เทพยุทธพลังแฮกเกอร์

ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา อี้หนานซะอย่าง

ฝึกช่วงบ่ายก็ไม่มีอะไรมาก เข้าแถว วิ่งหยุด หันซ้ายขวา เหมือนค่ายลูกเสีอ ซักครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งเป็นการแยกฝึก ทหารชั้นต่ำสุดฝึกหอก เล่ากันว่ามีแม่ทัพที่ขี่ม้าโดนหอกชาวบ้านแทงตาย เพราะงั้น ทหารใหม่ที่นี่จึงฝึกใช้หอกเป็นอย่างแรก พอชำนาญ จึงเริ่มหัด ดาบและธนู แล้วก็มีหัดขี่ม้า แล้วก็แยกย่อยไปอีกหลายอย่าง ชำนาญธนูบนหลังม้าก็จะแยกฝึกไปอีกหน่อย วิ่งไวปีนกำแพงเก่งก็ไปหน่อยสอดแนม ขี้ม้าชำนาณไปหน่อยข่าวสาร และอื่น ๆ

"เตรียม! แทง! ยก! ฟาด! " เป็นทหารใหม่ ฝึกอยู่ 4 ท่าง่ายๆ นี่แหละ ตอนที่ต้าจงบอกฝึกวิทยายุทธ ไอ้เราก็คิดแบบหนังจีนกำลังภายใน ลืมไปเลยว่านี่มันทหารเลวธรรมดา ฝึกแค่นี้ก็ออกรบได้แล้ว

ทีเด็ดของจริงมันอยู่หลังสุดนี่เอง การประลอง!

จะมีทหารฝีมือดีมาประลองให้ได้ชม โดยที่ทหารอื่นล้อมเป็นวงกลม เหมือนโคโลเซี่ยมแบบย่อ ๆ สนุกดีไม่ต้องออกแรง มีพวกไม่ถูกกันท้าประรองกันรุนแรงด้วย แต่มีครูฝึกเป็นกรรมการ จึงไม่เจ็บอะไรมาก ทำให้นึกขึ้นได้ยุคนี้ใครตัวใหญ่กว่าก็คือผู้ชนะ และผู้ชนะก็ได้ทุกอย่าง มีเงินมีการศึกษาไม่สู้มีฝีมือ ปากกัดตีนถีบ ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ดีนะนี่หน้าด้านของาน ทำมีที่กินที่นอน ไม่ต้องเร่ร่อน อย่างน้อยค่ายทหารก็มีกฎ ตอนนี้อยู่นี่ค่อยๆ ฝึกอ่านหนังสือไปก็แล้วกัน

จบการฝึกทุกคนแยกย้าย ตอนนี้ก็ 5 โมงเย็น จึงชวนพี่ต้าจงพาชมเมือง แนะนำสถานที่ต่าง ๆ และพาไปขายถุงใส่น้ำทั้งสี่ ถุงทำจากกระเพาะสัตว์ ฝาจุดทำมาจากไม้ เย็บติดด้วยเอ็นสัตว์ ขายไป 4 ใบ ได้มา 1 ตำลึงเงิน เงินเดือนทหารใหม่ 2 ตำลึงเงินต่อเดือน ก็เหมือนๆ ทำงานมาครึ่งเดอื่นเลยทีเดียว แต่ก็นะเงินเดือนทหารใหม่

อาหารตกมื้อละ 10-20 อีแปะ 1000 อีแปะเท่ากับ 1 ตำลึงเงิน 10ตำลึงเงินเท่ากับ 1 ตำลึงทอง

เงินเดือน 2000 อีแปะ กินข้าวได้ 100 มือ กินข้าวอย่างเดียวก็หมดเงินแล้ว กลับไปกินในค่ายเอานี่แหละ เก็บเงินไว้ค่อยหาโอกาสทำเงิน

"พี่ต้าจง แล้วตั๋วแลกเงินมีราคาเท่าไหร่บ้าง"

"ก็แล้วแต่กำหนดนะ ส่วนมากก็ สิบ ร้อย พัน ตำลึงทอง ห้าร้อยตำลึงทองก็มี"

"ข้าได้เงินเดือนละ 2 ตำลึงเงิน กว่าข้าจะมีตั๋วแลกเงินได้ไม่แก่ตายไปก่อนเหรอ ปีนึงอย่างเก่งก็เก็บได้ 1 ตำลึงทอง 10 ปี ข้าคงมีครอบครัวไปแล้ว แล้วไหนอาจจะเจ็บป่วยต้องไปหาหมออีก ชาตินี้คงไม่ได้ถือตั๋วแลกเงินเป็นแน่"

"ฮ่ะ ๆ ๆ ตัวข้าเป็นหัวหน้าหมู่ ได้เงินเดือน 7 ตำลึงเงิน ยังไม่กล้าฝันถึงตั๋วแลกเงินเลย ถ้าเข้าอยากได้เงิน เจ้าก็ต้องเข้ากะกลางคืน ฝึกทหารเข้ากะก็ เกือบ 6 ชั่วยามไปแล้ว ให้เจ้านอนวันละ 3 ชั่วยาม เจ้าก็จะสามารถทำงานได้อีก 3 ชั่งยาม"

"ข้าชอบอยู่กลางคืน อากาศเย็นสบายดี"

"ถ้าอย่างนั้นเจ้าเข้าสองกะไหวไหมล่ะ มีเงินพิเศษให้"

"ทำเป็นวันๆ ไปได้ไหมพี่ต้าจง ข้าอาจเหนื่อยไม่ไหว"

"ทำเป็นวันไปละก็ได้ โดยทั่วไปแล้ว สำหรับทหารใหม่แบบเจ้า เฝ้ายามหนึ่งกะ จะให้เงินประมาณ 30 อีแปะ ถ้าเจ้าไม่เข้ากะ จะถูกปรับ 40 อีแปะ ไม่เข้าฝึกจะถูกปรับ 50 อีแปะและลงโทษทางวินัย เข้าฝึกสองรอบ ไม่ได้เงินเพิ่มแต่อย่างใด อีกวิธีก็คือแลกกะ เจ้าต้องจ่ายค่าจ้างให้คนเข้ากะแทนใช้เงิน 30 อีแปะ แต่เจ้าจะไม่เสียค่าปรับ โดยบอกล่วงหน้าได้ที่หน่วยทะเบียน"

"โอ้ มีอิสระพอควรเหมือนกันนะ อย่างนี้ถ้าข้ามีเงินเยอะๆ เข้าฝึก แล้วหาคนเข้ากะไปตลอดเลยก็ได้ใช่ไหม"

"เจ้านี่หัวไวนัก มีคนทำอย่างเจ้าว่าจริง ๆ รับเงินเดือนทหาร แต่ทำมาหากิน พอผ่านไปนาน ๆ ก็ได้เลื่อนยศตามอายุงาน ทางค่ายไม่ได้มีข้อห้ามอะไร แต่พอถึงเวลาเรียกต้องมารายงานตัวทันที เพราะยังถือว่าเป็นทหารคนหนึ่ง"

ทหารที่นี่ทำโอทีได้ด้วยแฮะ ถ้าเราเอาตัวรอดไปได้ก็ค่อยๆ ถอนตัวจากทหารก็ได้ไม่เลวๆ

"พี่ต้าจง แล้วถ้าข้าอยากไปเรียนต่อ แต่ไม่ออกทิ้งทหารข้าจะทำได้ไหม"

"ติดต่อเจ้าหน้าที่ทะเบียน ขอพักงานราชการได้ แต่จะมีระยะให้รายงานตัวเป็นประจำ จำไม่ได้ว่าเงื่อนไขเป็นยังไง เหมือนว่าให้กลับมาร่วมฝึกใหญ่ประจำเดือนทุกครั้ง"

ก็ไม่เลว อยู่ฟรีกินฟรีไปก่อน หาช่องทางทำเงิน อ่านหนังสือ สอบจองหงวน อะไรแบบนั้นก็โอเค... เหมือนตอนที่มาที่นี่เราเคยคุยกับพระเจ้าว่า ที่นี่มีดาบและเวทมนตร์

"พี่ต้าจง ข้าเคยได้ยินว่าที่นี่มีเวทมนตร์ด้วย ข้าได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? "

"เจ้าได้ยินถูกต้องแล้ว ที่นี่มีเวทมนตร์อยู่จริง ๆ "เหยด! มีจริง ๆ ด้วย

"เล่าให้ข้าฟังทีซิข้าไม่เคยเห็นมาก่อน"

"เวทมนต์ คล้ายๆ จอมยุทธ ทั้งคู่ต้องฝึกวิชาบำเพ็ญตบะ แต่จอมเวทจะเชี่ยวชาญทางด้าน คาถาอาคม ค่ายกลเวท ยันต์ อักขระ และการขับไล่ภูตผี"

"สุดยอด! แล้วมีพวกนี้ป่าว... ใช้ลมปราณหลอมเม็ดยา หลอดอาวุธ"

"ที่เจ้าได้ยินมาไม่ผิดจริง ๆ ล้วนมีทั้งสิ้น"

ร้ายกาจ!! โลกแห่งนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ เกือบนึกว่าจะเป็นจีนโบราณธรรมดา ๆ ซะแล้ว เราต้องลองหาข้อมูลให้มาก พลังที่เราขอจากพระเจ้าก็ไม่รู้มันทำงานยังไง แม่งเป็นคนคิดพลังพิเศษนี้แท้ๆ ดันใช้เองไม่เป็น น่าสมเพชจริง ๆ

...เหมือนจะนึกอะไรออก เมื่อกี้คือ... ยันต์ เวทมนตร์ อักขระ ใช้เวทกับตัวหนังสือ... หรือว่า?

"พี่ต้าจง สอนข้าเขียนตัวเลขได้ไหม จะเอาไว้ดูราคา"

"ไม่มีปัญหา เจ้ามีเงินที่ขายถุงใส่น้ำอยู่ 1 ตำลึงเงิน ถ้างั้นเราไปร้านเครื่องเขียนซื้อหมึกและพู่กันมาฝึกเลยก็แล้วกัน" พู่กันเหรอ จะเขียนเป็นตัวได้ไหมเนี่ย อยากได้ดินสอปากกาจริง ๆ

พู่กัน ที่ฝนหมึก ชุดเครื่องเขียนถูกสุด 100 อีแปะ แพงจริง ๆ ยิ่งไม่มีเงินอยู่ เหลาไม้เอามาเผาแทนดินสอท่าจะดีกว่า

ซื้อกระดาษมาสิบแผ่น เอาอย่างถูกสุด สีน้ำดาล มีลายจุดตำนิ เหมือนกระดาษรีไซเคิลง่าย แผ่นละสองอีแปะ แล้วจึงกลับไปที่พักของทหาร

กลับมาถึงที่พักก็แนะนำตัวกับคนอื่น ๆ ในห้องนี้มีคนอยู่ 16 คน รวมกับตัวเองและต้าจงก็เป็น สอบแปดคน เหลือเตียงว่างอีกสองเตียง พอสอบถามสรุปว่ามีคนหนึ่งลากลับบ้าน ก็คือเหลือเตียงเปล่าให้เหลือแค่ สองเตียง เสื้อผ้าเก่าถอดกองไว้บนเตียงอยู่แล้วก็พับๆ เก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก

"เอาล่ะ ถ้าคิดไม่ผิดละก็" หยิบเอากระดาษขึ้นมาหนึ่งแผ่น เอามาเขียนตัวเลขหนึ่งลงไป

'สแกน หนึ่ง'ต่อมาเติมขีดไปอีกขีด ดีที่ตัวเลขหนึ่งถึงสามในภาษาจีน เขียนทับกันได้โดยไม่ต้องลบ หนึ่งก็หนึ่งขีด สองก็สองขีด สามก็สามขีด

'สแกน สอง'ตั้งสมาธิเพ่งไปที่กระดาษ

'เปลี่ยนแปลงตัวเลข กำหนดค่า ให้กลายเป็น ห้า' ยกสองมือแบไปทางกระดาษเหมือนที่พวกหมอดูทำกันเกร็งกลั้นหายใจจนหน้าเปลี่ยนสี ตัวเลขก็ไม่เปลี่ยน...แม่ง

อีกรอบน่า 'เลือกออฟเจค กระดาษ ทำการแฮก'

'กระดาษถูกเลือกเพื่อทำการแฮก'มีเสียงดังเข้ามาในสมอง

เยส ใช่ นี่แหละ พลังพิเศษกูทำงานแล้ว น้ำตาจะไหล ความพยายามไม่สูญเปล่าแล้ว

"เอี้ยอี้หนาน ทำอะไรอยู่เหรอ? " มีเสียงทักมาจากด้านหลังเป็นเด็กหนุ่มที่อายุพอๆ กัน เป็นทหารที่นอนอยู่ในห้องเดียวกันมีชื่อว่า 'เตียวหลง'

ในห้องที่นอนด้วยกัน เตียวหลง อายุน้อยที่สุด จึงเหมือนน้องเล็ก คนที่แก่กว่าก็อายุสิบแปด ซึ่งรูปร่างเป็นผู้ใหญ่แล้ว จึงไม่ถึงเป็นรุ่นเดียวกัน ด้วยที่มีทหารใหม่รุ่นเดียวกันเข้ามา จึงพยายามตีสนิทด้วย

"ฝึกเขียนตัวหนังสือน่ะ ข้ามาจากบ้านนอก อ่านเขียนไม่ออก พี่ต้าจงสอนข้าเขียน ข้าเลยมาฝึกเขียน"

"อ่ะ ข้าก็อ่านเขียนไม่เป็นเหมือนกัน ข้าฝึกด้วยคนซิ"

"เอาซิ แต่ข้ามีพู่กันอันเดียวนะ"

"พรุ่งนี้ค่อยไปซื้อละกัน พี่ต้าจงสอนอะไรมาบ้างสอนข้าหน่อย"

"ก็ตัวเลข หนึ่งถึงสิบ เข้าไม่มีพู่กัน ลองเอามือเขียนเป็นตัวหนังสือไปละกัน"

"ได้ๆ "

หลังจากคัดลอกตัวเลข ทั้งหมดลงกระดาษอีกแผ่น ก็ยื่นแผ่นกระดาษตัวอย่างให้กับเตียวหลง จากนั้นก็ลองพลังพิเศษอีกทีหนึ่ง

เขียนตัวเลขลงไปอีกรอบน่า 'เลือกออฟเจค กระดาษ ทำการแฮก'

'กระดาษถูกเลือกเพื่อทำการแฮก'มีเสียงตอบกลับมา

'สแกนตัวเลข หนึ่ง'

'ตัวเลข หนึ่ง ของกระดาษ มี หนึ่ง'

'เปลี่ยนค่าตัวเลขเป็นห้า...' รอสักพักไม่มีเสียงตอบแสดงว่าคำสั่งผิด

'เลือกตัวเลขที่สแกนเจอ ทำการเปลี่ยนค่า เป็นห้า'

'ทำการเปลี่ยนค่า'

ตัวเลขที่แสดงออกมากลายเป็นห้า นี่แหละ!

'ตัวเลขที่สแกนเจอเปลี่ยนเป็นหนึ่งพัน' เปลี่ยนตามใจเราจริง ๆ ด้วย สนุกล่ะทีนี้ เฮ้ยๆ มีไอเดียดี ๆ แล้ว

เอาถุงใส่เงินออกมา ลองนับดูมีอยู่ 80 อีแปะ เอาเหรียญใส่กลับไปในกระเป๋า 10 อีแปะ

'เลือกออฟเจค ถุงใส่เงิน ทำการแฮก'

'ถุงใส่เงินถูกเลือกเพื่อทำการแฮก'

'สแกนจำนวน สิบ'

'จำนวน สิบ ของถุงใส่เงิน มี หนึ่งหมื่นสองพันยี่สิบ'

....เยอะจังวะ ทีกระดาษมีหนึ่งเป้าหมายนี่เราทำอะไรผิดไปหรือเปล่าเนี่ย แต่ก็เผื่อเอาไว้แล้วล่ะนะ เอาเงินใส่ไปอีกสอบอีกแปะ

'สแกนจำนวน ยี่สิบ'

'จำนวน ยี่สิบ ของถุงใส่เงิน มี แปดพันเก้าร้อยสามสิบเอ็ด'

...แทบไม่ต่างจากเดิม สงสัยเป็นเพราะว่า... เอาเงินใส่ไปอีก 10 อีแปะ

'สแกนจำนวนต่อจากเดิม สามสิบ'

'จำนวน สามสิบ ของถุงใส่เงิน มี สิบสี่'

นี่แหละใช่เลย เอาเงินใส่ไปอีก 10 อีแปะ

'สแกนจำนวนต่อจากเดิม สี่สิบ'

'จำนวน สี่สิบ ของถุงใส่เงิน มี สาม' ใกล้แล้ว เพิ่มเงินไปอีกห้า

'สแกนจำนวนต่อจากเดิม สี่สิบห้า'

'จำนวน สี่สิบ ของถุงใส่เงิน มี หนึ่ง'

'เลือกตัวเลขที่สแกนเจอ ทำการเปลี่ยนค่า เป็นห้าร้อย'

'ทำการเปลี่ยนค่า'

ทันใดนั้นเองกระเป๋าก็พองออกมา และฉีกขาด แต่ว่าสีหน้าของเจ้าของยิ้มไม่หุบ ไม่มีความเสียดายเลยแม้แต่น้อย

"ข้ารายแล้ว!! "

"เป็นอะไรไปเอี้ยอี้หนาน เสียงดังเขียว"มีทหารรุ่นพี่เข้ามาถาม

"ไม่มีอะไรหรอกครับคือว่า ข้าพนันกับคนแถวบ้านไว้ว่าถ้าข้าได้เป็นทหาร ที่บ้านจะให้เงินข้าหนึ่งตำลึงทอง"

"ไอ้ งั้นเหรอๆ ถ้างั้นเจ้าต้องพาพี่น้องในห้องนี้ไปฉลองซักมื้อ"

"รอสักพักก็แล้วกันนะท่านข้าจะเขียนจดหมายให้เขามาดูที่นี่ แล้วข้าจะเลี้ยงทุกคนเลย"

""เฮ""

"แด่การเป็นทหารของเอี้ยอี้หนาน"

""แด่การเป็นทหารของเอี้ยอี้หนาน""

ทุกคนตบมือให้ จึงยิ้มดีใจตอบพร้อมก้มหัว ไม่ได้ยิ้มเพราะเป็นทหาร แต่ยิ้มเพราะถุงเงินที่ปริแตกในมือต่างหาก ว๊า ฮะ ฮ่า

พรุ่งนี้เราจะเอาเงินไปแลกเป็นตำลึงเงิน ตอนนี้มีห้าร้อยสามสิบห้าอีแปะ เอาไงต่อดี ออกจากทหารเลยดีไหม?

ตอนนี้เรารวยแล้ว ถ้าแฮกตั๋วแลกเงิน เงินหมุนเวียนของที่นั่นคงไม่พอแน่ ๆ ต้องเน้นแฮกตำลึงทอง เอาตำลึงทองใส่หีบแล้วก็แฮก ว๊า ฮะ ฮ่า หุบยิ้มไม่ได้เลย เรารวยแล้ว!!!

นอนไม่หลับเลย ตอนนี้หัวค่ำ ร้านอื่น ๆ คงปิดแล้ว โรงเตี้ยม เหลาสุราพวกนี้คงเปิดอยู่

"เตียวหลง! "

"ว่าไงเอี้ยอี้หนาน"

"ข้าเพิ่งมาถึงเมืองนี้ ที่นี่มีที่เที่ยวกลางคืนไหมข้านอนไม่ค่อยหลับ"

"เข้าอยากเข้าไปย่านโคมแดงเหรอ"

"ย่านบันเทิงเหรอที่นั่น? อยากไปซิพาข้าไปหน่อยข้าเลี้ยงเอง"

"เจ้า... อยากไปแน่นะ ที่นั่นแพงมาก"

"เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาอี้หนานซะอย่าง"

เตียวหลงหยักหน้าตอบ

"ที่นี่พอจะที่แลกเงินบ้างไหมข้ามีแต่เหรียญอีแปะในตอนนี้"

"แลกที่เหรัญญิกทหารถ้าเจ้ามีเยอะ"

"พาข้าไปที ข้ามีห้าร้อยอีแปะ"เตียวหลงหยักหน้า

หลังจากแลกเป็นตำลึงเงิน พร้อมขอถุงใหญ่ๆ ถุงนึงแล้วก็เริ่มการแฮกเงินอีกรอบ

น้ำหนักของหนึ่งตำลึงไม่หนักเท่าไหร่ จึงลองแฮกมาร้อยตำลึงเงิน (ประมาณ6กิโลนิดๆ) หนักเหมือนกันเว้ย เอาใส่ห่อเสื้อเก็บไว้ใต้เสียงซักครึ่งหนึ่งก่อนดีกว่า

หลังจากไปแอบแฮกเงินในห้องส้วมออกมา และนำไปเก็บของที่ห้องก่อน จึงออกเดินทางไปย่านโคมแดงกับเตียวหลง

พอถึงย่านโคมแดง ก็ตบหน้าผากตัวเองก่อนหนึ่งที "ก็ว่าทำไมถึงคุ้นๆ หู ที่แท้ขอนางโลมนี่เอง! "

"ก็ใช่น่ะซิ เจ้ามีเงินพอเจ้าไปได้เหรอ"

" ว๊า ฮะ ฮ่า! " อี้หนานได้ยินก็หัวเราะแล้วก็เดินเข้าไปพร้อมรวยยิ้ม

"คุณชายทิ้งสองไม่คุ้นหน้าเลย เพิ่งมาครั้งแรกเหรอเจ้าคะ"

แม่เล้าหญิงรูปร่างท้วมที่ดูอายุเข้ามาทัก

"ใช่แล้ว ดูหน้าตาข้าซิ ข้านี่บริสุทธิ์ทั้งใจบริสุทธิ์กาย เพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก แม่เล้าช่วยแนะนำให้ข้าหน่อยซิ" ประโยคหลังหันไปกระซิบใกล้ๆ หูของแม่เล้า

"คุณชายท่านมาที่นี่อาจกลายเป็นผู้ไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป ท่านแน่ใจแล้วเหรอ? "

แม่เล้าพูดแบบมีนัยยะ

"คืนนี้ข้ามาเพื่อตรวจสถานที่เท่านั้น ตอนออกไปข้าก็ยังคงความบริสุทธิ์อยู่แน่นอน"

แม่เล้าพยักหน้ากับท่าทีของเอี้ยอี้หนาน"ขอทราบชื่อคุณชายทั้งสอง"

"ข้าชื่อเอี้ยอี้หนาน เพื่อนข้าเชื่อเตียวหลง"

"ที่แท้คุณชายตระกูลเอี้ยนี่เองนับถือๆ "

นึกขึ้นได้ มีตระกูลนี้ในเมืองนี่หว่า ดูจากชื่อเสียงแล้วท่าทางจะเป็นตระกูลใหญ่เสียด้วย

"แม่เล้าเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่ใช่คนตระกูลเอี้ยที่ท่านรู้จักแน่นอน แค่แซ่เดียวกันเท่านั้นข้าเพิ่งมาถึงเมืองนี้ครั้งแรก ข้าไม่ใช่คนในตระกูล"

"ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ข้าน้อยทราบแล้ว เด็ก ๆ มาบริการคุณชายเอี้ยหน่อย"

เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่ท่านเถอะ "รบกวนแม่เล้าแล้ว ที่นี่รับแลกเงินหรือไม่"

"โปรดมาทางนี้"

หอบเงินมาห้าสิบตำลึงเงินกับอีกสามสิบห้าอีแปะ แลกตำลึงทองมาสี่ตำลึง และขอถุงใส่เงินแยกมาต่างหากอีกถุง พอแม่เล้าเห็นเงินก็ยิ้มและหยักหน้าอย่างพอใจ

"ข้ามีแค่ที่ท่านเห็นนี่แหละ อย่าขูดรีดข้าเยอะนักนะ เอาแค่พองาม ครั้งหน้าข้าจะได้มาเที่ยวได้อีก"

"แน่นอนๆ ข้าจะบอกหญิงสาวที่บริการท่านให้รับทราบไม่มีเกินงบแน่นอน"แน่นอนๆ สายตาแม่เล้าจ้องมองเอี้ยอี้หนานแบบนี้ หมดดัวแบบพองามแน่อี้หนานคิดในใจ

"รบกวนแล้ว"

"นายน้อยเพิ่งมาครั้งแรก พี่สาวเหล่านี้จะมาบริการท่านอย่างประทับใจ"

มีหญิงสาวราวสิบคนเข้ามาให้เลือก ชอบจริง ๆ ชีวิตเลือกได้ จึงชี้เลือกเอาคนที่เด็กสุด และคนที่หน้าอกโตที่สุดออกมา

"ข้าขอเลือกสองคนนี้ แวะไปห้องน้ำสักครู่ สั่งอาหารได้เลยงบสองตำลึงทอง รบกวนช่วยเหลือเพื่อนข้าด้วย งบเท่ากัน"

แม่เล้าพยักหน้าอย่างพอใจ เพราะเมื่อกี้เอี้ยอี้หนานเพิ่งแลกเงินมาสี่ตำลึงทอง จึงมั่นใจได้ว่ามีเงินพอจ่าย "รับทราบเจ้าคะคุณชายเอี้ยชาย เจียวโหยว เจียวหลาน พาคุณชายไปห้องพิเศษห้องห้า เจียวเสียหาคุณชายเตียวไปห้องพิเศษห้องหก"

หญิงสาวที่เตียวหลงเลือกเป็นคนผอมสูงแต่ผิวขาวละเอียดที่สุด เอี้ยอี้หนานมองยิ้มๆ ท่าทางเขินอายของเตียวหลง และเอ่ยปากบอกเจียวเสีย "ฝากเพื่อนข้าด้วย "

"รับทราบค่ะ คุณชาย"

พอเอี้ยอี้หนานเข้าห้องก็เข้าห้องน้ำด้านหลังห้องพิเศษ เมื่อปลดทุกข์เสร็จก็ทำการเสกเงินจากสี่ตำลึงทองกลายเป็นสี่สิบตำลึงทอง แล้วจึงเดินเข้าห้องพิเศษหก

"ข้าลืมอะไรบางอย่าง เจียวเสียมานี่สักครู่" เจียวเสียพยักหน้าและเดินเข้ามาหา เพราะทราบจากแม่เล้าว่าเอี้ยอี้หลงเป็นคนจ่ายเงินพาเพื่อนมาเที่ยว

"มีอะไรเหรอคะคุณชาย"

เอี้ยอี้หนานควักตำลึงทองออกมายัดใส่มือเจียวเสีย เธอตาโตเมื่อมองของในมือ

"นี่เป็นของขวัญที่ข้ามอบให้ท่าน บริการให้เต็มที่ จัดเต็มไปเลย! "

"จัดเต็มไปเลย? ทราบแล้วค่ะข้าจะบริการให้สมกับรางวัลของท่านแน่นอน"

"ฝากเพื่อนข้าแล้ว" แล้วจึงเดินกลับไปห้องพิเศษที่ห้าของตน