ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ลำดับตอนที่ 4
ห้องทีคุ้นเคย กลิ่นที่ยังคงอยู่ในความทรงจำ ในห้องมีคนอยู่สามสี่คนนั่งอยู่ภายในห้อง เมื่อก่อนแม้ห้องนี้จะเงียบแต่ไม่เคยมีบรรยากาศตรึงเครียดแบบนี้ ร่างระหงนั่งนิ่งเงียบอย่างที่ไม่เคยเงียบได้ขนาดนี้ นิ่งราวกับเป็นตุ๊กตาตัวหนึ่ง ไม่มีหยดน้ำตาหรือถ้อยคำใดๆที่พูดออกมา
\"สวัสดีครับทุกท่าน\" เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นมาเมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้งอทำงานของไตรภพ เพชรวัฏการ ในมือถือกระเป๋าหนังสีดำ แต่ยังมีร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มอีกคนที่เดินเข้ามาด้วยกัน
อานนท์ ทนายประจำตระกูลวัฏการเปิดกระเป๋าเอกสารแล้วหยิบแฟ้มสีน้ำตาลออกมาหนึ่งฉบับ พลางเปิดอ่านมันออก เสียงที่แจกแจงมรดกให้กับบรรดาญาติและตัวเธอ แต่มันไม่ได้เข้าหูหญิงสาวเลยซักนิด
\"หนูโสม....โสม\"เสียงเรียกเธอให้ออกจากภวังค์ \"เอ่อ หนูโสมได้ยินที่ลุงพูดหรือเปล่าครับ\" อานนท์ถามร่างบางที่นั่งนิ่งไม่เอื้อนเอ่ยสิ่งใด
\"คะ.....เอ่อ...ขอโทษค่ะ\" พลอยโสมสะดุ้งเมื่ออานนท์เรียก
\"หนูโสมจะได้มรดกที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง\"
\"ค่ะ\"คำตอบรับสั้นอย่างขอไปทีเช่นเดิม เธอลุกเดินออกไปจากห้องอย่างไม่แยแสว่าจะเป็นเท่าไหร่
\".......แต่หนูโสมต้องแต่งงานกับตะวัน\"
ประโยคที่ทำให้ญาติๆของเธอในห้องแทบกลั้นหายใจกับอารมณ์โกรธเกรี้ยวที่มักจะปะทุขึ้นมาเวลาหญิงสาวไม่พอใจ
\"ใครคือตะวัน\"น้ำเสียงเรียบเย็น หญิงสาวหันมาพลางมองตามมือของอานนท์ที่ชี้ไปยังขายหนุ่มที่มาพร้อมเขา เธอมองเขาอย่างสำรวจ
\"นายนั่นเอง\"พลอยโสมสังเกตเห็นใบหน้าของเขา คนที่เคยช่วยเธอไว้วันนั้นนั่นเอง \"คุณพ่อบอกไว้ไหมคะว่าให้แต่งวันไหน\"
\"อีกหนึ่งอาทิตย์หลังจัดงานคุณไตรภพเสร็จ\"
\"ค่ะ........แล้วโทรหาโสมอีกทีกันค่ะลุงนนท์\"คำตอบที่ไม่น่าเชื่อว่าจะหลุดออกมาจากปากพลอยโสมได้ ไม่มีเสียงต่อว่า ไม่มีแม้กระทั่งหน้าบูดบึ้งอย่างเอาแต่ใจ หรือการอาละวาดแม้เพียงเล็กน้อย
\"ในที่สุดฉันก็รู้ชื่อคุณ\"
..................................................................................................................................................................
ร่างระหงในชุดสีขาวฟูฟ่องใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยสีเอิร์ทโทน แม้จะแต่งให้ดูมีความสุขเพียงใดดวงตาคู่สวยก็ยังคงสะท้อนความเศร้าหมอง
\"นี่คุณทำหน้าอย่างกับรอขึ้นลานประหารแบบนั้นมันจะทำให้ผมขายหน้านะ\"สียงทุ้มดังมาจากด้านหลังเธอ
\"ไม่ใช่หน้าที่ของคุณ\"เสียงเรียบเย็นอย่างไม่ใส่ใจ นับตั้งแต่วันนั้นพลอยโสมเปลี่ยนทุกอย่างไปเงียบ เงียบและเงียบ
\"โทษนะ ถ้าคุณหนูพลอยโสมไม่อยากจะแต่งงาน....ก็ยกเลิกมันซะดีมั๊ย\"ตะวันขยับตัวเข้าไปใกล้หญิงสาวอย่างคุกคาม มือสากไล้ใบหน้าหวานแล้วบีบคางมนให้รับจูบ ร่างบางดิ้นเร่าอย่างแทบหายใจไม่ออก ชายหนุ่มจึงคลายจูบ \"หรือกลัวว่าจะไม่เหลือมรดกอะไรเหลือให้เธอเลย!!!\"
\"เพี๊ยะ~\"
\"นายคิดว่าฉันแต่งกับนายเพราะเรื่องแบบนั้นมันก็เรื่องของนาย\"เสียงเล็กๆตวาดลั่น ดวงตากลมคลอด้วยน้ำตา เธอพยายามไม่กระพริบ
ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยแรงโทสะ
\"อ้าว........ตะวันอยู่นี่ด้วยเหรอ\"อานนท์เข้ามาภายในห้องขัดขวางการเกิดศึกครั้งใหญ่ \"ได้เวลาแล้วนะออกไปกันได้แล้ว\"
พลอยโสมเดินออกไปก่อนเป็นคนแรก ใบหน้าหวานยิ้มอย่างที่ควรยิ้ม พูดคุยอย่างที่ควรพูดคุย แต่ก็แค่ตามมารยาท ร่างระหงเดินเคียงข้างชายหนุ่มร่างสูง ผู้ชายที่เธอแทบจะไม่รู้จักทุกครั้งที่เจอเขามีแต่เวลาที่เธอเกิดเรื่อง ความไม่ลงรอยกันราวกับจะไม่มีวันประสาน เธอไม่เข้าใจทำไมพ่อเธอถึงเลือกผู้ชายคนนี้ให้เธอ แต่เธอจะไม่มีวันที่เธอจะทำอะไรผิดพลาดอย่างวันนั้นอีก แสงแห่งตะวันที่จะแผดเผาทุกสิ่ง ขับไล่ความมืออันเป็นที่อยู่ของดวงจันทร์ ตะวันกับจันทรารึ...............คงมีซักวันที่เราจะอยู่ด้วยกันได้หรอก
\"สวัสดีครับทุกท่าน\" เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นมาเมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้งอทำงานของไตรภพ เพชรวัฏการ ในมือถือกระเป๋าหนังสีดำ แต่ยังมีร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มอีกคนที่เดินเข้ามาด้วยกัน
อานนท์ ทนายประจำตระกูลวัฏการเปิดกระเป๋าเอกสารแล้วหยิบแฟ้มสีน้ำตาลออกมาหนึ่งฉบับ พลางเปิดอ่านมันออก เสียงที่แจกแจงมรดกให้กับบรรดาญาติและตัวเธอ แต่มันไม่ได้เข้าหูหญิงสาวเลยซักนิด
\"หนูโสม....โสม\"เสียงเรียกเธอให้ออกจากภวังค์ \"เอ่อ หนูโสมได้ยินที่ลุงพูดหรือเปล่าครับ\" อานนท์ถามร่างบางที่นั่งนิ่งไม่เอื้อนเอ่ยสิ่งใด
\"คะ.....เอ่อ...ขอโทษค่ะ\" พลอยโสมสะดุ้งเมื่ออานนท์เรียก
\"หนูโสมจะได้มรดกที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง\"
\"ค่ะ\"คำตอบรับสั้นอย่างขอไปทีเช่นเดิม เธอลุกเดินออกไปจากห้องอย่างไม่แยแสว่าจะเป็นเท่าไหร่
\".......แต่หนูโสมต้องแต่งงานกับตะวัน\"
ประโยคที่ทำให้ญาติๆของเธอในห้องแทบกลั้นหายใจกับอารมณ์โกรธเกรี้ยวที่มักจะปะทุขึ้นมาเวลาหญิงสาวไม่พอใจ
\"ใครคือตะวัน\"น้ำเสียงเรียบเย็น หญิงสาวหันมาพลางมองตามมือของอานนท์ที่ชี้ไปยังขายหนุ่มที่มาพร้อมเขา เธอมองเขาอย่างสำรวจ
\"นายนั่นเอง\"พลอยโสมสังเกตเห็นใบหน้าของเขา คนที่เคยช่วยเธอไว้วันนั้นนั่นเอง \"คุณพ่อบอกไว้ไหมคะว่าให้แต่งวันไหน\"
\"อีกหนึ่งอาทิตย์หลังจัดงานคุณไตรภพเสร็จ\"
\"ค่ะ........แล้วโทรหาโสมอีกทีกันค่ะลุงนนท์\"คำตอบที่ไม่น่าเชื่อว่าจะหลุดออกมาจากปากพลอยโสมได้ ไม่มีเสียงต่อว่า ไม่มีแม้กระทั่งหน้าบูดบึ้งอย่างเอาแต่ใจ หรือการอาละวาดแม้เพียงเล็กน้อย
\"ในที่สุดฉันก็รู้ชื่อคุณ\"
..................................................................................................................................................................
ร่างระหงในชุดสีขาวฟูฟ่องใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยสีเอิร์ทโทน แม้จะแต่งให้ดูมีความสุขเพียงใดดวงตาคู่สวยก็ยังคงสะท้อนความเศร้าหมอง
\"นี่คุณทำหน้าอย่างกับรอขึ้นลานประหารแบบนั้นมันจะทำให้ผมขายหน้านะ\"สียงทุ้มดังมาจากด้านหลังเธอ
\"ไม่ใช่หน้าที่ของคุณ\"เสียงเรียบเย็นอย่างไม่ใส่ใจ นับตั้งแต่วันนั้นพลอยโสมเปลี่ยนทุกอย่างไปเงียบ เงียบและเงียบ
\"โทษนะ ถ้าคุณหนูพลอยโสมไม่อยากจะแต่งงาน....ก็ยกเลิกมันซะดีมั๊ย\"ตะวันขยับตัวเข้าไปใกล้หญิงสาวอย่างคุกคาม มือสากไล้ใบหน้าหวานแล้วบีบคางมนให้รับจูบ ร่างบางดิ้นเร่าอย่างแทบหายใจไม่ออก ชายหนุ่มจึงคลายจูบ \"หรือกลัวว่าจะไม่เหลือมรดกอะไรเหลือให้เธอเลย!!!\"
\"เพี๊ยะ~\"
\"นายคิดว่าฉันแต่งกับนายเพราะเรื่องแบบนั้นมันก็เรื่องของนาย\"เสียงเล็กๆตวาดลั่น ดวงตากลมคลอด้วยน้ำตา เธอพยายามไม่กระพริบ
ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยแรงโทสะ
\"อ้าว........ตะวันอยู่นี่ด้วยเหรอ\"อานนท์เข้ามาภายในห้องขัดขวางการเกิดศึกครั้งใหญ่ \"ได้เวลาแล้วนะออกไปกันได้แล้ว\"
พลอยโสมเดินออกไปก่อนเป็นคนแรก ใบหน้าหวานยิ้มอย่างที่ควรยิ้ม พูดคุยอย่างที่ควรพูดคุย แต่ก็แค่ตามมารยาท ร่างระหงเดินเคียงข้างชายหนุ่มร่างสูง ผู้ชายที่เธอแทบจะไม่รู้จักทุกครั้งที่เจอเขามีแต่เวลาที่เธอเกิดเรื่อง ความไม่ลงรอยกันราวกับจะไม่มีวันประสาน เธอไม่เข้าใจทำไมพ่อเธอถึงเลือกผู้ชายคนนี้ให้เธอ แต่เธอจะไม่มีวันที่เธอจะทำอะไรผิดพลาดอย่างวันนั้นอีก แสงแห่งตะวันที่จะแผดเผาทุกสิ่ง ขับไล่ความมืออันเป็นที่อยู่ของดวงจันทร์ ตะวันกับจันทรารึ...............คงมีซักวันที่เราจะอยู่ด้วยกันได้หรอก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น