ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Come back to me! ::ความสับสนของเขาและความเสียใจของเธอ::100%
บทที่ 1
วามสับสนอเาและวามเสียใอเธอ
สระว่ายน้ำ..เวลา 12.00น.
วันนี้ันสามนไม่มีอารมืิน้าวเลยมาที่สระว่ายน้ำแทน..
"มินานี่อแ..เ้อ่ะ"ันรับน้ำานมเย็นมาามืออบูมแล้วพุว่า...
"อบใพวเธอสอนนะ...^^"ันยิ้มเพื่ออบุ อันนี้าใริ..
"ไม่เป็นไรๆ..."มินายิ้มแล้วพู่อว่า..
"เอาี้ไหม..เราสามนเย็นนี้ไปร้อาราโอเะเอาให้สนุลืมายเลยีไหม??"บูมที่ลัเปิระเป๋านัเรียนเอาอะไรสัอย่า็หยุาร้นอแล้วพูว่า
"ไม่เอาีว่า...=3= ไปเที่ยวห้าีว่ามั้ สาวเยอะๆ.."ันำลัมินา็มอาันแล้วพูว่า
"แหวะ!! ฮ่าๆ.."แล้วเราสามน็ำัน..ันีใที่มีเพื่อนแบบสอนนี้
"แหม..โอเไปเะที่ห้า >,.< อยาูสาวๆ"ันส่ายหน้าแล้วมันออไป..ัน้อลืมเาในไม่้าเื่อสิ...^^
"ไปที่อื่นัน..เบื่อสระว่ายน้ำแล้ว เห็นแล้วอยาโ -o-"มินาพูพลาสะพายระเป๋า ัน็ำลัสะพาย..ส่วนบูมำลัเ็บอยัระเป๋า
"นี่เธอ...."เสียเรียอใรันนะ..บูมหันไปมอแล้วพูว่า..
"แยมว่ะ มินา...แยม เอ่อ.."ันพยัหน้าแล้วพูว่า
"แฟนโมส์.."มินามอไปที่เธอนนั้น ัน็้าวบันไออัรรย์แล้วมินาับบุมเินลามมา.. ันพูว่า
"มีอะไรเหรอ..แยม"เธอนนี้สวยหว่าันริๆล่ะ..าโ มู็สวยว่า..เหมาับโมส์ี
"เธอไปพูอะไรับโมส์ไม่ทราบ.."ันมอหน้าเธอ แล้วยิ้มแล้วพูว่า..
"อ๋อ..ัน่าหาที่ไปพู.."มินาเิน้ามาใล้ันับแยม
"เธอพูเหรอ...แล้วพูแบบนั้นทำไม..เธออยาืนีลับโมส์ใ่ไหม เ้.."แยมหันมา้อหน้าัน่อ..ันัทนไม่ไหวแล้ว..
"สำััวผิแล้วล่ะ...ันไม่อยาไปืนีับเาหนัหรอ ถ้าไม่ิว่าทำานร่วมัน็ไม่อย่าสนทนา้วย้ำไป.."ันมอแยมแล้วยิ้มให้เธอ..
"แยมมาที่นี้ทำไม..??"ันมอหน้านที่เริ่มเ้ามาอีน นแปลหน้า นายโมส์
"็มาุยไ...ะุยับยัยนี้อ่ะ ปล่อยิโมส์!!"ันยิ้มอย่าสมเพ บูม็พูึ้นมาว่า..
"เพิ่มาเหรอว่ะ..แหนแพ่นไฟไ้ถึมาห้าม.."ันมอไปที่เาแล้วยิ้ม..แล้วเินลาอออสระว่ายน้ำ..ันไม่อยารับรู้ ันะปิหูแ่เปิา..
"อย่าให้แฟนแมาทำอะไรเพื่อนัน..ไปให้พ้นๆเหอะ..เสียายหน้าา็ีทัู้่แ่นิสัยเปลียนบ้านะ.."มินา้อหน้านทัู้่..แล้วหันหลัเิาไปพร้อมับบูม...ทิ้ให้นสอนอยู่ที่นี้..
้านอโมส์
ผมทันทนแยมไม่ไ้แล้ว..ทำไมเธอเป็นแบบนี้นะ..ไม่เหมือนับเธอนนั้นเลย ผู้หิที่ผมัสินทิ้มา..ผมไม่เ้าใทำไม้อบอเลิเธออนนั้น้วย เพราะผมอาะลัเล็ไ้มั้..ลัเลอนใอผมเลือเธอนรหน้า..ผมหิที่ริๆแล้วเอาแ่ใ..ผมอยาลับไปหาเธอนนั้น นที่เินาไป...ผมัไม่แน่ใสิ..
"แยม...เธอทำอะไรลไป??"ผมถามนรหน้า..
"เปล่า ันไม่ทำอะไร ทำไม..อยานีับยัยนั้นหรือไ อย่าลืมที่นายสัาสิ"เธอัเรื่อสัาบ้าบอนั้นอีแล้ว
"ไม่เ้าใทำไม้อพูแบบนั้น...รู้ไหมันแร์พวสามนนั้น"ผมพูรๆแล้วล่ะรับไม่ไหวริๆ
"เฮ้ย!!...โมส์ไปแะบอลันเหอะ...อยู่แถวนี้เหม็นเน่า.."นั้นฟร้อนท์เพื่อนอผม...มันไม่อบแยมสัเท่าไหร่หนั
"ฟร้อนท์...นายเลียันมาเลยเหรอไ??"แยมถามฟร้อนท์แบบรไปรมา
"มาเลยล่ะ อย่ามา..."แล้วฟร้อนท์็เินลบันไไปล้าล่าอสระว่ายน้ำ
"ันไม่อยาุยับเธอเหมือนัน...ไม่ำเป็นไม่้อโทรมา ันเบื่อ.."แล้วผม็ปล่อยเธอยืนอยุ่นเียว..นอย่าเธอทำไ้ทุอย่าไม่ว่าอะไร็าม..
"โมส์!!!!!! นายลับมานะ.."แยมะโนามหลัผม ผมส่สัาลาา..
"หุบปาะ!! ยัยแยม!!"ฟร้อนท์ะโนึ้นมา ฟร้อนท์เป็นนรไปรมา..ไม่อบือไม่อบ ผมว่า..สัวันผมะบอเลิเธอ
"ฮือๆ..ไหนสัาว่าะไม่ทำให้ันร้อไห้ไ!!"ผมไม่สนใแล้วล่ะ..ผมเบื่อเ็มทน
"โมส์..้าถามริๆเหอะ.."ผมมอหน้าไอ้ฟร้อท์แล้วพุว่า...
"ะถามอะไรว่ะ..??"ผมับมันำลัเินไปที่สนามบอล..เฮ้อ..เมื่ออนนั้นผมยัเห็นสร้อยออผมที่ออเ้อยู่เลย.ผมนึว่าเธอทิ้ไปแล้วะอี..
"ิยัไถึบอว่าเลิเ้ เอาริๆ.."ฟร้อนท์บอมันถามอะไรแล้วถามรเินไปไหม...
"เออๆ...้าผิที่บอเลิว่ะ ้ามอนที่หน้าามั้ ฮ่าๆ.."ไอ้ฟร้อนท์มอหน้าผมแล้วบอว่า..
"ไอ้โมส์ เลวว่ะ..พูรๆเสียใไหมที่ไ้ยินเสียอร้อไห้เ้"แล้วเรา็เินมาถึสนามฟุบอล..ผม็้ออบอีรั้..
"เสียใิ..แ่้าลเอแยมแล้วไ..อนที่เ้พูนะ..้ายัใเลย"ผมไม่มีอารม์เล่นฟุบอลแล้ว
"ลับห้อเหอะ...้าไม่มีอารมร์เล่นบอลแล้ว"ผมพูพลาเินนำไปที่ห้อ
"โวะ...ึ้นไป่อนไป..้าะเล่น!"ผมพยัหน้าแล้วเินไปนเียว..
'นนี้ทำพี่เ้เปลี่ยนไป..นิสัยเสีย ทุเรศ'ฝูน เ็รุ่นน้อ
'สมวร พี่เ้มีพี่บูมแล้ว พี่บูมน่ารัว่าเยอะเลย'นี้็เ็รุ่นน้อ
'บูม้ออบรน้อเ้แน่ๆ..ีว่านายนี้ั้เยอะ..นอะไรใำ'รุ่นพี่ สายศิลป์
'หล่อินไม่ไ้ เ้าใแล้วล่ะ..'รุ่นพี่สายวิทย์
'พี่นนี้ใร้าย สมหน้าหลุำแหน่หนุ่นฮอเป็นBad Boyแทน'นทั่วไป..
ผมเลวร้ายมาใ่ไหม...แ่อนที่ผมรััน ผม็รูู้แลเธอไม่แพ้ไอ้บูมนั้นหรอ..แ่แ่ไม่่อยมีใรรู้เรื่ออผมับเธอ..ผมนิสัยแบบนี้ริๆล่ะมั้..ผมไม่ภูมิใหรอนะ...ที่มีนพูถึผมแบบนี้..สสารเ้มาว่า ผมเป็นใร้ายในสายาอนอื่น..แถมยัเป็นนแปลหน้าในสายาเธอไปแล้วะ้วย..วันนี้ผมะลอไปร้านหนัสืออเธอนเียว...
"โมส์.."ผมับเธอเอันอีแล้ว...เธอเรียผมใ่ไหม..เธอวิ่นี้ไปแล้ว
"เ้..อย่าเพิ่ไป!! เ้ๆ"ผมวิ่ามเธอไปที่อาารสายวิทย์ เป้นอาารที่ผมและเธอเรียน..
"นายอย่าามมานะ..หยุอยู่รนั้น.."ผมไม่หยุ...นว่าะุยับเธอ..
"เราไม่ไ้เป็นอะไรัน..เธอสั่ันไ้ที่ไหน??"เธอยัวิ่ไม่หยุ..ผม็ไม่ท้อ ผมะามเธอ..
"บอให้หยุไ!!!! นายไม่มีสิทธิ์ามัน"อยุ่ๆเธอ็หยุวิ่..
"นายทำอะไรอรู้ไหม..ันเหนื่อยที่้อวิ่หนีวามริที่ามหลั ถ้อยไปอยู่ในโลอนายะ...นแปลหน้า"เธอหยุวิ่แล้วทำให้ผมหยุะัามไป้วย..
"เ้..ันแ่..ยาุยับเธอไ้ไหม??"ผม่อยๆเธอไปหาเธอ
"ไม่ไ้...ถ้อยไปะ!!"เธอหันมามอผมแล้ว...เธอร้อไห้ อนนี้เป็นมุมที่นไม่่อยผ่านไปมา..ผม่อยๆเินไปหาเธอ
"ร้อไห้ทำไม..??"ผมถามเธอ เธอ็ถ้อยหลัไปเรื่อยๆ
"ไปให้พ้น!!! แล้วอย่ามายุ่ับันอี.."เธอผลัผมสุแร ทำให้ผมล้มลไปอับพื้น....
"เ้..ันอโทษทีริันยัรัเธอ.."เธอไม่ฟัผมแล้ว เธอวิ่ึ้นอาารอย่าเร็ว..เหลือผมที่นั่อับพื้นอย่านั้น
"มันเป็นำอน...โห"เ้ไ้ยินทั้หมที่โมส์พู..แล้วเอ็พุับัวเออีรั้..พลาวิ่เ็น้ำาออาใบหน้าแล้วเ้าเรยีนในวิา่อไป...
ฝาิ-ม ้วยนะ่ะ!
:)))
พระเอหลายใ!!! T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น