คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ ๖ เวลาบนรถไฟ ๓
บทที่ ๖ เวลาบนรถไฟ ๓
" เคยมีคนบอกกับผมว่าการเดินทางนั้นมีระยะทางเสมอ และคนที่จะเดินทางก็ต้องเตรียมค่าใช้จ่ายไว้เพื่อไปให้ได้ถึงจุดหมาย แล้วในบางคราว แม้ว่า เราจะได้มีแผนการดีเลิศเพียงใด แต่หากเราพบว่า ตัวเองนั้นไม่ได้อยู่บนกับแผนที่วางไว้แล้ว ณ. เวลานั้นแหละ ก็คือ ช่วงเวลาที่จะทดสอบความเป็นตัวตนของเราเอง " เขาถอนหายใจเบาๆออกมา เมื่อกล่าวเสร็จ ก่อนที่จะพูดต่อ
" มันอาจดูเหมือนเป็นคำพูดที่แสนธรรมดาสำหรับใครคนอื่นเขา หากแต่แม่พูดมันออกมาเสมอๆ ช่วงผมยังเด็กๆ คำสอนนั้นอยู่ติดตัวผมมาโดยตลอด ในเวลาที่ผมกำลังท้อแท้และสิ้นหวังกับชีวิต คำพูดเหล่านั้นก็มักจะช่วยเยียวยารักษาหัวใจผมได้ทุกครั้ง "
เขามองมาที่ผมอย่างช้าๆ เมื่อเห็นว่าผมยังคงตั้งหน้าตั้งตาจดคำพูดของเขา เพื่อให้ได้คำพูดทุกคำ เขาถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังๆ แล้วพูดขึ้น
" ผมว่าการเป็นนักเขียนคงไม่ต่างกับการเป็นนักเดินทางระยะไกลหรอกน่ะ หากคุณใช้ความตั้งใจเหล่านั้นหมดไปกับสิ่งที่ปากกาจับต้องได้ คุณก็คงไม่ได้อะไรกลับมาหรอก นอกจากตัวตนของผมบนกระดาษนั้น บางที หากคุณตั้งใจจะเป็นนักเขียนที่ดีแล้วล่ะก็ คุณควรเปลี่ยนวิธีคิดดูใหม่ ลองเปิดใจ แล้วใช้ความตั้งใจ ความมุ่งมั่นอันเต็มเปี่ยมของคุณไปพร้อมกับหัวใจที่อ่อนโยนของคุณด้วยสิ "
มือของเขาประสานกันอย่างนุ่มนวล แล้วเอนหลังพิงผนังรถไฟ เขาช่างร้ายกาจนัก ผมถึงกับหยุดเขียนบันทึกยาวๆนั้น ในทันที บางที ชีวิตนักเขียนไส้แห้งอันยาวนานหลายปีอย่างผมอาจพบเจอคำตอบแล้ว
เขาพอใจอย่างมากที่ผมหยุดเขียน แล้วจึงเล่าต่อ
" บนรถไฟนี้หล่ะ ที่ผมได้เจอเธอ เมื่อความงามมาเจอความเงียบเหงา "
เขาเงียบอีกครั้ง เหมือนต้องการลำดับคำพูดออกมา ผมอดทนอย่างใจเย็น ทั้งที่รู้สึกอยากฟังมากขึ้นเรื่อยๆ
" ตอนนั้น ผมยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวบนโลกใบนี้มากนักหรอก อะไรก็ตามแต่ที่ต้องทำอาศัยความเข้าใจมากๆน่ะ ถือเป็นภาระมากเลยสำหรับผม ลำพังกับการดิ้นรนของคนจนในยุคนั้นก็ยากลำบากพออยู่แล้ว การคิดน้อยๆ จึงเป็นคุณสมบัติที่ดีอย่างหนึ่ง สำหรับการเอาตัวรอดในสังคมผู้ตามสมัยนั้น "
แล้วผมก็เห็นเขาหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ดูเหมือนเขาจะหลับไป.........
ความคิดเห็น