รักนี้แถมหนึ่ง!

“พี่กร!” รินรดากอดประวัติสมัครงานตัวเองไว้แน่นด้วยความประหม่า สายตาคู่นั้นที่กำลังจดจ้องเธออยู่ แม้จะผ่านไปแล้วหลายปีแต่เธอยังจำได้ดี เพราะเธอเองที่เป็นคนทำให้ดวงตาที่สดใสราวดวงดาวกลายเป็นดวงอาทิตย์ที่พร้อมจะแผดเผาทุกคนที่สบตา!

“เชิญนั่ง!” ภากรซ่อนความหวั่นไหวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เขานึกขำตัวเอง หลังจากที่รู้ว่าเธอมาสมัครงานที่นี่ เขาก็นั่งแทบไม่ติด พยายามคิดว่าไม่ใช่ จนเขาต้องลงมาสัมภาษณ์ตัวเอง

“ขอบคุณค่ะ…นี่ประวัติฉันค่ะ”

“ไม่ต้อง!”

“ค่ะ” รินรดายืนก้มหน้า เธอไม่ควรมาอยู่ตรงนี้ อันที่จริงเธออยากหายไปเลยด้วยซ้ำ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาแล้วเธอทำได้แค่ยืนตัวแข็งเป็นต้นไม้

“ที่ผ่านมาผมว่าผมรู้จักคุณดีพอ ผมก็เลยคิดว่าไม่มีอะไรจะถามคุณ…แล้วคุณละมีอะไรจถามผมไหม”

“ฉันไปได้หรือยังคะ” ลินรดา หมดหวัง เขาคงจะไม่รับเธอแน่ๆ แต่เธอก็ไม่โทษเขาหรอกเพราะเธอเป็นคนทำร้ายเขาก่อน!

“ฮึ!...เธอนี่เห็นแก่ตัวไม่เลิกเลยนะ…จิตใจเธอทำด้วยอะไร…ทั้งตอนนั้นและตอนนี้ผมอยากรู้จริงๆ คุณรินรดาว่าคุณคิดอะไรอยู่กันแน่!!

“คุณบอกว่าคุณรู้จักฉันดีฉันก็อยากจะถามคุณเหมือนกันว่า…คุณไม่รู้จริงๆ หรือคุณทำเป็นไม่รู้ว่าฉันคิดยังไง!”

“ผมถูกผู้หญิงที่ผมรักและคิดจะแต่งงานบอกเลิกอย่างกะทันหันนี่คือ…คือสิ่งเดียวที่ผมรู้!”

“ฉันขอโทษ…คุณจะให้ฉันขอโทษอีกกี่ครั้งก็ได้”

“ผมว่าเรานอกเรื่องมามากพอแล้ว เข้าเรื่องเลยดีกว่า ในเมื่อคุณรู้อย่างนี้แล้วคุณยังอยากที่จะทำงานที่นี่อยู่อีกไหม…ตัดสินใจเอาก็แล้วกันผมขอตัว!”

ริมฝีปากสีแดงระเรื่อกำลังสั่น ลินรดา รู้สึกผิดต่อเขาเป็นที่สุด ชายเดียวที่ตนรักเกลียดเธอได้ถึงขนาดนนี้ เธอเจ็บปวดเหลือเกิน"