แรงมารในคลื่นรัก

ธันยวีร์ นำเสนอ เรื่องใหม่ หล่อนถูกเขาจับตัวมาขังไว้ด้วยความแค้น ท่ามกลางแรงมารในหัวใจและคลื่นรักที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน

แรงมารในคลื่นรัก

บทที่ 1

สับสนและกลัวอย่างที่สุด เมื่อ พาลิณีตัวฟื้นขึ้นมา พบว่า ที่นี่ไม่ใช่กรุงเทพฯ เกิดสิ่งทไมคดฝน.. จนยกทสวสวยรงรหงจกดนแดนสวไลซถูกจับขังไว้ที่นี่ เบื้องหน้าสภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยเกาะแก่ง มี หาดทรายโอบล้อม แปลกใจอย่างมาก ไม่เคยมาที่นี่ก่อนเลยในชีวิต ไม่รู้ที่ไหน เมื่อยล้า บวกกับความกลัว ไม่คุ้นชิน ห้องหับกลิ่นอับ ทำไม ทำกับหล่อนเยี่ยงสัตว์ พาลิณี ยืนชิดริมหน้าต่าง ประตู ถูกเคาะ และเปิดออกมา และเห็นเด็กสาวอายุไม่เกินสิบสิบเจ็ด ผิวคล้ำเหมือนชาวเล เดินถือถุงผ้าในมือ ยื่นให้หล่อน

“ เสื้อผ้านี่ นายเป็นคนซื้อให้ ไม่ต้องกลัวหรอก ของฉันน่ะ เธอใส่ไม่ได้หรอก คนสำอาง บอบบางอย่างเธอ รีบใส่เสียสิ ถ้าไม่งั้นเธอไม่มีเสื้อผ้าใส่เปลี่ยนนะ มีชุดเดียวเองไม่ใช่หรือ” เด็กแพน มองหล่อนด้วยแววตาที่สมเพช

พาลิณีอ่านออก ต้องเป็นนายวายร้าย หญิงสาวเม้มริมฝีปาก หล่อนยังไม่เคยเห็นหน้านายวายร้ายมหาโจรนั่นสักครั้ง หล่อนจะด่าว่า สาดเสียเทเสียใส่เลย และเมื่อเด็กสาวที่ชื่อแพนออกไปแล้ว ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง และมีร่าง ของใคร ก้าวเข้ามา เป็นรูปร่างสูงโปร่ง คมเข้ม และดูกำยำ

ทำให้ พาลิณี ต้อง เงยใบหน้าแหงน ชายหนุ่ม ตรงหน้า นั้น เขา ยืนจังก้า มี แววตา ที่ เครียดเขม็งมุมปากยิ้มเยาะ ให้

“ตื่นแล้วหรือ เชลยคนสวย นึกว่า จะหลับนอน โดย ที่ ไม่ ยอม ดูเดือดดูตะวัน เหมือนคนขี้เกียจ”

“แก ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว นี่ พวก แกจับฉันมาทำไม”

ยังไม่ทัน จบคำ พาลิณปากกล้า ด่าออกไปอย่างสุดแค้น ใบหน้าที่ดูคมเข้มใต้คางเต็มไปด้วยเคราที่ดูรุงรังแถมไว้ผมยาว ทำให้ สาวสวย พยายาม กระถดกาย ถอย ร่างสูงนั้นมองดูหล่อน คู่ดวงตาที่กราดด้วยสีเพลิงเข้มระยับ

“ปากดีนัก แม่คุณ หมดอิสรภาพอย่างนี้แล้ว ยังจะปากดีอีกหรือยังไง”

หล่อนกล้าเอ่ยปากโต้ตอบ แต่ ในใจสั่น เอ่ยด้วยสุ้มเสียงที่หอบปนเหนื่อย

“ที่นี่ที่ไหน” ยอมรับ ว่า เขา เป็น คน ที่ สะดุดตาของหล่อน คือ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนา และ เหนือริมฝีปาก กลับถูกบดบัง ไปด้วย หนวดเคราครื้มเข้ม นี่ ต้องเป็น ภาคใต้ แต่ ไม่รู้ว่า จังหวัดไหน พาลิณี อึกอัก ไม่ชอบใจ ที่ ถามไปแล้ว แต่เขากลับไม่ตอบ

หล่อนเกิด ความอึดอัด เมื่อเขาพุ่งดวงตาชิงชัง กราดมาที่หล่อน แล้ว นิ่งเงียบ เหมือนคนเป็นใบ้ แต่ คำพูดของเขา ที่ผ่านมา หล่อนฟังได้ชัด เขาพูดไทยภาคกลางชัดเจนทีเดียว ไม่มีสำเนียงแปร่งของทางใต้

หล่อนไม่ชอบพูดกับคนใบ้ แต่นี่เขาทำตัวเหมือนคนใบ้ แล้วคนอย่างเขาก็ไม่ใช่ว่าหล่อนนึกจะอยากเสวนาด้วย แต่หล่อนไม่มีทางต่อสู้ ดิ้นรนหนทางเอาตัวรอดยิ่งไม่มีแน่ หนทางข้างหน้าพาลิณีไม่รู้ว่าอนาคตของหล่อนตกอยู่ใต้กำมือของใคร

คุณพ่อคุณแม่ขา ช่วยแพมด้วยเถิดค่ะ หล่อนคร่ำโอดครวญอยู่ในใจกับชะตากรรมที่ไร้ทิศทาง ใครจะนึกคิดได้ว่า หล่อนจะฟื้นตื่นขึ้นมาอีกครั้งราวกับพบฝันร้ายที่ยิ่งกว่าร้าย และน่าสะพรึงกลัวอย่างที่สุด เพราะถูกลักพาตัว พาลิณีไม่เคยคิดอย่างนี้สักนิด อย่าว่าแต่คิดเลย แค่คิดก็ไม่เคยด้วยซ้ำ ว่าหล่อนจะมาตกอยู่ภายใต้เงื้อมมือของผู้ชายกักฬระ สันดานดิบคนนี้

พาลิณีกวาดตามองอีกครั้ง แววตาดุดันคมเข้มตรงหน้า ผู้ชายร่างสูงไว้ผมยาว บริเวณริมฝีปากใต้คาง ครื้มเข้ม ไปด้วยหนวดเคราหนา จนดูเถื่อนไม่ต่างไปจากมหาโจร คิ้วเข้มพาดเป็นปื้นดกดำ