Gunrit 38* SF

ลำดับตอนที่ #8 : SF จากนี้ไปจนนิรันดร์

จากนี้ไปจนนิรันด์

 

 

 

6.6.54

    วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของนักศึกษามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์และหนึ่งในนี้ก็คือเดอะดาวดวงนี้ด้วยและเย็น

วันนี้ตัวเดอะดาวคนนี้มีงานต่อซึ่งไม่ได้ไกลเลยคือที่อัดรายการสองสาวเล่าเรื่องนั่นเองหลังจากอัดรายการเสร็จเรียบร้อย

แล้วภายในรายการเดอะสตาร์คนนี้ก็กวนๆได้ใจแฟนคลับไปได้มากเลยทีเดียวเดอะดาวคนนี้ก็เข้าไปฟิตเนสต่อ  

เพื่อฟิตร่างกายให้แข็งแรงด้วยความที่ไม่ได้เจอกันมาสักพักระหว่างเขากับริทที่ทางด้านริทเองก็ตั้งแต่ประกาศว่าจะกลับ

เรียนต่อที่ขอนแก่นปลายปีนี้ก็เร่งเก็บงานที่ค้างอยู่เพื่อไม่ให้มีผลกระทบตามมาตอนที่เขากลับไปเรียนแล้วจึงก่อให้

เกิดความคิดถึงจึงไปหาคนที่กำลังคิดถึงทันทีซึ่งเขารู้อยู่แล้วว่าริทอยู่ที่คอนโดเพราะก่อนหน้านี้ริทเองก็เข้ามาที่ตึกที่ตึกด้วย

เวลา 21:38 น.

ริทคนตัวยุ่งนั่งฟังเพลงชิลล์ๆอยู่ที่โซฟาภายในห้องซึ่งตอนนี้เขาก็อยู่คนเดียวเพราะโตโน่มีถ่ายละคร เขานั่งฟังเพลงแล้ว

เพลงเล่าก็จบไปซึ่งแต่ละเพลงก็จะมีความหมายของแต่ละเพลงเช่นกันจนกระทั่งเพลงของใครอีกคนที่เขาก็เพิ่งจะคิดถึงมา

จากการดูรายการสองสาวเล่าเรื่องดังขึ้นซึ่งริทเองไม่รู้ว่าเจ้าของเพลงยืนอยู่ด้านหลังจนเพลงจบลง



“ไม่น่าเชื่อคนกากๆอย่างไอ้ดำจะร้องเพลงเพราะขนาดนี้” ริทนั่งพูดลอยๆพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข


“อะไร? ใครกากพูดให้ดีนะไอ้เตี้ย” กันได้ยินก็สวนขึ้นมาทันทีทำให้ริทถึงกับตกใจอยู่เหมือนกัน


“มาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”ริทร้องถามแต่เป็นการเงยหน้าไปด้านหลัง


“มาตั้งแต่เพลงของกันยังไม่เล่นเลย” คนตัวพ่อเดินเข้าไปพร้อมกับตอบคำถาม


“คิดถึงจัง” คำถามว่าคิดถึงถูกถ่ายทอดออกไปจากหัวใจทำให้ริทต้องเงยหน้ามามองคนพูดอีกครั้ง


“อะ” เสียงเหมือนที่กำลังจะพูดอะไรสักอย่างก็ถูกกลืนหายไปโดยคนตัวพ่อชะโงกหน้าไปบรรจงถ่ายทอดความรัก         

ความคิดถึงด้วยริมฝีปาก


“ทำอะไรอยู่ครับ” กันเอ่ยถามหลังจากถ่ายทอดความรัก ความคิดถึงเรียบร้อยแล้ว


“นั่งอยู่หรือเห็นว่านอนล่ะ” ริทตอบไปอย่างกวนๆ


“เดี๋ยวนี้กวนขึ้นนะเนี่ย” กันเห็นริทตอบมาอย่างกวนๆก็อดที่จะแกล้งไม่ได้


“โอ๊ย เล่นไรเนี่ย” ริทอุทานออกมาเมื่อกันแกล้งยีผมของริทจนยุ่ง


“อย่ามากากใส่ไมอ่ะ” กันก็ตอบกวนๆกลับไป


“โห้ ผมเสียทรงหมดเลย” ริทหน้านิ่วคิ้วขมวดพร้อมกับจัดทรงผมให้ดูดี


“ไปหัดเป๊ะมาจากไหนเนี่ย” กันมองหน้าแล้วแอบยิ้มเพราะอาการแบบนี้มันเป็นตัวตนของเค้าต่างหาก


“ก็คนโคน นี้ไง” ริทตอบกลับไปพร้อมกับจะแกล้งกันคืนโดยการทำให้กันหมดความเป๊ะแต่ริทคงลืมไปคนอย่างกันไม่ยอม

เป็นแน่และกันก็กำลังจับจ้องอิริยาบทของเขาอยู่จึงทำให้คนข้างๆรู้ตัว


“ปล่อยยยยย” เสียงริทตะโกเพราะตอนนี้กันรั้งร่างของริทที่เมื่อกี้กำลังจะลุกขึ้นมาแกล้งเขา


“ไม่ปล่อยอยากจะแกล้งกันก่อนทำไม”กันตอบไปพร้อมกับกอดริทไว้แน่นกว่าเดิม


“ริทยังไม่ได้แกล้งกันเลยนะ” ริทตอบเสียงเบาๆเพราะเหมือนจะรู้ตัวว่ากันจับได้และยอมรับกลายๆว่าเขาไม่เคยจะชนะคนที่

กำลังกอดเขาได้สักครั้งเลย


“ปล่อยนะครับ ปล่อยริทนะ ปล่อยนะ กันครับปล่อยริทนะ” ริทเองก็อ้อนกันที่นั่งกอดเขาไว้แน่นและเริ่มทำเป็นหูทวนลมจน

ริทเริ่มหงุดหงิดแล้วก็สั่งอย่างนี้” ปล่อยนะ ไอ้ดำ”


“เรียกไอ้ดำหรอ….ไอ้เตี้ย” กันได้ยินแล้วก็กอดริทไว้แน่นกว่าเดิมแต่กันไม่เคยโกรธเลยสักครั้งที่ริทเรียกอย่างนี้


“โอ๊ย….จุกหายใจไม่ออก กอดแน่นเกิน” ริทเริ่มดิ้นอ้อมกอดเพราะกันออกแรงกระชับอ้อมกอดให้แน่นจนริทอึดอัด


“คิดถึงจัง” กันพูดความรู้สึกมันมาอีกครั้งพร้อทกับฉกฉวยแก้มของริททันที


“ริทก็คิดถึง” ริทที่เริ่มจะขยับตัวได้จากอ้อมกอดที่กันเคยกอดไว้แน่นหันมาพูดกับคนที่ข้างหลังโดยใช้แขนคล้องคอของกัน

พร้อมกับหอมแก้มกันกลับคืนไป


“ช่วงนี้งานยุ่งนะครับเพิ่งเปิดเรียนด้วยอาจจะไม่ค่อยได้คุย ไม่ได้เจอกันนะ” กันอธิบายให้คนตรงหน้าให้รับรู้โดยที่หน้าผาก

แตะหน้าผาก จมูกแตะจมูกและริมฝีกปากก็แตะริมฝีปากเช่นกัน


“ริทเข้าใจครับสู้นะครับดวงดาวของริท” พูดจบก็ให้กำลังใจโดยหลับตาและอิงไปซบที่ไหล่ของกันแต่ระหว่างบทสนทนา

ของทั้งคู่ก็ยังคลอไปด้วยเพลงต่างๆจนกระทั้งเพลงๆนี้

แค่ได้มองตาเธอในวันนั้น

จากที่เราเจอกันแค่ครั้งเดียว

เปลี่ยนชีวิตที่เคยโดดเดี่ยวให้มีความหมาย

ไม่ว่าฉันและเธอ

ต่างคนต่างมาต่างกันเท่าไหร่

คำว่ารักจะผูกใจเราไว้ไม่ให้ไกลกัน

จากที่เคยเย็นชาก็หวั่นไหว

จากเป็นคนอื่นไกลก็คุ้นเคย

สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจเลย

เธอบอกกันให้รู้เปลี่ยนชีวิตฉันไป

อยากอยู่นานๆเพื่อจะเฝ้าดู

วันพรุ่งนี้รักเราจะเป็นอย่างไร

ฉันไม่เคยรักไม่เคยรู้

ว่าชีวิตมันดีเช่นไร

เมื่อได้มีบางคนข้างกาย

เมื่อได้มีเธออยู่ข้างๆกัน

ฉันมอบชีวิตต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์

ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้น

รักของเราจะอยู่จนวันตาย

จะเป็นคนดูแลเมื่อเธอล้ม

จะเป็นลมโอบเธอเมื่อร้อนใจ

กี่ปัญหามากมายเพียงใดเรามีกันไม่แพ้

ต่อไปนี้สัญญาจะ

เกิดอะไรกับเธอแล้วแต่

คนคนนี้ไม่มีวันจะหายไป

ฉันไม่เคยรักไม่เคยรู้

ว่าชีวิตมันดีเช่นไร

เมื่อได้มีบางคนข้างกาย

เมื่อได้มีเธออยู่ข้างๆกัน

ฉันมอบชีวิตต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์

ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้น

รักของเราจะอยู่จนวันตาย

"ฉันไม่เคยรักไม่เคยรู้ว่าชีวิตมันดีเช่นไร
เมื่อได้มีบางคนข้างกายเมื่อได้มีเธออยู่ข้างๆกัน
ฉันมอบชีวิตต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์
ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้นรักของเราจะอยู่จนวันตาย"

เพลงนี้บรรเลงของมันไปเรื่อยๆจนกระทั่งท่อนสุดท้ายที่มีเสียงของดาวดวงนี้ประสานไปด้วยพร้อมกับร้องไปมองหน้าคนที่

กำลังนั่งหลับตาอิงซบไหล่ของเค้าอยู่เพื่อเป็นการบ่งบอกว่าตั้งแต่ที่เขาได้มารักคนๆนี้ชีวิตเขาก็เปลี่ยนไปและจะรักคนๆนี้

ตลอดไป


“รักริทนะ” กันเอ่ยคำว่ารักออกมานับไม่ถ้วนแล้วนี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ยังคงบอกให้ใครคนนี้ได้ยิน


“ริทก็รักกันครับรักมากด้วย” ริทก็บอกทั้งๆที่ยังหลับตา


“แล้วต่อจากนี้ไปกันจะได้มาบอกรักริทอีกมั้ยเนี่ย” อยู่ๆกันก็พูดขึ้นมา


“เอ้า ทำไมอ่ะ” ริทลืมตาขึ้นมาทันทีพร้อมกับเอ่ยถาม


“ก็เดี๋ยวริทจะกลับไปเรียนแล้วอ่ะ”


“อีกตั้งครึ่งปีนะที่ริทยังอยู่ที่กรุงเทพ”


“ก็นั่นแหละกันก็ไม่ค่อยมีเวลามาหาอ่ะ”


“โทรศัพท์มีไว้ทำไมล่ะหรือว่ามีไว้คุยกับสาว”ริทที่มาไม้ไหนก็ไม่รู้เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยเกิดอาการประชดประชันเสียแล้ว


“อะไรเนี่ยงอนอะไร” กันเองก็งงที่ริทอยู่ๆก็โดนพี่นอยด์เข้าสิง


“ก็คนเขายังไม่ได้ไปไหนเลยพูดเหมือนกับจะไม่ได้เจอกันแล้วเลยอ่ะ”ริทตอบไปอย่างงอนๆ


“ขอโทษๆๆกันต่างหากที่จะต้องโกรธริท” กันพูดขึ้นมาลอยๆ


“โกรธเรื่อง ?” ริทถามด้วยความสงสัย


“ก็เรื่องเรียนนี่แหละไม่ยอมบอกกันเลยนะถ้าพี่โน่ไม่มาบอกกันกันก็ไม่รู้นะเนี่ยว่าวันนั้นริทกลับไปเคลียร์เรื่องเรียนที่ขอน

แก่นอ่ะ” กันอธิบาย


“แล้วยังมาบอกเราด้วยนะว่า ว่างอยากกลับบ้านไปหาพ่อแม่” กันยังคงอธิบายเหตุการณ์


“ก็ริทไม่อยากให้กันเป็นห่วงนี่เพราะกันเองงานก็เยอะ ไม่อยากเอามาให้กันไม่สบายใจ” ริทอธิบายเหตุผล


“แต่กันก็อยากจะรับรู้อยากจะเป็นคนที่รองรับความไม่สบายของริทนะ” กันพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงอาการเป็นห่วง


“ริทขอโทษครับ”  บทสนทนาของทั้งคู่โดยที่อิริยาบถก็ยังนั่งกอดกันไม่ปล่อยเลย


“กันไม่โกรธหรอกครับแต่ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ” กันออกคำสั่งด้วยความรัก


“ครับ ริทจะบอกกันทุกเรื่องเลย” ริทรับปาก    กันเงยหน้ามองนาฬิกาที่บอกเวลาว่าก็ค่อนข้างจะดึกแล้วเหมือนกัน


“ริท…กันกลับก่อนนะครับ” กันบอกริทพร้อมกับคิดว่าชั่วโมงกว่าแล้วหรอเหมือนเพิ่งผ่านไป 5 นาทีนี้เอง


“ครับ กลับบ้านดีๆนะ ดาว” ริทบอกด้วยความเป็นห่วง


“ก่อนกลับ คิดถึงนะ” กันบอกริทพร้อมกับถ่ายทอดความรักความคิดถึงอีกครั้งด้วยริมฝีปากอีกครั้งแต่ทว่าความรักความคิด

ถึงมันคงถ่ายทอดออกมายังไม่หมดทำให้ต้องเพิ่มระยะเวลาการถ่ายทอดการและจากที่นั่งหันหน้าเข้าหากันกลับกลายเป็น

การทับทาบไปเสียแล้วการถ่ายทอดความรู้สึกคงจะต้องผ่านอ้อมกอดผ่านร่างกายแต่ว่าร่างข้างใต้ทักท้วงเสียก่อน


“กัน…ริทไม่สบายนะ”


“เดี๋ยวพรุ่งนี้กันเป็นแทน”


การทักท้วงที่ดูหมือนจะไม่มีอะไรมากกลับกลายทวีคูณความเขินให้กับร่างข้างใต้เสียนั่นเมื่อย้อนกลับไปเมื่อช่วงปลายเดือน

ที่แล้วที่กันป่วยและเขาเองก็ป่วยตามเพราะมันเกิดจากการคำพูดที่ว่า “เดี๋ยวพรุ่งนี้เป็นแทน”

การถ่ายทอดความรัก   ความคิดถึงไม่รู้ว่าจะจบการถ่ายเมื่อไรและไม่รู้ว่าดาวดวงนี้ของริทจะได้กลับบ้านเมื่อไรเช่นกัน


…………………………………………………………………………………………………………………………


Writer  Talk

มาอีกแล้วกับ SF  ตอนนี้ไม่มีเหตุการณ์อะไรเลยคือว่า ญอินกับเพลงๆนี้เลยนั่งแต่งมันออกมา

ปล.เรื่องจริงกันเข้าฟิตเนสเสร็จแล้วกลับบ้านเลยนะคะ

ปล.2 จินตนาการทั้งนั้นนะคะเนื้อเรื่องๆนี้