รวมเรื่องสั้นหนังสือร้องไห้

ลำดับตอนที่ #8 : นาง 3

วันเวลาผ่านไปอีก  มันเป็นเวลาที่เนิ่นนานกว่าทุกช่วงเวลา เขาเปลี่ยนไป เงียบขรึมขึ้น  และนางไม่ใช่คนที่น่ารัก ช่างยิ้มแย้ม ร่าเริง มองโลกในแง่ดี  เช่นในครั้งอดีตแล้ว  อาจเพราะภาระที่แบกรับไว้   มันหนักหนากว่าคนสองคนจะรับได้  นางนึกสรุป     

เขากลับกลายเป็นคนหยาบคาย   ทั้งแข็งกระด้าง   และเห็นแก่ตัวไปอย่างน่าประหลาด อารมณ์ที่ฉุนเฉียวขึ้นๆลงๆบ่อยๆ อย่างไร้สาเหตุนั้น  นางพบว่าเขาเริ่มแสดงออกมาในช่วงสองสามปีนั้นเอง ทว่า... มันน่าแปลกใจยิ่งนัก  นางตรองดู ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเพียงใด    ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น ชีวิตนางจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างไร... นางยังคงนึกรักเขาอยู่เสมอ และไม่เคยเลิกรักในตัวเขาเลยแม้แต่น้อย...  

แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนานแล้วก็ตาม  แต่นางยังจำได้ดี ถึงคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ก่อนแต่งงาน  ประโยคซึ่งทำให้นางตกลงใจเลือกเขาเป็นคู่ชีวิตหมายมั่นจะอยู่กันจนแก่เฒ่า    เป็นเพื่อนร่วมก้าวบนเส้นทางที่ยาวไกล เป็นคนที่จะแบ่งปันความสุขเจือทุกข์ด้วยกัน เป็นคนที่นางเลือกแล้วเป็นอย่างดี

  เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลาที่ล่วงเลยไปนั้นล้วนแล้วกลืนกินคำสัญญาที่เขาพูดไปเสียเกือบทั้งหมด  แต่น่าแปลกที่นางไม่เคยเสียใจกับการเลือกในครั้งนั้น  แม้ว่าคำมั่นบางข้อที่เขาเคยสัญญาไว้จะไม่เคยจะเป็นจริงเลย  ไม่เคยที่นางจะได้สัมผัสพบ  ได้รับรู้รสชาติของคำสัญญาที่แสนหวาน 

                 อย่างไรก็ตามที นางยังมีความสุขกับชีวิตคู่ตุนาหงันอยู่ และความพอใจของนางในตอนนี้มีค่ามากกว่าความต้องการในครั้งเก่าเสียอีก 

เขาเปลี่ยนจากคนเดิมที่เคยร่าเริง ขี้เล่น กลับกลายเป็นจริงจังไปทุกอย่าง   วันๆเขาเก็บตัวเงียบ บ่นงึมงำคนเดียวอยู่ตลอด ในขณะที่นางไม่อาจช่วยเหลือแบ่งเบาปัญหาเขาได้เลย  ทุกคืน เมื่อเขาทำงานเสร็จ  เขาก็ตรงกลับบ้านด้วยความอิดโรยจากการทำงานที่หนักขึ้น  แล้วนอนหลับเป็นตายจากความเหนื่อยล้าข้างตัวนางและลูกๆทั้งสามที่น่ารักน่าชัง  โดยที่นางไม่อาจแบ่งเบาภาระเขาได้  มันเป็นช่วงเวลาซึ่งเขาอาจผุดความคิดว่าลูกๆทั้งสามนั้นคือการเอาเปรียบครั้งยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

และแล้ว เวลาแห่งโชคชะตาก็หมุนเปลี่ยนมาเยี่ยมเยือนนางบ้าง    ครั้งนี้ นางเผชิญกับมันเพียงลำพังเท่านั้น เมื่อนางแอบไปสมัครเป็นคนงานยังโรงงานห่างจากบ้านไม่กี่ป้ายรถเมล์ตามคำแนะนำของเพื่อนบ้านที่เห็นใจ  นางเองอยากช่วยเขาเหลือเกิน  จึงตัดสินใจไปสมัครงานในทันที  เมื่อสมัครเสร็จแล้ว  นางก็รีบขึ้นรถสองแถวกลับบ้าน เพื่อจะได้หุงหากับข้าวให้สามีและลูกทั้งสามๆได้ทันในมื้อเย็น  แต่นางก็ไปไม่ถึง เมื่อรถสองแถวเล็กคันนั้นกลับพานางไปพบกับโลกอีกด้านหนึ่ง   โลกด้านที่นางไม่รู้จัก