คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 :: ผมเปล่าเจ้าชู้นะ!!!
Pom-pom part :
ณ หอพักชาย...เวลา 7 นาฬิกา 45 นาที
“เบนซ์ ปอม ปาย ตื่นรึยังคะ ภูมิ ณัฐ อั๊ช นิวส์ 6 โมง 45 แล้วนะคะ” โอย...ยายแก่ด้วงบ่นไรอีกวะเนี่ย ผมสะลึมสะลือลุกขึ้นนั่ง สักพักก็นอนต่อ โห่! ครูด้วงอ่ะ เพิ่งจะ 6 โมงสี่สิบห้าเอ๊ง...
ห๊ะ! 6 โมง 45!!!! (O O)!!!
“ว้อยยยยย ไอ้เบนซ์ ไอ้ปายตื่นว้อย จะ 7 โมงแล้วเมิง ตื่นๆๆๆๆๆๆ”ผมตะโกนลั่นห้องก่อนจะแจ้นไปหยิบเสื้อผ้ามาเปลี่ยน น้ำเนิ้มไม่ต้ององต้องอาบมันแล้ว แปรงฟันอย่างเดียวก็พอ
ปัง! (เสียงปิดประตูห้องน้ำอ่ะค่ะ)
โห่ = =” สายป่านนี้ไอ้เบนซ์มันยังจะอุตส่าห์ไปอาบน้ำอ่ะเน๊อะ จะรักสะอาดไปไหนวะ แล้วดู อิปายหน้าสวยมันยังไม่เสด็จลุกอีก นอนทำหน้าเคลิบเคลิ้มเชียว น่าจับจูบจริงๆ =.,=
เวลาผ่านไปเร็วจนตดยังไม่ทันหายเหม็น เด็กชายสุดหล่อประจำ รร. 7 คนก็ลงจากหอมาถึงโรงเรียนภายในเวลา 15 นาที
“ช้าจังเลย รอกินข้าวจนไส้ติ่งจะขาดอยู่แล้ว”ฝนบ่น
“ตื่นกันกี่โมง”พราวถาม
“เพิ่งตื่นเมื่อ 15 นาทีที่แล้ว”ผมตอบ ก่อนจะยกมือสางหัวยุ่งๆของตัวเองให้มันดูไม่ฟูนัก มือก็ป่ายไปจับๆที่ขอบตา...เมื่อเช้าล้างหน้าตูแคะขี้ตายังเนี่ย -“-
“ปอม เมื่อเช้าทำไมปอมไม่ปลุกปายอ่ะ เกือบไม่ทัน O^O”ปายพูด ทำตาละห้อยน่าสงสาร โฮยยย~ ธรรมดาหน้าตามันก็สวยกินขาดหญิงแท้อยู่แล้ววุ้ย ยิ่งทำหน้าหยั่งงี้ผมยิ่งรู้สึกแปลกๆแฮะ -///-
“กรู (ขออภัยนะคะ เพื่อความสมจริง ผุชายมันพูดสรรพนามกันเยี่ยงนี้อ่ะค่ะ)ตะโกนลั่นห้องจนลูกกระเดือกก้อนน้อยๆจะกระเด็นออกทางปากแล้วไอ้ปาย เมิงนอนรึเมิงตายวะ ถึงไม่ได้ยิน”ผมสวน ปายหน้าจ๋อยไปทันที ก็สงสารอ่ะนะ แต่กลัวคนอื่นเค้ามองว่าผมเป็นเก้ง ภาพลักษณ์ตัวเองต้องมาก่อน =_=
“แหมแก บางทีคนเรานอนหลับลึกอ่ะ ประสาทมันก็ปิดไปหมดอาจจะไม่ได้ยินก็ได้นะ”พราวพูด
“ใช่อ่ะสิ นาฬิกาปลุกแกแหกปาก กรี๊งๆๆๆๆ น่ารำคาญจะตาย ตั้งนานกว่าแกจะลุกมาปิดมัน แกจะบอกว่าแกก็ประสาทปิดอ่ะดิ”ฝนส่งเสียงมา นั่นไง! มิน่าทำไมถึงรู้ดี ตัวเองก็ขี้เซาเหมือนกัน -*-
เช้านี้เป็นเช้าวันจันทร์ ผมกะปายเป็นเวรต้องเช็ดโต๊ะแล้วก็ล้างถ้วยล้างชามให้ครูเวร
“เช้านี้แกทำเวรนะปาย”ผมตะโกนก่อนจะชิ่งวิ่งไปเตรียมเข้าแถวหน้าเสาธง เห็นไอ้ปายทำหน้าเซงอยู่รำไรก็...แหมะ หวั่นไหวอีกและ =--= แต่ช่างเหอะ มันจวนเจียนเวลาเข้าแถวมากและ โบ้ยๆมันไปเหอะ
“โห่ยปอม ไม่ค่อยโบ้ยเลย -3-”ภูมิว่าผม ไอ้นี่ก็อีกคน ชอบทำท่าทำทางเรียก
เรตติ้งคะแนนสงสารจากผมซะเหลือเกิ๊น (ทั้งๆที่รู้ว่าเรียกให้ตายยังไงผมก็ให้ได้แค่คะแนนความกวนอวัยวะเบื้องล่าง)
“อ่าวๆ ไอ้คู่นี้ก็ส่งสายตาหวานเยิ้มกันอยู่นั่นแหละเว้ย...เฮ้ย! วันนี้ผู้หญิงใครเชิญธงวะ”ไอ้เบนซ์เหน็บแนมก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเฉไปถามหาคนเชิญธง ทำไมใครๆก็แซวก็เชียร์แต่ผมกะภูมิง่ะ TT-TT
“กุเชิญเอง” ไอ่ภูมิเดินก้นบิดไปแกะธง
“เป็นผู้หญิงหรอวะ”
“จะบ้าหรอ! ก็เชิญในฐานะผู้ชายสิว้อย >[]<...ผู้หญิงใครเชิญธง” นี้ดเดินออกมาจากแถวแทนคำตอบ ผมจ้องคู่เชิญธงชาติข้างหน้า ไม่ชอบเลยเวลาที่โรงเรียนให้ใส่กางเกงสีกากี (รึสีขี้หมาแห้งตามคำบอกของคำแต่งฟิคนี้) มันยาวถึงข้อเท้าแล้วบดบังน่องขาขาวๆเรียวๆของไอ้ภูมิซะมิดเลย เซงจิต ไม่มีอาหารตาเลยว่ะ =__=^
เข้าแถวเสร็จปุ๊บ พวกเราก็มีหน้าที่เดินขึ้นศาลาเตรียมสวดมนต์ ผมแอบอู้แกล้งเดินเข้าห้องน้ำชาย ไอ้เบนซ์ก็เดินตามผมมาเหมือนกัน
“อ่าว...มาอู้เหมือนกันหรอ”ผมถาม
“เปล่า ปวดขี้ต่างหากว้อย = =*” เอ้อ -*- มันจะขี้ทางปากหรอนั่น หน้าตาพะอืดพะอมเหมือนคนคลื่นไส้เลย พูดไม่ทันขาดคำ
อ๊อก! แหวะ!
“เฮ้ยไอ้เบนซ์!!!”ชิบ lost (หาย) แล้วมั๊ยล่ะพี่น้อง ไอ้เบนซ์อ้วกพุ่งเฉียดใบหน้าผมไปแค่จึ๋งเดียว ข้าวต้มหมูเมื่อเช้าทะลักออกมาหมดเลย กลิ่นก็นะ >^< อี๋~
ความคิดเห็น