รวมเรื่องสั้นหนังสือร้องไห้

ลำดับตอนที่ #7 : นาง 2

เหตุการณ์เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว  นางเคยต้องทนทุกข์อย่างหาทางออกไม่ได้  แต่แล้ว ในปัจจุบัน ทุกสิ่งในอดีตล้วนจางหายไป  เมื่อควันนั้นลอยสูงขึ้นๆไปบนอากาศ  

นางมักจะเลือกจุดธูปไหว้พระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายบนหิ้งเล็กๆข้างตัว 

นางเริ่มผ่อนคลายลง แล้วนึกย้อนไป  นางยังคงจำวันคืนสำคัญๆแห่งความสุขได้ดี.... 

               วันคืนแรกที่นางระลึกนึกถึงและจดจำได้ดี  ในตอนนั้น  นางยังไม่เป็นคนอ้วนและแก่อย่างตอนนี้ ส่วนสามีนางยังคงเป็นคนตลก ขบขัน เฮฮา และช่างเอาอกเอาใจนางแทบทุกอย่าง วันคืนแห่งความสุขที่แสนสั้น ช่วงเวลาเล็กๆที่จุดประกายหัวใจนางจนรู้สึกว่า โลกนี้ช่างสว่างไสว สดใส  และเปี่ยมสุขอย่างไม่น่าเชื่อ  ทุกอย่างดูหอมหวาน  สิ่งรอบข้างถูกฉาบด้วยสีแห่งความสุข  เมื่อมีเขาอยู่ใกล้ๆ นางย่อมเป็นสุขใจ   เขามักทำให้นางยิ้มได้อยู่เสมอทีเดียว  ยามนั้น กามเทพคงเริ่มแผลงศรใส่นางและเขาเข้าแล้วสิน่ะ 

วันคืนต่อมาที่นางคิดถึง.... วันที่เขาและนางยืนยิ้มอยู่หน้างานแต่งงาน เขาสวมชุดทักสิโดสีน้ำเงิน  นางยังจำได้ดี  ตัดกับนางซึ่งอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวสะอาดที่มีผ้าลูกไม้ทำเป็นหางกระโปรงยาวถึงพื้นทีเดียว  บรรยากาศในงานนั้นเปี่ยมไปด้วยสุข อบอุ่น และเป็นกันเอง ญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงมาร่วมให้ความยินดีมากมายเต็มไปหมด หลังจากนั้น นางก็ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ในขณะที่เขายืนยิ้มขำอยู่หน้าประตูหอ  มันอาจเป็นเพราะความรู้สึกที่ไม่อยากจากพ่อแม่เพื่อไปเริ่มต้นสร้างชีวิตครอบครัวของตนนั้นเอง นางนึกขำตัวเอง เมื่อนึกถึง  นางคงนั่งคุยกับพ่อแม่อยู่นานกว่าจะเข้าห้อง แล้วเวลาต่อมา นางเองก็แทบไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง  เมื่อเขาเองก็เริ่มร้องไห้ อาจเพราะเขาเกิดความรู้สึกคล้อยตาม แต่เขาพยายามฝืน ไม่ให้มีน้ำตาออกมา แต่เพราะใบหน้าซึ่งซ่อนอาการไม่อยู่ หน้าแดงขึ้นทุกทีๆ ท้ายที่สุดแล้ว นางก็เป็นฝ่ายหัวเราะขำแทน และกลายเป็นฝ่ายจูงแขนเขาเพื่อเข้าห้องหอ

วันคืนผ่านไปอีกคราว  เป็นเวลาที่ลูกคนแรกกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับความยินดีปรีดา  ความปิติที่ชีวิตน้อยๆเกิดมาเพื่อเป็นตัวต่อชิ้นสุดท้ายให้ชีวิตครอบครัวสมบูรณ์ยิ่งขึ้น คราวนี้  เขาสัญญากับนางว่าจะนำพานาวารักลำนี้ไปให้รอดตลอดจนถึงฝั่งฝัน   และนางก็ให้สัญญากลับในทันทีว่าจะเป็นผู้ร่วมเดินทางที่ดีในลำนาวารักนั้น  เขาและนางต่างให้สัญญาต่อกัน เวลาผ่านมา แล้วผ่านไปอีก พร้อมทิ้งชีวิตน้อยๆอีกสองคนไว้บนฝั่งโลกมนุษย์  ครั้งนี้ เขาและนางเริ่มรู้สึกกังวลแล้วว่านาวารักลำเล็กๆนี้   ลำพังแค่คนพายเพียงคนเดียวจะสามารถประคับประคองและรับภาระชีวิตคนที่เหลือได้หรือไม่ ?