คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คำตอบเหนือคำตอบ 5
คนบางตาลงกว่าแต่ตอนแรกมาก และในไม่ช้าคงเหลือเพียงลูกค้าประจำของร้านเท่านั้น ลุงคนนั้นคงมีธุระเช่นเดียวกับคนอื่น แกลุกขึ้นอย่างเงียบๆ ก่อนที่จะเดินจากไป แกตบบ่าเขาอย่างแรง เพื่อเรียกสติให้เขาตื่นขึ้นมาจากอาการงุนงง
เขาหันไปมองหน้าลุงด้วยความสงสัย แกสบตาเขาอย่างเข้าใจ แล้วจึงตบบ่าเขาเบาๆ อีกครั้ง
"อย่าคิดมากเลย เอ็งก็เหมือนกับคนแปลกหน้าคนอื่นคนก่อนๆหล่ะวะ ที่มาแวะมานั่งเพิงกาแฟ แล้วถามข้าเรื่องไอ้มั่น จากไปเมื่อพวกเขาได้คำตอบ "
ลุงแกกลืนน้ำลาย ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงปลงๆว่า
"ไอ้มั่น มันมักจะมารอคอยคนที่ชนมัน มันแค่อยากจะเจอหน้าคนๆนั้น มันคงอยากให้เขาสำนึกถึงสิ่งที่ก่อไว้ และให้อโหสิกรรมต่อคนที่ทำมัน ก่อนที่มันจะต้องไปเกิดในชาติใหม่ จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันไปในภพหน้า "
ลุงคนนั้นจากไปตอนไหน เขาเองก็จำไม่ได้ อาจเพราะเขานั่งเหม่อลอยอยู่หลายนาที ตัวเขาเองมองเห็นแต่ไอหมอกสายหนึ่งซึ่งลอยสูงขึ้นอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆจางหายไป เมื่อเขากลับมามีสติอีกครั้ง ก็พบว่า มันก็เป็นแค่ไอร้อนจากน้ำเดือดซึ่งเทลงแก้วชงเท่านั้นเอง
เขายังคงนั่งเล่นอยู่ที่เพิงกาแฟอยู่อีกสักพักใหญ่ เขาคิดในใจ ถ้าเพื่อนเขายังอยู่ จะเปลี่ยนความคิดหรือเปล่าหนอ เขาหวนคิดถึง
มันพึ่งโดนรถชนตาย ก่อนหน้าวันนี้ ไม่นาน หลังจากพยายามจะเดินข้ามถนนในตอน กลางคืนขณะที่เมาจัด เขาลือว่ามันเมาเละจนหัวทิ่มพื้น พอจะลุกขึ้น รถกระบะแหกไฟแดง ก็พุ่งชนมันเข้าอย่างจัง
เสียงหิ่งห้อยดังระงม เสียงแกรกกรากพร้อมความมีชีวิตของพงไพรเริ่มขึ้นอีกครั้งจากสัตว์หากินกลางคืนต่างชนิดกันไป ลมเย็นพัดเบาๆ ฤดูกาลกำลังเปลี่ยน รถเก๋งสีแดงเพลิงนั้นยังคงจอดอยู่ท่ามกลางพงไพร อนุสติสุดท้าย เขาหวนคิดถึงลุงคนนั้น
คล้ายว่าทุกอย่างช้าลงกระทันหัน ลุงแกก็กระพริบตาช้าลง เขาจ้องมองไปที่ริมฝีปากแกในทันทีนั้น เขาเริ่มรู้สึกว่าเวลาช่วงเวลานี้เนิ่นนานออกไปจากความเป็นจริงมากนัก จากเวลาไม่กี่วินาทียาวนานราวกับเป็นกัลป์ กว่าที่ประโยคๆหนึ่งหลุดออกมาจากปาก เขารู้สึกรับรู้ถึงอารมณ์ ความรู้สึกจากอากัปกิริยาของเจ้าของประโยคได้อย่างไม่น่าเชื่อ ในแต่ละครั้งที่ริมฝีปากบนและล่างมาบรรจบกันหลายต่อหลายเที่ยวจนกลายเป็นประโยคๆที่เขาแทบไม่อยากเชื่อหูของตนเอง
"เอ็งไม่ได้ชนคนหรอก พ่อหนุ่ม…แต่เอ็งชนผี!"
ความคิดเห็น