Gunrit 38* SF

ลำดับตอนที่ #24 : SF อาจเคยเป็นคนไม่ดี 3

 อาจเคยเป็นคนไม่ดี  3

 

      เช้าวันใหม่ของการทำงานของนักร้องหนุ่มและวันทำงานวันที่ 2 ของผู้จัดการศิลปินมือใหม่ วันนี้นักร้องหนุ่ม


มีงานแค่ 2งานช่วงเช้าเท่านั้น

อย่าๆแค่ชอบฉันได้ไหม อยากให้เธอรักกันมากกว่า อ้อนเป็นเพลงขอเธอ.. สงสารเถอะนะ.. สงเคราะห์คนใจเหงา

เสียงโทรศัพท์ของเค้าดังขึ้นเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของผู้จัดการของเค้าโทรมา

“ครับ” กันกรอกเสียงไปยังปลายสาย

“ตอนนี้เราอยู่ที่หน้าคอนโดกันแล้ว ขึ้นไปเลยได้มั้ย?” ริทเอ่ยถาม

“ขึ้นมาได้เลย” กันตอบ

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

เสียงเคาะประตูดังขี้นทำให้กันเดินออกไปดูที่ประตูก็พบว่าเป็นริท

“เชิญครับ” กันเอ่ยก่อนที่จะเดินเข้าไปยังห้องแต่งตัว

“แป๊บนะเหลือหาเข็มขัดก่อน” กันตะโกนบอกขณะที่เดินเข้าไป

“ตามสบายเลยนะ” ริทตะโกนกลับไป

“ริททำไรอ่ะ” กันที่แต่งตัวเสร็จแล้วเมื่อเดินออกมาเมื่อเห็นโต๊ะอาหารก็ตกใจเล็กน้อย

“ก็อาหารเช้าของนักร้องดังเช้านี้ไง” ริทบอก

“วันหลังไม่ต้องก็ได้ก็แซนวิสชิ้นดียวก็พอแล้ว” กันบอก

“ไม่ได้ อาหารมื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญที่สุดนะแล้วกันทำงานหนักอย่างนี้ทั้งวันต้องกินเยอะๆ” ริทพูดจบก็เลื่อนชาม


ข้าวต้มไปให้

“กินซะ จะได้ออกไปทำงานกัน” ริทบอก

“ก็ได้ๆ” กันตอบก่อนที่จะนั่งลงกินข้าวต้มอย่างงงๆกับการกระทำของริท

“แล้วริทไม่กินหรอ” กันเงยหน้าพร้อมกับเอ่ยถาม

“ริทเรียบร้อยมาแล้ว”ริทตอบพร้อมกับนั่งรอ

“ริททำเองหรอ” กันถาม

“ใช่แล้ว” ริทตอบพร้อมกับยิ้มให้

 หลังจากที่กันรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้วก็ลงไปที่รถเพื่อจะออกไปทำงาน

“รอแป๊บนะ เดี๋ยวเอาของไปเก็บที่รถก่อน” ริทบอกกับกันพร้อมชูกล่องเก็บความร้อนที่ใสข้าวต้มมาจากบ้านไปเก็บ


ที่รถ

“โอเค เดี๋ยวรออยู่หน้าคอนโดนะ” กันบอกก่อนที่จะขับรถไปรอที่หน้าคอนโด

 

“มาแล้วๆ” ริทที่เปิดประตูรถพร้อมเข้ามานั่งแต่ในมือหอบตะกร้ามาด้วย

“อะไรอ่ะริท” กันหันมาถามพร้อมกับขับรถออกจากคอนโดไป

“ก็ของกิน มีชาเขียวเย็น โกโก้เย็นและก็ขนนม” ริทบอกพร้อมกับหยิบออกมาให้กันดู

“ริท เราจะไปทำงานกันนะไม่ใช่จะไปปิกนิก” กันหันไปมองริทที่นั่งอยู่ข้างๆพร้อมกับเอ่ยถาม

“ก็ใช่ไง เราไปทำงานแต่ว่ากันก็ต้องกินชาเขียวหรือไม่ก็โกโก้เพื่อเพิ่มพลังไงแล้ววันนี้กันก็เสร็จงานสุดท้ายเกือบ


เที่ยง เอามาเผื่อหิวไง" ริทอธิบายเป็นฉากๆก่อนที่จะเอื้อมเอาตะกร้าของทั้งหมดไปเก็บหลังรถแต่จะรู้บ้างไหมว่า


คนที่กำลังขับรถหันมามองพร้อมกับยิ้มให้อย่างเอ็นดู

“หึ หึ” กันหัวเราะในลำคอ

“กันหัวเราะอะไรอ่ะ” ริทถามอย่างสงสัย

“ก็หัวเราะริทไง อีกสักพักกันต้องอ้วนแน่ๆเลยเพราะผู้จัดการดูแลดีซะขนาดนี้” กันอธิบายยิ้มไป

“ก็ต้องดูแลตัวเยอะๆเพราะทำงานหนัก” ริทบอก

“โอเคๆ ผู้จัดการสั่งเราต้องเชื่อฟัง” กันตอบ

“ไม่ต้องมายิ้มขับรถไปเลยเดี๋ยวไปไม่ทันงานไม่รู้ด้วยนะ” ริทที่เห็นกันนั่งยิ้มอยู่อย่างนั้นจึงสั่งให้รีบขับรถไปทำ


งาน

         วันนี้ครึ่งวันเต็มๆที่กันทำงานอย่างเต็มที่จนเสร็จสิ้นทั้งตัวกันเอง แฟนคลับ เจ้าของงานและรวมถึงริทด้วยก็


ได้รับสุขจากการทำงานที่เต็มที่ของกัน นักร้องหนุ่มคนนี้

“ริท วันนี้ว่างครึ่งวัน เมื่อวานเห็นบอกว่ายังไม่ชำนาญทางในกรุงเทพใช่มั้ยเดี๋ยววันนี้จะพาไปทัวร์กรุงเทพนะ” กัน


บอกกับในขณะที่ขับรถออกจากสถานที่จัดงานแล้ว

“อ้าว ไม่เหนื่อยหรอ ไม่ต้องก็ได้นะ” ริทบอกด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรๆ วันหลังริทจะได้ขับรถให้กันได้” กันบอก

“ห๊ะ อะไรนะ จะให้ริทขับรถให้เนี่ยยะ” ริทถามอย่างแปลกใจ

“ใช่แล้ว” กันหันมาตอบพร้อมกับขับรถไปตามเส้นทางต่างๆในกรุงเทพ

“แต่กันเคยบอกว่า กันห่วงรถนิ ไม่อยากให้ใครยุ่งกับรถ” ริทถามอย่างสงสัยเพราะเค้าจำได้ว่ากันเพิ่งบอกเหตุผลที่


ขับรถเองเป็นประจำไปเมื่อเมื่อวานนี้เอง

“แต่ผู้จัดการคนนี้คงไม่เป็นไรมั้ง” กันตอบอย่างหน้าตาเฉยทำให้ริทถึงกลับแปลกใจ

“โอเคๆ” ริทตอบกลับไปด้วยความงุนงง

ขับรถไปเรื่อยๆตลอดเส้นทางที่อยากให้ริทรู้จักก็จวนเวลาที่ชักเริ่มหิวและแถวนั้นก็มีสวนสาธารณะบรรยากาศร่ม


รื่นอยู่ใกล้ๆ

“เดี๋ยวพักที่นี่แป๊บนะ นานๆจะได้พักผ่อนด้วย”กันบอกก่อนที่จอดรถแล้วเปิดประตูลงจากรถ

“อ่ะ” ริทยื่นแซนวิสที่ทำเตรียมมาตั้งแต่เช้าให้กัน

“ขอบคุณครับ” กันรับไปพร้อมเอาเข้าปากทันทีแต่คงไม่รู้ว่าปากตัวเองเลอะมายองเนสอยู่ที่มุมปาก

“ ฮ่าๆๆ สงสัยจะหิว” อยู่ริทก็หัวเราะขึ้นมาทำให้กันกันมามองทันที

“หัวเราะอะไร”กันถามอย่างงงๆ

“อ่ะ” ริทหยิบกระดาษทิชชูแล้วยื่นให้กัน

“ปากเลอะหรอ” กันรับทิชชูไปพร้อมกับเช็ดปากทันที

“ยังไม่หมดเลย” ริทบอก

“แล้วมันตรงไหนอ่ะ”กันถามพร้อมกับเช็ดปากอีกครั้งและหยิบโทรศัพท์ที่พอจะสะท้อนภาพได้ขึ้นมาส่อง

“โห้ว…ริทไม่บอกเลยนะ” เมื่อกันเห็นว่าเปื้อนตรงไหนก็เช็ดออกพร้อมกับบ่นว่าริทไม่บอก

“ฮ่าๆ อะไรอ่ะรู้งี้ไม่บอกดีกว่าว่าปากเลอะอ่ะ” ริทหัวเราะพร้อมบ่นๆออกมา

“อื้อ” อยู่ๆริทก็ต้องตกใจเพราะกันหยิบแซนวิสขึ้นยัดใส่ปากของเค้าจนริทต้องหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดปาก

“กัน…เล่นไรเนี่ย” ริทต่อว่ากันเล็กๆ

“จะได้เลอะเหมือนกันไง เสมอกันแล้วนะ ฮ่าๆๆ” กันที่แกล้งริทได้สำเร็จก็หัวเราะอย่างพอใจ

“เดี๋ยวนะ อาหารพวกนี้ริททำเองเลยหรอ”กันถาม

“ใช่แล้ว” ริทตอบ

“เดี๋ยวนะเรียนด้านบุคคลแต่ทำอาหารได้แทบทุกอย่างนี่นะ” กันถามอย่างสงสัย

“ก็ริทไปเรียนอยู่ที่โน้นใช่มั้ย เราก็ต้องหางานทำแล้วริททำงานอยู่ที่ร้านอาหารแต่ร้านนี้ช่วงเช้าจะเป็นร้านกาแฟ
 

เบเกอรี่ น่ะ” ริทอธิบาย

“อ๋อๆ เข้าใจแระ เก่งจัง” กันพูด

“ก็ไม่ได้เก่งหรอก แต่ทำได้ก็ดีนะ อยู่คนเดียวก็ต้องดูแลตัวเองต่อไปไม่มีใครมาดูแล” ริทบอก

“อ้าว แล้วริทอยู่คนเดียวหรอ ไม่ได้อยู่กับพี่ปูหรอ” กันถาม

“ตอนนี้ริทอยู่คอนโดคนเดียวเพราะพ่อกับแม่ไปดูแลกิจการที่ฝรั่งเศสน่ะ”ริทอธิบาย

“แต่คุณอาก็ดูแลริทนะแค่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง”ริทอธิบายเพิ่มเติม

“อยู่คนเดียว ต้องดูแลตัวเอง” กันทวนคำตอบของริท

“ใช่ มีอะไรหรอกัน”ริทเอ่ยถาม

“เปล่าๆ เห็นริทดูแลตัวเอง อยู่คนเดียว กำลังคิดว่าริทเก่งดี” กันบอก

“กลับกันเถอะ” หลังจากที่นั่งเล่นมาสักพักเวลาก็เคลื่อนคล้อยเป็นเวลาเย็น

“ขอเก็บของแป๊บนะ” ริทบอกก่อนที่จะหันไปเก็บของที่นำมา

“ขากลับริทขับกลับนะ” กันบอก

“ห๊ะ ให้ริทขับกลับหรอ ริทยังไม่ชำนาญทางนะ ” ริททักท้วงขึ้นมา

“ขับไปเถอะเดี๋ยวบอกทางให้ก็ได้” กันบอกพร้อมกับเดินไปเปิดประตูทางด้านซ้ายซึ่งไม่ใช้ด้านคนขับ

“ก็ได้ๆ” ริทตอบก่อนที่จะเปิดประตูทางด้านคนขับแล้วเข้ามานั่ง

“เอาตะกร้ามานี่” กันบอกก่อนที่จะดึงตะกร้าจากมือริทแล้วเอื้อมไปเก็บเบาะหลังรถ

“ทำอะไรอ่ะริท” กันถามริทออย่างสงสัยเพราะริทกำลังวุ่นวายกับเข็มขัดรถยนต์

“มันไม่พอดีกับตัวริทอ่ะ”ริทบอก

“แป๊บนะ”กันบอก

“อะ”อยู่ๆริทก็ต้องตกใจเพราะจู่ๆกันก็เอื้อมมือมาปรับระดับเข็มขัดให้ริทซึ่งทำให้ร่างของกายประชิดกับร่างของ 


  ริทเข้าอย่างจัง

“อยู่เฉยๆซิครับ” กันแอบดุริทเพราะริทยุกยิกเพราะการกระทำของกันเมื่อสักครู่นี้

“เรียบร้อยแล้วครับ” กันเงยหน้าขึ้นมาตอบหลังจากที่ปรับสายเข็มขัดให้พอดีกับตัวริทซึ่งทำให้ปลายจมูกของคน




ทั้งคู่สัมผัสอย่างแผ่วเบา ลมหายใจสัมผัสกันและกันไปโดยปริยาย

“ขะ ขะ ขอบคุณครับ” ริทเอ่ยขอบคุณอย่างตะกุกตะกักเพราะหัวใจตัวเองกำลังเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก

“ยินดีครับ” กันตอบพร้อมกับรอยยิ้มก่อนที่จะค่อยดึงร่างของตัวเองออกมา

            ไม่รู้ว่าเป็นเพราะริทจำเส้นทางที่กันแนะนำได้อย่างดีหรือว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเค้าทั้งคู่ที่ช่วย


เตือนความจำว่าเส้นทางไหนเป็นเส้นทางกลับบ้านจึงทำให้ริทขับรถกลับบ้านได้อย่างที่กันไม่ต้องบอกเลยแม้แต่


นิด แต่ที่ริทปฎิเสธที่จะไม่ขับรถกลับเพราะเกรงใจเจ้าของมากกว่าเพราะเจ้าตัวก็เพิ่งจะบอกว่าห่วงรถมากแต่ริ


ทเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่านักร้องหนุ่มคนนี้ยินดีให้ผู้จัดการของเค้าคนนี้ใช้รถของเค้าตั้งแต่พามาขับรถเพื่อสำรวจ


เส้นทางแล้ว

       บรรยากาศภายในรถตั้งแต่ริทขับรถกลับมาก็เงียบตลอดเส้นทางแต่มีสายตาคู่หนึ่งที่แอบลอบมองคนขับอยู่


เป็นประจำ มองพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุขบางครั้งที่รู้ว่าคนที่ตัวเองแอบมองหันมาหรือรู้สึกตัวว่าเค้าแอบอยู่ก็จะ


แกล้งหันออกไปทางหน้าต่างแล้วฉีกยิ้มกับตัวเองอย่างยิ้มพิมพ์ใจและไม่นานนักก็ถึงคอนโดของกันสถานที่ที่เป็น


จุดหมายปลายทาง

“ขอบคุณนะครับสำหรับวันนี้” กันเอ่ยขอบคุณ

“ไม่เป็นไรครับ”ริทบอก

“งั้นริทขอตัวก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน”ริทบอกก่อนที่จะเปิดประตูรถ

“กันอยากจะบอกเหมือนเดิมนะว่าริทเก่งมาก” อยู่กันก็ชมริทอีกครั้งทำให้ริทยังไม่เปิดประตูออกไปมากนัก

“บอกแล้วว่าอยู่คนเดียว ต้องดูแลตัวเอง อยู่ไปเรื่อยๆก็ชินเอง” ริทบอกและก้าวลงจากรถแต่ต้องชะงักทันทีเมื่อได้


ยินคำพูดของกัน

“แล้วอยากมีคนมาคอยดูแลมั้ยล่ะ” กันเอ่ยขึ้นมาเบาๆ

“ห๊ะ อะ อะไรนะ” ริทที่ได้ยินก็อึ้งๆไปพร้อมกับถามกลับถาม

“เปล่าๆ แค่บอกว่าดูแลตัวเองดีๆนะ กลับบ้านดีๆ” กันที่คิดว่าริทไม่ได้ยินก็แถสุดชีวิต

“ครับ ขอบคุณครับ” ริทเอ่ยขอบคุณแต่จังหวะของหัวใจมันชักจะเต้นแรงอีกแล้ว

“พรุ่งนี้เจอกันนะ” ริทบอกก่อนที่จะเดินถือตะกร้าไปยังรถของตัวเอง

“พักผ่อนเยอะๆด้วย” คนที่เดินแล้วหยุดหันหลังมาบอกกับนักร้องหนุ่ม

“เช่นกันนะ” กันตอบกลับไป

        ในเวลาที่คนสองคนได้อยู่กับตัวเองหัวใจของตัวเองก็เต้นแรงจนจับจังหวะไม่ถูก อีกคนเดินยิ้มขึ้นลิฟต์ไป


ส่วนอีกคนก็ขับรถกลับบ้านที่ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มตลอดทาง

             ไม่รู้ว่ามันเป็นเพียงเวลาไม่กี่วันที่มาเจอกัน ที่มาทำงานด้วยกันแต่แปลกเหมือนกับเจอกันมานานแล้ว


สงสัยจะมีอะไรบางอย่างเล่นตลกกับโชคชะตาและหัวใจของคนทั้งคู่เข้าแล้วทำให้คนที่รู้ตัวดีว่าคนอย่างเค้าไม่มี


เวลาให้ใครได้หรอกเพราะขนาดเวลาดูแลตัวเองยังไม่มีถึงกับเอ่ยปากอยากที่จะดูแลใครสักคนขึ้นมา


>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

 

 

Writer Talk

 

มาต่อๆให้แล้วตอนที่ 3 แล้วเน้อๆๆๆๆ  ขอบคุณที่อ่านมาตลอดๆๆ  ขอบคุณที่ชอบกันนะคะ

แอบนอยด์บ้างซิ ยอดวิวสูงแต่เม้นน้อย  ก็ใช่สิ! แต่ถึงอย่างไรก็ติดตามไปเรื่อยๆเนอะว่าจะเป็นไงต่อไป

ถึงน้องเลิฟ เราใจตรงกันเนอะแต่งเกี่ยวกับซุปตาร์กับผู้จัดการ อิอิ

ปล.  ย้ำ !! SF เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาให้ศิลปินเสียหาย