่า เป็นน้ำเสียงที่ ไม่พอใจ เพราะพูดหยันเย้ย ตำหนิประชด ซึ่งเธอ ก็ไม่คิดว่า จะได้รับการ ต้อนรับ ที่เดียดฉันท์อย่างนี้ จากญาติของมารดา ที่ท่านต้องการพึ่งพา แล้วไหว้วาน

แสนปลื้ม ขบคิด นิดหนึ่ง ก่อนที่จะตอบ สวนออกไป ตามที่ใจคิด

“ฉัน มาตามหา บ้านของ ลุงอำนวย ที่นี่เป็น บ้านของ ลุง อำนวย หรือเปล่าคะ”

เสียงนี้ ยังบ่งว่า ไม่ใช่ผู้ชาย และที่เอ่ย ด้วย น้ำเสียงที่ ชัดแจ๋ว ใส เข้มอีกต่างหาก เหมือนกับว่า เด็กสาวคนนี้ เป็นคนที่ไม่ยอมคน และกระด้างออกมา

ซึ่งผิดจาก ใบหน้าของเธอ ที่เมื่อเปิดหมวก ที่คลุมเอาไว้แล้ว พบว่า ช่างมีใบหน้า ที่หวานคม และสะดุดตา ไม่น้อย

เมื่อสีหน้าตึง และเข้มของเขา เงยขึ้น ที่จ้องมอง สาว ใบหน้าหวาน ที่ตอนแรก เขานึกว่า ไอ้หนุ่มเสียอีก ที่ทำให้เขาอึ้ง และก็สะระตะ คิดในใจ ที่เด็กคนนี้ กล้า ที่ จะ เจรจา เพื่อขอ พบกับบิดาของเขา

แล้วเธอ เกี่ยวพัน เกี่ยวเนื่อง กับบิดา ของเขา อย่างไรล่ะ ถึงกล้าเอ่ย คำพูดเช่นนี้

เพราะว่า ในบ้านหลังนี้ ไม่มี ลูกสาวสักคน เอ หรือว่า ยัยนี่ จะเป็น ลูกที่บิดาของเขา แอบไปไข่ ปล่อยทิ้ง เรี่ยราด ในที่อื่น และกลับมา เพื่อแสดงตัว คิดว่า ต้องเป็นอย่างนี้แน่

เกษตรรัฐ ขบคิดในใจ กับอาคันตุกะสาวน้อย ที่ทะเล่อทะล่า เข้ามาในเขตบ้านของเขา อย่างใจกล้า และก็มาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย หรือว่า เขาทราบเรื่องมาก่อน

ฉะนั้น เกษตรรัฐก็คิดว่า เด็กสาวคนนี้ ยังเป็นผู้บุกรุก ถ้าเขานั้น ยังไม่อนุญาต ให้เข้ามาในบ้าน

มาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย และหลักฐานอย่างนี้ ทำให้ เขาต้องขบคิดว่า แล้ว เธอ รู้จัก บ้านเลขที่ นี้ได้อย่างไร

และเสียงห้าวเข้ม เอ่ยขึ้น พร้อมกับตะโกนถาม ออกไป

“แล้ว ไหนล่ะ หลักฐาน ที่เธอจะมาพบกับคุณอำนวย สูจิบัตร หรือว่า ทะเบียนสมรส ของผู้หญิง เมียน้อย อย่างแม่ของเธอ เอามาแสดงให้เห็นสิ ”

และเมื่อแสนปลื้ม ได้ยิน แบบนี้ ก็อ้าปากค้าง ที่เขา ชายหนุ่มตรงหน้า ซึ่งเขา นั้นแสดงกิริยาออกมา ท่าทางอหังการ เหมือนคนเผด็จการ คิดว่า เขาน่า จะเป็นสมาชิก ภายในบ้าน แต่ว่า ใบหน้าที่เคร่งขรึม บวกกับ ความเย็นชา และกระด้าง

ทำให้แสนปลื้ม ก็รู้สึก นึกไม่ชอบ เขา ในทันที เช่นเดียวกัน เพราะดูออกว่า เขามีมาด ที่ขี้เก๊ก เสียนี่กระไร แล้วนี่ เขายังคิดว่า แม่ของหล่อน เป็นเมียน้อย “คุณอำนวย”

แบบนี้ เด็กสาว คิดว่า เห็นทีจะยอมไม่ได้เสียแล้ว เพราะแม่ของหล่อน ก็มีสามี เป็นตัวเป็นตน จดทะเบียนกันมาแล้ว ถึงแม้ว่า ในเวลานี้ ท่านจะไม่มี ชีวิตอยู่ในโลกนี้ ก็ตาม แต่ว่า เขาก็ไม่ควรบังอาจ และเดียดฉันท์ เสียดสี ใส่หล่อน อย่างรุนแรง

ทั้งๆที่ เพิ่งพบเจอกัน เป็นครั้งแรก และก็ทำท่าว่า อยากจะให้แสนปลื้ม เปิดศึกกับเขา อย่างหนักหน่วงยิ่งนัก

“ใช่ ฉันมาในฐานะ ที่ถูกคำสั่งมา และรับทำตามคำสั่ง กับ คนที่รู้จัก คุณลุงอำนวยดี ส่วนคุณ จะคิดว่า ในฐานะไหน ก็ช่างเถอะ ฉันไม่สน เพราะว่า คนที่ฉันต้องการพบท่าน มากที่สุด คือ คุณอำนวย ไม่ใช่ ใครหน้าไหนทั้งนั้น ”

จึงทำให้แสนปลื้ม ที่พูดเสียงดัง เข้มขึ้นทันที ในเวลานี้ หล่อนไม่กลัวสิ่งใดแล้ว และก็มาถูกทาง เถอะ ทันที ที่หล่อน ได้พบกับ คุณลุงอำนวย หล่อนจะชี้แจง เรียนบอกกับท่าน พร้อมกับส่งจดหมาย ยื่นให้กับมือ แล้วก็จะกลับทันที

เพราะไม่อยากทนอยู่ กับสายตา ที่เหยียด เย้ยหยัน ของสมาชิก ในบ้านหลังนี้ ที่ดู แต่แรกแล้ว คงจะไม่ต้อนรับ อาคันตุกะ แปลกหน้า อย่างหล่อน